Άρδην Θεσσαλονίκης | Παρέμβαση με πανό σε σημεία της πόλης

869

Την Τετάρτη 06/06/2018 ημέρα πραγματοποίησης συλλαλητηρίων σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας, μέλη του Άρδην Θεσσαλονίκης κρέμασαν πανό σε διάφορα σημεία της πόλης με μήνυμα: «Να μην γίνει Συρία η Ελλάδα – ΟΧΙ στον τουρκικό επεκτατισμό – ΟΧΙ στον αλυτρωτισμό της ΠΓΔΜ»

Με τα χτεσινά συλλαλητήρια για ακόμα μια φορά, και μάλιστα στην περιφέρεια της χώρας, αποδείχθηκε το βάθος των πατριωτικών αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας. Τα αντανακλαστικά αυτά, κατασυκοφαντημένα από εξουσιαστές και… «αντι-εξουσιαστές» και υποτιμημένα από τις πνευματικές ηγεσίες δεν λαθεύουν: Ο τουρκικός επεκτατισμός, ο σκοπιανός και  ο αλβανικός αλυτρωτισμός έχουν συγκροτήσει ένα αναθεωρητικό πλαίσιο το οποίο απεργαζόμενο αλλαγές συνόρων απειλεί να «μεσανατολικοποιήσει» τα Βαλκάνια. Και η κρίση, που ξεκίνησε ως οικονομική, κοινωνική και πολιτική, πλέον έχει μετεξελιχθεί σ’ ένα βαθύ εθνικό αδιέξοδο το οποίο θέτει υπό αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Άρα οι κινητοποιήσεις αυτές εκφράζουν την αγωνία για υπαρκτούς κινδύνους, χαρακτηρίζονται από πολύ περισσότερο ρεαλισμό σε σχέση με τους «ρεαλιστές» του Υπουργείου Εξωτερικών και του Μεγάρου Μαξίμου που τους κουνούν το δάκτυλο.

Ωστόσο, για να δοθεί μια έμπρακτη απάντηση στην πρόκληση επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες στον 21ο αιώνα, θα πρέπει αυτά τα πατριωτικά αντανακλαστικά να πολιτικοποιηθούν ώστε να μεταβληθούν σε όραμα, πρόγραμμα, και δράση για την Ελλάδα: Σε απάντηση για την δημογραφική και την παραγωγική κατάρρευση της χώρας, σε στρατηγική ανόρθωσης της παιδείας, της δημοκρατίας, του κράτους, των θεσμών, καθώς και των ένοπλων δυνάμεων για την αποτροπή του τουρκικού επεκτατισμού· σ’ ένα ρεύμα, επίσης, πολιτιστικής αναγέννησης που θα θέσει τέλος στα σκουπίδια που κυριαρχούν σε τηλεόραση και διαδίκτυο.

Έτσι ο αγώνας ενάντια στον γεωπολιτικό αναθεωρητισμό της επεκτατικής Τουρκίας και των βαλκανικών μικροεθνικισμών, καθώς και τον εθνομηδενισμό των εγχώριων και των παγκόσμιων εξουσιών θα πρέπει να μιλήσει τη «γλώσσα του 21ου αιώνα» αφήνοντας πίσω του τον αναχρονισμό της μετεμφυλιακής πατριδοκαπηλείας, που αξιώνει να μεταβάλει μια αυθεντική παλλαϊκή κινητοποίηση σε φολκλόρ ή χειρότερα, σε άλλοθι για την επανάληψη της σύγκρουσης μεταξύ αριστεράς και δεξιάς που προκάλεσε και την καθίζηση της Ελλάδας κατά το δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα.

Οι κινητοποιήσεις της τελευταίας περίοδου για τις αιχμές των εθνικών μας ζητημάτων, τέλος, αποδεικνύουν και κάτι άλλο: Ότι ο πατριωτισμός, όταν αποκτάει παλλαϊκά, κι ως εκ τούτου δημοκρατικά χαρακτηριστικά είναι η μόνη ιδέα που μπορεί να κινητοποιήσει μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας προς την κατεύθυνση μιας θετικής αλλαγής για τη χώρα…