Το σχέδιο της Τουρκίας για την πληθυσμιακή εξίσωση με τους Ελληνοκύπριους είναι μόνο η μία διάσταση της στρατηγικής αυτής επιδίωξης. Είναι, όμως, ζωτικής σημασίας για το καθεστώς της Άγκυρας κι αυτό φαίνεται από τις κινήσεις που γίνονται και ως προς την ενίσχυση του τουρκικού πληθυσμού στα Κατεχόμενα. Η επιδίωξη αυτή και ο σχεδιασμός δεν αφορά μόνο την αριθμητική ενίσχυση. Αυτός ο στόχος συνδυάζεται, όπως φαίνεται, από παράλληλες κινήσεις, όπως η ισλαμοποίηση των Κατεχομένων και η πλήρης ενσωμάτωση των Τουρκοκυπρίων στην τουρκική κοινωνία. Τούτο επιτυγχάνεται μέσα από διάφορες δράσεις.
• Με τον έλεγχο της παιδείας, που γίνεται μεν εξαρχής, από το 1974, όμως στην πορεία φάνηκε πως καθίσταται πιο ασφυκτικός. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι τα δημοτικά έγιναν πέντε τάξεις και όχι έξι για να εναρμονιστούν πλήρως με το σχολικό πρόγραμμα της Τουρκίας. Περαιτέρω, στα σχολικά εγχειρίδια δεν θα εντοπίσει κανείς, για παράδειγμα, Τουρκοκύπριους λογοτέχνες. Κάποια σχολικά μαθήματα διδάσκονται μόνο από Τούρκους εκπαιδευτικούς (θρησκευτικά, ηθική, εθνική ασφάλεια).
• Σημειώνεται ότι σήμερα στα Κατεχόμενα υπάρχουν 162 σχολεία και 212 τζαμιά.Τα τελευταία 17 χρόνια στα κατεχόμενα κτίστηκαν 46 νέα τζαμιά, ενώ από το 1974 ανεγέρθησαν μόνο 15 σχολεία. Υπάρχουν 320 θρησκευτικοί λειτουργοί. Επίσης, λειτουργούν και θρησκευτικές σχολές. Οι περισσότεροι θρησκευτικοί λειτουργοί είναι από την Τουρκία, η οποία χρηματοδοτεί ταξίδια στη Μέκκα και αλλού από τα Κατεχόμενα.
• Όλες οι άδειες για τη λειτουργία των λεγόμενων πανεπιστήμιων παρέχονται από την Αρμόδια Αρχή της Τουρκίας. Σημειώνεται συναφώς ότι σήμερα στα Κατεχόμενα λειτουργούν 14 περίπου πανεπιστήμια με άδεια ενώ τουλάχιστον 20 έχουν κατατεθειμένη αίτηση και αναμένουν έγκριση. Υπολογίζεται πως 40.000 Τούρκοι φοιτούν στα πανεπιστήμια των Κατεχομένων. Οι 25.000 που φοιτούν και θεωρείται πως προέρχονται από τον «γηγενή πληθυσμό», περιλαμβάνει Τουρκοκύπριους και έποικους. Υπολογίζεται πως συνολικά στα κατεχόμενα υπάρχουν 100.000 φοιτητές. Είναι οικονομικά ένα σημαντικό κονδύλι για το ψευδοκράτος. Σημασία, όμως, για την Τουρκία είναι ότι οι τουρκογενείς ενισχύουν την παρουσία τους στο νησί.
To θέμα της θρησκείας
• Το θέμα της θρησκείας είναι αρκούντως σημαντικό για την Άγκυρα. Αν και οι Τουρκοκύπριοι δεν ήταν ποτέ βαθιά θρησκευόμενοι, τα τελευταία χρόνια αυτό διαφοροποιείται. Όταν, για παράδειγμα, η Άγκυρα είχε ξεκινήσει τα καλοκαιρινά θρησκευτικά σχολεία, με τη μεταφορά παιδιών στην Τουρκία, ο αριθμός συμμετοχής ήταν περιορισμένος. Αρχικά συμμετείχαν γύρω στα 100 παιδιά, αυτός ο αριθμός τα τελευταία λίγα χρόνια αυξήθηκε ανεβάζοντας τους συμμετέχοντες σε 2.500. Σημειώνεται πως οι έποικοι στην πλειοψηφία τους είναι σουνίτες και σε λιγότερο ποσοστό αλεβίτες.
• Ο αριθμός των ψηφοφόρων είναι ενδεικτικός της ενίσχυσης του πληθυσμού των κατεχομένων. 1975 οι ψηφοφόροι ήταν 75.825, το 1981 84.721, το 1985 95.124, το 1990 101.306, το 1995 113.398, το 2000 126.687, το 2005 149.709, το 2010 163.688, το 2015 176.980 και το 2018 190.553.
Στο πλαίσιο των κινήσεων ενσωμάτωσης των Κατεχομένων είναι και η μεταφορά νερού από την Τουρκία και η υπό σχεδιασμό μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος. Παράλληλα η οικονομική εξάρτηση είναι πλήρης, ενώ με τις ιδιωτικοποιήσεις υπήρξε «προέλαση» τουρκικών κεφαλαίων, κυρίως από φίλους της οικογένειας Ερντογάν.
Τουρκοκύπριοι που αντιδρούν
Η αντίδραση στις προσπάθειες της Άγκυρας για ισλαμοποίηση των Κατεχομένων και βαθμηδόν ενσωμάτωση στα Κατεχόμενα προέρχεται πρωτίστως από το συνδικάτο των Τουρκοκυπρίων δασκάλων, αλλά και μέσα από την εφημερίδα του Σενέρ Λεβέντ «Αφρίκα». Παρά την εξάρτηση, πολιτική και οικονομική, μια μεγάλη μερίδα των Τουρκοκυπρίων δεν αποδέχεται, σύμφωνα με έρευνες, την απορρόφησή τους από την Τουρκία. Την ίδια ώρα, πάντως, υποστηρίζουν την τουρκική στρατιωτική παρουσία και τις εγγυήσεις καθώς έτσι, όπως υποστηρίζουν, αισθάνονται πιο ασφαλείς!
Η αύξηση του τουρκικού πληθυσμού, με την παράνομη παραχώρηση «υπηκοοτήτων» αλλά και την ενίσχυση του μουσουλμανικού στοιχείου στην αγορά και στην εκπαίδευση, δεν αποτελεί τωρινή πολιτική της Άγκυρας. Αυτή η πολιτική, η οποία εφαρμόζεται από το 1974, έγινε ακόμα πιο αισθητή από το 2000 και εντεύθεν. Τουρκοκύπριοι, που δεν έχουν σχέση με το παράνομο καθεστώς, όπως η συντεχνία των δασκάλων, καταγγέλλουν συστηματική προσπάθεια πολιτικής αποίκησης του κατεχόμενου βόρειου τμήματος της Κύπρου με στόχο την ενσωμάτωσή του στην Τουρκία. Καταγγέλλουν προσπάθεια να καταστήσουν τους Τουρκοκύπριους σε μειονότητα. Καταγγελίες έγιναν και γίνονται από την Κυπριακή Δημοκρατία.
Τελευταία παραδείγματα προσπάθειας επιβολής και ελέγχου από την Τουρκία είναι οι διώξεις των Λεβέντ και Οσμάν αλλά και το θέμα με το θεολογικό κολέγιο. Η κίνηση με τους δημοσιογράφους της«Αφρίκα» γίνεται για εκφοβισμό, φίμωση και στέλνει μήνυμα απόλυτης κυριαρχίας της( που ούτως ή άλλως υπάρχει).
Ο έλεγχος που διεξήγαγε το λεγόμενο υπουργείο Παιδείας στο θεολογικό κολέγιο Χαλά Σουλτάν προκάλεσε μεγάλη κρίση στις σχέσεις με την Τουρκία. Αποτέλεσμα τούτου, η Άγκυρα αποφάσισε να σταματήσει τη βοήθεια που παρέχει κάθε χρόνο στον τομέα της Παιδείας στα Κατεχόμενα. Όπως μεταδίδεται από τα Κατεχόμενα, οι Τούρκοι αξιωματούχοι πρώτα μείωσαν κατά 50% τη βοήθεια που παρέχουν στα κατεχόμενα για την παιδεία και στη συνέχεια την τερμάτισαν.
Εμπάργκο στους Τουρκοκύπριους
Όπως αναφέρονται σε δημοσιεύματα στα Κατεχόμενα, για τη νέα σχολική χρονιά, η Τουρκία θα έδιδε 2,3 εκατομμύρια τουρκικές λίρες για εκτύπωση βιβλίων και 20 εκατομμύρια τουρκικές λίρες για ανέγερση νέων σχολείων και επισκευές σε υφιστάμενα σχολεία. Θα άρχιζε η ανέγερση δύο νέων σχολείων στην περιοχή Κερύνειας, θα κτιζόταν ένα νέο δημοτικό σχολείο στην κατεχόμενη Νεάπολη και θα επισκευάζονταν τα επαγγελματικά λύκεια στην Κώμα του Γιαλού και τη Μια Μηλιά.
Η συντεχνία των Τουρκοκυπρίων δασκάλων αντέδρασε στη διακοπή της βοήθειας χαρακτηρίζοντάς την ως «εμπάργκο στους Τουρκοκύπριους από την Τουρκία». Σημειώνει, επίσης, πως από το εμπάργκο αυτό θα επηρεαστούν όχι μόνο οι Τουρκοκύπριοι, αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά υπήκοοι της Τουρκίας που ζουν στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, εννοώντας τους εποίκους. Η συντεχνία των δασκάλων, σημειώνοντας ότι η μεγάλη πλειοψηφία των διαμενόντων στα κατεχόμενα είναι πολίτες της Τουρκίας (σ.σ. έποικοι), υποδεικνύει με νόημα ότι «δεν ωφελεί κανέναν μια κυβέρνηση η οποία δεν σέβεται ακόμα και τους δικούς της πολίτες».
