Πρώτος μεταμνημονιακός (;) προϋπολογισμός

Σκίτσο του Στάθη 

του Νίκου Ντάσιου από την Ρήξη φ. 149

Κανένας εχέφρων –πλην των όσων σιτίζονται απ’ το καθεστώς– δεν μπορεί να πιστέψει ότι πρόκειται να υπάρξει ανάκαμψη τα επόμενα χρόνια, αν συνεχίσουμε στην ίδια ρότα. Δύο είναι οι βασικές παράμετροι του προϋπολογισμού που υπερψηφίστηκε χτες Τρίτη 18/12 από 154 βουλευτές: η συνέχιση της υπερ-φορολόγησης και η περικοπή των δαπανών των δημοσίων επενδύσεων. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που ασκεί πλέον «ενισχυμένη εποπτεία», ο προϋπολογισμός ικανοποιεί την διατήρηση του υπερπλεονάσματος στο 3,5% του ΑΕΠ όπως έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση μέχρι το 2022, προκειμένου να αποπληρώνονται ομαλά τα τοκοχρεολύσια των δανειστών-δυναστών μας.
Οι φόροι, μαζί με τις ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλουμε, ανήλθαν από τα 60 δισ. € το 2015 στα 72 δισ. το 2018 και θα παραμείνουν αυξητικοί και το 2019 παρά τις προβλέψεις για μειώσεις του ΕΝΦΙΑ των μικρών ιδιοκτησιών κατά 260 εκατ. €, των ασφαλιστικών εισφορών των ελευθέρων επαγγελματιών κατά 177 εκατ € και σταδιακά του φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων από 29% σε 25% ήτοι 142 εκατ € . Η υπερφορολόγηση έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις αυξάνοντας το σύνολο των οφειλών πολιτών και νομικών προσώπων προς το κράτος από 99,9 δις € το Δεκέμβριο του 2017 σε 102,9 δις € σήμερα. Αίολη παραμένει η τύχη του μέτρου της μείωσης του αφορολόγητου που, αν ισχύσει, θα επιβαρύνει με ακόμα 2 δισ. € τα χαμηλά και μεσαία στρώματα.
Αντισταθμίζοντας αυτή την αφαίμαξη των 12 δισ. € των λαϊκών εισοδημάτων στην 3ετία, η κυβέρνηση καταβάλει και φέτος το κοινωνικό μέρισμα, δαπάνης 710 εκατ € για το 2018 καθώς και τα αναδρομικά των ειδικών μισθολογίων ύψους 800 εκατ €. Φιλοδωρήματα προεκλογικού χαρακτήρα, δεδομένου ότι η πρόβλεψη της αντίστοιχης δαπάνης του κοινωνικού μερίσματος για το 2019 προβλέπεται μηδενική, εξαρτώμενη πρωτίστως από την επίτευξη του υπερπλεονάσματος που για το 2019 ανέρχεται στα 6,9 δισ. €.
Το κοινωνικό μέρισμα, όπως και το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης αποτελούν χρηματοδοτικές ενισχύσεις εντασσόμενες στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός «δίκτυου ασφαλείας», σ’ ένα περιβάλλον γενικευμένης ανασφάλειας και κοινωνικής καταστροφής, συνέπεια των μακροοικονομικών πολιτικών των Μνημονίων. Μια χώρα που έχει δεσμευτεί στα θηριώδη υπερ-πλεονάσματα, – οι Τράπεζες της στερούνται της στοιχειώδης ρευστότητας προκειμένου να υποστηρίξουν επενδυτικές δραστηριότητες – και έχει δεσμεύσει ακόμα και τα πολιτιστικά της μνημεία! στο Υπερ-ταμείο, είναι καταδικασμένη σε στασιμότητα. Το προνοιακό κράτος που δημιουργείται στη βάση φιλοδωρημάτων αποσπασματικού χαρακτήρα, προερχόμενων από την αφαίμαξη όσων ακόμη εργάζονται ή παράγουν, αποτελεί φενάκη. Βάσιμα ερωτήματα περί δικαίου τίθενται για την ορθότητα των κριτηρίων επιλογής των ωφελούμενων του κοινωνικού μερίσματος αφού γνωρίζουμε ότι στη χώρα τα εισοδήματα των φορολογικών δηλώσεων πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα. Επιδοτούνται άρα κι όσοι, αποκρύπτοντας τα εισοδήματα τους χαρακτηρίζονται φτωχοί, ενώ από την άλλη εξαιρούνται δικαιούχοι όπως οι άστεγοι, αφού δεν υποβάλλουν δηλώσεις, ή οι νέοι κάτω των 25 ετών, που θεωρούνται προστατευόμενα μέλη. Ο τρόπος διανομής του κοινωνικού μερίσματος – ακόμα και σ’ αυτή την έκτακτη και αποσπασματική μορφή του– δείχνει την πλήρη έλλειψη συναίσθησης από την πλευρά της κυβέρνησης για το υπ’ αριθμόν ένα κοινωνικό ζήτημα του τόπου – το δημογραφικό – αφού δεν προβλέπεται καν, έστω και σε συμβολικό επίπεδο, η καταβολή ενίσχυσης ως κίνητρο σε νέα ζευγάρια για την απόκτηση παιδιού. Ούτε βεβαίως προβλέπεται η ενίσχυση της οικογένειας, του μόνου θεσμού που, σύμφωνα με όλες τις μελέτες, έχει συμβάλει στην αποτροπή της απόλυτης φτωχοποίησης τα οκτώ αυτά χρόνια.
Η δέσμευση για μείωση κατά 500 εκατ € στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων το 2019 και αντίστοιχα το 2020, θα στερήσει δεκάδες χιλιάδες βιώσιμες θέσεις εργασίας με πραγματική προστιθέμενη αξία και κοινωνικό όφελος. Παράγωγο, η συνεχής πτώση της ποιότητας των υπηρεσιών του δημοσίου στη σχολική στέγη, στα νοσοκομεία, στις συγκοινωνίες, στο περιβάλλον. Κατ’ εφαρμογή των δεσμεύσεων του Μεσοπροθέσμου, στην περίοδο 2019-2022, η αναλογία αποχωρήσεων/προσλήψεων στο δημόσιο θα είναι 1:1. Αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο μέχρι το 2022 οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού θα κυμαίνονται μεταξύ 7.500 & 8.000 ατόμων. Κατ’ εξαίρεση για το 2019 – περίοδος εκλογών– προβλέπονται επιπλέον προσλήψεις 4.500 δασκάλων ειδικής αγωγής και 3.000 συμβασιούχων στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι», μειώνοντας τον αριθμό του έκτακτου προσωπικού του δημοσίου στις 55.000 από 62.000 σήμερα, σε σύνολο 602.000 υπαλλήλων της γενικής κυβέρνησης και των φορέων ιδιωτικού δικαίου. Αυτά σε μια χώρα που έχει 1,1 εκατ επίσημα εγγεγραμμένους ανέργους – στην πραγματικότητα ξεπερνούν το 1,5 εκατ. – στη χώρα που οι μισθοί των νέοπροσλαμβανόμενων στον ιδιωτικό τομέα είναι στα 428 € σε εργασιακές συνθήκες γαλέρας, ενώ η φυγή των νέων επιστημόνων συνεχίζεται.
Ποιος λοιπόν είναι ο τύπος ανθρώπου που εξυπηρετεί τη διαιώνιση αυτής της οικονομικής και κοινωνικής λαίλαπας; Αναμφίβολα αυτός που θα εθιστεί να ζει τη χαμοζωή του, που το μοναδικό μέλημά του είναι το «πως θα την βγάλει» και σήμερα ατομικά. Αυτός που θα αναμένει το φιλοδώρημα του μερίσματος ή που θα αρκείται στα 200 € μηνιαίως του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, θα βολεύεται στα οκτάμηνα των δήμων ή στις εποχικές δουλειές και στη συνέχεια στο επίδομα ανεργίας, θα κάνει μεροκάματα χωρίς ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, θα στοιβάζεται στις ουρές για τον διακανονισμό των χρεών του και, το κυριότερο, θα μάθει πως πρέπει ν’ ανταμείβει με την ψήφο του τους «ευεργέτες του». Αυτός που θα αποδεχθεί, ως αποικιοκρατούμενος και ιθαγενής ότι η ζωή του είναι φτηνή και η χώρα του απλώς ένας χώρος για να ζει μίζερα και καταθλιπτικά. Όμως φαίνεται πως υπάρχουν σημάδια ρήξης: είναι οι μαθητές των καταλήψεων με την ελληνική σημαία στον Βορρά, οι χιλιάδες Έλληνες στην κηδεία του Κατσίφα, οι πολίτες των συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία, όλοι οι δημοκράτες πατριώτες που ταράσσουν την κανονικότητα του συστήματος, αντιστεκόμενοι στην συλλογική τους εξαφάνιση. Γι’ αυτό και οι ύβρεις, η κατασυκοφάντηση, η λοιδορία , οι χαρακτηρισμοί και ο διχασμός, γι’ αυτό και οι προληπτικές συλλήψεις των συναγωνιστών μας στη Θεσσαλονίκη. Η ψευδοελίτ αρχίζει και πάλι να φοβάται…