Μένουμε Θεσσαλονίκη: Το μεταναστευτικό στο δημοτικό συμβούλιο και η νέα ιερά εξέταση

Του Μένουμε Θεσσαλονίκη

Τα γεγονότα

Απίστευτες στιγμές διαδραματίστηκαν χθες στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, κατά την διάρκεια συζήτησης για την παράταση του προγράμματος React (φιλοξενία αιτούντων άσυλο μέσω ενοικίασης κατοικιών στα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης).

Ο εκπρόσωπός μας πήρε πρώτος τον λόγο, και διάβασε μια δήλωση της παράταξης (η οποία παρατίθεται στη συνέχεια), που εξηγούσε το σκεπτικό με το οποίο καταψηφίζει την εν λόγω παράταση ισχύος του προγράμματος για 1 έτος (31/12/2020).

Με αυτήν, το Μένουμε Θεσσαλονίκη κατήγγειλε την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ότι εφαρμόζει μόνο στην Ελλάδα μια σειρά χρηματοδοτήσεων που ευνοούν την εγκατάσταση των εισερχόμενων πληθυσμών στην χώρα, την ίδια στιγμή που οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες σπεύδουν να περιορίσουν την ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Και ότι με την πολιτική αυτή της Ύπατης Αρμοστείας, η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί σε μόνιμο χώρο ανάσχεσης και εγκατάστασης των μεταναστευτικών ροών, κάτι που βλέπουμε να πραγματοποιείται σε βάρος της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας.

Όντως, το εν λόγω πρόγραμμα συνεχίζεται στην πόλη μας από το 2016 (ενώ κάθε έτος παίρνει ένα έτος παράταση), έχει φιλοξενήσει από την έναρξή του 2.100 άτομα, και σήμερα σε αυτό είναι ενταγμένα 97 σπίτια.

Όντως, κανένα πρόβλημα δεν θα υπήρχε αν εξ αρχής αφορούσε συγκεκριμένους ανθρώπους, και είχε θέσει ορατό χρονικό ορίζοντα λήξης. Ωστόσο στην δική μας περίπτωση, έχουμε ένα πρόγραμμα που λειτουργεί ήδη 4 χρόνια, και που παρατείνεται διαρκώς, με τον επικεφαλής του προγράμματος από την πλευρά της Ύπατης Αρμοστείας να μιλάει για «αυξημένες ανάγκες». Άραγε είμαστε υποχρεωμένοι να λειτουργούμε μόνιμα ένα τέτοιο πρόγραμμα εγκατάστασης;

Είναι άλλο να ζητείται από μια χώρα, να «βάλει πλάτη» σε μια διεθνή κατάσταση έκτακτης ανθρωπιστικής ανάγκης, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που της αναλογούν, και εντελώς άλλο υπό το πρόσχημα του ανθρωπισμού να απαιτείται από αυτήν να αλλάξει την φυσιογνωμία της με το να εγκαθιστά μόνιμα πληθυσμούς στο εσωτερικό της.

Απέναντι σε αυτήν την αυτονόητη για κάθε κοινωνία θέση που εξέφρασε το Μένουμε Θεσσαλονίκη, εκδηλώθηκαν ακραίες αντιδράσεις: Από την εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ Ρία Καλφακάκου, καθώς και από τον Σωτήρη Ζαριανόπουλο της Λαϊκής Συσπείρωσης. Η πρώτη κατήγγειλε τον Γ. Ρακκά και το Μένουμε Θεσσαλονίκη ως «λαγό της ακροδεξιάς», που δημιουργεί τάχα πλαίσιο ανοχής ώστε να ακούγονται «ρατσιστικές απόψεις» στο δημοτικό συμβούλιο. Ο δεύτερος, αφού επανέλαβε κατά λέξη τις καταγγελίες της “κυβερνώσας αριστεράς”, καθύβρισε τον εκπρόσωπο της παράταξής μας ως «εμετικό» αρκετές φορές τρόπο, για ότι τάχα λειτουργεί ως δούρειος ίππος της ακροδεξιάς, και συνέχισε καταγγέλλοντας κι αυτός την… Ύπατη Αρμοστεία για να καταλήξει ότι θα… ψηφίσει την συνέχιση του προγράμματος για… αντιφασιστικούς λόγους (!). Το γεγονός δε ότι στην τοποθέτησή του ήταν «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» απέναντι σε θεσμούς (ΟΗΕ) που αυτός συνήθως καταγγέλλει σφοδρότερα απ’ όλους, εξηγεί το μένος και τις ύβρεις προς τον εκπρόσωπο του Μένουμε Θεσσαλονίκη.

Όλες οι επιθέσεις που έγιναν εναντίον μας και που σιγοντάρονταν από δημοσιογράφους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σκοπό έχουν την φίμωση και την λογοκρισία οποιασδήποτε σοβαρής κριτικής και διαμαρτυρίας για την μεταβολή της χώρας μας σε χώρο. Γι’ αυτό και σπεύδουν να ταυτίσουν το Μένουμε Θεσσαλονίκη με τοποθετήσεις γραφικές, και φωνές πατριδοκαπηλίας που εκμεταλλεύονται το ζήτημα δίκην προσωπικής προβολής.

Δυστυχώς για την Ρ. Καλφακάκου και τον Σ. Ζαριανόπουλο, όποιος αμφισβητεί το καθεστώς επί του μεταναστευτικού που επιβάλλεται στην χώρα από την Μέρκελ, τον Σόρος, και το λοιπό κατεστημένο της παγκοσμιοποίησης, πρέπει να συκοφαντηθεί ως «φασίστας», να συρθεί στην πυρά σ’ ένα απίστευτο κυνήγι νεομακαρθισμού: Για να επιβεβαιωθεί έτσι η καταθλιπτική ομοφωνία του κατεστημένου απέναντι στο φαινόμενο, και να αφεθεί η λαϊκή κοινωνία που αντιμετωπίζει το αδιέξοδό της μετανάστευσης στην Ελλάδα με μερίδιο εντελώς δυσανάλογο, ανυπεράσπιστη, δίχως εκπροσώπηση, βορά στις ορέξεις του κάθε δημαγωγού.

Αυτό το πράγμα εμείς δεν θα το αφήσουμε να συμβεί, ό,τι και να λένε οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της Πόλης Ανάποδα. Μπορεί εκείνοι να επιθυμούν σε αυτήν την συγκυρία να εμφανίζονται σαν η αριστερή συνιστώσα της ιεροεξεταστικής πολιτικής ορθότητας που έχει εξαπολύσει η παγκοσμιοποίηση.

Είναι δικαίωμά τους να διασύρονται με αυτόν τον τρόπο, ταυτιζόμενοι με το ιδεολογικό κλίμα που επικρατεί στο πρωθυπουργικό γραφείο, καθώς και σε όλη την ακραία νεοφιλελεύθερη πτέρυγα της κυβέρνησης.

Όσο δικαίωμα δικό μας είναι να τους γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια, και να εκφράζουμε με τρόπο σοβαρό και δημοκρατικό τις πλειοψηφικές αγωνίες της ελληνικής κοινωνίας.

Το κείμενο

«Η Δημοτική παράταξη Μένουμε Θεσσαλονίκη, καταψηφίζει την συνέχιση του προγράμματος React της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, που αφορά στην εγκατάσταση προσφύγων σε οικίες του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης καταγγέλλοντας τον ευρύτερο ρόλο που παίζει ο συγκεκριμένος οργανισμός στο μεταναστευτικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η χώρα

Εδώ και πολύ καιρό, ένα ολόκληρο οικοσύστημα ΜΚΟ και διεθνών οργανισμών, με προεξάρχουσα την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ μεθοδεύει συστηματικά το «ξεχείλωμα» του στάτους του πρόσφυγα, και σε συνδυασμό με διάφορες άλλες διευκολύνσεις και επιδόματα, εφαρμόζει μια πολιτική που ευνοεί την μετανάστευση προς την Ελλάδα και την εγκατάσταση των νεοεισερχόμενων πληθυσμών στο εσωτερικό της.

Την ίδια στιγμή, έτσι, που οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αποπειρώνται να ελέγξουν την μετανάστευση, και να θέσουν ένα όριο στο πόσοι θα εισέρχονται στις δικές τους χώρες (πράγμα που έφτασε να κάνει μέχρι και η πρωταθλήτρια στις πολιτικές υποδοχής και εγκατάστασης προσφύγων, Σουηδία), οι διεθνείς οργανισμοί θέλουν με το πρόσχημα του ανθρωπισμού να επιβάλουν στην Ελλάδα να μεταβληθεί από χώρα σε ζώνη ανάσχεσης και εγκατάστασης των μεταναστευτικών ροών.

Η γενίκευση όμως, του στάτους του πρόσφυγα και η μεταβολή του σε πρόσχημα για την παραμονή κάθε ανθρώπου που εισέρχεται στην χώρα, όχι μόνο δημιουργεί προβλήματα συνοχής στην ελληνική κοινωνία (ολοένα και εντονότερα καθώς περνάει ο καιρός) αλλά και υπονομεύει αποφασιστικά τους ίδιους τους ανθρωπιστικούς της μηχανισμούς. Με την εξίσωση που επιχειρείται πολύ συχνά οι όντως πρόσφυγες καταδικάζονται σε κολαστήρια τύπου Μόριας, την ίδια στιγμή που κυκλώματα δουλεμπόρων, ΜΚΟ χειραγωγουμένων από γεωπολιτικά συμφέροντα και επιδιώξεις, αλλά και επιτήδειων που έχουν μεταβάλει την «ανθρωπιά» σε επάγγελμα εκμεταλλεύονται την ανοχή των οργανισμών βαφτίζουν πρόσφυγες οικονομικούς μετανάστες που προέρχονται από ασφαλείς χώρες. Μόλις πριν λίγες μέρες είχαμε την αποκάλυψη ενός τέτοιου κυκλώματος στη Μυτιλήνη, που κατέδειξε και την έκταση που έχουν λάβει οι πρακτικές αυτές.

Αυτές οι πολιτικές συμβάλλουν ώστε να συνεχίζεται το δράμα της μετανάστευσης, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα επί της ουσίας, αλλά το διογκώνουν κιόλας. Αντί, λοιπόν, να ξοδεύονται δισεκατομμύρια ευρώ πανευρωπαϊκά σε τέτοιου τύπου προγράμματα εντελώς αμφίβολης αποτελεσματικότητας, η διεθνής κοινότητα θα μπορούσε να διοχετεύσει αυτούς τους πόρους σε προγράμματα ανασυγκρότησης των χωρών από τις οποίες ξεριζώνεται όλος αυτός ο κόσμος.

Με αυτό το σκεπτικό, καταψηφίζουμε την συνέχεια του προγράμματος React και καταγγέλλουμε τον ρόλο που διατηρεί η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για την μεταβολή της Ελλάδας σε ζώνη συγκράτησης των μεταναστευτικών πληθυσμών, που στο κάτω κάτω εισέρχονται στην χώρα μας όχι για να παραμείνουν, αλλά γιατί επιθυμούν να προωθηθούν στην Κεντρική και την Δυτική Ευρώπη».

Τα τεκμήρια

Επειδή θέλουμε να μιλάμε πάντοτε με τεκμήρια, παρουσιάζουμε εδώ μια τυπική περίπτωση χρηματοδοτικού προγράμματος της Ύπατης Αρμοστείας, που ισχύει «μόνο για την Ελλάδα», και λειτουργεί προς ενθάρρυνση της μετανάστευσης και της εγκατάστασης πληθυσμών στην Ελλάδα.

Πρόκειται για το «πρόγραμμα χρηματικού βοηθήματος» της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ στην Ελλάδα, το οποίο «προορίζεται ως ανθρωπιστική βοήθεια ώστε να μπορούν οι αιτούντες άσυλο, μεμονωμένα άτομα και οικογένειες, να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, όπως την επικοινωνία, τις μεταφορές, το εκπαιδευτικό υλικό, τις φαρμακευτικές παροχές, την ένδυση, την τροφή, τα προϊόντα υγιεινής και άλλες αγορές ή την πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες».

Σύμφωνα με το ενημερωτικό του φυλλάδιο, το πρόγραμμα λειτουργεί με προπληρωμένη κάρτα, και το ποσό καταβάλλεται μηνιαίως. Στις εικόνες που ακολουθούν, φωτογραφίσαμε τα αποσπάσματα από το ενημερωτικό φυλλάδιο που αναφέρονται στους όρους χορήγησης του βοηθήματος, στην ισχύ του μόνο στην Ελλάδα, καθώς και στο ύψος του μηνιαίου ποσού που προβλέπεται, ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση:

Όροι χορήγησης:

Η ελληνική αποκλειστικότητα του προγράμματος:

Το ύψος των χρηματοδοτήσεων:

Από τη στιγμή που οι χώρες προέλευσης των ανθρώπων που καταφθάνουν στην Ελλάδα, έχουν συνήθως μέσο μηνιαίο εισόδημα που δεν ξεπερνά τα 200$, προφανώς, το εν λόγω πρόγραμμα ενθαρρύνει την μετανάστευσή τους προς την χώρα μας. Ωστόσο, ο ρόλος της Ύπατης Αρμοστείας πρέπει να είναι άλλος:

Γιατί δεν συμβάλλει στην ανοικοδόμηση της Συρίας τώρα που ο πόλεμος τελείωσε;

Γιατί δεν διοχετεύει αυτούς τους πόρους (που σε πανευρωπαϊκό επίπεδο φτάνουν στα δισεκατομμύρια) σε ένα αναπτυξιακό σχέδιο Μάρσαλ για τις ίδιες της χώρες προέλευσης ώστε να αντιμετωπιστούν τα αίτια της μετανάστευσης;

Γιατί δεν βοηθάει την Ελλάδα, ώστε να μην καταντήσει τόπος εγκλωβισμένων, πιέζοντας τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. να αναγνωρίσουν επί τέλους την αρχή της ενδοευρωπαϊκής αλληλεγγύης και αναλογικότητας αίροντας αυτήν την ιδιότυπη ανθρωπιστική καραντίνα που έχει επιβληθεί στη χώρα μας;