Οι “Πάτριοτ” στην Σαουδική Αραβία

939

Πηγή φώτο

ΟΙ «ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ» ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΟΤ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΞΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

του Θανάση Τζιούμπα 

Στις 24 Ιανουαρίου 2020 σε συνάντηση του Ν. Δένδια με τον υπουργό Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας, πρίγκιπα Φαϊζάλ μπιν Φαρχάν αλ Σαούν συμφωνήθηκε να αποσταλεί μια συστοιχία του αντιαεροπορικού / αντιπυραυλικού συστήματος ΠΑΤΡΙΟΤ στην Σαουδική Αραβία. Οι πύραυλοι θα εγκατασταθούν στο αεροδρόμιο του Ριάντ για να ενισχύσουν την αεράμυνα του μετά τις επιθέσεις από τα μη επανδρωμένα των Χούτι, ή, απέναντι σε ενδεχόμενα αντίποινα του Ιράν στην περίπτωση που τα σχέδια επίθεσης των ΗΠΑ στην χώρα αυτή βγουν από τα συρτάρια.

Τα ερωτήματα πολλά και εύλογα: το πρώτο και πιο σοβαρό είναι αν αυτά τα οπλικά συστήματα περισσεύουν για την ελληνική αεράμυνα. Ας θυμηθούμε εδώ ότι κατά την δεκαετία του ’90 η επένδυση στην αντιαεροπορική άμυνα αντί στην επένδυση σε αεροπλάνα αποτέλεσε στρατηγική επιλογή των ελληνικών κυβερνήσεων με αποτέλεσμα η ελληνική αεροπορία να υστερεί σημαντικά σε αριθμούς (τουλάχιστον) έναντι της αντίστοιχης τουρκικής. Η λογική της άμυνας έναντι της λογικής της ανταπόδοσης αποτέλεσε μια επιλογή που αντικατοπτρίζει το κλίμα που επικρατεί στις ελληνικές ελίτ, άσχετα αν η στρατιωτική ιστορία περί άλλων συνηγορεί.  Η κατάσταση βέβαια έχει οδηγήσει σε συσχετισμούς που δίνουν την δυνατότητα στην τουρκική αεροπορία να κάνει καθημερινά σουρωτήρι τον εναέριο χώρο του Αιγαίου ενώ θα πρέπει να θυμηθούμε τον ρόλο της αεροπορικής υπεροχής κατά την κρίση των Ιμίων. Από τότε βέβαια έχουν συμβεί και άλλες ανατροπές, όπως η ανάπτυξη από την Τουρκία οπλοστασίου βαλλιστικών πυραύλων, απέναντι στους οποίους οι αντιβαλλιστικές δυνατότητες των ΠΑΤΡΙΟΤ αποτελούν «μια κάποια λύση».

Αν προσθέσουμε και την συγκυρία της απογείωσης της τουρκικής επιθετικότητας και της πιθανότητας θερμού επεισοδίου, θα ήταν εύλογο να θεωρηθεί ότι χρειαζόμαστε ότι έχουμε και δεν έχουμε για να προστατεύσουμε τον τόπο μας κι όχι το βασίλειο των Σαούντ.

Και την στιγμή που όλα αυτά είναι γνωστά επιλέγεται η αποδυνάμωση του δικτύου αεράμυνας με την αφαίρεση μιας συστοιχίας (από τις 6 που διαθέτει η χώρα), όταν μάλιστα οι ανάγκες άμυνας οδήγησαν στο αίτημα προς τις ΗΠΑ για αγορά 2 μεταχειρισμένων συστοιχιών, μόλις στις 17/1/2020!

Το επόμενο ερώτημα: πως μια χώρα με αμυντικό προϋπολογισμό 3,8 δισ. ευρώ εκ των οποίων μόλις 900 εκατ. για εξοπλισμούς, καθίσταται χορηγός της ασφάλειας  της τρίτης σε παγκόσμιο επίπεδο χώρας στις αμυντικές δαπάνες (ετησίως γύρω στα 70 δισ. δολάρια).

Ο λόγος προφανώς δεν είναι η αδυναμία των Σαούντ να ξοδέψουν για να υπερασπίσουν την χώρα τους. Οι ελληνικοί ΠΑΤΡΙΟΤ είναι μέρος μιας ευρύτερης «συμμαχίας των προθύμων» (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και πιθανόν Ιταλία), τότε μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η κίνηση αυτή είναι μια κίνηση στην διεθνή σκακιέρα που αποσκοπεί στην αποδυνάμωση και πιθανόν στην προετοιμασία επίθεσης στο Ιράν. Αυτό δύσκολα θα μπορούσε να υποστηριχτεί με όρους εθνικού συμφέροντος (για την Ελλάδα τουλάχιστον). Χώρες όπως η Αίγυπτος, παρ’ όλο που το καθεστώς στηρίζεται αποφασιστικά από το Ριάντ, απέφυγαν τέτοια εμπλοκή, ενώ η Ελλάδα μάλλον οφείλει πολλά στο βερεσέ Ιρανικό πετρέλαιο κατά τα πρώτα χρόνια των μνημονίων.

Ας μην ξεχνάμε τέλος την φύση του καθεστώτος της Σαουδικής Αραβίας, τον ισλαμοφασισμό που επικρατεί στην πολιτική και κοινωνική καθημερινότητα, την «εξαγωγή» ισλαμισμού με άφθονα πετροδολάρια, το Αφγανιστάν και τόσα άλλα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη για μια φορά ακόμη ευθυγραμμίζεται με την πολιτική του μεγάλου νταβατζή (όπως έκανε και με την υποστήριξη μετά την δολοφονία του Σουλεϊμανί) εφαρμόζοντας μια μονοδιάστατη  και εν τέλει καταστροφική για τα ελληνικά συμφέροντα πολιτική, κατ’ εντολή του θείου Σαμ: Η αποδυνάμωση της αεράμυνας συνοδεύεται από την διπλωματικά αποδυνάμωση των δυνατοτήτων της διπλωματίας να έχει μια πολυδιάστατη πολιτική στήριξης της ειρήνης στην περιοχή. Τα ανταλλάγματα αόρατα, όσο κι αν οι κυβερνητικοί κονδυλοφόροι αγωνίζονται μάταια να μας πείσουν ότι κάποια δολάρια  επενδύσεων ή κάποια διπλωματική υποστήριξη στις ελληνικές θέσεις (ανέξοδη βέβαια για τους Σαουδάραβες, που ούτως ή άλλως βρίσκονται σε ανταγωνισμό με τους Τούρκους και τους υποτελείς τους του Κατάρ).

Μετά από χρόνια εξοπλιστικής άπνοιας, το να στέλνεις στο πουθενά όπλα από τα λίγα που διαθέτεις σε λειτουργική κατάσταση, για να αντιμετωπίσεις τον κίνδυνο που απειλεί εσένα κι όχι την αυλή των Σαούντ, δεν είναι απλή ανοησία.

Σε τέτοια εποχή εύθραυστων ισορροπιών και γεωπολιτικών ανακατατάξεων, όπου οι κατά τα άλλα σύμμαχοι ανταγωνίζονται διπλωματικά ή στρατιωτικά στα Λιβυκά, Συριακά ή Ουκρανικά πεδία, η  απερίσκεπτη ταύτιση με έναν πόλο που καθημερινά δείχνει σημάδια κάμψης και παρακμής, (πράγμα  που επιβεβαιώνουν και οι αλλοπρόσαλλές πολιτικές της προεδρίας των ΗΠΑ), αντί για την αντιμετώπιση του μείζονος εθνικού κινδύνου που αποτελεί η τούρκικη επιθετικότητα αποτελεί έγκλημα απέναντι στην δική σου πατρίδα.