Οι συμφωνίες στη Μόσχα, η βρετανική υστερία και το «τιτίβισμα» του Αμερικανού πρέσβη
Του Αλέκου Μιχαηλίδη από τη Ρήξη φ. 112
«Πώς είδαν οι Κύπριοι την εβδομάδα που πέρασε στη Ρωσία; Την επίσκεψη Αναστασιάδη, τις δηλώσεις και τη δολοφονία Νεμτσόφ;» Αυτό επέλεξε να γράψει ο Αμερικανός πρέσβης στη Λευκωσία, Τζον Κόνινγκ, στον προσωπικό του λογαριασμό στο τουίτερ στις 28 Φεβρουαρίου, την επομένη της δολοφονίας του Μπόρις Νεμτσόφ στη Μόσχα και ενώ ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, βρισκόταν ακόμα σε ρωσικό έδαφος, μετά τις συμφωνίες που υπεγράφησαν.
Ομολογουμένως, δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει η αντίδραση του πρέσβη. Είχε προηγηθεί, άλλωστε, η αντίδραση του βρετανικού Φόρειν Όφις, το οποίο υπενθύμιζε στον πρόεδρο Αναστασιάδη ότι «υπό το φως των σημερινών προβλημάτων δεν είναι η ώρα να τείνουμε χείρα φιλίας στη Ρωσία», για να βάλει το κερασάκι στην τούρτα η βαρόνη Λάντφορντ των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, η οποία, σε συζήτηση στη Βουλή των Λόρδων για το ουκρανικό ζήτημα δήλωσε «εξαιρετικά σοκαρισμένη» από τη συμφωνία που υπέγραψε στη Μόσχα ο πρόεδρος Αναστασιάδης σχετικά με τη χρήση κυπριακών λιμανιών από ρωσικά πλοία. Προχώρησε κι ένα βήμα παραπέρα όμως: «Προσωπικά τη θεωρώ ως την πιο εντυπωσιακή πράξη απιστίας από κράτος μέλος της ΕΕ έναντι μιας κοινής πολιτικής απέναντι στη Ρωσία», δήλωσε η βαρόνη, για να ολοκληρώσει (;) την υστερία των εταίρων της Κ.Δ. μετά τις υπογραφές στη Μόσχα.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε επιγραμματικά τις οκτώ διακρατικές συμφωνίες που υπέγραψαν οι πρόεδροι Αναστασιάδης-Πούτιν και συνυπέγραψαν οι υπουργοί Εξωτερικών Ρωσικής Ομοσπονδίας και Κυπριακής Δημοκρατίας Λαβρόφ-Κασουλίδης:
1. Κοινό πρόγραμμα δράσης των δύο κρατών για την περίοδο 2015 έως 2017 που περιλαμβάνει διμερές και πολυμερές πλαίσιο συνεργασίας σε θέματα πολιτικών, κοινωνικών, ανθρωπιστικών και επιστημονικοτεχνικών σχέσεων. Το πλέον σημαντικό είναι ότι σε αυτό το πρόγραμμα καταγράφεται η ξεκάθαρη θέση της κυβέρνησης της Ρωσίας στο Κυπριακό.
2. Επικαιροποίηση συμφωνίας που διατηρούν οι δύο χώρες από το 1996 για στρατιωτική και τεχνική συνεργασία με κύριο στόχο τη διασφάλιση της διεθνούς ασφάλειας και την εκπαίδευση στρατιωτικών στελεχών.
3. Συμφωνία για καταπολέμηση της τρομοκρατίας και συναφή εκπαίδευση στελεχών.
4. Συνεργασία κατά της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών.
5. Μνημόνιο συνεργασίας των δύο υπουργείων Άμυνας στον ναυτικό τομέα, με παραχώρηση διευκολύνσεων στη ρωσική πλευρά από την κυπριακή.
6. Συνεργασία των δύο υπουργείων Παιδείας σε θέματα έρευνας και τεχνολογίας.
7. Πρωτόκολλο οικονομικής συνεργασίας σε θέματα εμπορίου, ενέργειας, μεταφορών, γεωργίας, πολιτισμού και τουρισμού.
8. Συνεργασία σε θέματα εκπαίδευσης, πολιτισμού και επιστήμης μεταξύ ερευνητικών κέντρων των δύο χωρών.
Συμφωνίες δηλαδή που θα υπέγραφε κάθε χώρα (της Ε.Ε. στην προκειμένη περίπτωση) με οποιαδήποτε άλλη χώρα και δεν θα αντιδρούσε κανείς. Βρετανία και ΗΠΑ όμως θέλουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Ενδεικτική ήταν η απάντηση στην αντίδραση του Φόρειν Όφις, του κυβερνητικού εκπροσώπου της κυπριακής κυβέρνησης, Νίκου Χριστοδουλίδη, ο οποίος δήλωσε ότι το Λονδίνο δεν υποστήριξε το αίτημα της Λευκωσίας για αποστολή ισχυρών μηνυμάτων στην Τουρκία για την παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτό πριν τον νευρικό κλονισμό της βαρόνης Λάντφορντ στη Βουλή των Λόρδων.
Παράλληλα, οι ΗΠΑ έτρεξαν να αναγγείλουν την αντικατάσταση του πρέσβη Τζον Κόνινγκ τον Σεπτέμβρη, κάτι που ούτως ή άλλως θα γινόταν επειδή λήγει η θητεία του. Βέβαια, ο πρόεδρος Αναστασιάδης, φανερά ενοχλημένος, διεμήνυσε πως δεν θα δεχτεί ξανά τον κ. Κόνινγκ, ο οποίος μετατίθεται στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αναλαμβάνει τη Διπλωματική Ακαδημία (!). Εν τω μεταξύ, κάποιοι ακόμα πιστεύουν πως ο Κόνινγκ θέλει το καλό της Κύπρου. Κάποιοι, ακόμα και εντός του κυβερνώντος κόμματος, αναπαράγουν ακριβώς τη σκέψη του Αμερικανού πρέσβη, κυρίως σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Καθίσταται πλέον σαφές, ακόμα και στους εδώ κολλητούς (όχι βέβαια σε όλους) των Βρετανών και Αμερικανών εταίρων της Κ.Δ., πως οι δύο χώρες συνήθισαν να έχουν τσιφλίκια κι όχι συμμάχους, ειδικά στην Ανατολική (και όχι μόνο) Μεσόγειο. Έπεσαν από τα σύννεφα επειδή ο πρόεδρος Αναστασιάδης, σταθερός υποστηρικτής της πολιτικής τους, επέλεξε να υπογράψει συμφωνίες και με τη Μόσχα. Έπαθαν σοκ διότι η Κυπριακή Δημοκρατία αναγκάστηκε να βρει άλλα μονοπάτια, μήπως και βγει από το αδιέξοδο, στο οποίο την έβαλαν οι αιώνιοι εταίροι της. Αλήθεια, αυτοί, γιατί δεν αντέδρασαν όταν ο καλός τους φίλος Ταγίπ Ερντογάν υπέγραφε άλλες διακρατικές συμφωνίες με τον, «ένοχο μέχρι αποδείξεως του εναντίου», Βλαντιμίρ Πούτιν;
