Για το «Ποτάμι»

Το φάντασμα του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη είναι παρόν!

του Τάσου Αναστασίου από την Ρήξη φ. 158

Το πολιτικό κόμμα «Ποτάμι» ιδρύθηκε το 2014 από επώνυμες οικονομικές και μιντιακές ελίτ με σκοπό να εκπροσωπήσει πιο άμεσα και πιο θερμά από τα υπόλοιπα κόμματα τη στήριξη στα μνημόνια και την εμπέδωση από το λαό της σοσιαλφιλελεύθερης προοπτικής διακυβέρνησης. Παρά το γεγονός ότι ανέστειλε τη λειτουργία του πριν από μερικούς μήνες, η πολιτική που εκπροσωπούσε εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί. Και όχι μόνο αυτό. Επί της ουσίας κυβέρνησε και εξακολουθεί να κυβερνά.
«Το Ποτάμι είναι ένα κίνημα που κλέβει ιδέες και από την αριστερά και από τη φιλελεύθερη παράταξη», είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης, δίνοντας κάποια στιγμή το ιδεολογικό στίγμα του κόμματος του. Πράγματι, δεν είναι τυχαίο ότι δέχτηκε πρόταση από τον Αλέξη Τσίπρα, τον Γενάρη του 2015, για να συμμετάσχει το κίνημά του στην κυβέρνηση του Σύριζα. Η απάντηση του Θεοδωράκη ήταν ότι δεν επιθυμούσαν να λάβουν υπουργεία. Στην πράξη αποδείχτηκε πως αυτό που επιθυμούσαν ήταν να στηρίξουν την τότε κυβέρνηση ουσιαστικά, ψηφίζοντας εκείνα τα νομοσχέδια που δεν ψήφιζαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Έτσι, λοιπόν, όλα τα «δικαιωματικά» νομοσχέδια υπερψηφίστηκαν περήφανα από το Ποτάμι: Η αρχή έγινε την άνοιξη του 2015, την εποχή των αυταπατών και της έναρξης των ανοιχτών συνόρων όπου στα πλαίσια της πολιτικής «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε» το κόμμα ψήφισε «Ναι» στη διευκόλυνση χορήγησης ιθαγένειας και ασύλου σε πολίτες τρίτων χωρών. Το ίδιο θετική ήταν και η στάση του σε αρκετά άλλα νομοσχέδια με πιο χαρακτηριστικά την υπερψήφιση της επιλογής ταυτότητας φύλου το φθινόπωρο του 2017 και την ψήφιση της διάταξης που επιτρέπει σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι γονείς τον Μάιο του 2018.
«Κορυφαία», βεβαίως, στιγμή του Ποταμιού στην προηγούμενη Βουλή αποτέλεσε η στήριξη της Συμφωνίας των Πρεσπών. Διατρανώνοντας παντού το γνωστό γελοίο επιχείρημα περί «140 χωρών» και έχοντας ταχτεί από την ίδρυσή του υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, βοήθησε αποφασιστικά στην υπερψήφισή της, δεδομένου ότι η συμφωνία πέρασε με ψήφους βουλευτών από το Ποτάμι. Γενικά, την τετραετία 2015-2018 ψήφισε υπέρ στο 67% των νομοσχεδίων της κυβέρνησης, στα δε επιμέρους ζητήματα που αφορούν στα Δικαιώματα και στη Δικαιοσύνη το ποσοστό ανεβαίνει στο 91%!
Και αν στην περίπτωση της κυβέρνησης Σύριζα το Ποτάμι ήταν απλώς ένα δεκανίκι, στην παρούσα κυβέρνηση είναι οργανικό κομμάτι της. Μετά το 2ο συνέδριο (όπου δώσαν το παρών, μεταξύ άλλων, ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης) άρχισε η κατηφόρα του κόμματος με τελική κατάληξη τη διάλυση μετά την αποτυχία στις ευρωεκλογές του 2019. Πέρα από την πολυετή και συνεχή μετακίνηση στελεχών προς τη Νέα Δημοκρατία, στην κυβέρνηση Μητσοτάκη διορίστηκε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού ο (καθ’ υπόδειξιν του Σταύρου Θεοδωράκη διάδοχός του) Γιώργος Μαυρωτάς και υπουργός Τουρισμού ο Χάρης Θεοχάρης. Στις πρώτες διακόσιες μέρες της νέας κυβέρνησης είδαμε χαλαρή έως ανύπαρκτη προσέγγιση του μεταναστευτικού (αρχικά τουλάχιστον, πριν αναγκαστεί να …ξυπνήσει από τα γεγονότα), επιβολή του αντικαπνιστικού νόμου, απόφαση για βίαιη απολιγνιτοποίηση της ΔΕΗ, ενθάρρυνση της «πράσινης» αιολικής ενέργειας, πρωθυπουργικές δηλώσεις στήριξης της συμφωνίας των Πρεσπών, «μοντέρνα» αντιμετώπιση ζητημάτων της εκπαίδευσης, καθώς και μια νέα Πρόεδρο της Δημοκρατίας προερχόμενη από… τον ίδιο χώρο. Έτσι, αν αναρωτηθούμε ποιες διαφορές θα υπήρχαν στη σημερινή διακυβέρνηση της χώρας αν στο τιμόνι της δεν ήταν η ΝΔ, αλλά το Ποτάμι, η απάντηση θα ήταν: από ελάχιστες έως καμία.
Γι’ αυτό και το φάντασμα του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη εξακολουθεί να αιωρείται πάνω από την Ελλάδα λειτουργώντας ως εμπροσθοφυλακή της αποδόμησης της ιστορίας, της ύψωσης της σημαίας του δικαιωματισμού, της προβολής της δυτικότροπης κουλτούρας στην πατρίδα μας, του απενοχοποιημένου «προοδευτικού» φιλελευθερισμού, των εθνικών εκπτώσεων.