του Γ. Ρακκά, από το Άρδην τ. 85, Απρίλιος-Μάιος 2011
Η κατάσταση με το μεταναστευτικό αδιέξοδο έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, και δημιουργεί πλέον όρους ολοκληρωτικής διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα των μεγάλων της πόλεων.
Π ολλά πράγματα δεν χρειάζονται να πούμε, γιατί ο καθείς έχει μάτια και βλέπει καθημερινά το τι συμβαίνει. Εκείνο που θα πρέπει να συμπληρώσουμε, είναι η γενική εικόνα ενός φαινόμενου πρωτοφανούς για τα ελληνικά χρονικά.
Κατ’ αρχάς το ελληνικό κράτος δεν γνωρίζει τον αριθμό των μεταναστών που ζουν στη χώρα, και συνήθως προβαίνει σε αντιφατικές εκτιμήσεις. Για παράδειγμα, πριν από μερικούς μήνες το ΕΛΙΑΜΕΠ εκτίμησε ότι οι παράνομοι μετανάστες φτάνουν τους 500.000 (Τα Νέα, 14.01.2011). Λίγο μετά, η εφημερίδα Το Ποντίκι δημοσίευσε μια απόρρητη έκθεση της ελληνικής αστυνομίας, η οποία αναφέρει ότι το 2014, οι μη-νόμιμοι μετανάστες θα φτάσουν περίπου τους 1.200.000 (Το Ποντίκι 12.03.2011). Στο ίδιο μήκος κύματος, η εκτίμηση για το συνολικό ποσοστό των μεταναστών εκτιμάται ότι αυτή τη στιγμή προσεγγίζει το 15% (Έθνος 19.05.2009), αλλά σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ μέχρι το 2015 θα έχει φτάσει το 20% (Ποντίκι, ο.π.). Επομένως, ή τα επόμενα χρόνια τα ήδη τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα θα οξυνθούν σε τρομακτικό βαθμό –ώστε να διπλασιαστεί ο αριθμός των παράνομων μεταναστών, και να αυξηθεί κατά 30% ο αριθμός του συνόλου, ή βρισκόμαστε μέσα στο σκότος, προσπαθώντας να ψηλαφίσουμε ένα φαινόμενο εκρηκτικό που δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική ιστορία. Στο τελευταίο, εξάλλου, συνηγορεί και η ίδια η Frontex, η οποία δήλωσε ότι το 2010 καταγράφηκε είσοδος-ρεκόρ στα ευρωπαϊκά χρονικά, από τον Έβρο και το Αιγαίο.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, όμως, η γενική εικόνα γίνεται πολύ εύκολα αντιληπτή, παρά την έλλειψη των στοιχείων. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει καταστεί κύρια πύλη εισόδου μεταναστών από την νοτιο-ανατολική Μεσόγειο, την Αφρική και την Κεντρική Ασία, στα πλαίσια ίσως της μεγαλύτερης μετακίνησης πληθυσμών στην ανθρώπινη ιστορία. Και έχει φτάσει σήμερα, ήδη, και με βάση τις πιο συγκρατημένες εκτιμήσεις να έχει το μεγαλύτερο ποσοστό μεταναστών στη Δύση (οι ΗΠΑ έχουν 13,5% – Πηγή World Migration Report).
Το γεγονός αυτό ξεπερνάει κάθε τοποθέτηση που έχει πραγματοποιηθεί σήμερα πάνω στο διάλογο για το μεταναστευτικό αδιέξοδο. Γιατί είναι προφανές, ότι η τάξη μεγέθους του μεταναστευτικού ρεύματος αποτρέπει από μόνη της οποιαδήποτε προοπτική ενσωμάτωσης ή αφομοίωσης αυτών των μεταναστευτικών ρευμάτων. Πόσο μάλλον όταν η Ελλάδα είναι μια διαλυμένη χώρα που δεν μπορεί καλά καλά να… ενσωματώσει τους ίδιους της τους κατοίκους –πολλοί από τους οποίους φεύγουν στο εξωτερικό. Χώρια που υπάρχει και το γνωστό πολιτισμικό χάσμα με το Ισλάμ, χάσμα το οποίο καλά καλά δεν μπορούν να επιλύσουν κοινωνίες που είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τη δική μας.
Συνεπώς, το συμπέρασμα επαφιέται στην κοινή λογική: Η Ελλάδα δεν αντέχει στην επίταση αυτών των ρευμάτων και θα πρέπει να τεθούν αυστηροί περιορισμοί στην είσοδο των ξένων μεταναστών. Κι επίσης, είναι εξίσου σαφές πώς ήδη το ποσοστό των μεταναστών είναι πολύ μεγάλο για τα μεγέθη και τις δυνατότητες της ελληνικής κοινωνίας. Γι’ αυτό και η Ελλάδα θα πρέπει να καταγγείλει το «μεταναστευτικό μνημόνιο» που της έχει επιβληθεί με τα «Δουβλίνο Ι» και «Δουβλίνο ΙΙ» και θα πρέπει να επιτρέψει στον μεγάλο όγκο των μεταναστών που το επιθυμούν να προχωρήσουν προς στην Κεντρική Ευρώπη. Ανεξάρτητα το τι λέει η Ε.Ε., η οποία και με βάση τις τελευταίες εξελίξεις διατίθεται σαφώς να ορθώσει εσωτερικά σύνορα εντός της επικράτειάς της μεταβάλοντας τον ευρωπαϊκό Νότο σε αποθήκη ανθρώπινων ψυχών και μαξιλαράκι των μεγάλων πληθυσμιακών ρευμάτων. Ούτως ή άλλως, αυτοί, οι αποικιοκράτες, ευθύνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό για την πρόκληση των μεταναστευτικών ρευμάτων, και θα πρέπει να πληρώσουν, και όχι η υποδουλωμένη Ελλάδα.
Όλα αυτά αποτελούν επιλογές επιβίωσης μιας κοινωνίας, και όχι υπεράσπιση οποιωνδήποτε κεκτημένων. Ούτως ή άλλως, οποιαδήποτε σοβαρή πολιτική ομαλής ενσωμάτωσης ενός μέρους των ξένων ανθρώπων που έχουν έρθει στη χώρα μας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με τίποτα σε τέτοιες συνθήκες, που προάγουν μόνο έναν «πόλεμο όλων εναντίον όλων» και μια γενικευμένη αποκτήνωση σαν αυτή που αντικρίσαμε με το πρόσφατο συμβάν στο κέντρο των Αθηνών.
