Υπάρχει πράσινο και ανθρωπιστικό ισλάμ;

767

Του Δημήτρη Μπούσμπουρα από την ιστοσελίδα Κουτσομύλι

«Τα τελευταία χρόνια, ένας αυξανόμενος αριθμός μελετητών και οργανώσεων τονίζει ότι το Ισλάμ, από την ίδρυσή του, υπήρξε κινητήρια δύναμη για τον τερματισμό της δουλειάς, της φυλετικής υπεροχής, της καταπίεσης των γυναικών και των ταξικών προνομίων». 

Πρόταση από το τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Σχεδία» σε άρθρο με τίτλο: «Ο ακτιβισμός στη λατρεία» και υπότιτλο: «Μία νέα γενιά  μουσουλμάνων στην Ευρώπη  επανανοηματοδοτεί  τη γιορτή του ραμαζανιού συνδέοντας την με τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη και την προστασία του περιβάλλοντος». 

Μουσουλμάνοι στο Λονδίνο συμμετέχουν σε διαδηλώσεις για την κλιματική αλλαγή, εμπνεόμενοι από την κορανική έννοια της χιλάφα  σύμφωνα με την οποία, προορισμός του ανθρώπου είναι να προστατεύει, να αποτελεί πηγή ελέους για το περιβάλλον και την κοινωνία. Από το 2018 οργανώνουν ένα πράσινο δείπνο κατά τη διάρκεια του ραμαζανιού χωρίς πλαστικά απόβλητα τροφίμων ή κατανάλωση κρέατος. Κάνουν επίσης εκστρατείες για την προστασία του περιβάλλοντος, βοηθούν άστεγους και δημιουργούν καλλιτεχνικές ομάδες. Κάποιοι νέοι μουσουλμάνοι είναι εναντίον της εμπορευματοποίησης του ραμαζανιού και κάνουν κριτική στον υπερκαταναλωτισμό. 

Πολύ καλά όλα αυτά. Είναι θετικό αν πραγματικά πιστεύουν σε κάτι τέτοιο ορισμένοι νέοι μουσουλμάνοι. Δεν μπορεί να γίνει όμως καμία τομή με το παρελθόν λέγοντας ψέματα για την ιστορία. Διαφορετικά θα είναι σαν τις πράσινες  φράξιες των ναζί. 

Η πρόσφατη ιστορία με το εμπόριο δούλων και γυναικών από το Ισλαμικό Κράτος, και μάλιστα από νέους μουσουλμάνους που έχουν εκπαίδευση στην δύση ή ήταν δυτικοί που ασπάστηκαν το Ισλάμ, τους διαψεύδει. Στην Συρία και στην Λιβύη πουλούσαν σκλάβους. Είναι τόσο πρόσφατο αυτό για να το ξεχάσουμε. Οι αιχμάλωτες γυναίκες και τα παιδιά (οι «άπιστοι») θεωρούνται μέρος της λείας που μοιράζονταν στους πολεμιστές. 

Οι «αριστεροί» που στηρίζουν το Ισλάμ στη Δύση, τη στιγμή που θεωρούν τη θρησκεία όπιο του λαού,  κάνουν ένα πολύ μεγάλο λάθος. Αποδέχονται και σε αυτή την περίπτωση την αναθεώρηση της ιστορίας για να εξυπηρετήσουν πρόσκαιρους στόχους. 

Ο μουσουλμάνος σύμφωνα με το Κοράνι μπορεί να έχει απεριόριστο αριθμό παλακίδων, δηλαδή γυναικών που μπορεί να αποκτήσει με πόλεμο ή με αγορά. Αναφέρει: “Και αν κάποιοι από σας δεν έχουν τα μέσα, που με αυτά θα μπορούσαν να παντρευτούν ελεύθερες πίστες γυναίκες, τότε μπορούν να πάρουν για σύζυγο, κορίτσια που πιστεύουν, από αυτά που το δεξί σας χέρι εξουσιάζει” 

Επίσης στο Κοράνι θεμελιώνεται ο θεσμός της δουλείας. Δούλος μπορεί να είναι κάποιος που δεν είναι μουσουλμάνος. Αν στρέφονταν στο Ισλάμ μπορούσε να αποκτήσει την ελευθερία του. Αν όμως επέστρεφε στην αρχική θρησκεία του εκτελείτο. 

Οι Άραβες έκαναν τακτικά εξορμήσεις στην Αφρική ή αλλού και έπαιρναν άνδρες σκλάβους. Αυτοί δεν παντρεύονταν, οπότε για την ανανέωση των δούλων έκαναν νέες εκστρατείες. Το συνολικό αποτέλεσμα ήταν να αιχμαλωτίσουν πολλούς περισσότερους δούλους απ’ ότι η δύση. 

Αντιγράφω από άρθρο του Γιώργου Ρακκά[1]: «η δουλοκτησία τείνει τα τελευταία χρόνια να ταυτίζεται μόνο με το εμπόριο μεταξύ των δύο πλευρών του Ατλαντικού, μολονότι το ισλαμικό δουλεμπόριο διήρκησε περισσότερους αιώνες, και κατά πάσα πιθανότητα πήρε μεγαλύτερη έκταση σωρευτικά (αν θέλουμε να πιστέψουμε ιστορικούς εγνωσμένου κύρους, όπως ο Paul Bairoch, ή ο Οlivier Pétré-Grenouilleau). Ωστόσο, όπως λέει και ο Μαρκ Φερό, ιστορικός υπεράνω πάσης υποψίας ευρωκεντρισμού, «ενώ τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Ευρωπαίοι καταλαμβάνουν ολόκληρες σελίδες των σχολικών βιβλίων, τα χέρια των συγγραφέων τρέμουν να γράψουν ακόμα και την παραμικρή νύξη για τα εγκλήματα των Αράβων».

Αυτές οι πραγματικότητες δεν μπορούν να διαγραφούν από την μια στιγμή στην άλλη. Πολύ καλά που ορισμένοι νέοι μουσουλμάνοι στρέφονται στην προστασία του περιβάλλοντος, στον αντικαταναλωτισμό και την καταπίεση των γυναικών αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς ριζική κριτική. Αντίθετα όπως εμφανίζονται, ως απολογητές και αναθεωρητές της ιστορίας, λειτουργούν περισσότερο ως βιτρίνα που εξωραΐζει την ιστορία, σαν ο ανθρωπιστικός βραχίονας των φονταμενταλιστών ισλαμιστών. 

---

[1] Γιώργου Ρακκά. 2020. Η Τουρκία, το Ισλάμ, η αποικιοκρατία. Διαθέσιμο στον ιστότοπο: https://ardin-rixi.gr/archives/215989?fbclid=IwAR2NdXLbnpfBaAr5easZDjOk4vWgnBtRaj5oJeWT5Cwv9pUYfB0s9KaRa7Y