Και μετά τον κορωνοϊό, τα ανίατα υποκείμενα νοσήματα της χώρας

604

Του Κώστα Καραΐσκου από την ιστοσελίδα newshub.gr

Από την απόλυτη παράνοια πού ζήσαμε – και ζούμε – ελέω κορωνοϊού, υπάρχουν και κάποιοι που επωφελήθηκαν πολιτικά όσο δεν θα μπορούσαν ποτέ να το ελπίσουν, υπό κανονικές συνθήκες. Αναφέρομαι στους κυβερνώντες μας που απολαμβάνουν αφενός την αναμενόμενη συσπείρωση του ελληνικού λαού γύρω από την ηγεσία κι αφετέρου την υποχρεωτική του «εμπιστοσύνη» προς το κράτος – κέλυφος τού έθνους του. Κι αυτό, όπως όλα δείχνουν, είναι ένας ακόμη κίνδυνος για την ίδια την ύπαρξη του εναπομείναντος Ελληνισμού. 
Δεν θα μπω στο ζήτημα αν έπρεπε ή όχι να αντιμετωπίσουμε την «πανδημία» με τον τρόπο που το κάναμε, κατά τη γνώμη μου οι Έλληνες υγειονομικοί υπεύθυνοι μάλλον δεν είχαν επιλογή: αφέθηκαν να την παλέψουν με όσα ασήμαντα μέσα υπήρχαν. 

Και οι αριθμοί δείχνουν ότι όντως η καραντίνα πέτυχε, συγκρινόμενη ιδίως με τα εφιαλτικά νούμερα της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Οι λόγοι της επιτυχίας δεν είναι ακόμη όλοι ξεκάθαροι, προφανώς πέρα από την συλλογική προσπάθεια των Ελλήνων υπάρχει κάποιος κοινός θετικός παράγοντας για την χαμηλή θνησιμότητα στην Βαλκανική και την ανατολικοκεντρική Ευρώπη, ενδεχομένως το εμβόλιο BCG της φυματίωσης, ίσως η χαμηλή όσμωση με την Κίνα, μπορεί και κάτι άλλο. Πάντως η πολιτική απόφαση για το lockdown θα κριθεί στο τέλος, πόσο μάλλον που ανοίγεται μπροστά μας ένα οικονομικό βάραθρο το οποίο ο Γερμανός ηνίοχος της ΕΕ μοιάζει να το βλέπει ως …ευκαιρία. Ακόμη λοιπόν και στην ευκταία εξέλιξη που ο ιός δεν θα επανέλθει με δεύτερο κύμα, η ελαύνουσα οικονομική και κοινωνική κρίση άνετα μπορεί να μετατρέψει το λαϊκό μήνυμα από «ωσαννά» σε «άρον άρον σταύρωσον».
Ας μείνουμε όμως στο σήμερα, στην συγκυρία αυτή όπου η Κυβέρνηση Μητσοτάκη χωρίς αντίπαλο (εντός κι εκτός Βουλής) αλωνίζει. Σε ποιον τομέα έκανε βήματα που να δικαιολογούν μιαν άνοδο της δημοφιλίας της; Ξεκινώντας από το ΕΣΥ, που τόσο επαινείται και υμνολογείται, πόσους γιατρούς διόρισαν; Πόσες κλίνες ΜΕΘ επάνδρωσαν καταλλήλως; Πόσες αυξήσεις δόθηκαν στον νοσηλευτικό κλάδο που είναι ο βαρύτερα εργαζόμενος και χειρότερα αμοιβόμενος στην Ελλάδα; Τι συνθήκες εξασφάλισε για την ασφαλή εργασία του προσωπικού στα νοσοκομεία, όταν η σχετική εγκύκλιος επιβάλλει προεγχειρητικό έλεγχο για covid μόνο σε …επεμβάσεις γενικής αναισθησίας; Εκτός κι αν τα χειροκροτήματα και οι εκθέσεις ιδεών από τα κανάλια φτάνουν και περισσεύουν…

Να αναφερθούμε στις εμβαλωματικές και πιθανότατα αντισυνταγματικές ρυθμίσεις του υπουργείου Παιδείας για κάμερες στις αίθουσες διδασκαλίας; Στις εξ αποστάσεως εξεταστικές των ΑΕΙ όπου – ελλείψει των απαραίτητων τεχνικών λύσεων – πάμε σε μία γελοιοποίηση της διαδικασίας; Στην σεξουαλική αγωγή που εισάγεται στα …νηπιαγωγεία; Στην επαναφορά της αναγραφής της πάντοτε «κοσμιωτάτης» διαγωγής στα απολυτήρια λυκείου; Αυτές είναι οι προτεραιότητες μιας πολιτικής συνεχιζόμενης αποσύνθεσης κι όχι μιας επιβαλλόμενης ανάταξης στον αφελληνισμένο χώρο της Παιδείας.
Παρόμοια η εικόνα και στα θέματα της δημόσιας διοίκησης. Η μεν τηλε-εργασία υπονομεύει τις θέσεις εργασίας και την έννοια του ωραρίου, ενώ η ρουσφετολογία επανήλθε δριμύτερη από την κυβερνητική αλλαγή και μετά, κάνοντας τις μέρες του Σύριζα να μοιάζουν με …όαση αξιοκρατίας. Ημέτεροι παντού, νομοθετικές ρυθμίσεις για ενίσχυση της κομματοκρατίας (ΚΕΘΕΑ, πρόγραμμα ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ στους ΟΤΑ…), απευθείας αναθέσεις μέσῳ ΠΝΠ (Marketing Greece, λχ), άδολες περιβαλλοντικές εξυπηρετήσεις «φίλων»… Η παλιά καλή Δεξιά σε νέα, γαλαζοπράσινη συσκευασία. 
Όμως η χώρα μας αντιμετωπίζει και πολύ πιο επείγουσες καταστάσεις, όπου διακυβεύεται η ύπαρξή της κυριολεκτικά. 

Αναφέρομαι πρωτίστως στην τουρκική απειλή που για πρώτη φορά στην ιστορία του νέου ελληνικού κράτους έχει αυτές τις διαστάσεις. Όχι μόνο λόγω της ισχυροποίησης του γείτονα αλλά κυρίως λόγῳ της δικής μας (σε επίπεδο ηγεσίας) παραίτησης από κάθε σοβαρή αντίσταση. Είναι μία όντως πρωτοφανής περίσταση αυτός ο πολυετής μονομερής αφοπλισμός μας, που συμπίπτει με την ακριβώς αντίστροφη πορεία του εχθρού – ναι, εχθρού, ας μην κρυβόμαστε ακόμα πίσω από το δάχτυλό μας. Στρατός Ξηράς και Πολεμικό Ναυτικό έχουν μείνει δεκαετίες πίσω και η Αεροπορία μας πασχίζει για το θαύμα με ολοένα φθίνοντα μέσα. Ακόμη και η παροδική επιτυχία του Έβρου πριν δυόμιση μήνες πέρασε κι έσβησε: εκεί που ο λαός -και όχι μόνο το ένστολο τμήμα του- απέκρουσε το γιουρούσι των παράνομων μεταναστών, ελπίζοντας σε μιαν οριστική αναστροφή του αθόρυβου αφελληνισμού της πατρίδας του, η Κυβέρνηση έδειξε ετοιμότητα κυρίως για να εκμεταλλευτεί το συμβάν ως επικοινωνιακό όπλο. Ούτε τον εθνολαϊκό ενθουσιασμό αξιοποίησε, ούτε εμφανἠ ευρωπαϊκή στήριξη πέτυχε, ούτε τον λαθροεποικισμό ανέσχεσε. Μάλιστα παρέβλεψε και την κανονικά αχρείαστη πλην θαυμάσια αφορμή για μια στοιχειώδη ενίσχυση των Ενόπλων μας Δυνάμεων, κωφεύοντας στις εκκλήσεις όσων γνωρίζουν και αγωνιούν. Κάποια ψίχουλα μόνο ακούστηκε πως θα δοθούν για ελλείψεις που ντρέπεσαι και να τις γράψεις…

Βεβαίως υπάρχουν κι όλοι εκείνοι οι πολιτικάντικοι ισχυρισμοί πως θα αμυνθούμε με το Διεθνές Δίκαιο, με ισχυρές συμμαχίες και με διπλωματικές κινήσεις. Ισχυρισμοί που ποτέ δεν έστεκαν αλλά κι έχουν πια αποδειχθεί κενοί λογικής με όσα βλέπουμε καθημερινά σε όλα τα μέτωπα, από την Κύπρο μέχρι το Αιγαίο, από τη Συρία μέχρι τη Λιβύη κι από την παραπαίουσα ΕΕ μέχρι τις αμερικανικές «εγγυήσεις» που ακόμη περιμένουμε. Η Ρωσία εξακολουθεί να μην υπάρχει για την εξωτερική πολιτική μας ενώ και οι νέες φιλίες τύπου Ισραήλ ήδη χλωμιάζουν. Ουδείς αρνείται την αξία της διπλωματίας αλλά και ουδείς δικαιούται να τρέφει -πόσο μάλλον να καλλιεργεί- ψευδαισθήσεις για τα όριά της, προκειμένου να καλύψει είτε την ανεπάρκειά του είτε και τον ύποπτο ρόλο του. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει την προσπάθεια για άνωθεν αποδόμηση της εθνικής μας ταυτότητας και αυτοεικόνας, μέσα από την Επιτροπή εκείνη που ορίστηκε για τα 200χρονα της εθνικής μας Παλιγγενεσίας; Πώς να σχολιάσεις την συκοφάντηση προγόνων μας ακέραιων σαν τον Καποδίστρια ή ηρωικών σαν τον Καραϊσκάκη, όταν ταυτόχρονα προβάλλονται πράκτορες τύπου Μαυροκορδάτου; Ο όμοιος στον όμοιο και η κοπριά… 

Κι ενώ η γείτων οργιάζει σε βάρος μας παντί τρόπῳ, στην Αθήνα συνεκλήθη (13/5/20) το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Μετά την συνεδρίαση ο Πρόεδρος, παρακαλώ, της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, Κ. Γκιουλέκας, προειδοποίησε την Τουρκία ότι «όσο συνεχίζει να προκαλεί τόσο περισσότερο εκτίθεται και στη διεθνή κοινότητα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση»!!! Ταυτοχρόνως ο Δένδιας καταργεί την αρμόδια για την Κύπρο Διεύθυνση Α2 του ΥΠΕΞ, εντάσσοντας το Κυπριακό στα θέματα της Μέσης Ανατολής!!! Δεν σχολιάζω άλλο.

Ζούμε κατάσταση απελπιστική, αν θέλουμε να μιλήσουμε ρεαλιστικά. Όταν αυτή η Κυβέρνηση Μητσοτάκη αναγορεύεται σε εθνική ελπίδα, ενώ εναλλακτική μας είναι είτε το τσίρκο του Σύριζα είτε τα άλλα λείψανα του πολιτικού συστήματος, δεν χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις. Ένα ακυβέρνητο καράβι πάει γραμμή για τα βράχια και δεν μπορεί να σωθεί από την ευσυνείδητη δουλειά κάποιων μελών του πληρώματος σαν τον καμαρώτο ή τον λοστρόμο, πόσο μάλλον από την αγωνία των επιβατών. Το αποικιοκρατικό, κοτζαμπάσικο καθεστώς έχει διαλύσει την Ελλάδα και δεν προσπαθεί καν για την ανάταξή της, έστω την ύστατη αυτή στιγμή. Αν έχει απομείνει όρθιος, συνειδητός ελληνικός λαός, πρέπει να ξαναδιαβάσει και να εμπνευστεί από το άρθρο 120 του Συντάγματος.

*Ο Κώστας Καραΐσκος ζει στην Κομοτηνή και εργάζεται ως μαθηματικός στη δημόσια εκπαίδευση. Υπεύθυνος του εντύπου «Αντιφωνητής» που κυκλοφορεί από το 1998. Είναι επικεφαλής της Παράταξης Πολιτών «Σπάρτακος» στον Δήμο Κομοτηνής.