του Χ. Καπούτση, από το Άρδην τ. 63, Φεβρουάριος – Μάρτιος 2007
• Διανέμουν την άθλια και αναληθή Ιστορία τους «πόρτα-πόρτα», στους νομούς Φλωρίνης και Πέλλας, και δεν το διακινούν μέσω των βιβλιοπωλείων
• Επιχειρούν να δημιουργήσουν μειονοτικό πρόβλημα
Μ ια μικρή ομάδα Ελλήνων, που ιδεολογικά ανήκουν στην ακτιβιστική οργάνωση «Ουράνιο Τόξο», κατόρθωσε να εξασφαλίσει τη συνεργασία του Ευρωπαϊκού Γραφείου για τις Λιγότερο Ομιλούμενες Γλώσσες (EBLUL), και να κυκλοφορήσουν βιβλίο με τίτλο «Abecedar – Αναγνωστικό». Το βιβλίο τυπώθηκε από τις εκδόσεις Μπατάβια, στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για ένα βιβλίο, που, όπως ισχυρίζονται οι εκδότες τους, θα συμβάλει στην εκμάθηση της «μακεδονικής γλώσσας» από τα παιδιά των δημοτικών σχολείων της Βόρειας Ελλάδας, των οποίων η μητρική γλώσσα δεν είναι η ελληνική!
Έκπληκτοι «μαθαίνουμε», λοιπόν, ότι τρία (3) εκατομμύρια Ελλήνων κατοίκων, στην περιφέρεια της Μακεδονίας, δεν μιλούν τη μητρική τους γλώσσα, αφού αυτή είναι τα μακεδονικά, αλλά μιλάνε, με τη βία, ελληνικά! Και τώρα θα έχουν την ευκαιρία τα παιδιά τους να μάθουν τα Μακεδονικά! Γελοιότητες κάποιων γραφικών ακτιβιστών; Ασφαλώς ΝΑΙ, αφού είναι ιστορικά αποδεδειγμένο και γλωσσικά λελυμένο, ότι τα ελληνικά (δωρική διάλεκτος) ήταν η γλώσσα και των κατοίκων της Μακεδονίας. Συνεπώς, δεν υπάρχει ξεχωριστή μακεδονική γλώσσα. Υπάρχουν κάποιοι σλαβικοί και βουλγαρικοί ιδιωματισμοί μερικών εκατοντάδων κατοίκων της Μακεδονίας, βουλγαρικής και σλαβικής καταγωγής, που ενδεχομένως να μπορούσαν να συγκροτήσουν μια ξεχωριστή ντοπιολαλιά, που θα ομοίαζε με τη σλαβομακεδονική. Μια γλώσσα, δηλαδή, παρεμφερή με την επίσημη γλώσσα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (FYROM).
Επομένως, οι ακτιβιστές του «Ουράνιου Τόξου», με το βιβλίο που εξέδωσαν, απευθύνονται σε 2 με 3, το πολύ, χιλιάδες κατοίκους της Μακεδονίας, βουλγαρικής και σλαβικής καταγωγής.
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη: Γιατί διανέμουν το βιβλίο τους «πόρτα-πόρτα», στους νομούς Φλωρίνης και Πέλλας, και δεν το διακινούν μέσω των βιβλιοπωλείων, για να δουν και την ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού; Διότι, προφανώς, έχουν άλλους, προς το παρόν, ανομολόγητους στόχους και επιδιώξεις.
Το βιβλίο αυτό, λοιπόν, παρουσίασαν, βράδυ της Τρίτης 8 Νοεμβρίου 2006 στην ΕΣΗΕΑ(!), γνωστοί δημοσιογράφοι όπως ο Ριχ. Σωμερίτης, η Τέτα Παπαδοπούλου και ο Π. Δημητράς, και, ο γνωστός «μακεδονομάχος» Βοσκόπουλος, που μίλησε και στα «μακεδονικά»!!!.
Ομολογουμένως, «διαλεχτό» το πάνελ των παρουσιαστών του συγκεκριμένου βιβλίου.
Το βιβλίο, με τίτλο «Abecedar – Αναγνωστικό», χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος περιλαμβάνεται ένα προπαγανδιστικό ιστορικό. Μάλιστα, ειρωνεύεται το ελληνικό κράτος, επισημαίνοντας ότι η έκδοσή του είναι «ευγενική χορηγία» του ελληνικού κράτους, αφού η έκδοσή του χρηματοδοτήθηκε από την αποζημίωση που εισπράχτηκε από το «Ουράνιο Τόξο» μετά την καταδικαστική, σε βάρος της Ελλάδας, απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την καταστροφή των γραφείων του κόμματος στη Φλώρινα.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου αποτελεί τη φωτοαντιγραφική έκδοση «Abecedar» του 1925. Και το τρίτο μέρος περιλαμβάνει μια εκτενή εισαγωγή στην εκμάθηση της σλαβομακεδονικής γλώσσας, όπως αυτή ομιλείται σήμερα στην Π.Γ.Δ.Μ.!
Είναι εκπληκτικό πώς, με όχημα ένα βιβλίο, οι ολιγοφρενείς ακτιβιστές «Μακεδόνες» του «Ουράνιου Τόξου» επιχειρούν να δημιουργήσουν θέμα μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα! Και το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι την παρουσίαση του βιβλίου κάλυψε συνεργείο από την κρατική τηλεόραση της FYROM! Γιατί άραγε;
Το ψήφισμα του 1925
Ειδικά για το βιβλίο που εκδόθηκε το 1925 («Abecedar»), πρόκειται για μια έκδοση από το ελληνικό κράτος, που είχε ως στόχο να καλύψει τις ανάγκες κάποιων τοπικών πληθυσμών, κυρίως βουλγαρικής και σλαβικής καταγωγής, εκείνη την εποχή. Ωστόσο, όταν τα βιβλία αυτά έφθασαν στα Δημοτικά Σχολεία της περιοχής του Αμύνταιου, ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι και έγιναν βίαια επεισόδια. Μάλιστα, την 1η Φεβρουαρίου 1926 πραγματοποιήθηκε στο Αμύνταιο συλλαλητήριο με τη συμμετοχή ελληνόφωνων και σλαβόφωνων, και τα βιβλία ρίχτηκαν στη φωτιά!
Επιπλέον, εκδόθηκε και ψήφισμα, το οποίο κοινοποιήθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών και ζητήθηκε η μεταβίβασή του στην Κοινωνία των Εθνών. Το περιεχόμενο του ψηφίσματος ήταν το εξής:
«Απαξάπαντες κάτοικοι και γονείς τέκνων φοιτώντων σχολεία Σόροβιτς πληροφορηθέντες παρά τέκνων των εισαγωγήν διδασκαλίας σλαβικού ιδιώματος, συμμεριζόμενοι δικαίαν αγανάκτησιν και διαμαρτυρίαν τέκνων των δι’ εισαγωγήν εν διδακτηρίοις ανεπιθυμήτου γλώσσης, συνελθόντες σήμερον εν αγανακτήσει εις αυτόβουλον και αυθόρμητον συγκέντρωσιν, ομοφώνως εκφράζομεν πόνον για τελούμενον ανοσιούργημα ημετέρας Κυβερνήσεως, διαταξάσης εισαγωγήν ανεπιθύμητου γλωσσικού ιδιώματος. Ψηφίζομεν, εξορκίζομεν Κυβέρνησιν διαβιβάση Κοινωνίαν Εθνών έντονον διαμαρτυρίαν ημών τε και τέκνων διά τελούμενην βαρείαν προσβολήν εθνικής φιλοτιμίας και ελληνικής συνειδήσεως.
Διαπιστούμεν εμμονήν μέχρι θανάτου πάτρια θέσμια και ελληνικήν Μεγάλου Αλεξάνδρου ένδοξον γνησίαν παράδοσιν. Διακηρύττομεν ανάληψιν αιματηρού πλέον αγώνος κατά πάσης βιαίας και ανελευθέρας επιβουλής πατρίω ελληνική γλώσσα ημών.
Αποκρούομεν εισαγωγήν σχολείων ημών διδαχής μακεδονοσλαβικής διαλέκτου, αναπολούσης εποχήν βίας, απειλής, τρόμου, αγχόνης, αιωνίων μέσων βουλγαρικής τακτικής. Ορίζομεν Επιτροπήν εκ των κ. Χατζητρύφωνος, Ι. Τάικου, Ν. Χατζημήτσεφ και Δ. Πέτρου Δίνε, και εντελλόμεθα υποβολή τηλεγραφικώς ψήφισμα Πρόεδρον Κυβερνήσεως και Κοινωνίαν Εθνών».
Γραφικοί αλλά και επικίνδυνοι
Είναι σαφές ότι η έκδοση του βιβλίου με τίτλο «Abecedar – Αναγνωστικό» συνδέεται με τις προσπάθειες του «Ουράνιου Τόξου» να προωθήσει το αίτημά του για αναγνώριση «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα, και ακόμη, την εισαγωγή της «μακεδονικής» γλώσσας στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Παρόμοιες προσπάθειες έχουν γίνει και στο παρελθόν και έχουν αποτύχει οικτρά. Έχουν καταδικαστεί κυρίως από τους ίδιους τους κατοίκους προς τους οποίους υποτίθεται ότι απευθύνονται, αφού οι Μακεδόνες αποδεικνύουν διαχρονικά ότι δεν παζαρεύουν την ελληνικότητά τους. Παρόλα αυτά όμως επιμένουν, αφού οι προσπάθειες αυτές «κοστίζουν», χρηματοδοτούνται από εξωβαλκανικούς χρηματιστηριακούς κύκλους και τα οφέλη των οργανωτών, Ελλήνων «Μακεδόνων», είναι μεγάλα.
Το κομβικό στοιχείο, όμως, της έκδοσης με τίτλο «Abecedar – Αναγνωστικό» είναι η προσπάθεια σύνδεσης των σλαβικών ιδιωμάτων που χρησιμοποιούνταν την περίοδο της δεκαετίας του 1920 στη Μακεδονία, με τη σλαβομακεδονική γλώσσα όπως ομιλείται σήμερα στην Π.Γ.Δ.Μ.
Είναι προφανές ότι οι εκδότες, οι χρηματοδότες, οι ακτιβιστές και οι ανεγκέφαλοι προπαγανδιστές,,επιδιώκουν, με όχημα τη γλώσσα, να εγείρουν αλυτρωτικό- Μακεδονικό ζήτημα στην Ελλάδα. Επιχειρούν να συνδέσουν τη σημερινή σλαβομακεδονική γλώσσα των κατοίκων της Π.Γ.Δ.Μ. με τους κατοίκους της ελληνικής Μακεδονίας, συντηρώντας έτσι τις αυταπάτες της ενιαίας Μακεδονίας, ή της Μακεδονίας του Αιγαίου, τμήμα της οποίας παρανόμως κατέχει η Ελλάδα!
Εθνικιστικές σκοπιμότητες με φόντο τον επεκτατισμό
«Ενωμένη Μακεδονία» (σλαβομακεδονικά: Обединета Македонија, Ομπεντινέτα Μακεντονίϊα) είναι ένας αλυτρωτικός όρος του σλαβομακεδονικού εθνικισμού που έχει ως απώτερο σκοπό την ένωση μιας περιοχής των Βαλκανίων την οποία οι Σλαβομακεδόνες εθνικιστές παρουσιάζουν ως τον ευρύτερο μακεδονικό χώρο, ο οποίος, σύμφωνα με αυτούς, διαμελίστηκε μεταξύ της Ελλάδας («Μακεδονία του Αιγαίου»), της Βουλγαρίας («Μακεδονία του Πιρίν»), της Σερβίας («Μακεδονία του Βαρδάρη») και της Αλβανίας («Μάλα Πρέσπα» και «Γκόλο Μπάρντο»), σύμφωνα με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, με την ελληνική πόλη της Θεσσαλονίκης ως πρωτεύουσα. Ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί από τα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα, πολλές φορές συνδεδεμένος με τη Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία.
Παρόλο που αυτή η περιγραφή του μακεδονικού χώρου δεν είναι περιορισμένη σε Σλαβομακεδόνες ή εθνικιστές, οι περισσότεροι Σλαβομακεδόνες τον περιγράφουν ως εξής:
• Η Μακεδονία του Βαρδάρη (Вардарска Македонија) – η ΠΓΔΜ.
• Η Μακεδονία του Αιγαίου (Егејска Македонија) – οι τρεις μακεδονικές περιφέρειες της Βόρειας Ελλάδας.
• Η Μακεδονία του Πιρίν (Пиринска Македонија) – το Διαμέρισμα Μπλαγκόεβγκραντ της νοτιοδυτικής Βουλγαρίας.
• Η Μάλα Πρέσπα και το Γκόλο Μπάρντο (Мала Преспа и Голо Брдо) – μια περιοχή της νοτιοανατολικής Αλβανίας η οποία συμπίπτει περίπου με τον Νομό Κορυτσάς, τον Νομό Πόγραδετς και τον Νομό Ντεβόλ (αυτές οι περιοχές μερικές φορές θεωρούνται τμήμα της Μακεδονίας του Αιγαίου).
• Η Γκόρα και το Πρόχορ Πτσίνσκι (Гора и Прохор Пчински) – στη νοτιοανατολική Σερβία (η Γκόρα είναι τμήμα του Κοσσυφοπεδίου. Αυτές οι περιοχές, μερικές φορές, θεωρούνται τμήμα της Μακεδονίας του Βαρδάρη).
Μια σημαντική πτυχή αυτού του δόγματος είναι ότι οι περισσότεροι κάτοικοι του ευρύτερου μακεδονικού χώρου εκτός της ΠΓΔΜ είναι καταπιεσμένοι «Μακεδόνες» (δηλ. Σλαβομακεδόνες), και περιγράφουν αυτές τις περιοχές ως τις «αλύτρωτες» περιοχές της Μακεδονίας.
Σύμφωνα με Σλαβομακεδόνες εθνικιστές, υπάρχουν 800.000 «Μακεδόνες» στην Ελλάδα!
Γι’ αυτό επιμένουμε, καταλήγοντας, ότι πρόκειται για έργο γραφικών, αλλά χρυσοπληρωμένων Ελλήνων-«Mακεδόνων» που, ωστόσο, κάτω από ειδικές συνθήκες μπορεί να καταστούν και επικίνδυνοι.
*kapoutsi@hol.gr
