του Β. Φτωχόπουλου, από το Άρδην τ. 61, Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2006
Με τον τρόπο του Κώστα Μόντη
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΛΙΒΑΝΟ(1)
Πόλεμος είναι θα τους τελειώσει.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΛΙΒΑΝΟ(2)
Πόλεμε κράτα καλά! Έχουμε και εμείς οικονομικά προβλήματα.
ΠΡΟΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΟ ΜΠΕΡΟΥΤΙ
Μην στεναχωριέστε! Οι κυπριακές εργοληπτικές εταιρίες σας ξαναχτίζουν στο πι και φι.
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ
Φταίνε κι οι δυο. Ειδικά οι Άραβες. Βρωμούν κιόλας, και κλαίνε γοερά- τους είδα στην τηλεόραση- σαν να και βρίσκονται στην δεκαετία του 60.
BABY TERRORIST
Σκοτώστε τα τώρα. Μεγαλώνουν γρήγορα.
ΚΥΠΡΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ
Έλεος πια μ’ αυτούς τους σκυλλοαράπηδες! Πως μπορούν να σκοτώνουν αθώους λαούς;
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ
Προπαγάνδα. Προπαγάνδα κυρίες και κύριοι!
• Συγνώμη που τόλμησα να εκφράσω την αγανάκτησή μου προσπαθώντας να αντιγράψω το μεγάλο μας ποιητή. Δεν βρήκα άλλο τρόπο. Πάντως έτσι, για το αρχείο σας, ξανά μέσα σε μια δεκαετία νιώθω ντροπή και απογοήτευση μεγάλη που ως Ευρωπαίοι πολίτες βρεθήκαμε ανίκανοι να υπερασπίσουμε έστω και φραστικά το Λίβανο.
• Οφείλω να το γράψω κι αυτό. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος μάλλον τσιμεντώνει το ΝΑΙ ή κάποιου είδους διχοτόμηση σκαρώνει. Δεν ερμηνεύεται αλλιώς η πολιτική τους. Δεν είναι μόνο που έχει αναγάγει το ΑΚΕΛ σε κράτος εν κράτει και κάτι παραπάνω αλλά παίζει και πολύ επικίνδυνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Χειρότερα από το παιχνίδι της Νέας Υόρκης πριν λίγα χρόνια. Ας ελπίσουμε ότι θα μας διαψεύσει.
• Όσο περνά ο καιρός και φαίνονται τα έργα της κυβέρνησης Τάσσου Παπαδόπουλου, άλλο τόσο θυμάμαι και τον μακαρίτη τον Νίκο Ψυρούκη. Κάθε φορά που του έλεγα σχετικά καλά λόγια για τον πρόεδρό μας, ο κύριος Νίκος ήταν πάντα επιφυλακτικός εξηγώντας μου ότι η αστική τάξη –εθνική ή μη– δεν μπορεί να λύσει το κυπριακό με βάση τα συμφέροντα του κυπριακού λαού. Επέμενε να μην είμαι τόσο συναισθηματικός και να μην παρασύρομαι από εφήμερες συγκυρίες και αντιστάσεις. Ελπίζω να μας διαψεύσει ο Τ. Παπαδόπουλος. Πάλι παρασύρομαι!
• Τι λέτε για ένα εμφύλιο; Δεν εννοώ φυσικά να πάρουμε τα όπλα και να καθαρίζει ο ένας τον άλλο. Μιλώ για ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟ όπως εμείς καλούμαστε και οφείλουμε να αντισταθούμε στη νέα ισοπέδωση και αθλιότητα της κυρίαρχης ιντελιτζένσιας του τόπου. Ποτέ δεν ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα για τους κυρίαρχους διανοούμενους όσο είναι τώρα. Σχεδόν ανενόχλητοι, ασκούν την τρομοκρατία τους με τους επικοινωνιακούς και λαϊφσταϊλίστους τρόπους χωρίς ουσιαστικά καμία αντίσταση. Ελέγχουν τα ΜΜΕ, τα πανεπιστήμια και τα λοιπά πνευματικά ιδρύματα και δεν δρώνει τ’ αυτί τους. Ο πόλεμος εναντίον τους πρέπει να είναι αμείλικτος. Οφείλουμε κι εμείς να δώσουμε απαντήσεις εφ’όλης της ύλης. Οφείλουμε να ανοίξουμε εναλλακτικούς δρόμους για μια πιο ελεύθερη και ζωντανή κοινωνία. Δεν γίνεται 1000 πρώην αριστεροί και νυν εκσυγχρονισμένοι ευροπροοδευτικολαϊφσταϊλιστές να οδηγούν τη χώρα στον σκοταδισμό της παγκοσμιοποιημένης βλακείας. Στ’ άρματα, λοιπόν, αδελφοί.
• Μιας και μιλάμε για εμφύλιους, καλό είναι να σας προειδοποιήσω ότι εμείς εδώ, στην Κύπρο, ετοιμάζουμε κι έναν άλλο εμφύλιο. Τον εμφύλιο της Κύπρου εναντίον των αδελφών Ελλαδιτών. Ξέρετε, λόγω των ιδιαιτεροτήτων της νήσου και της εθνικής στρέβλωσης στα μυαλά των περισσοτέρων κοσμοπολιτισμένων Κυπρίων, αναγκαστήκαμε κι εμείς, πολλές φορές μάλιστα, να κρατήσουμε χαμηλούς τόνους όταν οι αδελφοί Ελλαδίτες έλεγαν κι έγραφαν ΜΑΛΑΚΙΕΣ. Για να μην καλλιεργούμε κι εμείς τον ανθελληνισμό των κυρίαρχων πολιτικών και ιδεολογικών ρευμάτων, βρεθήκαμε στη δύσκολη θέση, δηλαδή στη θέση ανάμεσα στον κρετινισμό των διεθνιστών Κυπρίων και την αισχρότατη παραχάραξη της Ιστορίας των Ελλαδιτών. Δυστυχώς, κι εμείς πολλές φορές αναγκαστήκαμε να υπερασπίσουμε συλλήβδη τους Ελλαδίτες γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ανάμεσά τους βρίσκονταν και πολλά καθίκια. Τώρα όμως που στην Κύπρο η Ελλάδα είναι στα χάι της κι η κουτσή Ακελική ή νεοκύπρια Μαρία θαυμάζει την ηγετική ελίτ της Ελλάδος –τι παραφύσιν συμμαχία κι αυτή– εμείς οφείλουμε χωρίς φόβο κι επιφυλάξεις να πούμε τα σύκα- σύκα και τους προδότες- προδότες. Δίνω μερικά απλά παραδείγματα για να καταλάβουν ακόμη κι αυτοί που δεν διαβάζουν τακτικά το Άρδην.
Α) Σε συζήτηση με γνωστό μου, αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, ισχυρίστηκα σε αντίθεση με τον γνωστό μου ότι τα λαϊκά και φοιτητικά εστιατόρια της Αθήνας είναι καλύτερα από τα αντίστοιχα κυπριακά (μεγάλο ψέμα) απλώς για να μην καλλιεργήσω τον ανθελληνισμό της συγκεκριμένης παρέας. Ενώ φυσικά έπρεπε να πω, Ναι ρε, τα φαγιά τους είναι γλυνιάρικα και άγευστα όπως ακριβώς είστε κι εσείς, ρε κωλοσιεφταλίτες. Ή με άλλο τρόπο πιο ευγενικό έπρεπε να τους εξηγήσω ότι τα ελληνικά μαγειριά της Κύπρου είναι καλύτερα διότι διατήρησαν το μέτρο της ελληνικής μαγειρικής και αυτό οφείλεται στο εθνικό φρόνημα των Κυπρίων μαγείρων.
Β) Όταν κάποιος φίλος, μετά από καυγά με τον Χρ. Παπουτσάκη του ΑΝΤΙ (είχε δίκαιο ο φίλος μου), άρχισε να φωνάζει ότι οι Ελλαδίτες δημοσιογράφοι είναι πουλημένοι ή στην καλύτερη περίπτωση βλέπουν την Κύπρο σαν μια καθυστερημένη αποικία, επέμβηκα για να τον καλμάρω λέγοντας του ότι δεν είναι ΟΛΟΙ ΕΝΟΧΟΙ και διάφορα τέτοια άλλα πυροσβεστικά. Ενώ έπρεπε να πω ευθέως στον κύριο Παπουτσάκη ότι ο συνεργάτης του ΑΝΤΙ, ο Ηλίας Κανέλλης, είναι πιο Τούρκος κι από πολλούς Τούρκους συναδέλφους του. Δεν το έκανα από ένα λανθασμένο σεβασμό. Έκτοτε ο Ηλ. Κανέλλης δεν ντρέπεται καθόλου όταν γράφει για το κυπριακό.
Εμφύλιος λοιπόν. Να και ένα δείγμα της νέας γραφής. «Τον παίρνουν ή τα παίρνουν οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, της Καθημερινής, του Βήματος, της Ελευθεροτυπίας και των λοιπών ΜΜΕ γαμώ την ράτσαν τους γαμώ».
Τώρα που απέκτησα Nova και βλέπω τα ελληνικά κανάλια κατάλαβα μερικά πράγματα για το έθνος μας που προηγουμένως να πω- τα υποψιαζόμουν.
1) 75% των Ελληνίδων είναι ξανθιές και –εδώ είναι η ιδιομορφία- είναι και πανέξυπνες.
2) Το υπόλοιπο 23% δεν είναι ξανθιές αλλά είναι ξανθιές ιδεολογικά.
3) Όλες οι Ελληνίδες πηδιούνται αβέρτα ακόμα και οι πιο ηλικιωμένες. Μερικές που δεν πηδιούνται είναι κακάσχημες.
4) Όλες οι Ελληνίδες είναι υπερμοντέρνες και ντυμένες στην τρίχα εκτός εάν είναι αγρότισσες (1%-3%) οι οποίες συνήθως ντύνονται στα μαύρα όπως τις νησιώτισσες άλλων δεκαετιών.
5) Ελάχιστοι Έλληνες δουλεύουν και αυτοί που δουλεύουν συνήθως κλέβουν ώρες για να πηδήξουν την ιδιαιτέρα ή την γειτόνισσα.
6) 30% των Ελλήνων είναι gay ή σχεδόν gay και οι υπόλοιποι ασχολούνται με το πήδημα επαγγελματικώς.
7) Όλοι οι Έλληνες ντύνονται στην τρίχα εκτός από εξαιρέσεις οι οποίοι δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα τον προσωπικό τους στυλίστα.
8) Όλα τα σπίτια των Ελλήνων είναι ευρύχωρα 5άρια και βάλε, με εσωτερικές σκάλες και εξοπλισμένα από διακοσμητές της καλής ή της κακιάς ώρας.
9) Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν φτωχοί ούτε καταπιεσμένοι ούτε πολιτικοποιημένοι. Οι λίγοι λαϊκοί τύποι είναι κακέκτυπα κλισέ λαϊκών τύπων οι οποίοι όμως είναι πάλι ντυμένοι άψογα.
10) Δεν υπάρχουν καλοί Έλληνες, μονάχα κάτι αγαθά πλάσματα άλλων εποχών.
11) Δεν υπάρχει ΚΟΙΝΩΝΙΑ εκτός διαμερίσματος και γραφείου.
12) Όλα τα αστεία των Ελλήνων είναι σαχλά.
13) Όλο το έθνος τσιφτετελιάζει με την πρώτη ευκαιρία, και οι καμεραμάν αρέσκουν σε πλάνα της ζάμπας και του βύζου που λέμε εδώ στη Κύπρο.
14) Όλο το έθνος αμολάει αγγλικούρες ωσάν να έχει κυπροποιηθεί εντελώς.
15) Όλο το έθνος κουτσομπολεύει πρωί, μεσημέρι και λιγότερο το βράδυ για να επανέλθει δριμύτερα αργά το βράδυ.
16) Το έθνος αποτελείται από φωτομοντέλα, τραγουδιστές, δημοσιογράφους, ψώνια, φρούτα, σακατεμένους σταρ και επίδοξους διάσημους των 15 δευτερολέπτων.
17) Το έθνος πάει εκκλησία μόνο για κανένα γάμο.
18) Το έθνος δεν αποτελείται από ΚΩΛΟΕΛΛΗΝΕΣ όπως τους περιέγραψε ο Δ. Σαββόπουλος. Πάει πια αυτή η εποχή. Οι Έλληνες αλλάζουν και είναι πια επιτυχημένοι και ωραίοι και εκσυχρονισμένοι και λάιφσταϊλισμένοι και εξευρωπαϊσμένοι, όπως ακριβώς και ο Σαββόπουλος. Δεν με ακούς, Διονύση.
19) Το έθνος αποτελείται από την Αθήνα και ένα δύο ανύπαρκτα χωριά.
20) Το έθνος δεν αποτελείται από πραγματικούς ανθρώπους. Όπως, στην Κύπρο, το κράτος δημιούργησε «αστική» τάξη και όχι αντιστρόφως έτσι και στην Ελλάδα οι σεναριογράφοι φτιάχνουν τον Έλληνα και όχι αντιστρόφως.
21) Και τελευταίο διότι βαρέθηκα. Εάν οι εξωγήινοι έβλεπαν ελληνική τηλεόραση, θα έβγαζαν το εξής συμπέρασμα. Οι Έλληνες συλλέγουν αυτοκίνητα, φλυαρούν από τα κινητά ασύστολα, κάνουν δάνεια από κάτι ανθρωπιστικά ιδρύματα που λέγονται τράπεζες και τρώνε μόνον γιαουρτάκι όχι για να μπορούν να ξοφλάνε τα δάνειά τους αλλά για να διατηρούν το στυλάκι τους.
Για το ΑΚΕΛ και την άλωση των κρατικών μηχανισμών και όχι μόνο στο επόμενο τεύχος.
Για τις αρχιεπισκοπικές εκλογές, ουδέν σχόλιο. Επισυνάπτω ένα πολύ καλό κείμενο του Άριστου Μιχαηλίδη, και εύχομαι ο νυν Αρχιεπίσκοπος Κύπρου να αναρρώσει και να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του γαλήνια. Ήταν ο μόνος στην Κύπρο που είχε τ’ αρχίδια να υποδεικνύει στους Ελλαδίτες, και όχι μόνο, γενικώς όλων των αποχρώσεων ότι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δεν είναι αγαθό διαπραγματεύσιμο.
