Για τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών
Του Σάββα Μαστραππά
Στις εκλογές της 30ης Μαΐου οι Κερυνειώτες εξέλεξαν τους τρεις βουλευτές που θα εκπροσωπήσουν την κατεχόμενη περιφέρειά μας κατά τη νέα περίοδο στην κυπριακή Βουλή. Φαίνεται δε πως διαπίστωσαν με κάθε βεβαιότητα, αν κρίνουμε από τα ποσοστά, ότι ο ΔΥΣY και το ΑΚΕΛ μάς εκπροσώπησαν επάξια κατά την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο!!! Ως εκ τούτου λοιπόν, αποφάσισαν να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους, επανεκλέγοντας τους εκπροσώπους της επαρχίας μας, προερχόμενους και πάλι από τους δύο προαναφερόμενους κομματικούς σχηματισμούς.
Δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος, πιστεύω, που να μας οδηγεί στο να προβούμε σε «βαθυστόχαστες αναλύσεις», οι οποίες θα προσπαθήσουν να εξηγήσουν τους λόγους που μας έδωσαν το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Η απλή ανάγνωση των αριθμών μάς δείχνει ακριβώς το τι θέλουν οι Κερυνειώτες, οι οποίοι ούτε εξαπατημένοι θεωρώ ότι είναι, ούτε τίποτα παρόμοιο. Από τους 28.867 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, οι 8.562 ψήφισαν ΔHΣΥ- ΑΚΕΛ. Οι δε περισσότεροι, 10.888, δεν πήγαν καν να ψηφίσουν. Αυτό πώς θα μπορούσε να ερμηνευθεί; Κατά τη γνώμη, μου αυτές οι έντεκα σχεδόν χιλιάδες δεν μπορούν να συμπεριληφθούν στους δυσαρεστημένους και διαμαρτυρόμενους. Η αποχή αυτή δεν δείχνει κάποια πολιτική τοποθέτηση, διότι, αν έχεις πολιτική θέση, κάπως το δείχνεις. Μπορεί να ερμηνευθεί μόνο ως αδιαφορία, ειδικά όταν δηλώνεις ότι, αντί να πας να ψηφίσεις, θα πας για μπάνιο στην παραλία ή για σούβλα στο Τρόοδος. Είναι αυτοί οι άνθρωποι παρατημένοι ή παντελώς αδιάφοροι με το θέμα της Κερύνειας και γενικά με το Κυπριακό. Κατά την άποψή μου η κρίσιμη αυτή μάζα φέρει και το μέγιστο ποσοστό ευθύνης ως προς το τελικό αρνητικό αποτέλεσμα.
Ψηφίστηκαν λοιπόν τα δύο αυτά κόμματα, τα οποία διακηρύσσουν με κάθε επισημότητα ότι: «Στρατηγικός τους στόχος είναι η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα». Λύση καταστροφική, όχι μόνο για την επαρχία Κερύνειας, όχι μόνο για την Κύπρο, αφού καταλύει την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά για το ότι θα επιφέρει ολέθριες συνέπειες για το σύνολο του ελληνικού στρατηγικού χώρου.
Δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα και την Κύπρο έχει ξεγράψει την Κερύνεια. Πιστεύει ότι θα πρέπει να δοθεί ως δώρο στις βουλιμικές ορέξεις της Άγκυρας, προκειμένου να δείξουμε καλή θέληση. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας το 2019, ο οποίος προέτρεψε: «Να μην κοροϊδεύουμε άλλο τους Κερυνειώτες». Το πιο δυστοπικό όμως είναι ότι κατάφεραν να πείσουν το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος της επαρχίας ότι «η Κερύνεια είναι μια χαμένη υπόθεση, για την οποία δεν ωφελεί σε τίποτα να παλεύουμε».
Τότε πώς θα μπορούσε να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι υποψήφιοι βουλευτές και οι κομματάρχες τύπου Γκρούεζα* προέβησαν –ειδικά κατά τις τελευταίες μέρες και όσο πλησιάζαμε στις εκλογές– σε πλήθος δηλώσεων και υποσχέσεων, επαναλαμβάνοντας «την αταλάντευτη πίστη τους στον αγώνα για την επιστροφή στις πατρογονικές μας εστίες;» Μέχρι που άκουσα από τα χείλη του ενδοτικότερου των υποψηφίων, ο οποίος τελικά και εξελέγη, ότι «τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια!!!».
Ο ψηφοφόρος, ακόμα και ο πιο κυνικός μάλλον, χρειάζεται ένα άλλοθι. Αυτό του έδωσαν οι υφαρπαγείς ψήφων, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά την ψυχολογία των ψηφοφόρων. Με όλες τις κενές ουσίας διακηρύξεις προσπάθησαν να προλάβουν το ενδεχόμενο ο εκλογέας να πράξει την τελευταία στιγμή το αντίθετο.
Επί της ουσίας όμως δεν υπάρχει κανένα άλλοθι. Ας αφήσουμε την επίσημη κομματική γραμμή και ας δούμε την ατομική παρουσία των τριών βουλευτών κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου. Τι έκαναν για την Κερύνεια; Η απάντηση είναι, απολύτως τίποτα! Απλά παρίσταντο στις επιτροπές και στην ολομέλεια του σώματος και ενίσχυαν διά της ψήφου τους τις θέσεις των κομμάτων τους. Δεν ήταν στην ουσία δηλαδή βουλευτές Κερύνειας, αλλά απλά δεκανίκια των κομμάτων τους.
Άλλοθι δεν υπάρχει βέβαια ούτε για τους Κερυνειώτες οι οποίοι απείχαν από τις εκλογές. Είναι κι αυτοί συνυπεύθυνοι, όπως προαναφέραμε, ως προς το ελάχιστο που θα μπορούσαν να κάνουν για τον τόπο στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Εναλλακτικές λύσεις υπήρχαν. Υπήρχαν υποψήφιοι που ήταν αντίθετοι με την «όποια λύση», τη λύση – διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Υποψήφιοι που είχαν συγκεκριμένες προτάσεις και οι οποίοι είναι στρατευμένοι στον αντικατοχικό αγώνα εδώ και δεκαετίες, αλλά δεν προτιμήθηκαν. Θα μπορούσε, με την εκλογή κάποιων υποψηφίων με αντικατοχική ατζέντα, να δοθεί ένα μήνυμα τόσο προς την ενδοτική πτέρυγα των κυβερνώντων, όσο και προς τη μιλιταριστική Τουρκία, ότι η Κερύνεια δεν είναι ούτε ξεγραμμένη, ούτε εύκολη υπόθεση. Το σημαντικότερο, μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να κινητοποιήσει – συστρατεύσει ευρύτερες ομάδες σε πανελλήνια κλίμακα, οι οποίες αντιλαμβάνονται ότι μια κακή λύση για την Κερύνεια θα έχει αρνητικές επιπτώσεις και για τον υπόλοιπο Ελληνισμό. Όμως η ευκαιρία αυτή απωλέσθη (τουλάχιστον προς το παρόν) προκειμένου να αποτελέσει η Κερύνεια μοχλό πίεσης και αρχή διεργασιών.
Η υπόθεση της Κερύνειας, των προσφύγων συνολικά, έδειξε ότι παραμένει δέσμια της παραίτησης και του «αφού εν θα πάμεν πίσω ας μας δώσουν ριάλια». Φαντασιωνόμενοι παχυλές χρηματικές αποζημιώσεις που θα λάβουν (με το όνειρο θα μείνουν) μετά από την «όποια λύση», «και ας πεθάνουμε εμείς καλά και οι τούρτζοι ας ζήσουν καλύτερα».
Αποδεχόμενοι το χωριό μου η Λάπηθος να λέγεται Lapta, η Κερύνεια Girne, και ούτω καθ’ εξής, και για να έχουμε τη συνείδησή μας κάπως σε καταστολή, θα συνεχίσουμε, θα τριγυρνάμε μαζί με τους τρεις βουλευτές μας επικεφαλής, κλαψουρίζοντες σε μνημόσυνα πεσόντων και εκτελεσθέντων και σε εκδηλώσεις μνήμης «κατεχομένων» (εκτουρκισμένων) τόπων.
Αυτό στην ουσία αποφάσισαν οι εκλογείς της επαρχίας μας, τα υπόλοιπα που λέγονται είναι για εσωτερική κατανάλωση ή για να το πω λαπιθιώτικα: «Ούλα τα άλλα εν μουσκουρούθκια για να περνά η ώρα».
*Σημείωση: Τον ρόλο του Γκρούεζα, του κομματάρχη που μοίραζε ψεύτικες υποσχέσεις, υπηρετώντας τον Μαυρογιαλούρο (Λάμπρο Κωνσταντάρα), τον υποδύθηκε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στην ελληνική κωμωδία «Υπάρχει και φιλότιμο», του Αλέκου Σακελάριου.
