Μας ζηλεύουνε

του Β. Φτωχόπουλου, από το Άρδην τ. 9, Αύγουστος 1997

Χρό­νια τώ­ρα, σε κά­θε πα­ρά­πο­νό μας για την α­δια­φο­ρί­α των Ελ­λα­δι­κών ΜΜΕ, ό­σον α­φο­ρά την κά­λυ­ψη του Κυ­πρια­κού, η α­πά­ντη­σις των Ελ­λα­δι­τών ή­ταν πά­ντα στα­θε­ρή και κυ­νι­κή: «Το Κυ­πρια­κό δεν που­λά δυ­στυ­χώς». Πολ­λοί μά­λι­στα Ελ­λα­δί­τες και κυ­ρί­ως οι α­ρι­στε­ροί με την σει­ρά τους, έ­κα­ναν και αυ­τοί τα πα­ρά­πο­νά τους τα ο­ποί­α εν ο­λί­γοις μεμ­ψι­μοι­ρού­σαν για την α­δια­φο­ρί­α των ί­διων των Κυ­πρί­ων, για την ητ­το­πά­θεια μας και την μη α­γω­νι­στι­κό­τη­τά μας. Με­ρι­κοί μά­λι­στα, πιο α­ρι­στε­ροί, δη­λα­δή α­ρι­στε­ροί τύ­που ΚΚΕ εσ., πή­γαι­ναν πιο πέ­ρα και μας πα­ρό­τρυ­ναν να κά­νου­με «α­ντάρ­τι­κο» ώ­στε μ’ αυ­τό τον τρό­πο να έ­χου­με την συ­μπα­ρά­στα­ση του Ελ­λη­νι­κού λα­ού, δη­λα­δή της α­ρι­στε­ράς.
Α­πό τό­τε πέ­ρα­σε πο­λύς και­ρός. Οι Κύ­πριοι, φυ­σι­κά, δεν έ­κα­ναν «α­ντάρ­τι­κο τύ­που ΚΚΕ εσ.» και οι Ελ­λα­δί­τες φί­λοι ε­πα­να­στά­τες του ΚΚΕ εσ. και των λοι­πών α­ρι­στε­ρών α­πο­χρώ­σε­ων ε­ντά­χθη­καν σύσ­σω­μοι στον «α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό» α­γώ­να που διε­ξά­γουν τα έ­ντυ­πα και τα λοι­πά ΜΜΕ, α­φή­νο­ντας την κα­η­μέ­νη την Α­με­ρι­κα­νι­κή Πρε­σβεί­α στην η­συ­χί­α της και την μο­να­ξιά της.
Τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια κά­τι γί­νε­ται ε­δώ στην Κύ­προ, α­πό τη μια κά­ποιες γυ­ναί­κες, μα­θη­τές, πρό­σφυ­γες και λοι­πά λα­ϊ­κά στρώ­μα­τα, άρ­χι­σαν να ε­νο­χλούν τον κα­τα­κτη­τή και κά­ποιοι άλ­λοι α­ρι­στε­ροί, δια­νο­ού­με­νοι κι α­στοί, ε­πει­δή ε­νο­χλού­νται που ο κα­τα­κτη­τής ε­νο­χλεί­ται, άρ­χι­σαν να μπαι­νο­βγαί­νουν μέ­σα στην Α­με­ρι­κα­νι­κή πρε­σβεί­α και μα­ζί με τους τώ­ρα α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στές μη φο­νιά­δες των λα­ών, δη­λα­δή τους Α­με­ρι­κα­νούς, να ορ­γα­νώ­νουν Ελ­λη­νο­τουρ­κι­κές εκ­δη­λώ­σεις φι­λί­ας, Ελ­λη­νο­τουρ­κι­κά γεύ­μα­τα ερ­γα­σί­ας στο λι­μα­νά­κι της Κε­ρύ­νειας και πολ­λές άλ­λες πο­λι­τι­στι­κές εκ­δη­λώ­σεις σ’ ό­λη την Ε­πι­κρά­τεια της Δη­μο­κρα­τί­ας. Τώ­ρα το ΚΥ­ΠΡΙΑ­ΚΟ ΠΟΥ­ΛΑ σ’ ό­λες τις εκ­δο­χές του. Τώ­ρα ό­λα τα Ελ­λα­δι­κά έ­ντυ­πα και κα­νά­λια ό­χι μό­νο α­σχο­λού­νται με το Κυ­πρια­κό αλ­λά ό­λα έ­χουν και ά­πο­ψη.
Τι ά­πο­ψη ό­μως;
Την ί­δια ώ­ρα που η Κύ­προς για πρώ­τη φο­ρά με­τά την ει­σβο­λή πά­ει ν’ αρ­θρώ­σει έ­να α­ντι­κα­το­χι­κό λό­γο, οι Ελ­λα­δί­τες α­ρι­στε­ροί πέ­φτουν σαν μαύ­ρα κο­ρά­κια να κα­τα­συ­κο­φα­ντή­σουν αυ­τό τον λό­γο, συμ­μα­χώ­ντας μά­λι­στα με τους Τούρ­κους και τους Α­με­ρι­κα­νούς, οι ο­ποί­οι πα­ρε­μπι­πτό­ντως χρη­σι­μο­ποιούν τα ί­δια ε­πι­χει­ρή­μα­τα με τους Ελ­λα­δί­τες “α­δελ­φούς” τους.
Ελ­λη­νι­κός δά­κτυ­λος δη­μιούρ­γη­σε τα ε­πει­σό­δια στην Δε­ρύ­νεια πέρ­σι λέ­ει ο Ντεν­κτάς, τα ί­δια λέ­ει και ο Κα­νέλ­λης του α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού “Α­ντί”. Μά­λι­στα το σα­ΐ­νι του “Α­ντί”, το κοκ­κι­νο­φα­σι­στού­διν, στο τεύ­χος 636 ε­ντό­πι­σεν τον δά­κτυ­λο και το ό­νο­μα αυ­τού: Νι­κή­τας Κα­κλα­μά­νης, ο ο­ποί­ος ή­ταν και ο ε­μπνευ­στής της πο­ρεί­ας των μο­το­σι­κλε­τι­στών: Γα­λά­ζιοι Λύ­κοι, δη­μιούρ­γη­σαν τα πρό­σφα­τα ε­πει­σό­δια, λέ­νε οι Τούρ­κοι και τα φε­ρέ­φω­νά τους στο νό­το, τα ί­δια λέ­ει και το Α­ντί και το Βή­μα και η Ε­λευ­θε­ρο­τυ­πί­α και η Αυ­γή και σχε­δόν ό­λες οι δε­ξιο­α­ρι­στε­ρές φυλ­λά­δες της Α­θή­νας.
Τις πρώ­τες ει­σβο­λές τις έ­κα­ναν οι Έλ­λη­νες, λέ­ει ο Ντεν­κτάς, τα ί­δια λέ­ει και η Ε­λευ­θε­ρο­τυ­πί­α λί­γες μέ­ρες με­τά την συ­ναυ­λί­α Ε­θνο­σω­τή­ρα Ρου­βά, ο ο­ποί­ος κα­τά τον Α­ναν­δρα­νι­στά­κη του Α­ντί “…προ­σέ­φε­ρε α­νε­κτί­μη­τες υ­πη­ρε­σί­ες στο Έ­θνος”…
Τα πα­ρα­δείγ­μα­τα της ταύ­τι­σης των Τούρ­κων ε­ξου­σια­στών με τους Ελ­λα­δί­τες α­ρι­στε­ρούς εί­ναι πολ­λά και δεν χρειά­ζο­νται ι­διαί­τε­ρης α­να­λύ­σε­ως για να κα­τα­νο­ή­σου­με το ε­πί­πε­δο της αλ­λο­τρί­ω­σης της Ελ­λη­νι­κής α­ρι­στε­ράς. Αυ­τό ό­μως που δεν ερ­μη­νεύ­ε­τε με Μαρ­ξι­στι­κούς ή με­τα­μαρ­ξι­στι­κούς ή με­τα­μο­ντερ­νο­μαρ­ξι­στι­κιούς ό­ρους εί­ναι η Α­με­ρι­κα­νο­λα­γνεί­α των α­ρι­στε­ρών μας α­στε­ρουθ­κί­ων και η ευ­κο­λί­α με την ο­ποί­α βρί­σκο­νται σε δε­ξιώ­σεις με τον Μπρίλ, τον Χόλ­μπρουκ, τον Φε­ϊ­ζέλ, τον Χά­νεν και τό­σα άλ­λα α­στε­ρούθ­κια του πα­λαιού κα­κού ι­μπε­ρια­λι­σμού.
Τί να έ­χουν πά­θει ά­ρα­γε οι α­δελ­φοί Ελ­λα­δί­τες α­ρι­στε­ροί; Την α­πά­ντη­ση μου την έ­δω­σε μια φί­λη πρό­σφα­τα κρυ­φά στ’ αυ­τί. Αυ­τοί, μου λέ­ει, αυ­τοί οι α­ρι­στε­ροί εί­ναι χει­ρό­τε­ροι α­πό τους α­ρι­στε­ρούς α­λή­τες του ΠΑ­ΣΟΚ και τους δε­ξιούς φι­λε­λεύ­θε­ρους της Ν.Δ. Αυ­τοί, μου λέ­ει, μας ζη­λεύ­ουν, διό­τι δεν φεύ­γου­με α­πό την Κύ­προ.
Ε­άν, μου λέ­ει η φί­λη μου, η Κύ­προς ή­ταν σή­με­ρα Ο­ΛΗ Τουρ­κι­κή και μεις πρό­σφυ­γες στην Α­θή­να, τό­τε δεν θα υ­πήρ­χε πρό­βλη­μα. Θα εί­μα­στε, τό­τε, ο η­ρω­ι­κός Κυ­πρια­κός λα­ός, θα έ­κα­ναν και α­φιε­ρώ­μα­τα για μας, θα εί­χαν υ­λι­κόν πο­λύν να γρά­φουν λό­για πολ­λά για μας τους κα­τα­κα­η­μέ­νους πρό­σφυ­γες. Μας ζη­λεύ­ουν, μας ζη­λεύ­ουν, μου λέ­ει, μας ζη­λεύ­ουν που δεν φεύ­γου­με.
Τε­λι­κά ε­δώ θα μεί­νου­με. Εις πεί­σμαν του Α­ντί, του Βή­μα­τος, της Ε­λευ­θε­ρο­τυ­πί­ας, των α­ρι­στε­ρών και δε­ξιών Α­με­ρι­κα­νο­λό­γων, εις πεί­σμαν της Ελ­λη­νο­τουρ­κι­κής φι­λί­ας.
Εί­ναι α­να­φαί­ρε­τον δι­καί­ω­μα μας να ζού­με στον τό­πο μας, να τον κά­νου­με ό,τι θέ­λου­με και να δια­λέ­γου­με ε­μείς τους φί­λους μας.

Β. Ν. Πτω­χό­που­λος
Για­λού­σα
Νο­μός Αμ­μο­χώ­στου.
Ελ­λάς.