Τα μη φονικά όπλα και οι φονικές αντιδράσεις

Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Το τι θα έλεγε η Άγκυρα για τη μερική άρση του εμπάργκο όπλων από τις Ηνωμένες Πολιτείες ολίγον θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει. Ήταν αναμενόμενο, ίσως να ήταν και ζητούμενο. Διότι, ο βαθμός αγριότητας της τουρκικής αντίδρασης δείχνει και τη χρησιμότητα της απόφασης για εμάς, για την Κυπριακή Δημοκρατία. Την πολιτική χρησιμότητα, εννοείται, διότι μόνο τέτοια είναι και ούτε κατά διάνοια στρατιωτική. Αλλά, η αντίδραση των Τουρκοκυπρίων πολιτικών είναι θρασύτατη και προκλητική. Και για τη δική μας νοημοσύνη, αλλά και για τη νοημοσύνη των Τουρκοκυπρίων. Από τον Ακιντζί μέχρι τον Ερχιουρμάν και από τον Τατάρ μέχρι τον Ντενκτάς, έτρεξαν όλοι να κάνουν μάθημα στην Αμερική γιατί αυτή η απόφαση δεν θα ενθαρρύνει, λένε, την ελληνοκυπριακή πλευρά για την επίτευξη μιας συνολικής λύσης στην Κύπρο και δεν θα υπηρετήσει την ειρήνη, αλλά θα ενισχύσει την αδιαλλαξία των Ελληνοκυπρίων. Πάνω – κάτω, αυτό είπαν όλοι. Ευτυχώς, άφησαν την Άγκυρα να προειδοποιεί με αντίμετρα, οι Τ/κ έμειναν στο ότι ενισχύεται η αδιαλλαξία μας και «θα βοηθήσει την ελληνοκυπριακή πλευρά να παραμείνει εκτός της τράπεζας διαπραγματεύσεων», όπως έλεγε ειδικά ο Ακιντζί.

Το αστείο, βέβαια, είναι ότι δεν έλαβαν υπόψη ότι η άρση του εμπάργκο που άδικα επιβλήθηκε σε βάρος των θυμάτων της τουρκικής εισβολής, αφορά Μη φονικά όπλα, και αυτά θεωρούνται όσα χρησιμοποιούν οι επιχειρήσεις Έρευνας και Διάσωσης, ίσως και οι αστυνομίες (ραντάρ, αστυνομικά όπλα ηλεκτρικής εκκένωσης, τα γνωστά tasers). Το ακόμα πιο αστείο είναι ότι γνωρίζουν πολύ καλά οι Τουρκοκύπριοι ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν πρόκειται μετά από αυτή την απόφαση να τρέξει να αγοράσει βομβαρδιστικά αεροπλάνα ή πυραύλους για να τους εξολοθρεύσουν. Γνωρίζουν ότι δεν έχουμε χρήματα για τέτοιους εξοπλισμούς, αλλά γνωρίζουν κυρίως ότι δεν έχουμε ούτε πολιτική ηγεσία που θα στραφεί στους πολεμικούς εξοπλισμούς για να ετοιμαστούμε να τους επιτεθούμε να απελευθερώσουμε τον τόπο μας. Είναι απολύτως σίγουροι γι΄ αυτό, δεν υπάρχει αμφιβολία. Η υποκρισία, όμως, η πρόκληση, η θρασύτητα, που απέκτησαν στη σκιά που τους προσφέρει η τουρκική δύναμη, έχει πια ξεπεράσει κάθε όριο. Σε βαθμό αηδίας. Σχεδόν τόσης αηδίας, όση προκαλούν και οι Ελληνοκύπριοι υποκριτές που μας καλούν να καλλιεργήσουμε τη συνύπαρξη μαζί τους, ενώ οι ίδιοι τη συνύπαρξη απροκάλυπτα μας λένε ότι τη γνωρίζουν ως εθελούσια υποταγή.

Η αντίδραση, λοιπόν, τόσο της Άγκυρας όσο και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας, δεν αφορά φανταστικούς στρατιωτικούς εξοπλισμούς, αφορά το ότι η Κυπριακή Δημοκρατία μέσω αυτής της απόφασης, κάνει ένα ακόμα βήμα ενίσχυσής της. Αντιδρούν γιατί παρά το ότι επί εξήντα χρόνια αγωνίζονται να οδηγήσουν το κυπριακό κράτος σε κατάρρευση για να το λεηλατήσουν εντελώς, βλέπουν να το ενισχύει και ο ισχυρότερος σύμμαχός τους, η Αμερική. Και ειδικά αυτή την περίοδο της πιο μεγάλης μετά την εισβολή επίθεσης, που έχει εξαπολύσει η Τουρκία κατά της Κύπρου. Είναι γι΄ αυτό το λόγο, που αποτελούν και επικίνδυνες ακροβασίες οι αντιδράσεις στο εσωτερικό μέτωπο, που σπεύδουν να προειδοποιήσουν ότι δεν μας εξυπηρετεί αυτή η απόφαση των ΗΠΑ. Πώς μας εξυπηρέτησε, όμως, τόσα χρόνια το αντίθετο; Ασφαλώς και δεν περιμένουμε ότι οι Αμερικάνοι θα διαλύσουν τη σχέση τους με την Τουρκία για να στηρίξουν εμάς. Αλλά, είναι γεγονός ότι επέρχονται αλλαγές στην περιοχή μας. Ιστορικές. Παρακολουθούμε, για παράδειγμα, αυτές τις μέρες το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία να αναπτύσσουν τις σχέσεις τους, υπό αμερικάνικη καθοδήγηση, όταν μόλις τον περασμένο Ιανουάριο το Ριάντ ανακοίνωνε πως οι Ισραηλινοί δεν είναι ευπρόσδεκτοι στη χώρα. Το 2015 νομίζαμε ότι η Ρωσία θα κάνει πόλεμο με την Τουρκία όταν η τελευταία έριξε ρωσικό αεροπλάνο στη Συρία και σήμερα μετρούν τα δισεκατομμύρια των συναλλαγών τους. Η Γαλλία, που για πολλά χρόνια ήταν εξαφανισμένη, σήμερα μπαίνει δυναμικά και αναβαθμίζει ξανά τον ρόλο της στην περιοχή. Δεν μπορούμε εμείς να παραμένουμε προσκολλημένοι σε αναποτελεσματικά στερεότυπα οδυνηρών δεκαετιών γιατί, όπως λένε πολιτικές φωνές (ή φωνασκίες), δεν πρέπει να διαταράσσονται οι σχέσεις μας με τους Άραβες ή με τους Ρώσους ή και με τους Τουρκοκύπριους ακόμα…

aristosm@phileleftheros.com