Έπεσε δολοφονηµένος ο Κακουλλής, άνανδρα, αναίτια, όπως ξέρουν να πράττουν οι φασίστες. Διακόσιοι Κύπριοι, εκατό Κούρδοι και δέκα Ελλαδίτες συμμετείχαν στη διαδήλωση μπροστά στην τούρκικη πρεσβεία. Το Καλοκαίρι, µετά την δολοφονία των αγωνιστών, τα ίδια είχαν συμβεί, τουλάχιστον στην Αθήνα. Δολοφονίες δεκάδων Κούρδων αγωνιστών στις φυλακές, ούτε µια πικετοφορία. Δεκάδες Παλαιστίνιοι νεκροί. Ούτε µια φωνή διαμαρτυρίας.
Και δίπλα µια ακόµα διαδήλωση αναρχικών και αριστεριστών για τους… Ζαπατίστας. Εἰναι µακριά.
Ένας λαός για µια ακόµα φορά στην ιστορία του, φυγοµαχεί, συμπεριφέρεται σαν τη στρουθοκάµηλο, έρπει, γνωρίζει πως οδηγείται στη συρρίκνωση ή ακόμα και την εξαφάνιση ως διακριτή υπόσταση και όµως προτιµά την σιγουριά της δειλίας, της υποταγής, της εθελοδουλίας.
Ἡ ευθύνη της αριστεράς
Και την κύρια ευθύνη φέρει η δυτικόστροφη και δυτικοθρεµέγη αριστερά -είτε του εκσυγχρονιστικού-πασοκικού, είτε του ‘”ανανεωτικού”. είτε του αριστερίστικου και του αναρχικού. χώρου-που προσπαθεί απεγνωσμένα να αντικαταστήσει τον ελληνικό λαό µε έναν άλλον.
Ἰδιαίτερα ο αριστερισµός και ϱ αναρχισµός -όχι στο σύνολό του, υπάρχει και ένα µέρος που κατανοεί την πραγματικότητα της περιοχής µας- προσπαθεί να εφεύρει “κοινωνικά κινήματα” και “υποκείμενα”, την ἴδια στιγµή που δίπλα του, στο χώρο του, στην περιοχή του, στη χώρα του, τα σημαντικότερα “κοινωνικά κινήµατα” εἶναι η Τντιφάντα, το Κουρδικό αντάρτικο, οι Τούρκοι αγωνιστές που δολοφονούνται, οι Κύπριοι µηχανόβιοι στην πράσινη γραμμή.
Γιατί λοιπόν αυτή η “αριστερά” ν᾿ ανεχθεί όσους προσπαθούν να είναι ριζοσπάστες στη χώρα τους, όσους στρέφονται, συγκεκριμένα, ενάντια στη “Νέα τάη”; Όσους δηλαδή θυμίζουν µε την παρουσία τους και τον αγώνα τους πως σε αυτό τον τόπο δεν µπορεί να υπάρχει αγώνας και επανάσταση που δεν θα εἶναι εθνικο-απελευθερωτική;
Γιατί να µη µας χαρακτηρίσει “εθνικιστές” η διανόηση των ΕΟΚικών προγραμμάτων, όπως άλλοτε χαρακτήριζε κάποιους από εμάς “τρομοκράτες” και ‘αναρχικούς” -οι ίδιοι άνθρωποι ήταν- γιατί να µη µας συκοφαντούν τα παλιά µίσθαρνα όργανα της Σοβιετίας, που τώρα σιτίζονται στις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτων, γιατί να µην επιτίθεται σε βιβλιοπωλεία η “επαναστατική” και “αναρχική” πτέρυγα των “εκσυγχρονιστών.
Η “αντιεξουσιαστική” Τουρκία
Οι επιθέσεις λοιπόν ενάντια στο Ἐναλλακτικό Βιβλιοπωλείο –που συνοδεύονται και από κλοπές βιβλίων- όπως έγινε την 1η Οκτωβρίου, στις 7 µ.µ., δεν µας εκπλήσσουν γενικά και αόριστα. Γνωρίζουμε το βαθµό αποσύνθεσης και διάλυσης των πολιτικών χώρων, που έχει μεταβάλει τις φασιστικές πρακτικές σε γενικευμένο πρότυπο συμπεριφοράς: οι δηλωμένοι φασίστες και οι δήθεν αντίπαλοί τους χρησιμοποιούν τις ίδιες µεθόδους και εμφορούνται από την ίδια σκοταδιστική και φασιστική νοοτροπία.
Το πλέον εντυπωσιακό όµως για τη συμπεριφορά αυτών των “επαναστατών” και “αντιεξουσιαστών” είναι η ιδεολογική και πολιτική τους ταύτιση µε τους υποτιθέµενους αντιπάλους τους, την αμερικάνικη πολιτική, το Ἰσραήλ και την Μοσσάντ, την ελληνική κυβέρνηση και τα όργανά της, και βέβαια την Τουρκία και τις δυνάμεις καταστολής της.
Έτσι επικροτούν προφανώς τις δολοφονίες των Σολωμού και Ἰσαάκ από τους Τούρκους φασίστες, γι αυτό και µετά μανίας, μαζί µε τους Κνίτες και πρώην Κνίτες φίλους τους, στην Αθήνα και την Πάτρα, σβήνουν όλα τα συνθήµατα που αναφέρονται σ᾿ αυτούς, µετά μανίας σβήνουν όλα τα συνθήµατα που καταγγέλλουν τον τούρκικο επεκτατισµό και τις σφαγές του στην Κύπρο και τοΚουρδιστάν. Μετά μανίας επιτίθενται σε κάθε εθνικοαπελευθρωτική και αντι-ιμπεριαλιστική οπτική στην Ἑλλάδα, µε το πρόσχηµα του “αντιεθνικισμού”.
Ο διεθνισµός τους είναι εξαιρετικά επιλεκτικός. Σε ό,τι αφορά την περιοχή µας ουδέποτε κατήγγειλαν την εισβολή του Ν.Α.Τ.Ο. και των Αμερικάνων στη Γιουγκοσλαβία, αποσιωπούν τον ηρωικό επαναστατικό αγώνα των Κούρδων και των Παλαιστινίων και εκφράζουν την αλληλεγγύη τους µόνο σε όσους είναι πολύ µακριά… στους Ζαπατίστας και άλλους λατινοαµερικάνους α αντάρτες, των οποίων είναι πιο εὔκολο να αποσιωπήσουν τον εθγικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα του αγώνα. Τους µόνους που δεν καταγγέλλουν είναι τους Τούρκους φασίστες που δολοφονούν και επιτίθενται σε όλους τους λαούς της περιοχής.
Τέτοιος εκφυλισµός “διεθνιστών” και “αντι-ιμπεριαλιστών” δεν έχει προηγούμενο. Κατ᾽ αυτό τον. τρόπο διαμορφώνεται ένα κοινό μέτωπο υπέρ του τούρκικου επεκτατισµού και της νέας
τάξης” των ιμπεριαλιστών που για πρώτη φορά φθάνει µέχρι τα… Εξάρχεια.
Όλα αυτά δε, στο όνοµα του Μαρξ και του Μπακούνιν, κατά περίπτωση, των οποίων θα τρίζουν τα κόκκαλα απὀ τέτοιες επικλήσεις υποτιθέµενων επιγόνων τους.
Η “αντιπαλότητα” µε τη Χρυσή Αυγή
Μιλούν για ταύτιση του Άρδην µε τη “Χρυσή Αυγή”, αποσιωπώντας το γεγονός πως οι ίδιοι και οἱ αντίστοιχες συμμορίες της Χρυσής Αυγής εμφορούνται από την ίδια ιδεολογία και εκτρέφουν ο ένας τον άλλο.
Γι αυτό και οι Χρυσαυγίτες επιτέθηκαν στο Άρδην όταν διώχτηκαν από την διαδήλωση για την Κύπρο στις 12 Αυγούστου στην Αθήνα, χαρακτηρίζοντάς μας… αναρχικούς, ενώ οι υποτιθέµενοι αντίπαλοί τους μιλάνε για “κοινό αγώνα Άρδην-Χουσής Αυγής”!
Το μίσος των κάθε είδους ολοκληρωτικών απόψεων ενάντια σε όσους εμμένουν στην αντίληψη του αντιιμπεριαλισμού, του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και του ενεργού διεθνισμού είναι απολύτως κατανοητό.
Για µεν τους χρυσαυγίτες εἰναι κατανοητό, γιατί κάθε διεθνιστική-αντιμπεριαλιστική αντίληΨη δείχνει πως µπορεί να υπάρχει και µια άλλη εθνικοαπελευθεθωτική λογική στην παράδοση της Αντίστασης, ενώ αυτοί θα προτιμούσαν να έχουν απέναντί τους µόνο τους “διεθνιστές” που υπερασπίζονται τον τούρκικο φασισµό και την “νέα τάξη” των ιμπεριαλιστών και των σιωνιστών.
Το ίδιο συμβαίνει µε τους υποτιθέµενους αντιπάλους τους, που θέλουν να εμφανίζουν τους φασίστες της Χρυσής Αυγής ως υπερασπιστές των εθνικών διπαΐων των λαών. Κατ᾽ αυτό τον τρόπο μπορούν να επιβιώνουν και να λυµαίνονται τους νεολαιίστικους χώρους δύο δήθεν αντίπαλες, αλλά συµµετρικές, ολοκληρωτικές αντιλήψεις.
Περιοδικό ΑΡΔΗΝ
