του Β. Φτωχόπουλου, από το Άρδην τ. 23, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2000
Αρχίζουμε τον νέον αιώνα και την νέα χιλιετία με ,τους πιο κακούς οιωνούς. Η Κύπρος βαδίζει με βήματα γοργά προς την αυτοκατάργηση της ως ιστορικός χώρος που γνώρισε ο 20ος αιώνας. Ο 20ος αιώνας άρχισε με μια Κύπρο πάμπτωχη και σκλάβα. Ως Αγγλική αποικία πάλεψε όσο λίγες χώρες στον κόσμο. Ο Κυπριακός Ελληνισμός πάλεψε με την αποικιοκρατία κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες. Έδωσε σκληρούς αγώνες και για την ελευθερία του και για τα δικαιώματα και τα ιερά και τα όσια της φυλής του. Για πάνω από μισό αιώνα ο αγώνας αυτός είχε ως αποτέλεσμα, όχι μόνον την κατάκτηση σημαντικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και την σημαντική ανύψωση του πολιτιστικού επιπέδου ολόκληρου του λαού.
Ο αγώνας εναντίον της αποικιοκρατίας ήταν ουσιαστικά ένας αγώνας για την διατήρηση και ανάπτυξη του Ελληνικού μας πολιτισμού. Η ανωτέρα εκπαίδευση στην Κύπρο κάτω από την ηγεσία της εθναρχίας, όχι μόνον προσανατόλισε τους νέους στο όραμα της ελευθερίας, αλλά κατάφερε κιόλας η παιδεία στην σκλαβωμένη Κύπρο να βρίσκεται πολύ mo μπροστά από την παι-δείαν των υπόλοιπων ελεύθερων Ελληνικών εδαφών. Η παιδεία στην Κύπρο κατά την αποικιοκρατία δίνει σε ολόκληρο τον λαό άλλο ενα μεγάλο πλεονέκτημα. Ο Κυπριακός λαός αποκτά αυτοσεβασμό και γίνεται περήφανος.
Το όραμα της ελευθερίας συνενώνει τους χωρικούς της υπαίθρου με τους κατοίκους των πόλεων και δια μέσου της εκκλησίας και της παιδείας αντρώνει ένα κίνημα που θα φτάσει στην δεκαετία του ’50 ως σίφουνας, έτοιμος να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε δυσκολία. Η εκμετάλλευση της φτώχιας και αθλιότητας του λαού από ντόπιους και ξένους, για να περάσουν άλλα ιδεολογήματα και να στρέψουν αλλού τους προσανατολισμούς τού κινήματος, θα αποτύχουν σε μεγάλο βαθμό. Παρά την φτώχια του, ο Κυπριακός λαός θα φτάσει στην δεκαετία του ’50 με το μέτωπο πολύ ψηλά.
Το όραμα της ελευθερίας μεταδίδεται σε όλο τον πληθυσμό ως ιός. Ιός ζωντανός, ιός δημιουργικότητας, ιός ενός πολιτισμού που ελάχιστες φορές άγγιξε άλλους Έλληνες τον 20ον αιώνα. Για δέκα χρόνια από το
1950 μέχρι το 1960 η Κύπρος θα ζήσει την δική της ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ. Ένας Ελληνικός Μάης του ’68, πολύ πριν τον Μάη του ’68, ένας προάγγελος των μεγάλων παγκοσμίων και τοπικών εξεγέρσεων των νέων ανθρώπων που θα έμελλε να αλλάξει τον τρόπον που σκεφτόμαστε όλοι. Μια εκρηκτική δεκαετία που θα μας έβαζε στον παγκόσμιο χάρτη των πρωτοπόρων εξεγερθέντων. Η δεκαετία εκείνη ήταν μία πολιτιστική έκρηξη, μία παλλαϊκή αντίσταση κατά του σκοταδισμού και της σκλαβιάς, μια μορφωτική επανάσταση δίχως προηγούμενο.
Μια δεκαετία με χωριάτες-διανοούμενους και διανοούμενους με λασπωμένα παπούτσια ή ξυπόλυτους. Μια δεκαετία που έβγαλε παιδιά που πήγαιναν στην αγχόνη με το χαμόγελο στα χείλη, μια δεκαετία της χαράς, του γέλιου, της δημιουργικότητας και του Ελληνικού μαχόμενου βίου. Ενός βίου που δεν υπέκυψε ούτε στο ιδεολόγημα της Ανατολικής κομμουνιστικής παράταξης, ούτε στο ιδεολόγημα της Δυτικής ατομοκεντρικής παράταξης.Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει την μοναξιά-χαρά των Ελλήνων της Κύπρου κατά την δεκαετία του 50-60 δεν μπορεί ποτέ να καταλάβει γιατί έκτοτε βαδίζομεν με μαθηματικήν ακρί-βειαν στον αφανισμό μας. Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει ότι τότε ήμασταν οι ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ολόκληρης της Ευρώπης είναι καταδικασμένος σήμερα να θαυμάζει με το στόμα ανοικτό ότι χειρότερο έχει να προσφέρει η Ευρώπη στην ανθρωπότητα.
Το κίνημα αυτό ηττήθηκε, και με την ήττα του αντρώθηκε το βιοτικό επίπεδο όλων των Κυπρίων. Η παιδεία στα χέρια του κράτους έκανε το θαύμα της και σταδιακώς μας δίχασε σε Δυτικούς και Ανατολικούς με κυρίαρχη ιδεολογία τον κρατισμό και όλα τα επακόλουθά του. Ο Κυπριακός Κρατισμός θα οδηγήσει κυριολεκτικώς σε λιγότερο κράτος και λιγότερες ελευθερίες. Η μισή Κύπρος κατακτιέται από τους Τούρκους και η υπόλοιπη από τους λογής λογής ΠΕΙΡΑΤΕΣ.
Σήμερα το ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ (όρος του συντρόφου Κύριλλου Σαρρή) υφίσταται έστω και τυπικά. Ζει κυρίως από το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και άλλου είδους πειρατικές ενέργειες. Συμμετέχει στον παγκόσμιο κρίκο του καπιταλισμού ως μια σημαντική αλυσίδα και γι αυτό μπορεί κιόλας να διεκδικεί μια θέση στην Ενωμένη Ευρώπη. Οι αστοί του δεν γνωρίζουν ούτε τον Παπαδιαμάντη ούτε τον Ροΐδη και οι χωριάτες της δεν γνωρίζουν ούτε τον Μιχαηλίδη ούτε τον Λιπέρτη. Δεν είναι ανάγκη να απαριθμήσω τις μεγάλες αλλαγές που έγιναν τα τελευταία 40 χρόνια, αν και θα είχαν ιδιαίτερο λαογραφικό, και όχι μόνον, ενδιαφέρον, να συγκρίνουμε τις διαφορές του σήμερα με τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα, και ειδικά την δεκαετία του 50-60. Ούτε είναι ανάγκη να δώσω παραδείγματα για να αποδείξω ότι ο σημερινός Κύπριος έχει άλλα οράματα και άλλες επιδιώξεις.
Αυτά τα γνωρίζετε καλύτερα απ’ έμενα. Αυτό που εγώ γνωρίζω πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε από σας είναι τι νιώθω εγώ, και εγώ δυστυχώς δεν νιώθω καθόλου καλά. Έχω και κατάθλιψη και τα βράδυα δεν κοιμάμαι καλά. Τρέμω και πίνω και NYTOL για να κοιμηθώ. Μάλιστα έχω και κάτι τάσεις αυτοκαταστροφικές, κάτι μικρές τάσεις αυτοκτονίας.
Και όλα αυτά ρε σσιυλλοππε-ζέβεγκοι, διότι τώρα εγώ πρέπει να υπερασπίσω το κωλογαμημέ-νον, το σκατοπειρατικόν σας κρατίδιον, το κρατίδιονπου επο-λέμησα με ούλλην μου την ζωήν, το κατουρόπαννοντης Ζυρρίχης και του Λονδίνου, το κρατίδιον που εσείς διά την υπόληψή σας
και τα κέρδη σας τζιαι τις κλεψιές σας τζιαι την ευρωπαϊκήν σας προοπτικήν. Τώρα εγώ, ως ενωτικός, πρέπει να υπερασπίσω την πουτάναντην ανεξαρτη-σίαν σας, την πουτάναν που γαμιέται σαν τον σσιύλλον τζιαι φέρνει την είσπραξην για να τρώτε τζιαι να καπαρτίζετε εσείς οι πάτρονοι των πατρόνων. Τώρα εσείς ούλλοι που εκάμετε βουκ-κούες τζιαι κανάτζια πάνω στην ράσιην της Ανεξαρτησίας είσα-στεν έτοιμοι να καταργήσετε τζιαι το κράτος σας τζιαι την Κύπρο σας τζιαι το πολίτευμά της, μόνον τζιαι μόνον για να συνεχίσετε να είσαστεν πειρατές, έστω τζιαι αν σημαίνει ότι μπορεί να αλλάξετε τζιαι την κωλοσημαίαν σας, έστω τζιαι αν σημαίνει ότι εννά τουρτζιέψετε έναν κομμά-τιν τούντου τόπου. Γάμω την ρά-τσαν σας, γαμώ τζιαι τους αρ-φούς σας.
Γαμώ τζιαι τους άλλους που θωρούν Νέες Εποχές, Νέες ιδέες τζιαι νέους ανθρώπους, εσάς τους νέους πολιτικούς των σαράντα χρονών, που το νέον που μίσιη μου εσείς φέρνετε ήξερεν το ο παππούς μου ο αγράμματος τζιαι απόρριψέντο μάλιστα πριν 80 χρόνια. Γαμώ τα νειάτα σας τζιαι τες νέες εποχές σας τζιαι τις νέες πολιτικές σας ρε κο-τζιάκαρες του κερατά. Τους πειρατές του κερατά. Τον ππούσ-στην τον ππεζεβένγκην που πουλά την μάνα του τζιαι τον αρφόν του που εν έσιει με Θεόν, με Πί-στην, με ανθρωπιάν.
Ο παππούς μου ο αγράμματος που ήξερεν Σολωμόν τζιαι Κάλβο ν τζιαι Μιχαηλίδην απ’ έξω τζιαι απάγγελλεν τους τζιό-λας, εκατάλαβεν σας πριν 80 χρόνια, όι εν θα σας καταλάβουμεν εμείς. Να πάτε στ’ ανάθθεμαν ούλλοι σας. Τζιαι οι παλιοί τζιαι οι νέοι. Εμείς τωρά μπορεί να εί-μαστεν αναγκασμένοι να υπο-στηρίζουμεν την σσιύλλαν την Δημοκρατίανσας, φαντάστου κι-λίκκιν, όμως μεν νομίσετε ότι έν-νεν χάκκιν μας αύριον να φκού-μεν τζιαι να υποστηρίξουμεν την ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ. Παρά την λύσην
σας,εκατόν φορές καλλύττερα εν η διχοτόμηση. Τζιείνοι ποτζιεί τζιαι μεις ποδά τζιαι στην μέσην όι πράσινες γραμμές τζιαι πράσινα άλογα, αλλά ένας τοίχος ψηλός τρία μέτρα τζιαι πιο πάνω ακόμα.
Άμαν κάμουμεν κοκκαλούιν τζιαι σχολεία κανονίζουμεντους Γιουρούκκηες, κανονίζουμεν σας τζιαι σας. Τζιαι αν ως τότε ρημάξει το μοναστήριν του Αποστόλου Ανδρέα εν τζιαι εν τζιείνοι που το κτίσαν, εμείς το κτί-σαμεντζιαι εμείς εν να το ξανα-κτίσουμεν.
Τζιαι μην νομίζετε ότι είμαστε λλίοι. Τζιείνοι που προτιμούν την διχοτόμηση παρά τηνλύσην σας εν πολλά παραπάνω από ότι χαρκέστε.
Μπορεί τζιαι να μας δόξει να φύουμεν τζιαι να μεταναστέ-ψουμεν τζιαι να πάμεν σε άλλην χώραν, τζιαι να μας πείτε τζιαι προδότες.
Μπορεί τζιαι να μην φύουμεν τζιαι μιαν νύκταννα μας συνάξετε ούλλους τζιαι να μας μεταναστέψετε με το ζόριν. Μπορεί τζιαι να μας δόξει να κλειωθού-μεν μες τες εκκλησιές τζιαι όποιον πάρει ο χάρος. Μπορεί τζιαι να βάλουμεν φωθκιές τζιαι να καούμεν τζιαι μεις τζιαι να κρούσει τζιαι σας ο κώλος σας.
Ότι και να γίνει ο 21ος αιώνας θα είναι δύσκολος και για μας· και για σας. Το 2000 αρχίζει με περισσότερα προβλήματα από ότι όλοι υποψιαζόμαστε. Όσο δύσκολη και δυσβάστακτη και προβληματική και καταθλιπτική είναι η δική μου θέση, άλλο τόσο είναι και η δική σας.
Υπάρχει όμως μια μικρή διαφορά. Εμείς δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, και ο Απόστολος Αντρέας είναι μαζί μας. Καλή χρονιά….
