Του Κωστή Δαμαβολίτη από το newshub.gr
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε η έκθεση του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων για την άσκηση βίας στους θρησκευτικούς χώρους στην Ελλάδα για τα τελευταία πέντε χρόνια. Ρίχνοντας μία πρόχειρη ματιά στα στοιχεία προβληματίστηκα και ομολογώ ότι μου ήταν πολύ δύσκολο να βγάλω συμπεράσματα από την συνολική εικόνα της έκθεσης. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν -λόγω του φωτογραφικού υλικού που παρατίθεται στην έκθεση- οι βιαιότητες στους Ορθόδοξους ναούς και στις Εβραϊκές Συναγωγές γιατί αποτυπώνουν με ακρίβεια το μένος των δραστών .
Το μεγαλύτερο μέγεθος της βίας παρατηρείται σε βάρος Ορθόδοξων Ναών σε ποσοστό 96,18% με 504 περιστατικά στην επικράτεια, κυρίως από Έλληνες –το καταλαβαίνει κανείς με την πρώτη ματιά από την γραφή και το νόημα των συνθημάτων– και όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χώρα που είναι κατά 95% Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τουλάχιστον, όπως προκύπτει από τα αρχεία των βαπτισθέντων, ενώ δεν με αφήνουν αδιάφορο και οι επιθέσεις σε ναούς άλλων θρησκειών που όμως δεν ξεπερνούν το 1% .
Εάν αξιολογήσει κανείς τα νούμερα θα δει ότι η βία σε Ορθόδοξους Ναούς αυξήθηκε με γεωμετρική πρόοδο, αφού από το 2015 έως το 2019 τα περιστατικά βίας σε βάρος των ορθόδοξων εκκλησιών έχουν αυξηθεί 270%, από 137 σε 504 περιστατικά σε όλη την επικράτεια.
Στο χάρτη της Επικράτειας που εικονίζονται τα περιστατικά ανά περιοχή, η Κρήτη κατέχει περίπου το 10%, ποσοστό πολύ μεγάλο εν σχέσει με την κουλτούρα και τον σεβασμό που έχει η κοινωνία της απέναντι στην Ορθοδοξία.
Αν υπολογίσει κανείς και τις ενέργειες που δεν καταγράφονται, όπως για παράδειγμα πρόσφατα η βεβήλωση της εικόνας της Παναγίας από διαδηλωτές υπέρ των αιτημάτων του Κουφοντίνα, τότε το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο σύνθετο.
Όλοι αυτοί οι «λεβέντες» θα το έκαναν αυτό σε μία εικόνα του Μωάμεθ; Θα πήγαιναν σε μία μουσουλμανική χώρα να προκαλέσουν τέτοιες ζημιές σε ένα τέμενος; Όχι βέβαια. Αυτά γίνονται μόνο στην προοδευτική Ορθόδοξη Ελλάδα που λειτουργεί ως μία θερμοκοιτίδα προστασίας για να μπορούν με ασφάλεια να δρουν τέτοια «παλικάρια». Όταν πατούσαν την εικόνα της Παναγίας όλοι οι υπόλοιποι παριστάμενοι ήταν θεατές, ενώ εάν αυτό γινόταν, σε ένα σύμβολο του Ισλάμ κάπου στις συνοικίες των μεταναστών στην Αθήνα, το πιο πιθανόν θα ήταν ότι οι ιερόσυλοι θα είχαν λιντσαριστεί από τους κατοίκους της γύρω περιοχής.
Προσπαθώντας να κατανοήσω τι άνθρωποι κατοικούν σε αυτόν τον τόπο, μου ήρθε στο μυαλό η αγανάκτηση που άφησε ως «κύκνειο άσμα» ένας μεγάλος αγωνιστής της Δημοκρατίας όταν έβλεπε την κατάντια του πολιτικού συστήματος με την έναρξη του μνημονιακού Γολγοθά για την χώρα. Σε ένα σημείωμα ο Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης στις 5 του Σεπτέμβρη έγραφε πριν να φύγει από αυτόν τον μάταιο κόσμο: «Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτός που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους; Να ‘στε όλοι καλά».
Υ.Γ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία και ιδιαιτέρως ο κατώτερος κλήρος έπαιξε πολύ σπουδαίο ρόλο στην Επανάσταση του ‘21 και πλήρωσε πολλές φορές με αίμα αυτή του την προσφορά για το Έθνος. Το ότι δεν φοράνε φέσι σήμερα τέτοιοι επαναστάτες του γλυκού νερού το οφείλουν σε ανθρώπους και θεσμούς που θυσιάστηκαν, καλό θα ήταν να σέβονται μερικά πράγματα….
*Σημείωση: Οι απόψεις των αρθρογράφων αποτελούν προσωπικές θέσεις και δεν αποτελούν τυχόν θέσεις του newshub.gr
4 ΣΧΟΛΙΑ
O Θεός ας μας ελεήσει…
Αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα δεν αισθάνονται ευτυχισμένοι. Επίσης όντες και αμόρφωτοι δεν έχουν κρίση επί των παρορμήσεών τους. Διακατέχονται από την εμμονή του ότι το σύστημα (που τους συντηρεί βέβαια) δεν τους ικανοποίησε στις κακομαθημένες συνήθειές τους και συνεπώς πρέπει να καταστραφεί. Φυσικά δεν έχουν το παραμικρό αίσθημα ευθύνης αλλά αυτό αντικαθίσταται από την ευθύνη της θολής αποδομητικής ιδεολογίας που τους ενσταλλάχτηκε παιδιόθεν από το αποτυχημένο εκπαιδευτικό μας μοντέλο. Το μοντέλο αυτό, όπου τη πλέον ύπουλη έκφανσή του τη βρήκε βαθμιαία στα σχολεία (μη υπάρχουσας σοβαρής συντηρητικής αντίστασης) ανήγαγε σε ιδανικό αναμορφωτή της κοινωνίας μας τις λεγόμενες πράξεις αντίστασης κατά του κατεστημένου, τις ελευθεριάζουσες εναλλακτικές, την ισοπέδωση κάθε τι εθνικού και άλλα αναρίθμητα και έχει ονοματεπώνυμο ευρέως γνωστό. Στην επίσημη ονομασία του καλείται “αριστερά” (μπορεί ανανεωτική, μπορεί προοδευτική, μπορεί ριζοσπαστική κλπ, κλπ.), στην καθομιλουμένη όμως, καλό είναι να συνηθίσουμε να το καλούμε “αριστερίλα” έτσι ώστε να ορίζει με σαφήνεια τα έργα των οπαδών του που για εμάς τους συντηρητικούς πατριώτες εκπροσωπούν μυαλοταραγμένους μηδενιστές.
Κάθε λογῆς σκλαβιά, ὑλικὴ ἢ πνευματική, θεληματικὴ ἢ ὄχι· κάθε ὑποδούλωση, συνειδητὴ ἢ ὄχι, σὲ πνευματικὲς αὐθεντίες, σὲ κηρύγματα, συνθήματα, δόγματα· κάθε ὑποταγὴ σὲ ὑπεροργανισμούς: ἔθνη, πατρίδες, κράτη· κάθε πίστη, κάθε ἀρχὴ κ’ ἐξουσία, κάθε νόμος, κάθε ὑποχρέωση, κάθε καθῆκον ἀπέξω, κάθε τυφλὴ πειθαρχία, κάθε βία, κάθε ἰδεοληψία, ὀρθοδοξία, φανατισμός, ἀδιαλλαξία· κάθε λογῆς ἡρωολατρικὸς θαυμασμὸς σὲ πρόσωπα, σὲ πράγματα, σὲ ἰδέες· κάθε προσκόλληση σὲ συστήματα, σὲ νοησιαρχικές, λογοκρατικές, ἀπολυτοκρατικὲς θεωρίες· κάθε ἰδανικό, ποὺ σὰν τέτοιο ἐπιβάλλει ὡρισμένη στάση κι ὡρισμένη συνέπεια· κάθε ἀναζήτηση τέρματος καὶ κατευθυντήριων πράξης καὶ ζωῆς δοσμένων ἀπέξω· κάθε δόγμα ποὺ τοποθετεῖ τ’ ἀφετήρια καὶ κριτήρια τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου ἔξω ἀπ’ αὐτὸν καὶ πέρα ἀπ’ τὴν προσωπική του δύναμη καὶ πεῖρα· κάθε ἐξαναγκασμός, κάθε καταπίεση, καταδυνάστεψη ὅποιας μορφῆς· κάθε ὠργανωμένο σύστημα ζωῆς καὶ γνώσης – ὅλα, ὅλ’ αὐτὰ καὶ τ’ ἀνάλογά τους, εἶναι ἐκδήλωσες ἢ ἀποτελέσματα τῶν τάσεων ἐκείνων ἡσυχασμοῦ, εἶναι νῖκες τοῦ νόμου τῆς ἀδράνειας, εἶναι κλουβιά-τάφοι καὶ τίποτ’ ἄλλο!
Πολλοί από τους καταστροφείς ορθοδόξων ναών διακατέχονται μεταξύ αλλων και από την παράδοξη αντίληψη ότι το δίκαιο είναι πάντοτε και ανεξαιρετως με όσους αποτελούν γενικώς ‘μειονοτητα’-χωρια το μίσος για ότι ντόπιο.
Σύμφωνα με τη μηδενιστική και χωρις ουσιαστικο νοημα αυτή αντίληψη ίσως να έχουμε τη συμπάθεια τους τόσο ως Έλληνες αλλά και ως ορθόδοξοι μόνο στην περίπτωση που θα αποτελέσουμε το 49% του πληθυσμού.