Του Κώστα Σαμάντη
Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ματθαίο:
Τα χαράματα της Κυριακής, οι Μυροφόρες μαζί με την Παναγία πήγαν στον τάφο του Ιησού. Ξαφνικά έγινε μεγάλος σεισμός και ένας άγγελος κύλισε την πέτρα που έφραζε τον τάφο και κάθισε πάνω της. Οι στρατιώτες που φρουρούσαν τον τάφο, είχαν παραλύσει από το φόβο τους. Ο άγγελος απευθύνθηκε στις Μυροφόρες και την Παναγία λέγοντάς τους να μην φοβούνται και ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί. Τις προέτρεψε να ειδοποιήσουν τους μαθητές Του, για το γεγονός της Ανάστασης, και να τους πουν να πάνε στη Γαλιλαία όπου και θα τους εμφανιζόταν ο Ιησούς.
Γυρνώντας πίσω στην Ιερουσαλήμ, στο μέρος που ήταν κρυμμένοι οι μαθητές, εμφανίστηκε μπροστά τους ο Χριστός. Εκείνες τον προσκύνησαν και έτρεξαν να αναγγείλουν το χαρμόσυνο γεγονός στους μαθητές του, καθώς τις παρακίνησε.
Οι μαθητές όντως μετέβησαν στη Γαλιλαία όπου και εμφανίστηκε σε αυτούς ο Ιησούς. Τους ευλόγησε και τους είπε να διασκορπιστούν και να διδάξουν όλα όσα τους δίδαξε. Τους έδωσε επίσης εντολή να βαπτίζουν στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος όποιον πιστεύει σε Αυτόν. Αυτό έκαναν οι μαθητές και μετέδωσαν την διδασκαλία του Ευαγγελίου που φθάνει στις ημέρες μας.
*Ο Μανουήλ Πανσέληνος, Βυζαντινός ζωγράφος, έζησε γύρω στον 13ο με 14ο αιώνα στη Θεσσαλονίκη. Περίφημες είναι οι τοιχογραφίες του στο ναό του Πρωτάτου στο Άγιο Όρος. Θεωρήθηκε δίκαια ο δημιουργός της «Μακεδονικής Σχολής» και παραλληλίστηκε από πολλούς με τον Τζιότο και τον Ραφαήλ. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από τη λιτότητα των χρωματισμών τους, την ευρύτητα του σχεδίου και τη μεγαλειώδη τους σύνθεση.
Σ` όλες σχεδόν τις προσωπογραφίες του αποδίδεται η σωστή εκφραστική σημασία με τη χρησιμοποίηση των ιδιαίτερων χρωματισμών και των φωτεινών τόνων.
Από τον μνημειώδη τόμο «Βυζαντινές Τοιχογραφίες» της Μυρτάλης Αχειμάστου – Ποταμιάνου, στη σειρά «Ελληνική Τέχνη» από την Εκδοτική Αθηνών, διαβάζουμε: Μανουήλ Πανσέληνος, Η Ανάσταση και η Εμφάνιση του Χριστού στους μαθητές, π. 1290, η οποία βρίσκεται στο Πρωτάτο (ναός, κεντρικό κλίτος), στο Άγιον Όρος.
Περιγραφή 105 – 106, σελ. 237. «Ο Χριστός, φως του κόσμου, πατεί στις σταυρωτά πεσμένες πύλες του Άδη και σκύβοντας, με θεοπρεπή συγκατάβαση, ανασταίνει “παγγενή” τον Αδάμ. Το ιμάτιο του Χριστού ανεμίζει θριαμβευτικά στην Κάθοδο, με το αριστερό χέρι σηκώνοντας τον σταυρό, με το δεξιό τον προπάτορα. Η ένταση όψης του υπέργηρου Αδάμ, η σεμνή προσμονή της Εύας με τα κατάκλειστα στο μαφόριο χέρια, το ανάστημα του φωτοστεφανωμένου Προδρόμου και η τρυφερή ελπίδα του Άβελ κοσμούν το δεξιό της σκηνής. Πίσω από τον Χριστό, οι προφητάνακτες και προφήτες στέκονται ωσάν στύλος του παλαιού νόμου. Ο ζωηφόρος σταθμός με τον ακάνθινο στέφανο, στον άξονα της σκηνής, σημαιοφορεί ύμνο στο σωτήριο Πάθος, προσκυνούμενος από τους αγγέλους επάνω. Σε σπάνιο συνδυασμό με την Ανάσταση, εικονίζεται δεξιά η παράσταση “Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη” που δηλοί η περικοπή του Ματθαίου επάνω. Από αριστερά, οι Απόστολοι προσκυνούν και προσβλέπουν τον Κύριο σε ύψωμα. Ο Χριστός μεταδίδει με ευλογία στους μαθητές την εντολή να διδάξουν το ευαγγέλιο που σηματοδοτεί την ίδρυση της επίγειας Εκκλησίας του».
