Η νίκη του Ράμα και ο καημός της ελληνικής μειονότητας
Του Γιώργου Κυριακού
Το κλίμα πόλωσης μετά τις εκλογές συνεχίζεται μέσω της διαδικασίας αποπομπής του προέδρου Μέτα και των επίσημων ενστάσεων της αντιπολίτευσης για νοθεία. Φόνος, τραυματισμοί, πυροβολισμοί, συγκρούσεις οπαδών, εξαγορά ψήφων, διαρροή προσωπικών δεδομένων 910.000 πολιτών από την κρατική πλατφόρμα, νομιμοποιήσεις δεκάδων παράνομων ιδιοκτησιών είναι περιστατικά προς διερεύνηση από διεθνείς οργανισμούς που πιέζουν για την «καταπολέμηση της διαφθοράς και της εγκληματικότητας». Μαζί με την παράδοση εμβολίων από την ΕΕ, το μήνυμα του Βαρχέλι, επίτροπου διεύρυνσης της ΕΕ, αφορούσε και στην εξέταση όλων των καταγγελιών. Στις εκλογές κατ’ ουσίαν απαγορεύτηκε η είσοδος Βορειοηπειρωτών και Αλβανών μεταναστών αφού υποχρέωνε σε 14μερη καραντίνα. Ψήφισε περίπου το 46%.
Εκλογές και διλήμματα
Ο Ράμα κατηγόρησε την «ανάλγητη» ΕΕ που δεν μερίμνησε για μαζικούς εμβολιασμούς, ενώ υπερθεμάτισε τη στάση της Τουρκίας που χορήγησε τα εμβόλια. Καίρια ήταν η παρουσία του Τούρκου υπουργού Πολιτισμού στο Αργυρόκαστρο και οι θριαμβολογίες του Ράμα για τον «στρατηγικό εταίρο» που έχτισε μεγάλο νοσοκομείο στο Φίερ, το οποίο κοσμείται με την τουρκική σημαία. Ο Λουλζίμ Μπάσα του Δημοκρατικού Κόμματος υποσχέθηκε την καταπολέμηση της διαφθοράς και της εγκληματικότητας για τις ενταξιακές διαδικασίες, αύξηση μισθών και δημοσίων επενδύσεων και κατήγγειλε το ΣΚ ότι συνέπραξε με ιδιώτες, αντί να στηρίξει τις μικρές επιχειρήσεις. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα έλαβε 49%, το Δημοκρατικό Κόμμα 39%, το LSI του Μέτα 7% και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (υποστύλωμα του Ράμα), του Τ. Ντόσι, που έχει κατηγορηθεί δημόσια από την πρέσβειρα των ΗΠΑ, έλαβε 2%. Η αυτοδυναμία που κέρδισε ο Ράμα θα δοκιμαστεί σε διλήμματα ανάμεσα στη Δύση και στην Τουρκία, ανάμεσα στους ολιγάρχες και την ογκούμενη φτώχεια, ανάμεσα στη δημοκρατία και στη διαφθορά. Άλλωστε οι ΗΠΑ που επεκτείνονται στρατιωτικά στα Βαλκάνια, δεν ενδιαφέρονται για τη δημοκρατία. Για τη Γερμανία και τους υπεργολάβους της, η ένταξη με τη συνήθη πολιτική κατευνασμού, αφορά στην επέκταση οικονομικών συμφερόντων.
Για ποιους λόγους νίκησε το ΣΚ; Ο Ράμα ενίσχυσε τον τουρκικό παράγοντα ο οποίος επένδυσε στην οικονομία, στη θρησκεία, στον στρατό και στην εξωτερική πολιτική. Συσπείρωσε μαζί του την ολιγαρχία με τα ΣΔΙΤ, με σκανδαλώδεις εργολαβίες και αναπλάσεις, με υποβάθμιση των εργασιακών-ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με υποσχέσεις για Ειδικές Οικονομικές Ζώνες και ελέγχοντας εθνικά τηλεοπτικά κανάλια επιδόθηκε στην εισαγωγή συναλλάγματος-ξέπλυμα-διανομή (και) προς τα κάτω, έχοντας μαζί του το δικαστικό σώμα. Άσκησε συντριπτικό έλεγχο στην τοπική αυτοδιοίκηση, αφού η αντιπολίτευση απείχε από τις δημοτικές εκλογές του 2019. Τέλος, ο εθνικισμός εκτινάχθηκε στην 8ετία του, δίνοντας νόημα και υποσχέσεις σ’ ένα διακριτό τμήμα των Αλβανών, εντός κι εκτός του κράτους.
Ο καημός της μειονότητας η οποία κείται μακράν (;)
«Φαντασία και φωνασκία
πλάι βάνε τα…»,
Δ. Σαββόπουλος, «Το τσακάλι»
Η απειλή της 14μερης καραντίνας εμπόδισε τους Βορειοηπειρώτες μετανάστες να ψηφίσουν, με το 80% της φυγής να αντιστοιχεί στο ποσοστό συμμετοχής τους στις εκλογές. Ορισμένοι από τους παραπάνω λόγους που έδωσαν τη νίκη στον Ράμα λειτούργησαν και στη μειονότητα, αλλά η κυρίαρχη αιτία είναι η απουσία του εθνικού κέντρου, το οποίο ασκεί πολιτική κατευνασμού ως ενδιάμεσος μοχλός για τις ενταξιακές διαδικασίες της Αλβανίας. Η διαμοιρασμός της μειονότητας στα 3 αλβανικά κόμματα δείχνει ότι «στο κενό μας προχωράει η (μικρή βαλκανική) Τουρκία τόσο άνετα». Επομένως οι δευτερεύουσες εσωτερικές αδυναμίες, αντιφάσεις, αντιθέσεις και ανισότητες αποκτούν πρωτεύουσα σημασία. Τα παλαιά δίπολα αναθερμαίνονται μέσα στην αποψιλωμένη κοινωνική βάση και η καθημερινότητα της επιβίωσης γίνεται η πραγματικότητα που καλύπτει, με την προσαρμογή, την ανάγκη ενός ενωτικού μειονοτικού πόλου που τυπικά παίζει η ΔΕΕΜ «Ομόνοια». Παρόλο που ο προσανατολισμός προς την ΕΕ είναι ξεκάθαρος στις διακηρύξεις των πολιτικών της μαζί με τα δίκαια της μειονότητας, η Ελλάδα παραμένει ο καημός.
Η εκλογή του Νίκου Κούρη από το ΕΕΜ-MEGA στην περιφέρεια Αυλώνας και του Βαγγέλη Ντούλε από το ΚΕΑΔ στην περιφέρεια των Τιράνων είναι γεγονός με το οποίο θα πορευτεί πολιτικά η ελληνική μειονότητα, αν και δεν γνωρίζουμε την τύχη της ένστασης για επανάληψη εκλογών σε Σκόντρα, Δυρράχιο, Τίρανα, Ελμπασάν, Φίερ, Μπεράτι, Αργυρόκαστρο, Κορυτσά και Αυλώνα. Τα προβλήματα είναι: η μετανάστευση από τις κρατικά εγκαταλελειμμένες «μειονοτικές ζώνες», η εκπαίδευση που υποβαθμίζεται, οι κακές υποδομές (ύδρευση, άρδευση, ηλεκτρικό δίκτυο, δρόμοι, τοπικές συγκοινωνίες), το ζήτημα της υγείας, αφού με ευθύνη της Περιφέρειας Ιωαννίνων κόπηκε η σύνδεση με τα Γιάννενα όπως και με ευθύνη του ελλαδικού κράτους απορρίφθηκε το αίτημα για εμβολιασμούς στα συνοριακά φυλάκια, το περιουσιακό που έχει καταστεί εθνικό αφού το αλβανικό κράτος με ένα χτύπημα προωθεί μια καταστροφική ανάπτυξη και αφελληνίζει την περιφέρεια των χωριών της Χιμάρας που δεν είναι αναγνωρισμένη. Τέλος, είναι ανασφάλεια από τις πιέσεις που έφτασαν στη δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα το 2010 και του Κωνσταντίνου Κατσίφα (2,5 χρόνια και δεν έχει βγει ακόμα πόρισμα) και πρόσφατα σε εξοντωτική ποινή 8,5 χρόνων για λόγους εθνικής έκφρασης.
Όμως, οι σύλλογοι και οι παρέες «πάνω και κάτω» που στηρίζουν τα χωριά, οι δράσεις «πάνω και κάτω» για την ιστορική, περιβαλλοντική και τουριστική ανάδειξη της περιοχής, οι πολιτιστικές δράσεις στο αντάμωμα του Αυγούστου, τα πανηγύρια, η Εκκλησία της Αλβανίας που διακριτικά κρατά σε μια εγρήγορση τη γλώσσα και την ταυτότητα των Ελλήνων και η τοπική αυτοδιοίκηση που «με χίλια ζόρια κάτι πετυχαίνει» είναι λόγοι που συμπληρώνουν «το κενό μας». Αυτές οι ενωτικές δυναμικές είναι δυνατόν να ωθήσουν τους δυο Έλληνες βουλευτές να συνεργαστούν για τα δίκαια της μειονότητας;
