Του Λάζαρου Μαύρου από την Σημερινή
ΣΑΝ ΑΥΡΙΟ (σ. Άρδην το άρθρο δημοσιεύτηκε την Κυριακή 15-8-21) πριν από 47 χρόνια, 16η Αυγούστου 1974 ο τουρκικός Αττίλας ολοκλήρωσε τις πολεμικές επιχειρήσεις εισβολής και κατάκτησης που άρχισε από την 20ήν Ιουλίου 1974 στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες. Τηρουμένων των αναλογιών, ήταν σε σμίκρυνση μια νέα για τον Ελληνισμό Μικρασιατική Καταστροφή.
– Η ουσιώδης διαφορά με του Είκοσι δύο την Καταστροφή είναι ότι η Τουρκία δεν πέτυχε, ώστε, την κατάπαυση του πυρός του Εβδομήντα τέσσερα, να την ακολουθήσει η υπογραφή οποιασδήποτε συμφωνίας τελικής συνθηκολόγησης και υποταγής του ηττηθέντος Ελληνισμού. Ούτε τότε, το 1974, ούτε έως σήμερα 2021.
– Η Γραμμή Κατάπαυσης του Πυρός (ΓΚΠ) απέναντι στα τουρκικά στρατεύματα κατοχής, αμέσως μετά τον όλεθρο και την ατίμωση, οργανώθηκε και συν τω χρόνω συγκροτήθηκε ως Προκεχωρημένη Γραμμή Άμυνας (ΠΓΑ) των ελεύθερων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, έναντι του Αττίλα κατακτητή.
– Από τότε ο Ελληνισμός κατορθώνει επί 47 χρόνια να κρατάει δύο πολύτιμα οχυρά, εδαφικής και κρατικής υπόστασης, για το παρόν και το μέλλον:
(1) Τα ελεύθερα εδάφη της Κύπρου και
(2) Το διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με διαρκές όραμα και επιδίωξη την απελευθέρωση των σκλαβωμένων από τον Αττίλα εδαφών και την αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας του κυπριακού κράτους.
ΣΥΜΠΤΩΣΗ βεβαίως είναι ότι δεκατέσσερα ακριβώς χρόνια νωρίτερα, 16η Αυγούστου 1960, υπήρξε η ημέρα της επίσημης ανακήρυξης και εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας που συνομολογήθηκε στις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959.
– Συμφωνίες τις οποίες δολιο-τεχνούργησαν οι Βρετανοί Αποικιοκράτες. Υποκινώντας αφ’ ενός την τουρκική βουλιμία εναντίον του αντιαποικιακού απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου. Και σέρνοντας, αφ’ ετέρου, υποκύπτουσα στα σχέδιά τους, την «αναπνέουσα με έναν βρετανικό και έναν αμερικανικό πνεύμονα» Αθήνα. Προκειμένου να παραμείνει η Βρετανία με δικές της στρατιωτικές βάσεις στο νησί, επικυρίαρχη «Εγγυήτρια» και Pen Holder δύναμη στην γεννηθείσα με βρετανο-τουρκική θηλιά στον λαιμό ζυριχική Κυπριακή Δημοκρατία.
Φίλος διπλωμάτης, ο αείμνηστος πρέσβης Χρήστος Ψιλογένης, εύστοχα έγκυρος και στην επί του Κυπριακού κατά καιρούς αρθρογραφία του, μας υπενθύμιζε συχνά, με πικρό χιούμορ, ένα απόσπασμα του εκκλησιαστικού 50ού Ψαλμού για την τερατογένεση του ζυριχικού κράτους του Εξήντα:
«Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ
ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου»…
Για να θυμόμαστε και τους στίχους – θρήνους στο «Μάνα μου Ελλάς» του αείμνηστου Νίκου Γκάτσου. Και τους συγκλονιστικούς διαιώνιους στίχους τού «Είμαστε Έλληνες» του αείμνηστου Μιχάλη Πασιαρδή μας…
ΤΡΙΩΝ μόλις ετών το ζυριχικό νήπιο, υπέστη την προμελετημένη από τους Τούρκους απόπειρα θανάτωσής του. «Τουρκανταρσία 1963-1964» ονομάστηκε. Με ελληνικές θυσίες διασώθηκε και επέζησε το νήπιο κράτος. Φέροντας, όμως, διάσπαρτα στο σώμα του τραύματα ένοπλων τουρκικών θυλάκων.
ΑΝΗΛΙΚΟ ακόμη δυστύχησε να νοσήσει βαριά, με τις μεταλλάξεις της προγονικής πανούκλας εθνικού διχασμού. Και, πριν προλάβει να κλείσει τα δεκατέσσερά του χρόνια, υπέστη το διπλό κακούργημα του προδοτικού πραξικοπήματος της Χούντας και της εισβολής του Αττίλα, 15ης και 20ής Ιουλίου 1974.
– Με εκατόμβες και πάλι ελληνικών θυσιών, φρικτά ακρωτηριασμένο και καθημαγμένο διασώθηκε. Και επέζησε, 47 ήδη χρόνια τουρκοκρατίας των βορείων εδαφών του, καθώς ο Ελληνισμός (ΕΦ και ΕΛΔΥΚ) συνεχίζει να περιφρουρεί με όσες δυνάμεις φρόντισε να έχει, τα ελεύθερά του εδάφη, την κρατική του υπόσταση και την προοπτική της απελευθέρωσης.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ λακωνικό το άλμα ιστορικής υπόμνησης. Σημαντικό δεν είναι, εν προκειμένω, οι μη χρήσιμες παρελθοντολογικές συζητήσεις.
Σημαντική είναι η επικέντρωση της προσοχής σε ωριμότερους και σοφότερους στοχασμούς. Προσηλωμένους θαρραλέα, αταλάντευτα και εμπράκτως στον πρώτιστο και κύριο στόχο:
Την αύξηση της ισχύος των δύο οχυρών:
Των ελεύθερων εδαφών και της κρατικής υπόστασης.
Για την αποτελεσματικότερη διεκδίκηση της απελευθέρωσης.
– Ασταμάτηση φροντίδα για τη διαρκή ανάπτυξη όλων των εσωτερικών και εξωτερικών συντελεστών της εθνικής ισχύος.
– Μεθοδικά προπαρασκευαζόμενοι, με σωφροσύνη, με σχέδιο και μ’ ετοιμότητα, άγρυπνα καραδοκώντας ν’ αδράξουμε τις ευκαιρίες τις οποίες προσφέρουν οι ρέουσες διαρκώς συγκυρίες και ανακατατάξεις των συσχετισμών ισχύος στην περιοχή και στον κόσμο.
ΑΥΣΤΗΡΑ αυτοκριτική η διαδρομή της σκέψης ανάμεσα στις τρεις μνημονευόμενες 16ες Αυγούστων, 1960, 1974, 2021. Δεν προσφέρει κανένα όφελος, πλέον, να καταριόμαστε μεν τους άλλους όλους που φταίνε και να εσωτερικεύουμε δε την ήττα, μοιρολατρικά αποδεχόμενοι με αδράνεια την καθηλωτική της επίδραση στα μυαλά και στη βούλησή μας.
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ προσφέρει σοφία διδαχτικού εντοπισμού των σφαλμάτων. Για την αποφυγή τους στο παρόν και στο μέλλον.
Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ φωτίζει εκ των υστέρων επαρκέστερα την αλληλουχία των εκάστοτε ψευδαισθήσεων της πολιτικής. Και των μακροχρόνιων ελλείψεων στρατηγικής οξυδέρκειας. Οι οποίες φταίνε για τα αδιέξοδα στα οποία έχουμε εγκλωβιστεί.
– Η βαριά μεζούρα διάγνωσης της ΙΣΧΥΟΣ του αντιπάλου δεν είναι τελεσίδικα για να υποτάσσεσαι σε αυτήν. Αλλά, για να υπολογίσεις σωστά το μέτρο της ΙΣΧΥΟΣ που εσύ έχεις καθήκον να αποκτήσεις. Για να είναι ικανή και αποτελεσματική η αντίστασή σου.
ΣΤΗ δεινή κατάσταση που σήμερα βρισκόμαστε, ποια και πόσα κεκτημένα ΙΣΧΥΟΣ κατορθώσαμε – εμείς, ο Ελληνισμός – να κρατήσουμε, να διαφυλάξουμε, να ενδυναμώσουμε, στο πεδίο του γενικότερου μετώπου και στο οχυρό που λέγεται Κύπρος, απέναντι στην τουρκική απειλή, αφενός, και στις βρετανικές δολιο-μηχανεύσεις, αφετέρου;
ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ: Με κεκτημένο αυτό το οχυρό, ποιες και πόσες επιπλέον ενδυναμώσεις της εθνικής μας ΙΣΧΥΟΣ μπορούμε, οφείλουμε και πρέπει να προσθέσουμε στο οπλοστάσιό μας;
ΑΥΤΟ είναι τελικά το κύριο ερώτημα και το πρώτιστο καθήκον.
Συμπληρώνονται αύριο 47 χρόνια από την 16η Αυγούστου 1974 της κατάπαυσης του πυρός, του ολέθρου στις προδομένες από το Πραξικόπημα της αποφράδας 15ης Ιουλίου 1974 κυπριακές Θερμοπύλες.
ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΜΕ επί 47 χρόνια ελεύθερες ακόμα τις μη σκλαβωμένες από τον τουρκικό Αττίλα περιοχές της Κύπρου.
ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΜΕ ακόμη μη παραδοθείσα και μη εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία.
ΚΡΑΤΑΜΕ Έδαφος και Κρατική Υπόσταση:
Ως Προκεχωρημένη Γραμμή Απελευθερωτικής Εξόρμησης.
