Του Νίκου Μελέτη από το liberal.gr
Επίδειξη ισχύος επί του πεδίου και παραπλανητικά μηνύματα στη διεθνή κοινότητα ώστε να κατηγορηθεί η Ελλάδα και η Κύπρος για «προκλητικότητα» είναι η διπλή γραμμή που έχει υιοθετήσει η Τουρκία, ενώ η ίδια με κάθε τρόπο επιχειρεί να εκμεταλλευθεί την συγκυρία και να επιβάλει τον δικό της «νόμο» στην Ανατολική Μεσόγειο.
Με μια επιστολή στον ΟΗΕ αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία σε όλα πλέον τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα και με άλλη επιστολή κατηγορεί την Ελλάδα ότι δεν κάθεται στο τραπέζι του διαλόγου (όπως το εννοεί η Άγκυρα) και δεν δέχεται την πρόταση του Τούρκου προέδρου για διεθνή διάσκεψη για τα προβλήματα της Ανατολικής Μεσογείου.
Η περίπτωση του ερευνητικού σκάφους Nautical Geo έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία να προωθήσει το δόγμα που έχει εξαγγελθεί εδώ και καιρό και από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας ότι «κανένα σχέδιο δεν θα υλοποιηθεί στην περιοχή χωρίς την συναίνεση της Τουρκίας». Αυτό βεβαίως δεν αφορά μόνο τα σχέδια που σύμφωνα με την Τουρκία διέρχονται από τη δήθεν τουρκική υφαλοκρηπίδα που μονομερώς έχει ορίσει στην αποτύπωση της «Γαλάζιας Πατρίδας», αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή εφόσον θεωρεί ότι παρακάμπτουν την Τουρκία.
Το ίδιο βεβαίως δόγμα έχει εφαρμογή και στις έρευνες της Κύπρου όπου η Τουρκία είτε μόνη της, είτε με επίκληση των δικαιωμάτων του ψευδοκράτους, ζητά μερίδιο από την εκμετάλλευση πιθανών ευρημάτων στην ΑΟΖ της Κύπρου (στο νότιο τμήμα του νησιού) και υποχρεωτική μεταφορά των υδρογονανθράκων μέσω της Τουρκίας ώστε έτσι να αποκτήσει προστιθέμενη αξία, από πόρους στους οποίους φυσικά δεν έχει και ούτε μπορεί να διεκδικήσει.
Η Αθήνα ήταν προφανές ότι δεν επρόκειτο να σηκώσει το γάντι που έριξε η Τουρκία με την παρενόχληση δι’ ασυρμάτου στο Nautical Geo ανατολικά της Κρήτης, καθώς το πλοίο έστω και με προβληματικό τρόπο θεωρητικά έκανε την έρευνα του, θεωρώντας ότι δεν πας σε σύγκρουση την οποία εκβιάζει ο αντίπαλος και για ένα θέμα που αφορά έρευνα μετρήσεων για την μελλοντική και υποθετική όδευση του αγωγού. Βεβαίως, η κίνηση της Τουρκίας πήγαινε πέραν του συγκεκριμένου έργου, καθώς ήταν η πρώτη έμπρακτη κίνηση αμφισβήτησης της οριοθετημένης ελληνικής υφαλοκρηπίδας με την Ελληνοαιγυπτιακή Συμφωνία. Η απάντηση δόθηκε δια της διπλωματικής οδού και με δηλώσεις της κυβέρνησης, αλλά πάντως παραμένει ένα θέμα για το εάν και πότε θα επιχειρηθεί από την Αθήνα κάποια κίνηση που θα επιβεβαιώνει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στην περιοχή αυτή.
Οι απειλές της Τουρκίας αλλά και η συνεχής παρουσία τουρκικών πολεμικών λίγα μίλια έξω από τις κυπριακές ακτές υποχρέωσαν τη Λευκωσία να κρατήσει δεμένο στο αγκυροβόλιο της Λάρνακας το Natural Geo καθώς η Τουρκία «απαγόρευσε» τις έρευνες του στην Κυπριακή ΑΟΖ σε περιοχή που η Τουρκία έχει μονομερώς και αυθαίρετα εντάξει στην τουρκική υφαλοκρηπίδα αφήνοντας για την Κύπρο, υφαλοκρηπίδα μόνο όσο τα χωρικά της ύδατα.
Είναι γεγονός ότι για τον αγωγό East Med, εκτός της Λευκωσίας, υπάρχει μειωμένο ενδιαφέρον από πλευράς Ελλάδας και μάλλον μηδενικό ενδιαφέρον από τη νέα κυβέρνηση του Ισραήλ, καθώς και ο πρώην πρωθυπουργός Μ. Νετανιάχου υποστήριζε τον αγωγό περισσότερο ως «πολιτικό project».
Ενδεχομένη απόσυρση του πλοίου όμως, θα αποτελεί έστω και σε επίπεδο εντυπώσεων μια πρώτη νίκη της Τουρκίας. Και εάν Ελλάδα και Κύπρος δεν ολοκληρώσουν τις έρευνες εντός της οριοθετημένης κυπριακής ΑΟΖ και της οριοθετημένης ελληνικής ΑΟΖ τότε πώς θα υπερασπιστεί κυρίως η Αθήνα ενδεχόμενη επιθετική κίνηση της Τουρκίας με την αποστολή ερευνητικού σε περιοχή της μη οριοθετημένης ελληνικής υφαλοκρηπίδας σε περιοχές που και το 2020 είχε πλεύσει το Oruc Reis ανατολικά του 28ου Μεσημβρινού;
Ο στόχος της τουρκικής επιστολής στον ΟΗΕ
Η Τουρκία με την γνωστή επιστολή Σινιρλίογλου της 30ης Σεπτεμβρίου προσπάθησε να «τσιμεντώσει» την νομική επιχειρηματολογία της για την παράλογη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας των νησιών λόγω της μη τήρησης της υποτιθέμενης υποχρέωσης αποστρατικοποίησης. Ο στόχος είναι να ενοχοποιηθούν τα μέτρα νόμιμης άμυνας που παίρνει η Ελλάδα, να εμφανισθούν τα νησιά ως περιοχές ειδικού καθεστώτος και άσκησης περιορισμένης κυριαρχίας και συγχρόνως να μπει από το παράθυρο ένα «βαρύ» θέμα στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών συνομιλιών.
Έτσι θα προβάλλεται η Ελλάδα ως η χώρα που δεν θέλει ειλικρινή διάλογο επί όλων των προβλημάτων και μάλιστα ότι επιδιώκει να αποφύγει ένα θέμα στο οποίο η Τουρκία την κατηγορεί ότι παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες.
Στο πλαίσιο αυτό μια ακόμη επιστολή της Τουρκίας στον ΟΗΕ με ημερομηνία 28 Σεπτεμβρίου ο μόνιμος αντιπρόσωπος Φ. Σινιρλίογλου δηλώνει «… θα ήθελα να επαναλάβω την ετοιμότητα της Τουρκίας να διατηρήσει έναν ουσιαστικό διάλογο για την αντιμετώπιση και επίλυση όλων των εκκρεμών ζητημάτων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».
Και επίσης θέλοντας να ξεφύγει η Τουρκία από την κριτική για την πειρατική πολιτική της στην Ανατολική Μεσόγειο, εμφανίζεται ως «περιστερά» επαναφέροντας την πρόταση του προέδρου Ερντογάν για περιφερειακή διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο. Η ιδέα αυτή όπως έχει αποτυπωθεί και σε επιστολή της Τουρκίας στον ΟΗΕ( της 14ης Οκτωβρίου 2020 (A/75/521) θα στηρίζεται στην «πρόταση Ερντογάν για σύγκληση περιφερειακής διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο με τη συμμετοχή Τουρκοκυπρίων. Αυτή η διάσκεψη θα μπορούσε να προσφέρει μια έγκαιρη ευκαιρία για την αποκλιμάκωση των εντάσεων στην περιοχή και τη δημιουργία μιας θετικής δυναμικής».
Αυτή είναι μια ιδέα που άκριτα έχει υιοθετήσει και η ηγεσία της ΕΕ και προωθούσε ο κ.Μισέλ, καθώς η Τουρκία δεν διεκδικεί μόνο μέσω μιας τέτοιας διάσκεψης τη νομιμοποίηση και αναγνώριση του ψευδοκράτους, αλλά συγχρόνως επιχειρεί να δώσει την εικόνα ειδικών συνθηκών στην Ανατολική Μεσόγειο όπου ως μια περίκλειστη θάλασσα θα πρέπει οι θαλάσσιες ζώνες να ορισθούν όχι μέσω διμερών συμφωνιών αλλά με περιφερειακή Διάσκεψη λαμβανομένων υπόψη των «ειδικών συνθηκών». Και μάλιστα στην τουρκική πρόταση δεν υπάρχει η οποιαδήποτε αναφορά ότι αυτή η Διάσκεψη θα λειτουργήσει στη βάση του Δικαίου της Θάλασσας…
Στα ελληνοτουρκικά όλα δείχνουν ότι εισερχόμαστε σε μια νέα φάση ελεγχόμενης προς το παρόν έντασης αλλά και με νέα δεδομένα που δημιουργεί ο τουρκικός αναθεωρητισμός και ο ανεξέλεγκτος πλέον τουρκικός ηγεμονισμός. Οι παροτρύνσεις της Ουάσιγκτον για την ανάγκη διαλόγου για τα προβλήματα της Ανατολικής Μεσογείου, η παρελκυστική τακτική των Βρυξελλών που όπως είπε ο κ. Μπορέλ βλέπουν «πρόοδο στα σχέσεις με την Τουρκία» και αυτή η διπλή επιθετική τακτική της Τουρκίας που εκδηλώνεται και στο πεδίο και σε διπλωματικό επίπεδο δεν επιτρέπουν κανένα εφησυχασμό…
