Το σχολείο στη φάση της κατάρρευσης!

606

του Οικολόγου

από την εφημερίδα Ρήξη, φ. 79

Το κενό πρόσωπο της Υπουργού Παιδείας στο βάθρο των επισήμων την ημέρα της Εθνικής επετείου –όπως και των υπολοίπων βουλευτών και υπουργών που εκδιώχθηκαν- σηματοδότησε την άρνηση του λαϊκού σώματος στους φορείς του ΝΑΙ στην νέα Γερμανική Κατοχή.

Η απαξίωση του Δημόσιου σχολείου –όπως και κάθε είδους δημόσιου αγαθού – από την Νεοφιλελεύθερη σχολή σκέψης συντελείται μέσα από μια διπλή επίθεση :

Α) από την πτώχευση του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης υπό το πρόσχημα του δημοσιονομικού ελέγχου και της ανάγκης περιορισμού των κοινωνικών δαπανών.

Β) από την αποδόμηση της παρεχόμενης γνώσης και τον υποβιβασμό της σε θρυμματισμένη πληροφορία για «μαθητές καταναλωτές».

Η τρέχουσα «σοσιαλιστική» ηγεσία του Υπουργείου παιδείας πιστή στις υπερ-νεοφιλελεύθερες συνταγές της τρόικας, εκπληρώνει και τις δυο κατευθύνσεις.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΟΛΜΕ και με βάση τις δεσμεύσεις του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, οι δαπάνες για την παιδεία που αφορούν χρήματα του Τακτικού προϋπολογισμού μειώνονται σταδιακά κατά 1,44 δις € μέχρι το 2015.

Επιπλέον τα χρήματα που είχαν προβλεφθεί να δοθούν μέσω του ΕΣΠΑ (ΕΚΤ και Εθνικοί Πόροι) θα μειωθούν από 2,058 δις € σε 1,69 δις € λόγω της μείωσης του ποσοστού της εθνικής συμμετοχής από 25% στο 5%.

Η επίτευξη των παραπάνω στόχων θα γίνει :

Α)με κατακόρυφη μείωση των προλήψεων δασκάλων και καθηγητών . Ήδη κατά την περίοδο 2010-11 τα σχολεία της α’ θμιας και β’ μιας εκπαίδευσης θα λειτουργήσουν με 14.000 λιγότερους μόνιμους εκπαιδευτικούς αφού οι νέες προσλήψεις δεν ξεπέρασαν τους 3.400 ενώ οι συνταξιοδοτήσεις έφτασαν τους 17.500.

Β) με άμεσες μειώσεις μισθών όπως αυτές αποτυπώνονται στο ενιαίο μισθολόγιο σύμφωνα με το οποίο ο μισθός των εκπαιδευτικών θα κυμαίνεται καθαρά από 577-680 € (1ος χρόνος), μέχρι 1.371 € στα 35 χρόνια διδασκαλίας

Γ)με το καθεστώς εφεδρείας που πρόκειται να περιέλθουν από το καλοκαίρι του 2012 όλοι οι εκπαιδευτικοί που έχουν συμπληρώσει 33 χρόνια προϋπηρεσίας και είναι τουλάχιστον 53ων ετών

Δ) με τις αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης από τα 35 στα 40 συντάξιμα χρόνια με κατάργηση της ειδικής διάταξης για τους εκπαιδευτικούς που προέβλεπε χορήγηση μειωμένης σύνταξης με 30 χρόνια υπηρεσίας στα 60 χρόνια , σε πλήρη αντιδιαστολή με το μέτρο της εφεδρείας .

Στο πνεύμα των παραπάνω ρυθμίσεων ξεκίνησαν οι πρώτες συγχωνεύσεις –θα ακολουθήσει και νέος κύκλος- 1933ων σχολικών μονάδων, από τα οποία 1.523 στην πρωτοβάθμια και 410 στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με αποτέλεσμα το οριστικό κλείσιμο 1056 σχολείων πανελλαδικά. Η αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, όπου σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνει τους 25, δημιουργεί ζήτημα υποβάθμισης της σχολικής ζωής και αύξηση της ενδο-σχολικής βίας –ιδιαίτερα σε αστικές περιοχές. Επιπλέον πρόβλημα για δεκάδες μαθητές που αναγκάζονται να μετακινούνται σε μεγαλύτερες αποστάσεις κυρίως στην επαρχία είναι το σταμάτημα της μεταφοράς των μαθητών από τα ιδιωτικά ΚΤΕΛ λόγω έλλειψης κονδυλίων από το Υπουργείο Εσωτερικών. Τα επίσης μειωμένα κονδύλια που δίνει το Υπουργείο αυτό στους Δήμους για την κάλυψη των αναγκών των σχολικών επιτροπών (2 ανά δήμο βάση του Καλλικράτη) δημιουργεί καθημερινά προβλήματα ελλείψεων στην υλικοτεχνική υποδομή, στην θέρμανση, τις κτηριακές ανάγκες, υποβαθμίζοντας την ποιότητα της σχολικής ζωής και αναγκάζοντας σε πολλές περιπτώσεις συλλόγους γονέων και κηδεμόνων να καλύπτουν τις τρέχουσες ανάγκες των παιδιών με εράνους.

Στα παραπάνω δεδομένα υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου, θα πρέπει να συμπεριληφθεί το μεγάλο φιάσκο των σχολικών βιβλίων για το οποίο θα πρέπει να αναζητηθούν πολιτικές και ποινικές ευθύνες από την Υπουργό και τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου. Οι πολιτικές ευθύνες συνίστανται στην κατάργηση του Δημόσιου Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων και στην μεταφορά των εκδόσεων των σχολικών βιβλίων στον Ιδιωτικό Οργανισμό «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ» στο πλαίσιο του αμαρτωλού Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών βάση του Νόμου 3966/11. Οι ποινικές προκύπτουν από την προσπάθεια απευθείας ανάθεσης για 9.915 τόνους χαρτί, ποσού για το οποίο απαιτούνταν διεθνής διαγωνισμός και αφού ο φάκελος καθυστέρησε 6 μήνες για να περιέλθει στο Ελεγκτικό συνέδριο προκειμένου να εκβιαστεί για θετική γνωμοδότηση. Να επισημάνουμε επίσης ότι ο ίδιος οργανισμός (ΙΤΥ) έχει αναλάβει την υλοποίηση όλων των έργων που αφορούν στο «Ψηφιακό Σχολείο» κάνοντας αθρόες προσλήψεις ημετέρων του κομματικού μηχανισμού με ιδιαίτερα προκλητικούς μισθούς την ώρα που η χώρα οδηγείται στην χρεοκοπία.

Δυστυχώς οι τελευταίοι εναπομείναντες πόροι των Ευρωπαϊκών ταμείων διασπαθίζονται ανάλογα σε 10αδες ασυνάρτητα έργα αμφίβολης σημασίας για τον πλουτισμό υπαλλήλων του μηχανισμού, παν/μιακων και ιδιωτικών συμβούλων την ίδια στιγμή που παρουσιάζονται τα πρώτα κρούσματα μαθητών που λιποθυμούν την ώρα του μαθήματος από ασιτία!

Στο δεύτερο επίπεδο, η αποδόμηση της γνώσης συντελείται με συστηματικό τρόπο με την συνέργεια του τέως Παιδαγωγικού Ινστιτούτου –νυν Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής-, τόσο με τα νέα Αναλυτικά Προγράμματα σπουδών όσο και με το νέο μοντέλο εκπαίδευσης που προωθείται μέσω των Προγραμμάτων Επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών. Σύμφωνα μ αυτά και με το πρόσχημα της καταπολέμησης της «παπαγαλίας» και της μηχανικής αποστήθισης, το γνωστικό αντικείμενο μετατρέπεται σε Projects ενώ ο δάσκαλος καλείται να επιλέξει από ποικίλες πηγές πέραν του ενός συγκράματος, συνθέτοντας «πληροφορίες» από το διαδίκτυο η από άλλες πηγές. Σημείο τριβής στα παραδοτέα των ομάδων εργασίας αποτελεί το πρόγραμμα σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας.

Η αποκαθήλωση του δασκάλου, η μετατροπή της γνώσης σε πληροφορία, η σχετικοποίηση της ιστορικής αλήθειας, η μετατροπή των μαθητών σε καλούς χειριστές υπολογιστών και γνώστες ξένων γλωσσών, είναι μέθοδοι που οδηγούν στην μετατροπή της γνώσης σε εμπόρευμα, στην λεκτική πενία, στην χρησιμοθηρική βεβαίωση γνωστικών αντικειμένων με την μορφή πιστοποίησης σε μια ακαθόριστη αγορά εργασίας.

Είναι το σχολείο μιας χώρας αποικίας και υποτακτικής που τα παιδιά των εχόντων θα αναζητούν την εξειδίκευση σε ιδιωτικά σχολεία ξένων κυρίως συμφερόντων που με την παρέμβαση συμμαχικών Πρεσβειών ζητούν ήδη την άμεση και ισότιμη αναγνώριση των τίτλων σπουδών που παρέχουν