της Σύνταξης
από τη Ρήξη που κυκλοφορεί
Ρήξη φ. 79
- Ναι μεν ανυπακοή, επομένως, αλλά και –κυρίως– πρόταση. Αυτό είναι το στοιχείο που μπορεί να πάει ένα βήμα παραπέρα τις κινητοποιήσεις, και να μην τις βυθίσει στην απελπισία μιας μάχης οπισθοφυλακών.
-
Συνέντευξη με τους ανθρώπους της κοινωνικής κατάληψης «Επιβίωση»
από την εφημερίδα Ρήξη, φ.79
Η Συνέντευξη που ακολουθεί προέκυψε μετά από συζήτησή μας με άτομα της ανοιχτής κοινωνικής κατάληψης «ΕΠΙΒΙΩΣΗ». Στεγάζεται στον επανακτημένο χώρο του πρώην νοσοκομείου «Άγιος Παύλος» στη Θεσσαλονίκη για το οποίο στο παρελθόν έχουν ακουστεί πολλά. Καταχρήσεις χρημάτων από την καθολική εκκλησία και δικαστικές υποθέσεις που κλείνουν δια μαγείας…
-
Του Μ.Κ.Μπαντρακουμάρ
από την ιστοσελίδα atimes.comΗ επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη διεθνή ασφάλεια. Η αποκαλούμενη «Επιχείρηση Ενωμένος Προστάτης» του ΝΑΤΟ, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις λόγω του ότι η συμμαχία επέμενε ότι η επέμβαση στη Λιβύη είχε την έγκριση του ΟΗΕ, ενώ η Κίνα και η Ρωσία αντέκρουαν με το επιχείρημα ότι η απόφαση 1973 του οργανισμού δεν προέβλεπε τις δραστηριότητες τις οποίες ανέλαβε το ΝΑΤΟ στη Λιβύη.
-
του Οικολόγου
από την εφημερίδα Ρήξη, φ. 79
Το κενό πρόσωπο της Υπουργού Παιδείας στο βάθρο των επισήμων την ημέρα της Εθνικής επετείου –όπως και των υπολοίπων βουλευτών και υπουργών που εκδιώχθηκαν- σηματοδότησε την άρνηση του λαϊκού σώματος στους φορείς του ΝΑΙ στην νέα Γερμανική Κατοχή.
-
του Κώστα Σαμάντη
από την εφημερίδα Ρήξη, φ.79
Έληξαν την 21 Οκτωβρίου οι απεργιακές κινητοποιήσεις της ΠΟΕ ΟΤΑ, οι οποίες κράτησαν τρεις εβδομάδες, μετά τη συμφωνία που είχε η ηγεσία της ΠΟΕ ΟΤΑ με τον Υπουργό Εσωτερικών Χάρη Καστανίδη. Στη διάρκεια αυτών των κινητοποιήσεων, ιδιαίτερα δυναμικών είναι η αλήθεια, οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση χρησιμοποίησαν κάθε μορφή πάλης που είχαν στη διάθεσή τους: απεργίες, στάσεις εργασίας, καταλήψεις, αποχή, πορείες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.
-
του Γιώργου Ρακκά
από την εφημερίδα Ρήξη, φ.79
Ένα από τα πράγματα που έχει προκαλέσει η ελληνική κρίση, μεταξύ άλλων, είναι και η καταστροφή του νεοελληνικού παρασιτικού μοντέλου, βάσει του οποίου ζούσαμε –υπονομεύοντας κάθε προοπτική για το μέλλον– τα τελευταία τριάντα χρόνια.