Κοινωνική κατάληψη: «Επιβίωση»

869

Συνέντευξη με τους ανθρώπους της κοινωνικής κατάληψης «Επιβίωση»

από την εφημερίδα Ρήξη, φ.79

Η Συνέντευξη που ακολουθεί προέκυψε μετά από συζήτησή μας με άτομα της ανοιχτής κοινωνικής κατάληψης «ΕΠΙΒΙΩΣΗ». Στεγάζεται στον επανακτημένο χώρο του πρώην νοσοκομείου «Άγιος Παύλος» στη Θεσσαλονίκη για το οποίο στο παρελθόν έχουν ακουστεί πολλά. Καταχρήσεις  χρημάτων από την καθολική εκκλησία και δικαστικές υποθέσεις που κλείνουν δια μαγείας…

Οι άνθρωποι της «Επιβίωσης» μιλάνε για τις σκιές που έχουν ζωγραφίσει στο εξωτερικό του κτηρίου και μας λένε ότι : «αυτές είναι που θα αλλάξουν την κοινωνική κατάσταση τη στιγμή που το κράτος πρόνοιας είναι ανύπαρκτο» και όλα αυτά με φόντο την Παναγία, πρόχειρα ζωγραφισμένη στο τζάμι. Είναι ρεαλιστές αλλά και έτοιμοι να πράξουν το «αδύνατο». Ο λάιφ στάιλ  αριστεριστής θα ντραπεί μπαίνοντας στο χώρο, διότι οι άνθρωποι κυριολεκτούν όταν λένε Επιβίωση!

Θα θέλατε να μας ενημερώσετε πότε άρχισε η κατάληψη και ποιος είναι ο στόχος σας.;       

Απ.: Η ανάκτηση του κτηρίου συμπληρώνει τις τρεις εβδομάδες και φιλοξενεί τριάντα άτομα μέχρι στιγμής. Απώτερος στόχος δεν είναι μόνο η επιβίωση αλλά μια κοινωνία αυτόνομη. Υπάρχει συσσίτιο, περνάμε το μήνυμα ότι κάθε άνθρωπος που έρχεται εδώ μπορεί να έχει ένα πιάτο φαΐ χωρίς να έχει λεφτά, μπορεί να φάει, μπορεί να κοιμηθεί. Μπορεί αυτοί να είναι άστεγοι, μετανάστες, άνεργοι, άτομα που έχουν πρόβλημα επιβίωσης. Άτομα που μέχρι χθες, μπορεί να κοιμόνταν σε κάποιο παγκάκι της Παναγίας της δεξιάς. Όλοι εδώ είμαστε μια οικογένεια, η λέξη κλειδί.

Μπορεί οποιοσδήποτε να έρθει; Υπάρχουν οικογένειες; 

Απ.: Ναι μπορεί να έρθει ο οποιοσδήποτε έχει πρόβλημα επιβίωσης. Κάποτε προσέγγισε το χώρο ένας έμπορος ναρκωτικών, τον οποίο τον διώξαμε αμέσως, δεν τον δεχτήκαμε. Άτομα που προσπάθησαν να απεξαρτηθούν αλλά «ξαναέπεσαν» τα διώξαμε. Οικογένειες είχαμε δύο, αλλά εγκαταστάθηκαν αλλού.  Στην «Επιβίωση» πρέπει όλοι να βοηθάμε προκειμένου να συμβιώσουμε. Άλλος χτίζει άλλος καθαρίζει, η ουσία είναι η ίδια ,προσφέρεις!

Πώς λειτουργεί η «Επιβίωση», πως λαμβάνονται αποφάσεις;   

Απ. :Υπάρχει διαχειριστική αλλά και γενική συνέλευση η οποία είναι ανοιχτή και γίνεται κάθε Σάββατο. Μπορεί να έρθει όποιος θέλει να πει τη γνώμη του, να βοηθήσει, αρκεί να είναι ρεαλιστής.

Δεν μπορούμε για παράδειγμα να βγάλουμε άπειρες αφίσες να γεμίσει η πόλη για να διαφημίσουμε το χώρο γιατί προέχουν  τα προβλήματα σίτισης, βιωτικά. Με τη θέληση όλων μπορούμε να φτιάξουμε μέχρι και πισίνα στην ταράτσα και θα γίνει! (εδώ γέλια όλων μας). Ότι βλέπετε εδώ ξεκίνησε από το μηδέν και έγινε χωρίς χρήματα. Το πρόβλημα δεν είναι τι πρέπει να γίνει, αλλά τι κάνουμε. Για παράδειγμα έρχεται κάποιος και λέει: «…πιστεύω θα ήταν καλύτερα αυτό να γινόταν έτσι…» και του λέμε φτιάξτο, ορίστε πάρε τη σκάλα και πράξε. Όχι άλλα «θα». Αυτή η κοινότητα είναι καθαρά ανθρωπιστική, όλοι ανήκουμε και κάπου πολιτικά. Μπορείς βγαίνοντας από την πόρτα να πας σε μια πορεία, σε σύγκρουση με την αστυνομία ή και ειρηνικά, να κάνεις ότι θέλεις αλλά εδώ μπαίνεις σαν άνθρωπος.

Εγώ είμαι κομμουνιστής, αλλά χτίζω εκκλησιά στο τόπο μου. Είμαι πιστός με όλο το σεβασμό. Έτσι λειτουργούμε. Για παράδειγμα στη δεύτερη πορεία είχε και μαυροκόκκινες σημαίες και ελληνικές. Εδώ στην Ελλάδα υπάρχει πολύ προπαγάνδα, μιλάνε για αριστερά, αριστερά δεν υπάρχει! Το άτομο, κάθε άτομο έχει μια μοναδική αξία και αυτό δεν αλλάζει. Εδώ πρέπει να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες, και ο καθένας ανάλογα με τις ανάγκες του θα πρέπει και εκτός της κοινότητας  να συμβιώσει με τους άλλους. Δεν μπορείς να φας τρεις μπριζόλες, θα φας μια, αν είσαι ευτραφής δυο… Δεν μπορείς να έχεις πολλά σπίτια, αλλά όσα χρειάζεσαι για σένα και την οικογένειά σου. Έτσι σκέφτομαι σαν άνθρωπος, έχω καταπολεμήσει και το κομμουνιστικό καθεστώς και ας ήμουν σε προνομιούχα θέση (σκηνοθέτης). Το πώς δεν είμαι φυλακή… φαίνεται υπάρχει Θεός.  Εδώ φτιάχνουμε τη δική μας πολιτεία και νομοθετούμε εμείς, επομένως μπορείς να έρθεις, να έχεις στέγη, τροφή, να βοηθήσεις και να είσαι και δημιουργικός.

Υπάρχει κάποια σκέψη για τη λειτουργία σχολείου;

Αυτό είναι το δεύτερο εγχείρημα μας. Έχουμε πολλά παιδιά, έχει ξεκινήσει σχολείο την εκμάθηση γλωσσών, εικαστικά, θέατρο, μουσική, ο,τι χρειάζονται. Κι όλα αυτά με καθηγητές οι οποίοι προσφέρθηκαν να βοηθήσουν. Ένας ολόκληρος όροφος θα γίνει σχολείο. Έχουμε και φοιτητές οι οποίοι δεν είναι σε θέση να πληρώσουν ούτε τα έξοδα για την εστία. Μένουν εδώ και βοηθούν στο εγχείρημα. Ο γιος μου με άλλα πιτσιρίκια φτιάχνουν αίθουσα προσευχής, θα δημιουργηθεί και μια αίθουσα για γάμους.

Αντιμετωπίσατε προβλήματα με την γειτονιά; Σας ενόχλησε η αστυνομία ή το καθολικό παρεκκλήσι ;

: Ναι, στην αρχή είχαμε κάποια προβλήματα. Τις πρώτες ημέρες μας προσέφεραν χρήματα από την καθολική εκκλησία για να φύγουμε από το χώρο, έφεραν και δικηγόρους . Η εκκλησία έχει καταχραστεί πάρα πολλά χρήματα και έχουν δικαστήρια με το κράτος. Εμείς θα ψάξουμε αυτό το θέμα. Θα βρούμε τα αρχεία τα οποία περιγράφουν ακριβώς το ποιος καταχράστηκε και πόσα χρήματα, προκειμένου να ενημερωθεί ο κόσμος για το τι γίνετε και να ανοίξει και πάλι  δικαστικά η υπόθεση. Έχουμε φωτογραφίες του κτηρίου όπως ήταν πριν. Δεν φοβόμαστε την επέμβαση της αστυνομίας, έχουμε ήδη δηλώσει τα στοιχεία μας και φαίνεται η αξιοποίηση του χώρου, εδώ μιλάμε για επιβίωση. Η γειτονιά βοηθάει πολύ, έχουμε καθημερινά τη βοήθειά τους από ψωμιά, κουλούρια και άλλες δωρεές. Ένα καλημέρα μας αρκεί…

Πώς επιβιώνει η κοινότητα οικονομικά    

Απ.: Αφού λύσουμε τις βασικές βιοτικές μας ανάγκες (τουαλέτες, καθαρισμός, θέρμανση) θα δημιουργήσουμε μια κολεκτίβα με τα άτομα που στεγάζονται εδώ, καθώς σχεδόν όλοι είναι τεχνίτες.

 Έχουμε ήδη ενημερώσει τη γειτονιά  να παίρνουν άτομα από εδώ αν χρειάζονται κάποιον για βαριά δουλειά. Έχουμε και ένα κουτί στην είσοδο ώστε όποιος θέλει να μπορεί να μας στηρίξει άμεσα οικονομικά. Το παράδοξο είναι ότι κάθε μέρα το δρόμο διασχίζουν δικηγόροι, παπάδες και ποτέ κανείς δεν άφησε κάτι…

 Μια κίνηση που πραγματικά μας συγκίνησε έγινε από τα κορίτσια που εργάζονται σε κάποια βιοτεχνία, με μηνιάτικο τριακόσια ευρώ. Οι οποίες μάζεψαν η κάθε μία ότι μπορούσε και μας τα έδωσαν. Από εκείνη τη μέρα τρώμε και απόγευμα. Αλληλεγγύη.

Όποιος θέλει να προσφέρει κάτι έχουμε ανάγκη από τρόφιμα και βασικά είδη.

για τη συνέντευξη συνεργάστηκαν οι: Κ. Διαλεκτόπουλος, Έ. Δούση, Α. Μπίλη, Κ. Νερατζάκης