του Νίκου Ντάσιου
Με μια ιστορική απόφαση του (αρ. 1127/24.03.22) το Παν/μιο Ιωαννίνων παρέχει την δυνατότητα συνέχισης των σπουδών φοιτητών και φοιτητριών του Παν/μιου της Μαριούπολης, διασφαλίζοντας την παροχή φοιτητικής μέριμνας. Σε συνέχεια αυτής, Αδελφότητες και σωματεία Ηπειρωτών θα μπορούσαν σε συνεργασία με το Παν/μιο να προσφέρουν στέγη και υποστήριξη σε κλειστά σπίτια ετεροδημοτών μελών τους για τις οικογένειες των παιδιών ή και για τα ίδια, όσο διάστημα χρειαστεί.
Η έμπρακτη στήριξη όσων επιζήσουν από την μαρτυρική Μαριούπολη αποτελεί ελάχιστη ανταπόδοση του ιστορικού χρέους για την τεράστια συμβολή του άλλοτε κραταιού παροικιακού Ελληνισμού στον εθνικό κορμό. Στις ιστορικές κοινότητες των Ελλήνων από το Βουκουρέστι, την Νίζνα, την Οδησσό, την Μαριούπολη έως το Νόβγκοροντ και την Μόσχα δραστηριοποιήθηκε το σημαντικότερο κεφάλαιο των Ελλήνων εμπόρων και ευεργετών του 18ου και 19ου αιώνα, με τους Ηπειρώτες Ζωσιμάδες, Ζάππες, Καπλάνηδες, Αβέρωφ, Δόμπολη, μεταξύ άλλων, να κατέχουν δεσπόζουσα θέση.
Τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην Μαριούπολη με την ρίψη βομβών φωσφόρου, τους χιλιάδες νεκρούς θαμμένους στα ερείπια της ισοπεδωμένης πόλης και τους εγκλωβισμένους αμάχους, συνιστούν έγκλημα πολέμου και συγκαταλέγονται στις αποφράδες στιγμές συρρίκνωσης του «γεωπολιτικού μας ισοδυνάμου», όπως έλεγε ο Π. Κονδύλης στη Θεωρία Πολέμου.
Η πτώση της Μαριούπολης θα αποτελέσει συνέχεια των μαζικών εξοντώσεων και των απηνών διώξεων ομογενών μας από τις αρχές του 20ου αιώνα, όπως ο εκτοπισμός των Ελλήνων της Σοβιετικής ένωσης μετά το 1919, η γενοκτονία των Μικρασιατών από το 1913 έως το 1923, οι εκτοπισμοί από τα Βαλκάνια την Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο μετά τον Β΄ Πόλεμο και τις αρχές του 1950, το πογκρόμ των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955, την εισβολή στην Κύπρο το 1974, των εκκαθαρίσεων του ISIS στον πόλεμο της Συρίας μετά το 2013.
Την «πόλη της Παναγίας» υπερασπίζονται για πάνω από έναν μήνα έναντι των Ρώσων εισβολέων και των Τσετσένων ισλαμιστών, εγκαταλειμμένοι, περικυκλωμένοι και τραυματισμένοι οι ηρωικοί Ουκρανοί πεζοναύτες της 36ης Ταξιαρχίας κάνοντας ύστατη έκκληση για πυρομαχικά. Διαφορετικά όπως λένε ίσως να δώσουν την «τελευταία μάχη» που θα σημάνει «θάνατο για κάποιους από εμάς και αιχμαλωσία για τους υπόλοιπους». Συγκαταλέγονται κι αυτοί στους ήρωες μας, να τους θυμόμαστε!
