του Αντώνη Ν. Βενέτη*
Κύριε διευθυντά
Το εύστοχο σχόλιο του κ. Κώστα Λεονταρίδη (φ. 17/8) για «το τρίγωνο των Αργινουσών» με την, ούτως ειπείν, κρυφή του επικαιρότητα, μου θύμισε κάτι που ελέχθη από τον Γάλλο συγγραφέα και πολιτικό Φρανσουά Σατωμπριάν (Σατωβριάνδος) κατά τον οποίον «…δεν υπάρχει τίποτε το καινούργιο για την Ιστορία».
Έτσι αυτό συνέβη το 406 π.Χ. κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, όταν στις Αργινούσες, στις ακτές της Μ. Ασίας που βρέχονται από τα νερά του Αιγαίου, οι Αθηναίοι καταναυμάχησαν τον στόλο των Λακώνων και παρά τον θρίαμβό τους, οι νικητές στρατηγοί των Αθηναίων, μεταξύ των οποίων ο μοναδικός επιζών γιος του Περικλή και της Ασπασίας, που έφερε το ίδιο όνομα με τον πατέρα του, Περικλής, κατεδικάσθησαν σε θάνατο και εξετελέσθησαν. Κατηγορήθηκαν και θανατώθηκαν επειδή δεν κατέστη εφικτό, λόγω θαλασσοταραχής, να περισυλλέξουν τους ναυαγούς και τα πτώματα της ναυμαχίας, αν και είχαν αναθέσει το έργο αυτό σε δύο τριηράρχους, τον Θηραμένη και τον Θρασύβουλο!
Για την καταδίκη και τη θανάτωση των στρατηγών φρόντισαν, αφού έστησαν το κατάλληλο σκηνικό, πολιτικάντηδες και ανεύθυνοι δημαγωγοί ασκούντες, εις τα καθ’ ημάς, «δομική αντιπολίτευση». Έτσι παρέσυραν και παρεπλάνησαν τους Αθηναίους ενεργούντες σύμφωνα με τη σοφιστική αντίληψη «τον ήττω λόγον κρείττω ποιείν», επικαλούμενοι και την αόριστη νομική έννοια «το κοινό περί δικαίου αίσθημα». Έφτασαν ακόμη να θεωρούν την καταστροφή σαν μέσο για την κατάκτηση της εξουσίας.
Μπροστά σε αυτό το κλίμα οχλοκρατίας, ελάχιστοι επώνυμοι Αθηναίοι διετήρησαν την ψυχραιμία τους και προσπάθησαν γενναίως να αντιδράσουν. Αλλά εις μάτην και, εκτός από τον Σωκράτη, τον οποίον μνημονεύει ο κ. Λεονταρίδης, ένας άλλος Αθηναίος που υπερασπίσθηκε με σθένος τους κατηγορουμένους νικητές των Αργινουσών ήταν και ο Ευρυπτόλεμος, γιος του Πεισιάνακτος, ο οποίος προέβλεψε και εδικαιώθη, ότι σύντομα οι Αθηναίοι θα μετανοήσουν πικρά για τον άδικο θάνατο των στρατηγών.
Αλλά η εξόντωση των έμπειρων και ικανών στρατηγών λίγο μετά, το 404 π.Χ. οδήγησε στην ολοκληρωτική ήττα των Αθηναίων και στην κατάληψη της πόλης από τον Σπαρτιάτη Λύσανδρο…
Όπως γράφει ο Ξενοφών, εψήφισαν να παραπεμφθούν σε δίκη εκείνοι που παρεπλάνησαν τον λαό. Έτσι οι πολιτικάντηδες και δημαγωγοί που επεδίωξαν στην εποχή τους το δόγμα του Μάο Τσε Τουνγκ «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», σε πρώτη φάση επέτυχαν την επιδιωκόμενη εξόντωση των στρατηγών, αλλά με τελικό αποτέλεσμα την καταστροφή της Αθήνας…
Μας άφησαν όμως τον αθάνατο λόγο τους, ο μεν Ξενοφών με το «η ευταξία σώζειν δοκεί, η δε αταξία πολλούς ήδη απολώλεκεν», ο δε Πλούταρχος συμπλήρωσε, «αι γαρ υπερβολαί των φιλονεικιών χαλεπαί ταις πόλεσι και μεγάλους κινδύνους έχουσι».
Διερωτώμαι, πόσοι από τους κορυφαίους πολιτικούς της χώρας έχουν διαβάσει τον αθάνατο Πλούταρχο;
Μοναστηράκι Δωρίδος
Ενισχύστε την προσπάθειά μας κάνοντας μια δωρεά στο Άρδην πατώντας ΕΔΩ.
Ακολουθήστε το Άρδην στο Facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του Άρδην στο Youtube
