Θα γίνουμε δουλοπάροικοι, κκ Μητσοτάκη, Τσίπρα κ.λπ.;

859

του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

Ζόφος δυσοίωνος βαρύς καλύπτει την ελληνική πραγματικότητα μετά τις δύο εκλογές και την αυτάρεσκη εθελοτυφλία που τρομάζει και προαναγγέλλει το μέλλον μας: Αν δεν αντισταθούμε μεθαύριο στην Τουρκία, θα καταντήσουμε δουλοπάροικοί της, με την  παθητική στάση, απέναντί της, του πολιτικού κόσμου και την συγκατάθεση του ένοχου λαού, που άλλα άλλοθι δεν δικαιούται.

Στην δουλοπαροικία εντάσσεται φυσικά κι η παράδοση της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς απ’ τον κ Τσίπρα, η μείζων πράξη της πολιτικής του διαδρομής που τον κατατάσσει στην χορεία όλων όσοι έβλαψαν, με ενδεχόμενο δόλο ή με δόλο, τον ελληνισμό τον τελευταίο αιώνα: Βασιλοδεξιά το ’22, ΚΚΕ στον εμφύλιο, Καραμανλής-Αβέρωφ στο Κυπριακό, Μητσοτάκης, αποστάτες,  Γλύξμπουργκ  για την χούντα, χούντα για την τελική προδοσία στην Κύπρο. Το αν ο Τσίπρας μειοδότησε λόγω ιδεοληψίας και πίστης στις εντολές της Γ΄ Διεθνούς για την Μακεδονία, δεν ενδιαφέρει. Στις πράξεις δουλοπαροικίας, ας προστεθούν οι δηλώσεις Κοτζιά – Κατρούγκαλου για τα δήθεν όρια της Τουρκίας στην θάλασσα (δεν παραγράφονται βέβαια η ανατροπή του δημοψηφίσματος και όλα τ’ άλλα).

Ο Μητσοτάκης, απ’ την πλευρά του, χάνει, όπως όλα δείχνουν, την ευκαιρία να αναδειχθεί σε εθνικό ηγέτη. Συζητάει μεθαύριο με την Τουρκία χωρίς  κι αυτός, όπως όλοι οι προηγούμενοι, να θέσει κανέναν όρο: άρση του κάζους μπέλλι για τα 12 μίλια, αναγνώριση του Διεθνούς δικαίου για την θάλασσα, εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ για την Κύπρο, αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής, διακοπή επιθετικών δηλώσεων. Δεν προβαίνει σε ανακήρυξη των 12 μιλίων, είμαστε η μόνη χώρα που δεν έχει ανακηρύξει παγκοσμίως, δεν ανακηρύσσει όλη μας την ΑΟΖ, δεν οριοθετεί, ούτε πρόκειται, ΑΟΖ με την Κύπρο. Αντίθετα, συμφώνησε ΑΟΖ σε βάρος των δικαιωμάτων μας, με Ιταλία και Αίγυπτο. Αν οριοθετήσουμε συνολικώς την ΑΟΖ, αφοπλίζουμε και την Αλβανία, στην οποία δεν επιβάλλουμε, δυο μήνες τώρα, κανένα αντίμετρο για την παράνομη φυλάκιση του δημάρχου Φρέντυ  Μπελέρη και τις επιθέσεις κατά  της εθνικής μας μειονότητας. Όλος ο πολιτικός κόσμος συμφωνεί  να πάμε με την Τουρκία στην Χάγη, ενώ από το 1982 έχει συσταθεί το ειδικό δικαστήριο θαλάσσης του Αμβούργου. Η Τουρκία δεν έχει υπογράψει το Δ.Δ. της θάλασσας και είναι εκτός δικαιοδοσίας του Αμβούργου (αν ισχύει αυτό, όπως διάβασα). Γιατί, λοιπόν, δεν αναβάλλουμε κάθε συζήτηση απαιτώντας και καταγγέλλοντάς την για την άρνηση να δεχτεί το Δ.Δ.Θ; Μεγάλο όπλο, αχρησιμοποίητο. Ενώ  σε κάθε  δήλωσή της για αποστρατικοποίηση των νησιών,  θα πρέπει να αντιτάσσουμε το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ που επιβάλλει το δικαίωμα αυτοάμυνας και υπερισχύει κάθε συνθήκης.

    Δεν αντιδράσαμε πρόσφατα στην απαίτηση της Τουρκίας να αναφέρεται η Κύπρος στο ΝΑΤΟ με συντεταγμένες, εξευτελιστική ήττα όλης της Δύσης. Δεν ζητάμε η Κύπρος να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ενώ σχετικές συζητήσεις γίνονται από το 1964. Δεν αρνηθήκαμε την μετονομασία των Δαρδανελλίων σε τούρκικα στενά, κατά παράβαση της συνθήκης του Μοντρέ, δεν είπαμε όχι σε διπλή τους ονομασία. Στην Κύπρο ο  Άγγλος πρέσβυς μίλησε στα  κατεχόμενα για νόμιμη (!) τουρκική επέμβαση το 1974 και δεν απαιτήσαμε  να  κηρυχθεί ανεπιθύμητα πρόσωπο και να φύγει, αν και το δικαιούμαστε ως τριτεγγυήτρια δύναμη. Δεν θέτουμε στόχο, με την Κύπρο, να διώξουμε την Βρετανία  από το κυπριακό έδαφος, εκμεταλλευόμενοι την έξοδό της από την ΕΕ, ώστε να την εκβιάσουμε υπέρ των συμφερόντων μας και να την ταπεινώσουμε για  όσα έκανε σε βάρος του ελληνισμού. Με βαρειά καρδιά κάνουμε  καθυστερημένες ενέργειες για την εξόρυξη του φυσικού μας αερίου. Αδρανούμε, δηλ. το παραχωρούμε εμμέσως σε άλλους, δηλ. στην Τουρκία αλλά και την Αίγυπτο και την Λιβύη (που αμφότερες  έχουν κι  ελληνικό όνομα).

   Αν αυτά τα λίγα και ενδεικτικά, που δεν απασχολούν ούτε το πολιτικό προσωπικό ούτε τα ΜΜΕ, εκτός κάποιων ιστοσελίδων, συνδυασθούν με την πρωτοφανή κατάσταση στον πολιτικό χώρο, όπου πλέον δεν υπάρχει πάρα μόνο ένα κόμμα, η ΝΔ, με διαλυμένα και ανυπόληπτα ΠΑΣΟΚ και Σύριζα, με την άνοδο της ακροδεξιάς, με την κραυγαλέα έλλειψη πολιτικών με στοιχειώδες κύρος και προσωπικότητα, πρόβλημα αντίστοιχο  με το δημογραφικό, με όλους τους πολιτικούς να ασχολούνται με ανούσια  θέματα, με τον  πρωθυπουργό να ασκεί προσωπική εξωτερική πολιτική επιλέγοντας ανθρώπους χωρίς πυγμή και ενδοτικούς, π.χ. ο κ. Γεραπετρίτης τι θα διαπραγματευτεί με τους Τούρκους, όταν είχε δηλώσει ότι κόκκινη γραμμή μας είναι τα 6 μίλια και προχθές είπε στην Κύπρο ότι υπάρχει παράθυρο ευκαιρίας (ενώ δεκαετίες τώρα φοβόμαστε Ελλάδα και Κύπρος να απορρίψουμε  την ρατσιστική Διζωνική Διακοινοτική Ομοσπονδία), με όλα αυτά  λοιπόν παρόντα, τι μέλλον περιμένει την Ελλάδα; Γιατί ο πολιτικός κόσμος αφήνει τον λαό στην καταναλωτική αποχαύνωσή του, γιατί κανένα απ’ αυτά τα θέματα δεν τέθηκε προεκλογικά και μόνον ακροθιγώς, και όχι από όλους, στις προγραμματικές, γιατί δεν καλούν σε εγρήγορση τον λαό και δεν του λένε την αλήθεια, ότι κινδυνεύουν και η ανεξαρτησία και η ακεραιότητα Ελλάδας και Κύπρου;

Σ’ αυτά, να προστεθεί και το ναυάγιο στην Πύλο. Αλλεπάλληλα αρνητικά δημοσιεύματα για την Ελλάδα στον δυτικό Τύπο χωρίς καμία αντίδραση. Γιατί; Γιατί δεν απαντάνε στους ισχυρισμούς τους; Αν φταίνε κάποιοι να πληρώσουν, αν όχι, γιατί ανέχονται αυτήν την λοιδορία με το τόσο αρνητικό αντίκτυπο; Γιατί δεν θυμίζουν την τουρκική εισβολή στον Έβρο, το 2020,  την προβοκάτσια για στρατόπεδο συγκέντρωσης και δολοφονίες μεταναστών εισβολέων στον  Έβρο, γιατί δεν οδήγησαν στην δικαιοσύνη την διαβόητη Μπαϊντά, αποδεδειγμένα ένοχη για την προβοκάτσια  περί θανάτου της ανύπαρκτης Μαρίας, γιατί δεν θυμίζουν πόσους παράνομους μετανάστες έχει δεχτεί η Ελλάδα και πόσες χιλιάδες έχει σώσει στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο; Γιατί δεν μιλάμε, γιατί δεν απαιτούμε επανορθώσεις πρωτοσέλιδες  από το Σπήγκελ, τους Νιους Γιορκ Τάιμς κ.ά.; Δεν είμαστε ένοχοι, κι όσοι είναι να πληρώσουν. Δείτε, αντίθετα, με τι ευφυΐα προσεγγίζει και θέλγει ο Ερντογάν το διεθνές κοινό, μιλώντας προχτές για αποικιοκρατία και μαύρους σκλάβους και την λευκή φυλή που ευθύνεται για τα πάντα, απευθυνόμενος στο κίνημα woke που καταδυναστεύει την Δύση.  

   Επιπλέον, τον αφήνουν να διαστρεβλώνει την ελληνική -και παγκόσμια- ιστορία, χωρίς να του απαντάνε με την αλήθεια, ότι δηλ. οι Τούρκοι  καπηλεύονται και καρπούνται εδάφη όπου επί χιλιετίες ζούσαν και διέπρεπαν Έλληνες, ότι  είναι εισβολείς και εισβολείς θα μείνουν για πάντα. Τι θέλουν τελικά οι πολιτικοί μας, εδώ κι 100 χρόνια; Να δεχτούμε συνεκμετάλλευση στην Ανατολική Μεσόγειο και εσαεί  περιστολή των δικαιωμάτων μας, μέχρι να γίνουμε επίσημοι δορυφόροι της Τουρκίας; Είμαστε, οι σημερινοί Έλληνες, ελεύθεροι χάρις στον αγώνα άλλων Ελλήνων επί διακόσια χρόνια. Γεννηθήκαμε ελεύθεροι. Ας μην γίνουμε δουλοπάροικοι. Η ιστορία συνεχίζεται, ο κόσμος εξελίσσεται, όπως και να εξελίσσεται, τίποτε δε μένει στάσιμο, η ιστορία δεν τελειώνει, φέρνει ανατροπές, ποιος περίμενε ότι θα ελευθερωθεί η  Ελλάδα το 1820, λοιπόν ας μεταστρέψουμε επιτέλους το καταστροφικό «δεν παραχωρούμε τίποτε αλλά και δεν διεκδικούμε τίποτε (εμείς ο αρχαιότερος λαός της περιοχής μαζί με τους Ιλλυριούς), σε «Δεν παραχωρούμε τίποτε κι απαιτούμε ό,τι ορίζει  το διεθνές δίκαιο, σε στεριά και θάλασσα».

ΥΓ: Συγγραφικό: Αν θέλει να διαπιστώσει κανείς την δουλοπρέπεια προς τους Δυτικούς, πρέπει να δει με πόση δουλικότητα  αντιμετωπίζουμε  τους ξένους, εκδότες και δη τους λεγόμενους ελληνιστές (βλ. Μπήτον), για ένα ξεροκόμματο, για μια μετάφραση, για μια τοσοδούλικη ψευτο-αναγνώριση και δυο «καλά» κούφια λόγια. Αν  φερόμαστε  όμως δουλικά, χωρίς καμμία πίεση, σε έναν τομέα που  έπρεπε, αντίθετα,  να διατρανώνουμε την οντότητα και την αξία μας, σκεφθείτε πώς φέρονται οι πολιτικοί που έχουν και κάποια, υποτιθέμενα, άλλοθι.  Πολιτιστικό και το επόμενο: Η εταιρεία Ντίσνευ ανακοίνωσε ένα ντοκιμαντέρ επαινετικό για τον Μουσταφά Κεμάλ κι οι Αρμένιοι ξεσηκώθηκαν, στην Αμερική και παντού. Στην Ελλάδα τίποτε, δεν αναφέρθηκε καν στην ιδιότυπη λογοκρισία που επιβάλλει η πλειοψηφία των ΜΜΕ. Η Κιμ Καρντάσιαν πρωτοστάτησε προ ετών για την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης κι οι άλλοι Κύπριοι καλλιτέχνες τι κάνουν για την κατεχόμενη ιδιαίτερη πατρίδα τους;  (περισσότερα σε επόμενο άρθρο).

 Ο Αλέξανδρος Ασωνίτης είναι συγγραφέας. Τελευταίο του βιβλίο, το μυθιστόρημα Καθαρμοί, απ’ τις εκδόσεις Πατάκη. Διευθύνει την σχολή σεμιναρίων Ανοιχτή Τέχνη, στο Σύνταγμα.