του Θανάση Τζιούμπα
Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να εμμένουμε στην διαφωνία, κι αυτό επαναλαμβάνεται στερεοτυπικά και σε ότι αφορά στην σύγκρουση που εκτυλίσσεται στην Γάζα. Όμως θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε σημεία συμφωνίας, και τα σημεία αυτά να είναι οδηγός για πολιτικές παρέμβασης που θα καθιστούσε την πατρίδα μας ενεργό παράγοντα στην κρίση, στην κατεύθυνση της ανακούφισης των αθώων, χωρίς αυτό να σημαίνει επιλογή στρατοπέδου.
Όλοι θα συμφωνήσουμε, πιστεύω, ότι οι πολεμικές επιχειρήσεις έχουν δημιουργήσει μια ανθρωπιστική κρίση τεράστιας έκτασης με θύματα κυρίως αθώους αμάχους, καθώς δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ούτε η υπόθεση ότι 2,5 εκατομμύρια κάτοικοι της Γάζας είναι μέλη της Χαμάς, ούτε η αρχή της συλλογικής ευθύνης και της συλλογικής τιμωρίας. Το δράμα που εκτυλίσσεται εκεί είναι ένα στίγμα στον πολιτισμό όπως τον εννοούν τουλάχιστον οι δημοκρατίες και οι διεθνείς οργανισμοί, και μια ανθρωπιστική δράση είναι κρίσιμης σημασίας.
Όλοι θα συμφωνήσουμε επίσης ότι η Ελλάδα έχει ιστορικούς δεσμούς και με τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές.
Τέλος, θα συμφωνήσουμε, υποθέτω, ότι το εθνικό συμφέρον της χώρας μας, μιας χώρας των συνόρων, συνηγορεί στην κατεύθυνση της ειρήνης κι όχι της έντασης και του αίματος.
Για όλους τους παραπάνω λόγους είναι αναγκαίες πρωτοβουλίες για την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου και της διάσωσης ανθρώπινων ζωών.
Θα μπορούσαν να γίνουν πολλά στην κατεύθυνση της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας. Ένα από αυτά θα μπορούσε να είναι η υποστήριξη στην περίθαλψη των τραυματιών και ασθενών, την στιγμή που το όποιο υγειονομικό σύστημα έχει καταρρεύσει.
Ένα πλωτό νοσοκομείο με την μετατροπή ενός επιβατικού ή κρουαζιερόπλοιου, τον εξοπλισμό του με την βοήθεια του Υγειονομικού Σώματος, στρατιωτικού ή πολιτικού, την αξιοποίηση εθελοντών, κάτω από την αιγίδα διεθνούς οργανισμού που θα διασφαλίζει την ουδετερότητα, θα μπορούσε να αποτελέσει μια πρωτοβουλία της Ελλάδας.
Κάτι τέτοιο θα παρέκαμπτε τις ρητορικές των εμπολέμων πλευρών. Η Ισραηλινή πλευρά που σήμερα ισχυρίζεται ότι τα νοσοκομεία λειτουργούν ως ανθρώπινες ασπίδες για την Χαμάς, δεν θα μπορούσε να επικαλεστεί λόγους ασφαλείας, σήραγγες είναι δύσκολο να υπάρξουν υποβρυχίως. Από την άλλη η Χαμάς δεν θα μπορούσε να εμποδίσει την λειτουργία ενός νοσοκομείου για την ανακούφιση του πληθυσμού της πολιορκούμενης Γάζας.
Μια τέτοια πρωτοβουλία είναι σύμφωνη με τις αρχές και τις αξίες που όλοι ισχυριζόμαστε ότι πρεσβεύουμε, είναι εφικτή επιχειρησιακά για μια χώρα ναυτικής παράδοσης, θα συμβάλλει στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και θα αναδείξει τον ρόλο της Ελλάδας ως μέρος της λύσης του παλαιστινιακού ζητήματος, λύσης που δεν μπορεί παρά να είναι προϊόν της ειρήνης κι όχι του πολέμου.
