του Γιάννη Ξένου από το Άρδην τ. 127 που κυκλοφορεί
Εν τέλει ο Στέφανος Κασσελάκης είναι η τιμωρία που έλαχε στους συριζαίους για όλα όσα έπραξαν τόσο κατά την πενταετία που κυβέρνησαν, όσο και κατά τη διετία της έξαλλης αντιπολίτευσης 2012-2014, αλλά και παλιότερα, π.χ. Δεκέμβρης 2008 κ.λπ.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μετά τη δεύτερη εξευτελιστική ήττα του Τσίπρα τον περασμένο Ιούνιο ανοιγόταν η προοπτική ο ΣΥΡΙΖΑ να μετασχηματιστεί σε ένα μικρομεσαίο εθνομηδενιστικό κόμμα το οποίο θα καθοδηγούνταν από γιάπηδες και γιάπισσες σαραντάρηδες και σαραντάρες που ενηλικιώθηκαν πολιτικά πλάι στην τρόικα το διάστημα 2015-19. Ένα κόμμα πέριξ του 10%, η νέα ηγεσία του οποίου –για να βρει τον προσανατολισμό της– θα έπρεπε, υποχρεωτικά, να απογαλακτιστεί από το σύστημα Τσίπρα. Και ο Αλέξης, που με το ζόρι παραιτήθηκε, ως απάντηση επιστράτευσε όλο το σύστημα που δημιούργησαν και ελέγχουν από κοινού με τον Νίκο Παππά (σχέσεις με υπερατλαντικά ιδρύματα, δημοσιογραφικά συγκροτήματα, τον στρατό των τρολ κ.λπ.) ώστε να προβάλει ένα νέο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο άσχετο με την ελληνική πολιτική, αλλά με απήχηση στα πρωινάδικα, ώστε να κοντύνει όσο μπορεί την Αχτσιόγλου, μιας και η υποψηφιότητα Παππά δεν τράβαγε με τίποτα.
Το «πείραμα Κασσελάκη» τα πήγε καλύτερα και από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις των χορηγών του, πήρε την ηγεσία και ανάγκασε την Ομπρέλα να αποχωρήσει. Μέχρι εκεί όλα καλά. Αλλά όταν άρχισαν να αυτονομούνται και οι σαραντάρηδες, ο μέχρι τότε αμέτοχος Τσίπρας κινήθηκε για να τους συγκρατήσει ή τουλάχιστον να δείξει κάτι τέτοιο.
Τελικώς, οι σαραντάρηδες μαζί την «Ομπρέλα» και τους δύο μουσουλμάνους βουλευτές, –εκλεκτούς του τουρκικού προξενείου–,ανακοίνωσαν τη δική τους κοινοβουλευτική ομάδα και ετοιμάζουν το νέο κόμμα τους. Όπως φαίνεται από τα στελέχη που μεταπήδησαν στο νέο κόμμα (Αναγνωστοπούλου, Μπίστης, Παπαδημούλης κ.λπ.), θα είναι κόμμα του σκληρού εθνομηδενισμού. Τέλος όμως τα μεγαλεία και η αλαζονεία που είχαν επί ΣΥΡΙΖΑ, το νέο κόμμα θα κινείται στο μονοψήφιο ποσοστό και στο κακό σενάριο πέριξ του ορίου εισόδου στη Βουλή. Ο πιο επιθετικός από τους σαραντάρηδες, ο πολύς Τζανακόπουλος, πήρε πρώτος το μήνυμα και εμφανίστηκε προσφάτως στον Σκάι μεταμορφωμένος σε αρνάκι, μόνο που δεν τους ευχαρίστησε για την πρόσκληση και την τιμή που του έκαναν να τον καλέσουν.
Και από την άλλη όμως ο «Στέφανος» πιέζεται· δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ τον ξεπέρασε και το ΚΚΕ πλησιάζει. Με το στοίχημα των ευρωεκλογών επί θύραις, καταλαβαίνει ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει τη δεύτερη θέση, η προεδρία του πολύ πιθανόν να λάβει πρόωρο τέλος. Και για να μην πάει ως πρόβατον επί σφαγήν κατανοεί ότι η μόνη διέξοδος που του απομένει είναι να κόψει κάθε είδους βαρίδια, ακόμα και αν βρίσκονται στο σύστημα Τσίπρα, που τον έκανε πρόεδρο. Αν συνεχίσει αδιάλλακτα μέχρι τέλους μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην τα καταφέρει, αλλά αυτός θα διατηρήσει τους προσωπικούς του οπαδούς.
Και ο Τσίπρας; Άλλο ένα σχέδιο που εξύφανε με τον Παππά απέτυχε. Πίστευε ότι η ελεγχόμενη εσωτερική κρίση θα οδηγούσε τον ΣΥΡΙΖΑ σε τέτοιο σημείο, ώστε μετά τις ευρωεκλογές και με το ΠΑΣΟΚ να μην μπορεί να εξελιχθεί στο δεύτερο κόμμα του πολιτικού συστήματος, θα τον καλούσαν να αναλάβει έναν κοινό φορέα, ικανό να αντιπαρατεθεί στον Μητσοτάκη στις εθνικές εκλογές. Αλλά η κρίση, που σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος πυροδότησε, οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε εξαφάνιση και το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια αντίρροπη δυναμική που θα διασώσει το κόμμα. Ένδειξη και αυτό του βαθμού αποσύνθεσης του ΣΥΡΙΖΑ: το κόμμα βουλιάζει μπροστά στα μάτια μας.
Το σενάριο, οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς και επιχειρηματικοί κύκλοι να ζητήσουν την επάνοδο Τσίπρα, ως του μόνου που μπορεί να αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη, απομακρύνεται. Ο Τσίπρας μάλλον έχει αρχίσει να σκέφτεται το εφεδρικό σενάριο, δηλαδή μια μετακίνηση στο Προεδρικό Μέγαρο, ως πρώτος Αριστερός Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πάντως, καλύτερα, να παραδειγματιστεί από τον Κ. Καραμανλή και να αναλάβει την προεδρία κάποιου συνεταιρισμού.
