Στις 6-9 Ιουνίου 2024 θα διεξαχθούν οι Ευρωεκλογές. Για την Ελλάδα η ημερομηνία είναι η Κυριακή 9 Ιουνίου. Θεωρώ χρήσιμο να αναλογισθούμε αν η Ευρώπη, ως χώρος πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας, έχει ταυτότητα. Κάθε κράτος -μέλος έχει και πρέπει να διατηρήσει τη δική του εθνική ταυτότητα. Όμως και η Ένωση για να προχωρήσει πρέπει να κάνει συνεχείς αναφορές στους θεμελιωτές της και στις πολιτιστικές αξίες της.
Ο Ζακ Ντελόρ, που έφυγε από κοντά μας προ ολίγων ημερών, έδινε εμπράκτως την απάντηση για την ταυτότητα της Ευρώπης. Ήταν πιστός Καθολικός Χριστιανός και κάθε Κυριακή πήγαινε στην Εκκλησία. Μάλιστα, όταν ήταν Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είχε προκύψει η ανάγκη για μία έκτακτη Κυριακάτικη σύσκεψη στις Βρυξέλλες. Ο Ντελόρ άργησε στη συνεδρίαση λόγω του τακτικού εκκλησιασμού της Κυριακής. Σοσιαλδημοκράτης, Ευρωπαϊστής, αλλά και συνειδητός Χριστιανός. Τα γαλλικά ΜΜΕ συνθέτοντας τη νεκρολογία του Ντελόρ τονίζουν τη χριστιανική του πίστη.
Οι Χριστιανικές αξίες αποτελούν το ένα από τα θεμέλια, στα οποία οικοδομήθηκε αρχικά η Ευρώπη και τη συνέχεια η Ευρ. Ένωση. Οι ιδρυτές της ΕΟΚ του 1957, όπως ο Αντενάουερ και ο Ντε Γκάσπερι, δήλωναν ότι εμπνέονται από τις αρχές του Ευαγγελίου. Η κατάργηση της θανατικής ποινής στις χώρες της Ε.Ε. είναι απόρροια των Χριστιανικών αξιών. Η μεγαλύτερη σήμερα πολιτική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, προβάλλει τον σεβασμό του στην Χριστιανική παράδοση. Μακάρι και άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί να κάνουν το ίδιο. Όπως το έκαναν ο σοσιαλιστής Ντελόρ, ο φιλελεύθερος Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν κ.ά.
Ο Γάλλος διανοητής Φιλίπ Νεμό στο βιβλίο του «Τι είναι η Δύση;» μάς θυμίζει ότι η άρνηση της Χριστιανικής κληρονομιάς οδηγεί σε αντιδημοκρατικές και επικίνδυνες ατραπούς. Γράφει σχετικά:
«Οι πολιτικοί φιλόσοφοι που τήρησαν εχθρική στάση απέναντι στη βιβλική κληρονομιά, όλοι, σαν από σύμπτωση, υπήρξαν κήρυκες ενός μη δημοκρατικού κρατισμού, δηλαδή της επαν-ιεροποίησης του κράτους, είτε υπό αυταρχική ή απολυταρχική μορφή (Μακιαβέλλι, Χομπς, Ρουσσώ, Χέγκελ, Μωρράς κ.ά.), είτε υπό ολοκληρωτική μορφή (Μαρξ, Λένιν, οι νεοπαγανιστές Ναζί)».
Και η αρχαία ελληνική γραμματεία, φιλοσοφία και ιστοριογραφία ήταν και πρέπει να παραμείνει θεμελιώδης πυλώνας της Ευρώπης. Μπορεί σε μερικά Πανεπιστήμια των ΗΠΑ να ακούγονται φωνές κατά των Κλασικών Σπουδών, αλλά Ευρώπη χωρίς κλασική παιδεία δεν νοείται. Ευτυχώς βλέπουμε ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες, όπως αυτή του Γάλλου Προέδρου Μακρόν, ο οποίος θεωρεί ως βασικό μάθημα για τα γαλλικά Λύκεια τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά (grec-latin). Η χώρα μας έχει δικαίωμα και υποχρέωση να πρωταγωνιστήσει στη ανάδειξη της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς της Ευρώπης. Όλοι μαζί να αντισταθούμε στην τάση υποβάθμισης των Ανθρωπιστικών Σπουδών.
Ευρώπη σημαίνει σεβασμός στις δημοκρατικές διαδικασίες και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να είναι υποψήφιες για ένταξη- έστω και πολύ μακρινή- χώρες με καθεστώτα που έχουν αυταρχικές και καταπιεστικές τάσεις, όπως η Τουρκία. Και ας μην λησμονούμε ότι ο σεβασμός στα δικαιώματα του Ανθρώπου- και όχι οι υπερβολές των δικαιωματιστών- θεμελιώνεται, πολλούς αιώνες πριν από τον Διαφωτισμό, στα κείμενα των Πατέρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Αντλώντας χυμούς από τις ρίζες της η Ευρώπη θα αξιοποιήσει καλύτερα τις προκλήσεις του μέλλοντος.
2 ΣΧΟΛΙΑ
“Οι Χριστιανικές αξίες αποτελούν το ένα από τα θεμέλια, στα οποία οικοδομήθηκε αρχικά η Ευρώπη και τη συνέχεια η Ευρ. Ένωση.”
Ποιες “Χριστιανικές αξίες” κ. Χολέβα; Αυτές του ρωμαιοκαθολικισμού και του προτεσταντισμού; Αυτές που τσάκισαν το Βυζάντιο το 1204 και που παραμόρφωσαν το ορθόδοξο βίωμα σε ηθικισμό και ευσεβισμό;
Γράφετε ότι “Ευρώπη σημαίνει σεβασμός στις δημοκρατικές διαδικασίες”. Μα πότε η (δυτική) Ευρώπη είχε δημοκρατία; Κοινοβουλευτισμό έχει. Δηλαδή ολιγαρχία του αισχίστου είδους.
Γράφετε επίσης ότι “ο σεβασμός στα δικαιώματα του Ανθρώπου- και όχι οι υπερβολές των δικαιωματιστών- θεμελιώνεται, πολλούς αιώνες πριν από τον Διαφωτισμό, στα κείμενα των Πατέρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.”
Μα οι Έλληνες, είτε στην προχριστιανική τους φάση, είτε στην χριστιανική, μίλησαν ποτέ για δικαιώματα; Μήπως τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ζήτημα των δούλων, διαμορφωμένοι ιδίως ως συμβατικοί διακανονισμοί φεουδαρχών, βασάλων και υποτελών, άρα μία καθαρά δυτική υπόθεση; Οι Έλληνες όντες πολιτικώς ελεύθεροι (πολίτες δηλαδή, όχι υπήκοοι) είχαν άραγε ποτέ ανάγκη από τέτοιους “διακανονισμούς”; Πόθεν προκύπτει κάτι τέτοιο; Τα έχει αναλύσει πλήρως ο κ. Κοντογιώργης όλα αυτά. Δεν χρειάζεται να επεκταθώ.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: οι σημερινοί Έλληνες έχουμε κανέναν λόγο να υπερασπιστούμε έναν τέτοιον ευρωπαϊκό αξιακό κώδικα (δυτικός χριστιανισμός, κοινοβουλευτισμός, ανθρώπινα δικαιώματα κλπ) μόνον και μόνον για να σωθεί η “ταυτότητα της Ευρώπης”;
Ας δούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση κατά βάση ως αμυντικό-οικονομικό χώρο που μπορεί να μας εξασφαλίσει (έναντι αμοιβής βεβαίως! ) κάποια στοιχειώδη άμυνα κατά των Τούρκων και κατά της παράνομης διακίνησης μεταναστών και ας αφήσουμε τις αξίες των Δυτικών παράμερα. Οι προσομοιώσεις ελληνικών και ευρωπαϊκών πνευματικών θεμελίων είναι παραπειστικές και γιαυτό δεν πείθουν κανέναν Έλληνα. Επί της ουσίας δεν έχουμε καμία πνευματική σχέση με τον δυτικό πολιτισμό. Αν θέλουμε να απλώσουμε κάποιες πνευματικές γέφυρες με την Δύση, ας τις αναζητήσουμε στους φυλετικά συγγενείς μας της νοτίου Ιταλίας και στις κοινές αρχέγονες παραδόσεις των ευρωπαϊκών λαών, ιδίως της Μεσογείου, αλλά και των κελτικών φύλων. Τα υπόλοιπα (δήθεν χριστιανισμός, δήθεν δημοκρατία, δήθεν επιρροές από την αρχαία Ελλάδα) ας τα αφήσουμε καλύτερα.
Να πούμε ναι στην Ευρώπη ωφελιμιστικά για πολιτικούς λόγους, αλλά χωρίς να ασπαζόμαστε τα πολιτιστικά τους θεμέλια.
Και μία συμπλήρωση στα προηγούμενα:
Αν ο Ελληνισμός θέλει να έχει έναν ουσιαστικό ιστορικό ρόλο στην Ευρώπη, πρέπει να θέσει ως στόχο, ανάμεσα στα άλλα, την απελευθέρωση των δυτικών από τον “χριστιανισμό” τους. Δεν εννοώ να τους βαφτίσουμε ορθοδόξους – αφού ούτε εμείς δεν είμαστε ορθόδοξοι επί της ουσίας. Αλλά τουλάχιστον να διεμβολίσουμε τις “βιβλικές” τους καταβολές, αποκαθηλώνοντας τον δεσποτικό Παπισμό και τις παραφυάδες του και κατ’ αναλογία ξηλώνοντας σταδιακώς το πρωτόγονο και παρωχημένο πολιτικό φάσμα Δεξιάς – Αριστεράς (ή δήθεν Συντήρησης – Προόδου), το οποίο γεννήθηκε μέσα από την παραμορφωτική ανάγνωση της χριστιανικής θεολογίας (περιούσιος λαός του Θεού από την μία, εθνικοί ή κοσμικοί από την άλλη κλπ). Τέλος πάντων μεγάλη κουβέντα όλο αυτό και δυστυχώς με τους απαίδευτους και υποτελείς πολιτικούς που διαθέτει η Ψωροκώσταινα δεν ελπίζουμε ότι θα στείλουμε στην Ευρωβουλή ανθρώπους ικανούς για φιλοσοφικές-πνευματικές παρεμβάσεις…
Το μόνο που μπορεί να κάνει ο ελληνικός λαός είναι να συνεχίσει να καταριέται συλλήβδην ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, ελλαδικό και ευρωπαϊκό. Κάτι είναι και αυτό, εδώ που μας κατάντησαν τα κόμματα της ολιγαρχίας.