του Νίκου Μελέτη από το Πρώτο Θέμα
Όταν στην απελπισία της επομένης του σοκ των εκλογών αναζήτησαν «σωτήρα» δεν ενδιαφέρθηκαν φυσικά ούτε για το παρελθόν ούτε για το ποιόν του αλεξιπτωτιστή Σ. Κασσελάκη. Ούτε για το προφίλ του που φυσικά δεν αφορούσε σε τίποτα τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε για το life style του που όχι μονο δεν κούμπωνε με ένα κόμμα που θέλει να λέγεται αριστερό, αλλά αντιθέτως εξέφραζε ένα Τραμπικό στύλ άσκησης πολιτικής.
Η ιδεολογική και πολιτική σύγχυση του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια αυτοσυντήρησης και επιβίωσης που πολύ απλοϊκά τους οδήγησε στην αγκαλιά του Σ. Κασσελάκη. Με την πίστη ότι αφου ο νέος πρόεδρος μπορεί να ανακατέψει την τράπουλα και να αιφνιδιάζει είτε με τον αντικομφορμισμό της προσωπικής ζωής του στην αρχή είτε με τις αναρτήσεις του στο tik tok και την αντισυμβατική συμπεριφορά του στην συνέχεια, ήταν η αποτελεσματική απάντηση για να αντιμετωπισθεί η ηγεμονία του Κυρ. Μητσοτάκη στο Κέντρο αλλα και η απώλεια των νέων ψηφοφόρων.
Η επιλογή του Σ. Κασσελάκη ηταν το αποτέλεσμα του ιδεολογικού και πολιτικού ναυαγίου ενός κομματικού σχηματισμού, που ποτέ δεν θέλησε να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η διεύρυνση της αποδοχής του και η «κυβερνώσα αριστερά» η οποία συγκυβέρνησε με την Ακροδεξιά, ηταν απλώς το αποτέλεσμα του λαϊκισμού και του ψέματος στην περίοδο των μνημονίων και η πολιτική επένδυση στην χρεωκοπία της χώρας.
Όταν έσπευσαν να αποδεχθούν το «φαινόμενο Κασσελάκη» και να του παραδώσουν τα κλειδιά του κόμματος ήλπιζαν απλώς ότι θα αποτραπούν τα φαινόμενα διάλυσης. ΄Αλλοι βεβαίως αντιμετώπισαν τον Σ.Κασσελάκη ως το όχημα για το «ξέπλυμα των αμαρτιών» του ΣΥΡΙΖΑ το ξεκαθάρισμα από τους ανεπιθύμητους και ως μια προσωρινή ηγεσία, ώστε να επιστρέψει ως από μηχανής θεός ο Αλέξης Τσίπρας όταν ερθει το πλήρωμα του χρόνου.
Παρασυρμένοι από την παραζάλη της ήττας και την εξώθηση σε ανεργία πολλών στελεχών, με μεγάλη ευκολία έδωσαν την συγκατάθεση τους στο σύνθημα «άλλαξε τα όλα», με τρόπο φυσικά που μια ημέρα μετά τις εκλογές συνιστούσε πλήρη αποκήρυξη αυτού που πρόβαλαν προεκλογικά ως ιδεολογικό και πολιτικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Σ.Κασσελάκης έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είχε καμιά σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι έχει μια πολύ διαφορετική αντίληψη για την Πολιτική και την άσκηση της. Δίπλα του στάθηκαν διάφορα τυχάρπαστα στελέχη έτοιμα να ακολουθήσουν τον οποιοδήποτε «προφήτη», στελέχη που απλώς τον θεώρησαν το υποχρεωτικό κακό μέχρι να επιστρέψει ο Αλ.Τσίπρας και όσοι χωρις να έχουν ουδεμία σχέση με την αριστερή ιδεολογία και αισθητική είχαν προσκολληθεί στον ΣΥΡΙΖΑ της αντισυστημικής ρητορικής.
Σήμερα ο Προεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί αυτό ακριβώς το οποίο υποσχέθηκε και για το οποίο τον εξέλεξαν. Να τα αλλάξει όλα. Και μάλιστα δεν το κάνει μόνος του, αλλα οργανώνει τα ηλεκτρονικά εσωτερικά δημοψηφίσματα για τα οποία ηταν περήφανος ο χώρος αυτός.
Ετσι πριν τον τυλίξει αυτός ο μηχανισμός σε μια κόλα χαρτί, ο Σ.Κασσελάκης κάνει την κίνηση ματ. Θέτει ερώτημα για την αλλαγή του ονόματος, αλλαγή του εμβλήματος του κόμματος, αλλαγή της πολιτικής φυσιογνωμίας του. Και φτιάχνει το κόμμα Κασσελάκη.
Είναι προφανές ότι τα στελέχη που πίστευαν στην χρησιμότητα του Σ. Κασσελάκη ως μεταβατική φάση στο Κόμμα, σήμερα που ο πρόεδρος του κόμματος υλοποιεί αυτό για τον οποίο τον επαινούσαν τους τελευταίους μήνες βρίσκονται παγιδευμένοι καθώς ο πρόεδρος τους παρακάμπτει, τους περιθωριοποιεί και γι’ αυτό αντιδρούν.
Καμάρωναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για την «αδιαμεσολάβητη» σχέση του Σ.Κασσελάκη με τα μέλη και φίλους του κόμματος, η οποία ποτέ δεν αντιλήφθηκαν ότι ήταν το ιδανικό εργαλείο για την υφαρπαγή του κόμματος με τον χώρο να συνεχίζει την διαλυτική πορεία του.
Και αποδεικνύεται ότι αφου τους αποκοίμισε για τα καλά, ο Στέφανος όπως και «ο Ιούδας, φιλούσε υπέροχα»…
