του Αλέξανδρου Ασωνίτη
Η επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ προσφέρεται για πολλά συμπεράσματα, όχι μόνο γεωπολιτικά απ’ αυτά που κατακλύζουν τα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ, αλλά κυρίως για εμάς τους ίδιους, για να δούμε πώς πορευόμαστε στον κόσμο και ποιες είναι (και ποιες θα έπρεπε να είναι) οι προτεραιότητές μας.
Το Ισραήλ ιδρύθηκε το 1948 στα ιστορικά του εδάφη εκδιώκοντας από ‘κει τους άμοιρους των ιστορικών του περιπετειών (να αναζητήσει τους ενόχους στην Ρώμη και στον Τίτο) Παλαιστινίους. Ξεκίνησε από το μηδέν σχεδόν, αποκτώντας κεντρική διοίκηση ύστερα από χιλιετίες (εμείς δεν είχαμε ποτέ στην αρχαιότητα, ούτε επί Μεγάλου Αλεξάνδρου), στις επόμενες δεκαετίες κέρδισε πολέμους απέναντι σε υπέρτερους αντιπάλους, απέκτησε ισχυρότατο, δικής του τεχνολογίας και κατασκευής, οπλοστάσιο και πυρηνικά όπλα, δρα αυτοβούλως, δεν μετέχει στο ΝΑΤΟ για να μην περιορίζεται, το στηρίζει όλη η Δύση -μέχρι επιπλέον λεφτά δώσανε τις μέρες αυτές οι Γερμανοί σε χιλιάδες επιζώντες του Ολοκαυτώματος ως έκτακτο βοήθημα. Το Ισραήλ έχει σταθερή κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Το Ιράν (Περσία) έκανε Ισλαμική Επανάσταση το 1979, ήμουν στην Ολλανδία τότε και θυμάμαι πως πανηγυρίζαμε όλοι την πτώση του δικτάτορα Σάχη και την έλευση του Χομεϊνί. Απεξαρτήθηκε και στρατιωτικά από τις ΗΠΑ και ανέπτυξε δικό του ισχυρότατο οπλοστάσιο που του επιτρέπει να θεωρείται περιφερειακή δύναμη. Δεν έχει αποκτήσει πυρηνικά όπλα, αν και προσπαθεί επί δεκαετίες, το Ισραήλ κατηγορείται ότι δολοφονεί επιστήμονες και στελέχη για να παρεμποδίσει την ανάπτυξή τους, όπως έκανε με το Ιράκ, επί Σαντάμ. Το Ιράν είναι ολοκληρωτικό απολυταρχικό καθεστώς-δικτατορία.
Το Πακιστάν, Ινδοί που εξισλαμίσθηκαν και αποσχίσθηκαν από την πατρίδα τους και την θρησκεία τους, ιδρύθηκε το 1947. Έχει σκληρό ισλαμικό καθεστώς με κοινοβουλευτικό μανδύα, είναι σύμμαχος της Τουρκίας, στρατιωτικά του αεροπλάνα προ λίγων ετών παραβίασαν τον εναέριό μας χώρο, άδηλος αριθμός δεκάδων χιλιάδων Πακιστανών ήρθαν παράνομα στην Ελλάδα, κάποιοι νομιμοποιήθηκαν, και θεωρείται μαζί με το Αζερμπαϊτζάν ως οι χώρες που μπορεί να αναγνωρίσουν το παράνομο ψευδοκράτος στα κατεχόμενα. Το Πακιστάν διαθέτει πυρηνικά όπλα, ξεκινώντας την κατασκευή τους από το 1955, αν δεν κάνω λάθος. Πυρηνικά διαθέτει και η Ινδία, κι η ισορροπία μεταξύ τους αποτρέπει έναν πόλεμο.
Η Τουρκία, ιδρύθηκε στην σημερινή της μορφή, το 1923 μετά την νίκη της επί της Ελλάδας. Σύμμαχοί της στον πόλεμο ’19-’22 ήταν με χρονολογική σειρά: Γερμανοί, Ιταλοί, ΕΣΣΔ του Λένιν (με την καθοριστικότερη βοήθεια), Γάλλοι – Άγγλοι και ΗΠΑ ήσαν, σχετικώς, ουδέτεροι. Η Τουρκία, έχοντας εισβάλει και κατακτήσει ελληνικά ιστορικά εδάφη στην Μικρασία, είναι τύποις δημοκρατία με πολλά πραξικοπήματα, έντονο ισλαμικό υπόβαθρο και αυταρχικότητα. Σήμερα διαθέτει ισχυρή δική της αμυντική βιομηχανία, με αιχμή τα drones, κατασκευάζει, ή προσπαθεί, πυραύλους, μαχητικά αεροπλάνα, πολεμικά σκάφη, αεροπλανοφόρα “τσέπης”. Και με ρωσική συνδρομή χτίζει (ένα, προγραμματίζει άλλα δύο) εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας.
Εμείς; Θα πάω απ’ ευθείας στο 1974 μετά την τούρκικη εισβολή στην Κύπρο και την παράνομη κατοχή του 37% των εδαφών της. Ποιος ήταν ο συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας το 1974, ποιος ήταν μετά το πέρας της εξαετίας του Κ. Καραμανλή, της οχταετίας, και της επιπλέον τριετίας, του Α. Παπανδρέου, και των επιγόνων τους, μέχρι σήμερα; Τι παρακαταθήκη ουσιαστικής αυτονομίας άφησαν οι μεγάλοι ηγέτες μας, ποια αμυντική βιομηχανία ανέπτυξαν, ποια διπλωματία και στρατηγική έθεσαν σε τροχιά, τι κράτος παρέδωσαν; Ή έλυσαν το θέμα της τούρκικης επεκτατικότητας σε Κύπρο, Θράκη, Αιγαίο και ευλόγως έστρεψαν αλλού το ενδιαφέρον τους;
Ευτυχώς για μας, δεν είμαστε επεκτατικοί και φιλοπόλεμοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να φροντίζουμε για την άμυνά μας, για τα δίκαια και τα συμφέροντα μας και τον όπου γης ελληνισμό, από την Κύπρο, την Βόρεια Ήπειρο (Νότια Αλβανία), την Μαύρη Θάλασσα, ως την ομογένεια σε όλες τις ηπείρους. Ποια αμυντική αυτάρκεια έχουμε αποκτήσει, λοιπόν, από το 1974 μέχρι σήμερα, σε μια περίοδο ακμής της Δημοκρατίας μας, ποιο σχέδιο αντιμετωπίσεως της Τουρκίας έχουμε εκπονήσει τόσες δεκαετίες; Το 1974 η Ελλάδα δεν δεχόταν καμμία αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των εδαφών της. Σήμερα; Γιατί είμαστε το μόνο κράτος που δεν έχει ανακηρύξει τα 12 μίλια στις θάλασσές του, γιατί δεν ανακηρύσσουμε την ΑΟΖ μας, γιατί δεν οριοθετούμε ΑΟΖ με την Κύπρο, αν δεν είμαστε de facto υποτελείς στην Τουρκία, με σταδιακή διολίσθηση στην de jure υποδούλωσή μας; Γιατί; 200 χρόνια μετά την κοσμογονική επανάστασή μας και τον Διαφωτισμό μας, έχουμε αποκτήσει συμπεριφορά μη ανεξάρτητου κράτους και κοινωνίας, είμαστε κράτος περιορισμένης κυριαρχίας, όπως έχω γράψει ήδη από το 2014, 5-11, στην “Ελευθεροτυπία”. Η δουλικότητα, με την γλοιώδη της χαμέρπεια, απέναντι σε κάθε τρίτο έχει καθυποτάξει όλη την κοινωνία, από εμάς, τους συγγραφείς, μέχρι τα εκατομμύρια θεατές των πρωϊνάδικων και τους αναρίθμητους στιγματοφόρους.
Όσο για το κύριο ερώτημα, γιατί η Δύση στηρίζει το Ισραήλ, στο οποίο χρωστάει την θρησκεία της, και αδιαφορεί για την τούρκικη απειλή κατά της Ελλάδας, στην οποία χρωστάει τον πολιτισμό της, αυτό δεν απασχολεί κανέναν, αν και πρωτεύουσας σημασίας για να καταλάβουμε τον κόσμο. Το Ολοκαύτωμα δεν είναι η απάντηση για όλα. Όποια και να είναι η εξήγηση όμως, κάτι κάνουμε εμείς λάθος, από το 1922/1974, ως τώρα. Αν δεν το εντοπίσουμε, θα καταντήσουμε και επίσημα υποτελείς. Στρώνουμε τον δρόμο, με τις μεγάλες, σπουδαίες ασχολίες μας και ζητιανεύοντας προστασία απ’ όποιον νομίζουμε πως μπορεί να την δώσει, εσχάτως τον Ιμάμογλου, τον νέο «σωτήρα» μας. Το Ισραήλ απαιτεί, λαμβάνει προστασία, παράλληλα με την δική του αυτόνομη στρατιωτική ικανότητα. Δεν χρειάζεται να κάνουμε καμμία σύγκριση. Αν όμως τα πυρηνικά όπλα ήταν (είναι) ο μόνος τρόπος να διασφαλίσουμε την άμυνά μας, γιατί οι ηγέτες μας δεν φρόντισαν να αποκτήσουμε;
*Ο Αλέξανδρος Ασωνίτης είναι συγγραφέας. Η μυθιστορηματική του τριλογία: Εκτέλεση, Εκδίκηση, Καθαρμοί, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Διευθύνει την σχολή σεμιναρίων Ανοιχτή Τέχνη, στο Σύνταγμα
