Εάν παραδεχθούμε ότι η Γαλλία είναι το πολιτικό εργαστήριο της Ευρώπης, τότε οι πολιτικές εξελίξεις που συντελούνται στη χώρα προκαλούν μεγάλη ανησυχία.
του Δημοσθένη Γκαβέα από την huffingtonpost.gr
O φερόμενος ομαδικός βιασμός ενός κοριτσιού 12 ετών εβραϊκής καταγωγής στη Γαλλία, λίγες ημέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές (στις 30 Ιουνίου και ο δεύτερος γύρος στις 7 Ιουλίου), έχει προκαλέσει κατακραυγή για την έξαρση του αντισημιτισμού στη χώρα και γίνεται ένα από τα βασικά συγκρουσιακά ζητήματα σε μια ήδη διχασμένη κοινωνία με τη γαλλική κυβέρνηση να διατάζει την Τετάρτη 26 Ιουνίου την διάλυση των ακροδεξιών και ριζοσπαστικών μουσουλμανικών οργανώσεων.
Ενας βιασμός που τρομάζει
Ο αντισημιτισμός επανήλθε στο προσκήνιο της πολιτικής συζήτησης στη Γαλλία, λίγες ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών και μετά τον φερόμενο βιασμό (19 Ιουνίου 2024) ενός 12χρονου κοριτσιού εβραϊκής καταγωγής από τρεις συνομήλικούς της που κατηγορούνται μεταξύ άλλων για απειλές κατά της ζωής και αντισημιτική βία.
Το περιστατικό που συγκλόνισε τη Γαλλία και έγινε διεθνώς γνωστό, προκάλεσε την έντονη αντίδραση της εβραϊκής κοινότητας, ενώ ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν ζήτησε από τους καθηγητές στα σχολεία όλης της χώρας να αφιερώσουν κάποιες ώρες για να συζητήσουν με τους μαθητές ζητήματα ρατσισμού και αντισημιτισμού.
Ως απάντηση στην επίθεση πολλοί άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους, όχι για αντίποινα, αλλά για να διαμαρτυρηθούν κατά του αντισημιτισμού, κρατώντας πανό, μεταξύ των οποίων και ένα που έγραφε: ”Θα μπορούσε να είναι η αδελφή σας”.
Το πρόβλημα του αντισημιτισμού στη Γαλλία, καθώς και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, οξύνθηκε μετά τις επιθέσεις της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου., Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Συμβουλίου Εβραϊκών Ιδρυμάτων της Γαλλίας (CRIF) οι αντισημιτικές πράξεις στη Γαλλία μεταξύ 2022 και 2023 σημείωσαν αύξηση 300%. Σχεδόν το 13% των πράξεων αυτών πέρυσι έλαβε χώρα σε σχολεία.
Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη
Σημειώνεται ότι η Γαλλία έχει τον μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό στην Ευρώπη, όπως επίσης έχει τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στη δυτική Ευρώπη. Την ίδια ώρα τα δύο πολιτικά άκρα παίζουν πολιτικά παιχνίδια αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στο σύνολο της Κοινωνίας.
Η θέση των Εβραίων στη γαλλική κοινωνία έχει αναδειχθεί σε εξέχον θέμα των εκλογών. Το άλλοτε αντισημιτικό κόμμα Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν, η αντιμεταναστευτική θέση του οποίου βρίσκεται στον πυρήνα της ταχέως αυξανόμενης δημοτικότητάς του, έχει εξελιχθεί ως ένας από τους πιο εμφατικούς υποστηρικτές του Ισραήλ και των Γάλλων Εβραίων μετά την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ υπό την ηγεσία της Χαμάς.
Ο ακροδεξιός προστατευόμενος της Λεπέν, ο Ζορντάν Μπαρντελά κατήγγειλε το περιστατικό με το βιασμό της 12χρονης και δήλωσε πως εάν εκλεγεί θα δώσει μάχη για να εξαλείψει τον αντισημιτισμό. Μπορεί η Λεπέν όσο και ο προστατευόμενος της Μπαρντελά να καταδικάζουν τον αντισημιτισμό, ωστόσο δεν πείθουν τους Εβραίους, που ακόμη θυμούνται τον πατέρα της Λεπέν να αμφισβητεί το Ολοκαύτωμα. Αυτό όμως δεν εμποδίζει Λεπέν και Μπαρντελά να αποκτούν ερείσματα σε μεγάλο μέρος της γαλλικής κοινωνίας.
Μάλιστα ο Μπαρντελά σε συνέντευξή του στου Financial Times η οποία δημοσιεύθηκε στις 27 Ιουνίου δήλωσε έτοιμος για μια πολιτιστική μάχη κατά του ισλαμισμού με μέτρα που θα διευκολύνουν μεταξύ άλλων το κλείσιμο τζαμιών και την απέλαση ιμάμηδων που θεωρούνται ριζοσπαστικοποιημένοι. Διαβεβαίωσε δε ότι η Γαλλία θα ανακτήσει τον έλεγχο της μετανάστευσης.
Από την πλευρά της Αριστεράς ο Ζαν Λυκ Μελανσόν με ανάρτησή του στην πλατφόρμα Χ δήλωσε ότι νιώθει «τρομοκρατημένος με τον βιασμό αυτόν, που έφερε στο φως τη διαμόρφωση της εγκληματικής ανδρικής συμπεριφοράς με αντισημιτισμό και ρατσισμό από τη νεαρή ηλικία των αγοριών».
Ωστόσο ο Γάλλος πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Αττάλ τον ”άδειασε” αφού τον κατηγόρησε ευθέως ότι ευθύνεται για την άνοδο του αντισημιτισμού καθώς ήταν εκείνος που υποβάθμισε τη σοβαρότητα της κατάστασης με τον να αποκαλέσει «πρόσχημα».
Πράγματι τον Νοέμβριο του 2023 στο μεγάλο κάλεσμα για μια πορεία κατά του αντισημιτισμού στη Γαλλία ο Μελανσόν αρνήθηκε να συμμετάσχει χαρακτηρίζοντας τον αντισημιτισμό ως «πρόσχημα», και όσους θα συμμετάσχουν στην πορεία ως «άνευ όρων υποστηρικτές της σφαγής των Παλαιστινίων».
Επίσης είναι αληθεια ότι η πολιτική του ήταν αδιακρίτως κατά του Ισραήλ με στόχο την προσέλκυση μουσουλμάνων ψηφοφόρων.
Σε πρόσφατο άρθρο της Eugénie Bastié στη Le Figaro, (19/06/2024) αναφέρει ότι ο Μελανσόν προέβει σε «εκκαθαρίσεις» των Ρακέλ Γκαριντό (Raquel Garrido), Αλεξίς Κορμπιέρ (Alexis Corbière) και Χεντρίκ Νταβί (Hendrik Davi) οι οποίοι έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό το ότι καταδίκασαν απερίφραστα τον τρομοκρατικό χαρακτήρα της Χαμάς, αρνήθηκαν να χρησιμοποιήσουν τον όρο «γενοκτονία» για να χαρακτηρίσουν τα γεγονότα στη Γάζα, και προτίμησαν να μιλήσουν για «κίνδυνο γενοκτονίας». Ο Κορμπιέρ, μάλιστα, τόλμησε να δηλώσει πως «Η Χαμάς δεν είναι αντιστασιακό κίνημα» (δείτε τη μετάφραση εδώ)
Σύμφωνα με την ίδια πηγή οι τρεις ”αντάρτες” έπεσαν θύματα της «Μεγάλης Αντικατάστασης» από υποψήφιους πιο ταιριαστούς με την ισλαμο-αριστερίστικη στροφή της ”Ανυπότακτης Γαλλίας”…Και το κερασάκι στην τούρτα: η Ανυπότακτη Γαλλία έδωσε στον εαυτό της το δικαίωμα να βάλει υποψήφια στο Seine-et-Marne την Αμάλ Μπεντουνσί, ιδρύτρια της Συλλογικότητας «Επείγον, η αστυνομία μας δολοφονεί», και η οποία έγραφε: «Δεν μπορούμε να κατηγορούμε έναν θρησκευόμενο ότι είναι ομοφοβικός εάν του το επιβάλλει η θρησκεία του». Λες και διαβάζουμε την ιδεολόγο των Ιθαγενών Χουριά Μπουτελτζά, η οποία έγραφε πως η ομοφοβία στα προάστια δεν είναι παρά «μια παθιασμένη αντίσταση στον δυτικό, λευκό ιμπεριαλισμό».
Στα άκρα
Οι Γάλλοι πολίτες ζουν εδώ και χρόνια σε ακραίες καταστάσεις. Οι εκπαιδευτικοί, ιδίως στα προάστια, διαμαρτύρονται ότι δεν μπορούν να διδάξουν γιατί η κοσμική εκπαίδευση προσκρούει στις αντιδράσεις των θρησκευόμενων νέων και των γονέων τους. Ο φόβος να θεωρηθεί κάτι βλάσφημο τους καταστέλλει αφού απειλείται ακόμη και η ζωή τους.
Η μνήμη της δολοφονικής επίθεσης στις 13 Οκτωβρίου 2023 κατά του εκπαιδευτικού Ντομινίκ Μπερνάρ στο Αράς της Γαλλίας είναι ακόμη νωπή. Ο δολοφόνος του ένας πρώην μαθητής του που είχε ορκιστεί πίστη στο Ισλαμικό Κράτος και εξέφρασε το μίσος του για τη Γαλλική Δημοκρατία και τη γαλλική εκπαίδευση.
Ο θάνατος του Μπερνάρ σημειώθηκε ακριβώς τρία χρόνια μετά τη δολοφονία και τον αποκεφαλισμό στο Παρίσι του καθηγητή Σαμουέλ Πατί ο οποίος τόλμησε να δείξει σκίτσα του Μωάμεθ όπως αυτά είχαν δημοσιευθεί στην εφημερίδα Charlie Hebdo.
Από το 2014 έως το 2019 η Γαλλία είδε μια έξαρση των τρομοκρατικών επιθέσεων, το μακελειό στη Charlie Hebdo το 2015, οι επιθέσεις στο Bataclan και το Stade de France στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου 2015, η επίθεση με φορτηγό που έπεσε επάνω σε πεζούς στη Νίκαια στις 14 Ιουλίου 2016 και η επίθεση στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Στρασβούργου στις 11 Δεκεμβρίου 2018, το αποτυχημένο σχέδιο πυροδότησης βομβών στην Παναγία των Παρισίων στις 4 Σεπτεμβρίου 2016, είναι μερικά από τα περιστατικά που έθεταν τη γαλλική κοινωνία σε απανωτά σοκ.
Δεν είναι μόνο η Γαλλία
Η ανασφάλεια που προκύπτει από αυτόν τον ιδεολογικό πόλεμο στις δυτικές ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι διάχυτη.
Την Τετάρτη 26 Ιουνίου 2024 οι υπουργοί της γερμανικής κυβέρνησης συμφώνησαν σε νομοσχέδιο για την απλούστευση της διαδικασίας απέλασης ατόμων που εκφράζουν υποστήριξη στην τρομοκρατία, ανακοίνωσε το υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας.
Η κίνηση έρχεται ως αντίδραση στις διαδικτυακές αναρτήσεις μίσους που γιόρταζαν την επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ και άλλα τρομοκρατικά επεισόδια.
Το σχέδιο νόμου θα επιτρέπει την απέλαση εάν κάποιος θεωρείται ότι έχει εγκρίνει ένα μεμονωμένο τρομοκρατικό αδίκημα. Όπως αναφέρει το Euronews οι εκφράσεις έγκρισης θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν όχι μόνο τη δημοσίευση περιεχομένου μίσους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και τη σήμανση μιας ανάρτησης μίσους με ”μου αρέσει” ή άλλη θετική αντίδραση σε πλατφόρμες όπως το YouTube, το Instagram ή το TikTok.
Η απόφαση έρχεται λίγο μετά την ήττα του Σολτς στις πρόσφατες Ευρωεκλογές και την απίστευτη άνοδο του ακροδεξιού AfD. Δεν είναι τυχαίο ότι λίγες ημέρες πριν τις εκλογές ένας Αφγανός μετανάστης μαχαίρωσε και σκότωσε έναν αστυνομικό αφού πρώτα είχε τραυματίσει έναν γνωστό επικριτή του ισλάμ.Λίγες ημέρες νωρίτερα μουσουλμάνοι διαδηλωτές ζητούσαν τη ίδρυση χαλιφάτου στη Γερμανία.
Την ίδια ώρα η ακροδεξιά αποθρασύνεται και δεν διστάζει να αμφισβητεί το Ολοκαύτωμα αλλά και να πραγματοποιεί επιθέσεις σε χώρους που υπενθυμίζουν το ένοχο παρελθόν της Γερμανίας.
Στις Βρυξέλλες, το τρομοκρατικό χτύπημα με θύματα δύο Σουηδούς τον Οκτώβριο του 2023 μούδιασε τη βελγική κοινωνία και ανέσυρε μνήμες από τις τρομοκρατικές επιθέσεις που πραγματοποίησαν ισλαμιστές το 2016 προκαλώντας το θάνατο δεκάδων ανθρώπων.
Η άνοδος των σκληρών και ακραίων δεξιών κομμάτων στις εκλογές του Βελγίου που διεξήχθησαν μαζί με τις Ευρωεκλογές αποδίδεται στην ανασφάλεια μεγάλου μέρους του πληθυσμού και στην εργαλειοποίηση της από τα άκρα.
Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι και το Εργατικό Κόμμα του Βελγίου (PTB) που σημείωσε καλές επιδόσεις στις πρόσφατες εκλογές, έχει ισχυρή ισλαμική εκλογική βάση ιδίως στην πόλη των Βρυξελλών καθώς συσπειρώνει τους μουσουλμάνους ψηφοφόρους που είναι δυσαρεστημένοι από τον πόλεμο του Ισραήλ κατά της Χαμάς στη Γάζα. Το PTB έχει γίνει δημοφιλές την τελευταία δεκαετία απευθυνόμενο σε Τούρκους και Άραβες ψηφοφόρους με τον ηχηρό «αντισιωνισμό» του.
Ο ηγέτης του PTB, Raoul Hedebouw, υποστηρίζει την ισλαμική μαντίλα ακόμη και για κορίτσια ηλικίας μόλις 8 ετών, ενώ το 2016 είχε επιρρίψει την ευθύνη για τις βομβιστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες του 2016 στην εξωτερική πολιτική της Δύσης.
Μετά τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου και το ξέσπασμα του πολέμου στη Γάζα ο αντισημιτισμός στο Βέλγιο σημείωσε ραγδαία αύξηση και υπήρξε στοχοποίηση ατόμων εβραϊκής καταγωγής με την αναγραφή συνθημάτων ακόμη και στις πόρτες των σπιτιών τους.
Το κλίμα που επικρατεί ανάγκασε τους αξιωματούχους της πόλης των Βρυξελλών να δηλώσουν ότι δεν θα φιλοξενήσουν τον αγώνα ποδοσφαίρου μεταξύ Βελγίου και Ισραήλ που ήταν προγραμματισμένος για τις 6 Σεπτεμβρίου στην “League of Nations”.
«H διοργάνωση ενός τέτοιου αγώνα στην πρωτεύουσά μας, σε αυτήν την ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο, αναμφίβολα θα προκαλέσει μεγάλης κλίμακας διαδηλώσεις. και αντιδιαδηλώσεις, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την ασφάλεια των θεατών, των παικτών, των κατοίκων των Βρυξελλών αλλά και της αστυνομίας μας» ανέφερε η ανακοίνωση από το δήμο των Βρυξελλών.
Το πολιτικό εργαστήριο της Ευρώπης και το χαμένο Κέντρο
Εάν παραδεχθούμε ότι η Γαλλία είναι το πολιτικό εργαστήριο της Ευρώπης, τότε οι πολιτικές εξελίξεις που συντελούνται στη χώρα είναι εύλογο να προκαλούν μεγάλη ανησυχία, αφού οι πρόωρες εκλογές που προκήρυξε ο Μακρόν, μετά την ήττα που υπέστη το κόμμα του στις Ευρωεκλογές, απειλούν να βυθίσουν όχι μόνο τη Γαλλία σε κρίση, αλλά την Ευρώπη στο σύνολό της.
Πολύ σωστά υπενθυμίζει ο Τζον Λίτσφιλντ στο Politico την ηγετική θέση της χώρας στην ΕΕ, αλλά και την μόνιμη έδρα που έχει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ καθώς και την στρατιωτική της ισχύ σε παγκόσμια εμβέλεια και προειδοποιεί ότι οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές θα μπορούσαν να είναι οι πιο καταστροφικές όχι μόνο για τη Γαλλία, την ΕΕ, τη Βορειατλαντική Συμμαχία, αλλά και για ό,τι έχει απομείνει από τη μεταπολεμική φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη.
Η νίκη της γαλλικής ακροδεξιάς στις Ευρωεκλογές, ανέσυρε χρόνιες παθογένιες του συστήματος και έφερε τον ακροδεξιό Εθνικό Συναργερμό της Λεπέν, το κόμμα που προέρχεται από το δωσιλογικό καθεστώς του Πεταίν (1940-1944) και το οποίο έχει ιδεολογικούς και οικονομικούς δεσμούς με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, λίγα βήματα πριν την εξουσία για πρώτη φορά μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όμως αυτό που πρέπει να προβληματίσει περισσότερο είναι ότι το φιλελεύθερο Κέντρο δεν ηττήθηκε μόνο στη Γαλλία, αλλά σημείωσε σημαντική υποχώρηση σε πολλές χώρες της ΕΕ.
Επίσης, στο Ευρωκοινοβούλιο η κεντρώα ομάδα των Φιλελευθέρων (Renew Europe) έχασε τόσες πολλές έδρες που πλέον είναι η τέταρτη δύναμη, αφού η σκληρή δεξιά οι ”Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές” (ECR) στους οποίους ανήκει και το κόμμα ”Αδέλφια της Ιταλίας” της Μελόνι, κατέστη η τρίτη πολιτική δυνάμη.
Αρκετοί αναλυτές επισημαίνουν ότι το να υποστηρίξει κάποιος ότι οι ήττες αυτές οφείλονται αποκλειστικά στην κόπωση του κόσμου από τις πολλαπλές κρίσεις που αντιμετώπιζει η ΕΕ, στην ακρίβεια και στη διαχείριση του πολέμου στην Ουκρανία, δεν αρκεί. Το ζήτημα της ασφάλειας και της παράτυπης μετανάστευσης, είχε και έχει μεγάλο αντίκτυπο στο πως ψήφισαν και στο πως θα ψηφίζουν οι πολίτες. Επίσης, η πίεση για την επιβολή ιδεολογικών αφηγημάτων, εκλήφθηκε ως αδιαφορία στις ανάγκες της πλειοψηφίας και κυρίως της μεσαίας τάξης.
Οι εξελίξεις στην Ευρώπη, προϊδεάζουν για ένα δυσοίωνο μέλλον με διχασμένες, στα όρια του εμφύλιου, κοινωνίες. Οι ηγεσίες της ΕΕ οφείλουν να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο και να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στους πολίτες τους επαναπροσδιορίζοντας το όραμα για μια πραγματικά δίκαιη και συμπεριληπτική κοινωνία.
