του Σάκη Μουμτζή από το liberal.gr
Στην Ιστορία αρέσει να παίζει παιχνίδια. Τέτοιες μέρες του 1943 έγινε στο Κούρσκ η μεγαλύτερη αρματομαχία του Β΄Π.Π. Ήταν μια προσπάθεια του Χίτλερ για να αλλάξει τη ροή του πολέμου μέσα στο σοβιετικό έδαφος. Ήταν τόσο σημαντική αυτή η μάχη, ώστε μετέφερε μια τεθωρακισμένη μεραρχία από την Ιταλία, αποδυναμώνοντας τις εκεί δυνάμεις του Άξονα. Τελικά, η γερμανική επίθεση εκφυλίστηκε, με τεράστιες απώλειες. Τα σοβιετικά τανκς, έχοντας πολύ πιο κοντά τις γραμμές ανεφοδιασμού και αναπλήρωσης, βγήκαν νικητές από αυτή την αρματομαχία.
Αυτά τότε. Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς κατάστασης. Ο ουκρανικός στρατός έχει εισβάλει σε αυτή την ιστορική περιοχή, έχει προελάσει περί τα 10 χιλιόμετρα και συνεχίζει. Φαίνεται πως αυτός ο ελιγμός αιφνιδίασε τους Ρώσους στρατηγούς. Τώρα τρέχουν και δε φτάνουν. Το κρίσιμο ερώτημα είναι πότε θα αναδιατάξουν τις δυνάμεις τους και μέχρι τότε τι εδάφη θα έχουν απολέσει.
Κάποιοι στρατιωτικοί αναλυτές ισχυρίστηκαν πως η εισβολή των ουκρανικών στρατευμάτων σε ρωσικό έδαφος είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Τα ίδια έλεγαν στις 24 Φεβρουαρίου 2022 όταν προέβλεπαν την πτώση του Κιέβου εντός των προσεχών ημερών. Τελικά, οι Ουκρανοί όχι μόνον αντέχουν, αλλά αντεπιτίθενται.
Εννοείται πως σημαντικό ρόλο σε αυτή τη σθεναρή αντίσταση παίζει η στρατιωτική βοήθεια της Δύσης. Τις πρώτες όμως κρίσιμες ημέρες ο ουκρανικός στρατός πολεμούσε τον εισβολέα -ο οποίος διέθετε συντριπτική υπεροχή σε όλους τους τομείς- μόνος του και άντεξε. Έναν πόλεμο ολίγων ημερών τον μετέτρεψε σε έναν μακροχρόνιο πόλεμο φθοράς. Από την άλλη πλευρά και ο ρωσικός στρατός έχει καταφύγει στη στρατιωτική βοήθεια από τις δυνάμεις του άξονα του Κακού, καθώς αδυνατεί να αναπληρώσει τις απώλειές του από τα ρωσικά εργοστάσια.
Προφανώς, ουδείς γνωρίζει την κατάληξη της ουκρανικής εισβολής στο ρωσικό έδαφος. Όμως οι εικόνες των ουκρανικών τανκς να προελαύνουν μέσα από ρωσικά χωριά, χωρίς να καταστρέφουν σπίτια και να δολοφονούν Ρώσους πολίτες αποτελούν μια γροθιά στο πρόσωπο του Πούτιν. Η εικόνα του έχει τσαλακωθεί.Όσον αφορά τους εγχώριους πουτινόφιλους -με κανονική περιβολή ή με πολιτικά- προς το παρόν έχουν εξαφανιστεί. Θυμάμαι τις αναλύσεις τους οι οποίες πάντα -έστω υπαινικτικά για τους πιο διακριτικούς, εντελώς απροκάλυπτα για τους άλλους- πρόδιδαν την προτίμησή τους. Κάθε γεγονός το ερμήνευαν πως είχε αρνητικό αντίκτυπο για τους Ουκρανούς. Για να μη μιλήσω για τους δεξιούς εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας.
Επαναλαμβάνω πως κανένας δε γνωρίζει τι θα γίνει τελικά στο μέτωπο του Κούρσκ. Σχολιάζω τον αιφνιδιασμό που υπέστη το Κρεμλίνο και την αφωνία των απανταχού φίλων του Πούτιν. Και κυρίως χαίρομαι γιατί ο Ρώσος ηγεμόνας ντροπιάστηκε από έναν Ουκρανό ηθοποιό.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Σωστός ο Μουμτζής. Και με την ευκαιρία, άς τα λέμε όλα για τους καθ΄ ημάς Πουτινίστας.
Αρχίζοντας από την …οικονομία του Πουτινισμού
Η Αντισυστημική Ανταρσία των μούτσων και των Πειραιωτών λοστρόμων
https://crisis-critique.blogspot.com/2024/02/24.html
Η μιά από τις 3 «ελληνικές βαριές βιομηχανίες», αυτή που κατέχει το 35 % του παγκοσμίου στόλου πετρελαιοφόρων (σε μέγεθος μεταφερόμενου φορτίου), είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς παράγοντες που εξασφαλίζουν την χρηματοδότηση του αυτοκρατορικού πολέμου και την πλουσιοπάροχη «διατροφή» των ολιγαρχικών ελίτ της Ρωσίας. Ανεπίσημος συνεταίρος του Πούτιν.
Φυσικά, οι μονοπύθμενοι και οι απύθμενοι ιδιοκτήτες των μεγάλων ελληνικών Μέσων Ενημέρωσης, συμβατικών και ηλεκτρονικών, χρησιμοποιούν και «πολύ αριστερούς» έως «πάρα πολύ αριστερούς» προπαγανδιστές.
Αυτή η «αντισυστημική ανταρσία» μούτσων, ναυτών και Πειραιωτών λοστρόμων σε δεξαμενόπλοια VLCC, σε Crude Oil Tankers και σε Dual Fuel LNG Crude Oil Tankers, είναι επωφελής τόσο στους πλοιοκτήτες-εργοδότες τους, όσο και στους πλοιάρχους και άλλους αξιωματικούς της γέφυρας του εθνικού μας σκάφους: Υπό την προσδοκία μιας επιστροφής του Τραμπ και υπό την αιγίδα της Ρεπουμπλικανικής μας Ομογένειας, παρέχει στους πλοιοκτήτες-εργοδότες και ρυθμιστές της δημόσιας συζήτησης στη χώρα μας, ένα καλό πιστοποιητικό παραδοσιακής πολιτικής «ελληνοπρέπειας». Οι καιροί άλλαξαν, το παλιoμοδίτικο «χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη» έγινε πια «ευοί ευάν μαζί με τον Ορμπάν». Και το «Κου-Κου-έ» τώρα πάει δημοσκοπικά καλά, κάνει και ομοιοκαταληξία με το «Α-Φε-Ντέ» (AfD), όπως παλιά ο Ρίμπεντροππ με τον Μολότωφ.
Χέρι – χέρι με την ανταρσία μούτσων και λοστρόμων, «σοβαροί αναλυτές» της διεθνούς πολιτικής, αναμασούν ως «προσωπικές απόψεις» τα γεωπολιτικά σενάρια δεξαμενών σκέψης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. ‘H των σκληρά εθνικολαϊκίστικων Μέσων Ενημέρωσης του Οίκου Axel Springer SE, δηλαδή της επενδυτικής εταιρείας συμμετοχών (Hedge Fund) Kohlberg Kravis Roberts & Co, εν συντομία KKR. ‘Η των ίδιων των υπαξιωματικών του Πούτιν στο Κρεμλίνο. Το θέμα είναι να διασπείρουν τις αντιευρωπαϊκές τους ιδεοληψίες στην αποπληροφορημένη από τα πετρελαιο-ΜΜΕ ελληνική κοινή γνώμη.
Ταυτόχρονα, η ανταρσία των μούτσων και των Πειραιωτών λοστρόμων παρέχει και μια πιό άμεση πολιτική υπηρεσία στους σημερινούς κυβερνήτες του «σκάφους Ελλάς», άν υποθέσουμε ότι οι 2.115.322 ψήφοι του Ιουνίου 2023 δεν ήταν αρκετές για να αποστομώσουν τα υπολειπόμενα 4,5 έως 5 εκατομμύρια εγγεγραμμένων ψηφοφόρων: Βάζει κι αυτή το χρήσιμο και έξυπνο χέρι και σπρώχνει, ώστε ο εξευτελισμός «της όλης Αριστεράς» υπό σημαία ευκαιρίας (ρωσική, εννοείται) να γίνει ακόμη πιο τέλειος.
[…] όμως οι «βρώμικες συναλλαγές» δεν περιορίζονται στις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Το ανώτερο στάδιό της το βλέπουμε στο αποπροσανατολιστικό νέφος των Μέσων Ενημέρωσης και στον βάλτο της λαϊκίστικης πολιτικής, τόσο της «εναλλακτικής» ή «αντισυστημικής», όσο και μερικών επίδοξων μιμητών της, κατά παράδοση «σοβαρών συντηρητικών» ή «πολύ δημοκρατικών φιλελεύθερων».
Αυτές τις «βρώμικες συναλλαγές», στις μπίζνες και στα Μέσα, τις βλέπουν στη Βρετανία, o Guardian και το Lloyd’s List, το εξειδικευμένο στα ναυτιλιακά θέματα. Τις βλέπουν στη Γερμανία, ο Spiegel, η Berliner Zeitung…
Στην Ελλάδα ποιοί τις βλέπουν; Τα παραδοσιακά δημοκρατικά Μέσα; Τα φιλο-Ευρωπαϊκά, φιλο-«Δυτικά»; Τα φιλοαμερικανικά; Τα πιο ριζοσπαστικά και αριστερά;
Να πούμε και ένα άλλο με τον Τοτό; Γελάνε και οι γάτες στα κεραμίδια.
Axel Springer SE, Politico, ρωσικό πετρέλαιο, ορυκτά καύσιμα – Και η ελληνική «βαριά βιομηχανία»
https://crisis-critique.blogspot.com/2024/06/axel-springer-se.html