Αν και οι μέχρι τώρα δηλώσεις του δεν επέδειξαν κάποιο ενδιαφέρον ή κάποια άποψη για το εθνικό μας ζήτημα, ο ευρωβουλευτής Φειδίας Παναγιώτου είχε υποσχεθεί προ πολλού «κοινή εμφάνιση» με έναν Τουρκοκύπριο, ως μια δήθεν τοποθέτηση της νέας γενιάς για το Κυπριακό. Όπερ και εγένετο. Στις 14 Αυγούστου, κατά την πεντηκοστή επέτειο της δεύτερης εισβολής, ο Fidias συνεργάστηκε με τον Urban Cypriot, τον πιο διάσημο Τουρκοκύπριο στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όπως ο ίδιος παρουσίασε τον εαυτό του, για τη δημιουργία ενός βίντεο σχετικού με το Κυπριακό.
Σχετικού; Έτσι κι έτσι. Ο Urban Cypriot, από την κατεχόμενη πλευρά του οδοφράγματος, μίλησε για ένα πρόβλημα χωρίς υπαίτιο, που ξεκίνησε το 1964 όταν «οι άνδρες των Ηνωμένων Εθνών πρωτοήρθαν στο νησί για να εμποδίσουν τους αλληλοσκοτωμούς μας», ενώ ο Φειδίας μίλησε για την τουρκική εισβολή του 1974 και την κατάληψη του… 38% των εδαφών από τον τουρκικό στρατό. Έπειτα, σημειώθηκε από τον Urban Cypriot το παράλογο της επίδειξης διαβατηρίων, πάλι χωρίς να φταίει κανείς, αλλά άρον άρον, με τους δύο πλέον να είναι μαζί και αγκαλιασμένοι, στην ελεύθερη πλευρά της οδού Λήδρας, έγινε κατανοητή η φιλοσοφία της συνάντησης και του βίντεο συνάμα. Μας έμαθαν, είπαν, να μισούμε ο ένας τον άλλο, με τον ευρωβουλευτή να προσθέτει ότι του έμαθαν «μισή ιστορία» και πως η Κύπρος είναι κολλημένη στο πρόβλημά της, ενώ ο κόσμος εξελίσσεται ραγδαία.
Κι αν ο Urban Cypriot δεν αισθάνεται υπόλογος σε κανέναν, ο Φειδίας «μυρίστηκε ψόφιο» και έσπευσε να συμμετάσχει στην υπεραπλούστευση με γενναιόδωρες δόσεις υπεροψίας. Δεν γνωρίζουμε αν του έμαθαν μισή ιστορία στο Μένοικο ή αν θεωρεί πως βοηθά την επανένωση ένα βιντεάκι στην οδό Λήδρας, πάντως δεν έκανε και κάτι διαφορετικό από όσους βασανίζουν τις λέξεις για να κερδίσουν πόντους διαλλακτικότητας. Θα κερδίσει. Ιδιαίτερα από αυτούς που θεωρούν ότι θα λύσει το πρόβλημα ένα χάπενινγκ στην Πράσινη Γραμμή. Δεν ξέρουμε, λοιπόν, ποιος έμαθε μισή ιστορία στον Φειδία και ποιος του έμαθε να μισεί τους Τουρκοκύπριους, αλλά δεν θέλει και ιδιαίτερη ανάλυση ή πτυχίο ιστορίας για να γίνει αντιληπτή η κατοχική κατάσταση των πραγμάτων και η διαφορά του στρατού και του καθεστώτος με τους απλούς ανθρώπους.
Αλλά ο Φειδίας, 50 χρόνια μετά την εισβολή, ως εκλεγμένος και πολλά υποσχόμενος ευρωβουλευτής, κάνει το απολίτικο κομμάτι του. Ίσως για να πείσει ότι τελικά δεν θέλει να γίνουμε Ισραήλ και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπως έλεγε, ίσως για να επιβεβαιώσει ότι δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερες απόψεις για να γίνεις ο ένας από τους έξι ευρωβουλευτές της Κύπρου. Πάντα με το απαραίτητο αλαζονικό ύφος μιας τηλεπερσόνας, προσπαθεί να δείξει στους ξένους ότι είμαστε κτήνη που μισούμε ο ένας τον άλλον, για κάτι που συνέβη πριν πενήντα ή εξήντα χρόνια. Μα είπαμε: Πλέον έχουμε έναν ευρωβουλευτή για όλες τις χρήσεις. Διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Με πολλές και διάφορες απόψεις, για να είναι όλοι ικανοποιημένοι και να συνεχίσουν να κάνουν λάικ στο υλικό του.
