του Αλέξανδρου Ασωνίτη*
΄Η πάνε μόνο οι Έλληνες; Γιατί αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε μια μειοψηφία, οι μετανάστες που εισήλθαν παράνομα και εν συνεχεία νομιμοποιήθηκαν, καταργούν την ισότητα μεταξύ των πολιτών, αλλά και το ίδιο το δημοκρατικό μας πολίτευμα, αφού θεμέλιό του είναι η ισότητα, η τυπική έστω, που όμως παρέχει την δυνατότητα και το δικαίωμα να διεκδικήσει κάποιος και την ουσιαστική.
Για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει στην χώρα μας που, μετά την πτώση των κομμουνιστικών δικτατοριών, κατακλύσθηκε από εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς παράνομους μετανάστες κι ύστερα από αναρίθμητους παράνομους μετανάστες προερχόμενους από κράτη της Ασίας και της Αφρικής, όπου στα περισσότερα δεν διεξάγεται, ευτυχώς, πόλεμος. Πάνε, λοιπόν, ή δεν πάνε φαντάροι οι μετανάστες -και ποιες είναι οι προϋποθέσεις; Υπάρχει ή δεν υπάρχει ισότητα μεταξύ των πολιτών στην Ελλάδα σε ένα τόσο σοβαρό και καίριο ζήτημα, ή οι νομιμοποιηθέντες μετανάστες την καταργούν, με δυνατότητα που τους προσφέρει το ίδιο μας κράτος, άρα αυτοί δεν ευθύνονται μεν, αλλά εκ των πραγμάτων καταπατούν τα δικαιώματα της πλειοψηφίας; Τι πιστεύει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας που αρθρογραφούσε για την «τυραννία που ασκεί η πλειοψηφία στην μειοψηφία»;
Κατά την ισχύουσα νομοθεσία, οι νομιμοποιηθέντες μετανάστες πάνε φαντάροι μόνο αν ζητήσουν να πάρουν ιθαγένεια / υπηκοότητα. Δηλαδή, ένας αρχικώς παράνομος μετανάστης, νομιμοποιείται με τη πάροδο των ετών, και δικαιούται να ανανεώνει συνεχώς την άδεια παραμονής του, χωρίς να υποχρεούται να πάει ούτε ένα λεπτό στον στρατό ή να προσφέρει ένα λεπτό κοινωνικής εργασίας. Η υποχρέωση στράτευσης δεν συνδέεται από την ελληνική πολιτεία με την νομιμοποίηση και την άδεια παραμονής, κάτι που θα ενδυνάμωνε την σχέση παράνομων-νομιμοποιηθέντων μεταναστών με την χώρα και θα τους έκανε να νοιώθουν υπεύθυνα μέλη της κοινωνίας, που δέχθηκε να τους νομιμοποιήσει, και θα κατανοούσαν ότι έχουν υποχρεώσεις, όχι μόνο δικαιώματα, απέναντι στην Ελλάδα, όπως άλλωστε κι οι Έλληνες. Αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Κι αν ακόμη δεν προβλέπεται αντίστοιχα από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, η Ελλάδα όφειλε να απαιτήσει εξαίρεση και να εφαρμόσει ειδικούς νόμους που έχει ανάγκη για να υπερασπίσει τον εαυτό της, γιατί περί αυτού πρόκειται.
Πόσο υπηρετούν, όμως, όσοι πάρουν την ιθαγένεια/υπηκοότητα (τα παιδιά μεταναστών, που έχουν γεννηθεί εδώ, υποχρεούνται φυσικά να πάνε φαντάροι, σαν τους Έλληνες); Κατ’ αρχάς, όσοι μετανάστες πάρουν υπηκοότητα μετά τα 45 τους, δεν πάνε εκ του νόμου φαντάροι, αφού η υποχρέωση στράτευσης είναι μεταξύ των 18 – 45 ετών. Άρα, δεν πάνε. Μπορεί να έχουν ζήσει εδώ δεκαετίες χωρίς να ζητήσουν ιθαγένεια, και ζητώντας την μετά τα 45 τους, να απολαύσουν όλα τα πλεονεκτήματα και να μην έχουν καμμία υποχρέωση στράτευσης.
Και τι γίνεται με όσους θέλουν να πάρουν υπηκοότητα, πριν από τα 45 τους χρόνια; Η θητεία για τους Έλληνες είναι πλέον 9μηνη (εγώ υπηρέτησα 25 μήνες στο Α/Τ Κριεζής ως τηλεγραφητής, 1986-88), για τους μετανάστες είναι 6 μήνες, γιατί άραγε, αλλά: μπορούν να υπηρετήσουν 45 μέρες (!) και να εξαγοράσουν το υπόλοιπο (!).
Πάνε λοιπόν, έστω για 45 μέρες, ή αρνούνται, περιφρονώντας και τα δέλεαρ-ανταμοιβές που δικηγορικά γραφεία ανεμίζουν κάτω απ’ την μύτη τους, αν δεχτούν να πάνε; Κάποιοι δεν μας κοροϊδεύουν απλώς: Παραβιάζουν ωμά και αυταποδείκτως το Σύνταγμα δημιουργώντας μια Ελλάδα δύο κατηγοριών πολιτών: τους Έλληνες και τα γεννηθέντα στην Ελλάδα αγόρια μεταναστών (που δικαιούνται να πάρουν ή την υπηκοότητα της χώρας ή της πατρίδας του πατέρα τους, δεν ξέρω τι συμβαίνει στην δεύτερη περίπτωση και τι δείχνουν σχετικώς τα στατιστικά στοιχεία) και τους παράνομους, και πλέον νομιμοποιηθέντες, μετανάστες, που ή δεν πάνε φαντάροι μετά τα 45 χρόνια τους ή πάνε φαντάροι 45 μέρες και εξαγοράζουν το υπόλοιπο.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την στάση των, μη φίλιων, όμορών μας κρατών -Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια: κακώς δεν έχουμε αναπτύξει όσο χρειάζεται τις σχέσεις μας με την Βουλγαρία-, τις ευθείες τουρκικές απειλές και την σοβαρή πιθανότητα μεταξύ μας πολέμου, προκύπτουν τα εξής ερωτήματα που οφείλουν να απαντηθούν επισήμως και συγκεκριμένα:
Πόσοι είναι οι παρανόμως εισελθόντες μετανάστες της περιόδου 1990-2024, άνδρες και γυναίκες, πόσοι έφυγαν, πόσοι έμειναν και νομιμοποιήθηκαν, πόσοι εξ αυτών είναι ανδρικού φύλου, πόσοι από τους άνδρες αυτούς υπηρέτησαν στον ελληνικό στρατό, τι εθνικότητας ήταν, πού υπηρέτησαν και πόσο υπηρέτησαν: 45 μέρες και μετά εξαγόρασαν την θητεία ή έκαναν έξι μήνες;
Επιπλέον: έχει προβλεφθεί, σε περίπτωση πολέμου, πόσο είναι ικανοί να βοηθήσουν όσοι πήγαν θητεία 45 ημερών; Το κράτος, οι Ένοπλες δυνάμεις, τούς εμπιστεύονται; Γιατί δεν προβλέπεται κοινωνική θητεία; Υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης τυχόν υπονομευτικής συμπεριφοράς εντός του στρατεύματος από μετανάστες που ελέγχονται ή καθοδηγούνται, εμμέσως ή αμέσως, από την Άγκυρα ;
Η κυβέρνηση και κόμματα πιστεύουν ότι η Τουρκία, που έχει στρατιωτικές βάσεις γύρω μας, στην Αλβανία, στην Λιβύη, αλλά και στο Σουδάν, στην Σομαλία κ.α. δεν έχει επεξεργασθεί σχέδιο χρησιμοποιήσεως των νομιμοποιηθέντων μεταναστών που «υπηρέτησαν» στον ελληνικό στρατό ή βρίσκονται στην Ελλάδα;
Ανακεφαλαιώνοντας: Συνιστά δημοκρατία το να καρπούται κάποιος ωφελήματα από όλες τις δομές και από την ανάπτυξη μιας χώρας (στην ουσία από τα χρήματα του φορολογούμενου λαού επί γενεές και υπό τόσες αντίξοες συνθήκες), και όταν απαιτηθεί να μην μετάσχει στην άμυνα της; Γιατί, ως γνωστόν, δεν έχουμε γείτονες τους Σουηδούς ούτε τους Λουξεμβουργιανούς.
Πόσο δημοκρατικό είναι οι άνω των 45 ετών νομιμοποιηθέντες μετανάστες, ή οι μηδέποτε αιτηθέντες ιθαγένεια, να ζουν, να δουλεύουν στην Ελλάδα, να έχουν επιχειρήσεις, να ευημερούν, άστεγος μετανάστης δεν υπάρχει ούτε ζητιάνος, να στέλνουν εμβάσματα στις χώρες τους και σε περίπτωση πολέμου να φύγουν και να επιστρέψουν μετά το πέρας του και να συνεχίσουν χωρίς να έχουν καμμία απολύτως συνεισφορά στην υπεράσπιση της χώρας, που δεν είναι χώρος και που τους φιλοξενεί χωρίς κανένα αντάλλαγμα στην ουσία, εκτός από την εργασία τους;
Άβολα αλλά απαραίτητα ερωτήματα, που τα φέρνει στο προσκήνιο η πραγματικότητα, οι πόλεμοι γύρω μας, η απειλή της Τουρκίας κι η παράνομη κατάργηση της συνθήκης Σένγκεν από την Γερμανία, που πρωτοστάτησε στην είσοδο των παρανόμων μεταναστών στην Ευρώπη για να έχει φτηνό εργατικό δυναμικό, κι η σημερινή της απόφασή της αλλάζει άρδην τα δεδομένα του μεταναστευτικού. Χρειάζεται να δράσουμε τώρα και να πούμε όλη την αλήθεια για το μεταναστευτικό και την αδυναμία ενσωμάτωσης, πριν γιγαντωθεί κι άλλο η ακροδεξιά, όπως συμβαίνει σε Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία, Ουγγαρία κ.α. Εκτός αν η γιγάντωσή της αποτελεί ευχής έργο για την Αριστερά, για να μπορεί να μιλάει για ακροδεξιό κίνδυνο, που εν πολλοίς δημιουργεί η ίδια, και να φαντασιοκοπεί ότι οι μουσουλμάνοι είναι το νέο προλεταριάτο της Ευρώπης και μέλλοντες υποστηρικτές της.
Τα υπουργεία Εσωτερικών και Αμύνης οφείλουν να δώσουν στοιχεία και να πάρουν θέση όλα τα κόμματα, οι φορείς, θεσμοί, όλοι.
ΥΓ: Μάλλον και οι διατάξεις για την στράτευση των ομογενών είναι προβληματικές: Δεν πάνε φαντάροι οι άνω των 35 ετών, αν έχουν τρία παιδιά κ.λπ. Η υπεράσπιση της πατρίδας και της ελευθερίας της δεν προϋποθέτει όρους όμως, οι πρόγονοί τους έρχονταν κατά χιλιάδες να πολεμήσουν, έτσι κατακτήσαμε, με την βοήθειά τους, την ελευθερία μας.
Υπάρχει και το θέμα όσων Ελλήνων απαλλάχτηκαν με ψευδή δικαιολογητικά ή υπηρέτησαν ελάχιστα ως κάτοικοι εξωτερικού, ως άνω των 35 ετών, ως ανυπότακτοι κ.λπ. Πρέπει να ληφθεί και γι’ αυτούς, «μέριμνα ισότητας». Για να μην διαιωνίζεται και επιβραβεύεται η ανισότητα, γιατί αυτό δεν είναι Δημοκρατία.
*Ο Αλέξανδρος Ασωνίτης είναι συγγραφέας. Η μυθιστορηματική του τριλογία: Εκτέλεση, Εκδίκηση, Καθαρμοί, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Διευθύνει την σχολή σεμιναρίων Ανοιχτή Τέχνη, στο Σύνταγμα
