Το woke είναι ιδεολογικό φάσμα· δεν είναι ατζέντα, δεν ταυτίζεται μόνον με την αποδόμηση του φύλου, την φυλετικοποίηση της πολιτικής, την μειονοτικοποίηση της σκέψης. Είναι ένα ευρύτερο ρεύμα δαιμονοποίησης του συλλογικού εαυτού των δυτικών κοινωνιών, και ως τέτοιο αντιστρατεύεται όχι μόνον τα παλαιότερα στρώματα πάνω στα οποία θεμελιώθηκε ο σύγχρονός μας πολιτισμός, όπως είναι ο αρχαιοελληνικός ουμανισμός ή η Χριστιανοσύνη, αλλά και θεμελιώδεις κατακτήσεις της νεωτερικότητας.
Πρώτον, για την νέα αυτή αντίληψη, ο Ορθός Λόγος δεν φέρει μέσα του κάποια αυταξία. Η επιλογή του είναι θέμα ‘γούστου’ και οπωσδήποτε επιλογής –το αν θα προκρίνει κανείς την συγκίνηση, το πάθος, ή το μίσος είναι θέμα συνθηκών και βέβαια, αυτοπραγμάτωσης.
Δεύτερον, η Δημοκρατία ως συγκρουσιακή διαπραγμάτευση μεταξύ συλλογικών ρευμάτων/αλλά και προσώπων γύρω το τι είναι λάθος και τι σωστό γύρω από τα ζητήματα που ορίζουν την συλλογική μας μοίρα, απορρίπτεται. Για την ακρίβεια απορρίπτεται η διχοτόμηση μεταξύ σωστού και λάθους, διότι «τα πάντα είναι υποκειμενικά», και ως εκ τούτου η κοινωνία δεν πρέπει να καταλήξει σε οποιαδήποτε αξιολογική συμφωνία επειδή αυτή συνιστά επιβολή.
Στην θέση του προτείνεται ένας πολυπολιτισμός, που άλλοτε μας αυτοσυστήνεται ως αριστερός, και άλλοτε ως υπερφιλελεύθερος. Σύμφωνα με αυτόν, π.χ., επειδή ακριβώς «κάθε αξιολογική θέση είναι παραβίαση» έχουμε φτάσει σε σημείο να θεωρείται η κριτική στην μαντήλα ως body shaming –διότι υποτίθεται ότι η θεσμισμένη ανισότητα σε βάρος των γυναικών στο Ισλάμ διατρανώνει την διαφορετικότητα και ενσαρκώνει έναν αντι-αποικιακό λόγο.
Αυτά υπάρχουν όχι μόνον στις ΗΠΑ, υπάρχουν και στην Ευρώπη, υπάρχουν και στην Ελλάδα, και είναι διάχυτα. Μπορεί δε, κανείς να τα βρει ως ψήγματα σε διάφορους ιδεολογικούς συνδυασμούς (και ακροδεξιούς, μάλιστα, ενός αντεστραμμένου φυλετισμού, μιας σοβινιστικής αυτοπραγμάτωσης, ολιγαρχών και βαρόνων που σπεύδουν να τον εκμεταλλευτούν για να κατακτήσουν την εξουσία). Συνιστούν όμως μετάβαση σε μια κοινωνία όπου κάθε έννοια ενότητας και συνοχής τίθεται υπό αμφισβήτηση, και κυριαρχεί ένας πόλεμος όλων εναντίον όλων.
Αυτό είναι πολύ κρίσιμο, και απέναντι του ο εφησυχασμός του «το woke κείται μακράν» δεν ωφελεί.
Επιπρόσθετα ως προς το παραπάνω, και πολύ περιληπτικά: θα πρέπει κανείς να κατανοήσει τις διαστάσεις και την έκταση που έχει λάβει η σύγχυση των φύλων, και η ολοκληρωτική απορρύθμιση των εκπορευόμενων από αυτά ρόλων, στις προεφηβικές και εφηβικές ηλικίες, γιατί και τα φαινόμενα βίας, και οι συμμορίες, και άλλα αρκετά ανησυχητικά φαινόμενα συνδέονται με αυτήν την διάσταση.
