Άρωμα γυναίκας στο Ισλάμ

του Τάκη Θεοδωρόπουλου από την Καθημερινή

Πεδίον του Αρεως, οδός Ηρώων. Ενας άνδρας, εμφανώς αραβικής καταγωγής, στέκει μπροστά στην προτομή της Δόμνας Βισβίζη, της καπετάνισσας από τη Θράκη. Δεν πρέπει να είναι μετανάστης. Εχει φωτογραφική μηχανή και περιεργάζεται την προτομή. Με ρωτάει στα αγγλικά τι είναι αυτή; Του απαντώ ότι είναι ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης. «Μα είναι γυναίκα», μου λέει χαμογελώντας, σαν να του φαίνεται αξιοπερίεργο πώς μια γυναίκα μπορεί να είναι ηρωίδα μιας επανάστασης. Το επεισόδιο μου το θύμισαν οι εικόνες από τις διαδηλώσεις που γιόρταζαν την πτώση του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία. Πουθενά η γυναικεία παρουσία. Και όπως έγινε γνωστό, ο νέος ηγέτης της Συρίας, όταν μια γυναίκα του ζήτησε να φωτογραφηθεί μαζί της, απαίτησε να φορέσει τη μαντίλα. Στον μουσουλμανικό κόσμο η γυναίκα δεν δικαιούται να συμμετέχει στον δημόσιο βίο ή στην Ιστορία παρά μόνο με τα χαρακτηριστικά του φύλου της απωθημένα. Η έκπληξη του τουρίστα μπροστά στην προτομή της Δόμνας Βισβίζη με βοήθησε να καταλάβω το πολιτισμικό χάσμα πολύ περισσότερο από εκατοντάδες σελίδες λόγιων αναλύσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι η θεοκρατία του Ιράν δεν έχει να αντιμετωπίσει ούτε Σουνίτες ούτε τους σατανάδες της Δύσης. Περισσότερο κι από το Ισραήλ το απειλεί ο εσωτερικός αντίπαλος, το φεμινιστικό κίνημα, όπως το κίνημα της απόρριψης της μαντίλας το 2022 που οδήγησε στον θάνατο της Μαχσά Αμινί. Στις διαδηλώσεις ακολούθησαν οι άνδρες. Δεν ξέρω άλλα κινήματα στον μουσουλμανικό κόσμο στα οποία να πρωτοπορούν οι γυναίκες και να ακολουθούν οι άνδρες. Αυτό και μόνον αποτελεί ανατροπή των δεδομένων του κόσμου τους.

Πρόσφατα επεισόδια. Η Αχού Νταραγί που γδύθηκε κι έμεινε με τα εσώρουχά της όταν η αστυνομία ηθών τής έκανε παρατήρηση επειδή δεν φορούσε σωστά τη χιτζάμπ. Την έκλεισαν σε ψυχιατρείο και έκτοτε αγνοείται η τύχη της. Η Ιταλίδα δημοσιογράφος Σεσίλια Σάλα που συνελήφθη και εγκλείσθηκε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Δεν αξίζει να ασχολούμεθα πλέον με τις νεοφεμινίστριες της «προοδευτικής» Δύσης που υπερασπίζονται το δικαίωμα των μουσουλμάνων γυναικών να φορούν τη μαντίλα. Σε καμία ιστορική συνθήκη δεν έλειψαν οι χρήσιμοι ηλίθιοι ή οι χρήσιμες ηλίθιες. Αυτό που νομίζω ότι ενδιαφέρει περισσότερο είναι ότι το Ιράν, η χώρα της ισλαμικής θεοκρατίας, απειλείται από τη μερίδα του πληθυσμού της που είχε απαξιώσει, από τις γυναίκες. Μπορεί να πέφτω έξω, όμως νομίζω ότι αυτό ξεπερνάει τους Αγιατολάδες και την πίστη τους. Πού να φαντασθούν ότι το άρωμα της γυναίκας μπορεί να απειλήσει τη θεοκρατούμενη κοινωνία τους. Οσο για τους Δυτικούς που πονάνε για τους Παλαιστινίους, δεν τους περισσεύει ευαισθησία για τις γυναίκες του Ιράν. Για περισσότερα σας συνιστώ το βιβλίο του Φάρχαρντ Χοσροκάβαρ με τίτλο «Ιράν, οι γυναίκες ενάντια στη θεοκρατία» από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.