του Κώστα Στούπα από το liberal.gr
Καταφέρει δεν καταφέρει ο πρόεδρος Τραμπ να ολοκληρώσει την τετραετία ο κόσμος που μεγαλώσαμε και ξέραμε δεν υπάρχει πλέον. Οι μεγάλοι χαμένοι αυτής της υπόθεσης είναι οι νικητές του τελευταίου μεγάλου πολέμου. Οι ΗΠΑ και η Ρωσία…
Οι ΗΠΑ προκειμένου να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη κρίση χρέους αποσύρουν τη στρατιωτική τους παρουσία από πολλά σημεία της υδρογείου, μεταξύ άλλων και της Ευρώπης.
Το κύριο έπαθλο των νικητών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η Ευρώπη την οποία οι νικητές, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, μοίρασαν μεταξύ τους. H ΕΣΣΔ έχασε την Ανατολική Ευρώπη τη δεκαετία του ’90 μετά την οικονομική κατάρρευση του ούτως ή άλλως προβληματικού μοντέλου που προώθησε μετά το 1917 και στο εξωτερικό μετά το 1945.
Η κατάρρευση των ΗΠΑ ξεκίνησε μετά το 2000 και κυρίως μετά το κραχ του 2008 όταν αποφάσισε αντί να απαντήσει με μεταρρυθμίσεις στις δομικές ανισορροπίες, να «κλωτσήσει το τενεκεδάκι παρακάτω» με μηδενικά επιτόκια και αλλεπάλληλα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης, τα οποία εκτίναξαν το χρέος.
Μοιραία μετά και την πανδημία του 2020 οι ΗΠΑ έφτασαν να δαπανούν για τους τόκους του δημόσιου χρέους πάνω από 1 τρισ. δολ. περισσότερα απ’ όσα δαπανούν για τις αμυντικές τους δαπάνες οι οποίες τους εξασφάλιζαν τον ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα.
Οι ΗΠΑ κέρδισαν ως επικεφαλής των συμμάχων τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χάρη κυρίως στη βιομηχανική τους υποδομή, η οποία κατάφερε να παράγει περισσότερα οπλικά συστήματα από αυτά των χωρών του Άξονα και κυρίως κατάφερε να αντικαθιστά τις απώλειες στα πεδία των μαχών στην Ευρώπη και την Άπω Ανατολή.
Τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τον κέρδισαν οι βιομηχανικές καινοτομίες του Τέιλορ και του Φορντ. Δηλαδή, η αλυσίδα παραγωγής όπου κάθε εργάτης εκτελεί μια μόνο μονότονη εργασία και δεκάδες μηχανικοί οργανώνουν αυτές τις αποσπασματικές εργασίες σε διαδικασίες μαζικής παραγωγής τελικών προϊόντων.
Τα τεθωρακισμένα αμερικανικά Σέρμαν ήταν σαφώς υποδεέστερα τεχνολογικά από τα γερμανικά Τάιγκερ αλλά η μαζική τους παραγωγή και η απλοϊκότητά τους τα έκαναν να επικρατήσουν. Η μαζική παραγωγή έκανε εύκολη την αντικατάσταση όσων καταστρέφονταν στις μάχες. Ένα Τάιγκερ όταν ακινητοποιούνταν από μια μηχανική βλάβη χρειάζονταν στην καλύτερη περίπτωση ειδικούς μηχανικούς για να επισκευαστεί και στη χειρότερη να επιστρέψει στο εργοστάσιο.
Οι περισσότερες βλάβες ενός Σέρμαν μπορούσαν να επισκευαστούν από το πλήρωμά του.
Μετά το 1990 και ειδικά το 2000 η παραγωγική υποδομή των ΗΠΑ μετανάστευσε στην Κίνα και άλλες χώρες της Ασίας. Η παραγωγή αντικαταστάθηκε από τις εισαγωγές και τα μηδενικά επιτόκια με το χρέος διατήρησαν το εμπορικό έλλειμμα περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσε να διατηρηθεί υπό συνθήκες ελεύθερου εμπορίου.
Όταν μια χώρα εισάγει, δίνει δολάρια και εισάγει προϊόντα. Αν δεν εξάγει τίποτα δεν εισάγει τα δολάρια πίσω, κάποια στιγμή τα δολάρια τελειώνουν. Όταν τυπώνει δολάρια για να συνεχίσει να εισάγει και να διατηρεί ένα επίπεδο ευημερίας με δανεικά, συσσωρεύει χρέος.
Το ερώτημα είναι γιατί η χώρα που εξάγει, συνεχίζει να δέχεται τυπωμένα χαρτονομίσματα εξάγοντας προϊόντα που εμπεριέχουν πρώτες ύλες και ανθρώπινη εργασία;
Ο λόγος είναι γιατί μέσω αυτής της διαδικασίας «αγοράζει» τεχνογνωσία.
Η εκλογή από τους Αμερικάνους ενός «λαϊκιστή» που υποσχόταν να κάνει τις ΗΠΑ Μεγάλες Ξανά, εμφανώς ανεπαρκή και με σημάδια συμπεριφορικής διαταραχής είναι μια σπασμωδική κίνηση που θα επιταχύνει την παρακμή παρά θα την αντιστρέψει.
Μοιραία η κατάσταση επιστρέφει στην προ του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου γεωγραφία. Οι ΗΠΑ αποσύρονται από Ευρώπη, Μέση και Άπω Ανατολή. Η ΕΣΣΔ είχε χάσει την Ανατολική Ευρώπη εδώ και 35 χρόνια και η αδυναμία Πούτιν να επικρατήσει της Ουκρανίας δείχνει πως δεν θα την ανακτήσει ποτέ.
Η Ευρώπη θα πρέπει είτε να ενοποιηθεί είτε να επιστρέψει στην προ του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου κατάσταση των μεταξύ της πολέμων και ανταγωνισμών. Αυτό επιδιώκουν οι Τραμπ-Βανς γιατί αφελώς πιστεύουν πώς αυτό συμφέρει τις ΗΠΑ. Προς το παρόν αδυνατούν να αντιληφθούν πως ο διχαστικός λόγος που εκπέμπουν είναι θέμα χρόνου να οδηγήσει τις ΗΠΑ σε μια κατάσταση που θα θυμίζει εμφύλιο.
Οι δύο μεγάλες παρατάξεις των ΗΠΑ οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν κινηθεί προς τα άκρα. Κάθε σημείο ισορροπίας έχει χαθεί.
Οι ΗΠΑ κατοικούνται πλέον από δυο διαφορετικές κοινωνικές «φυλές» με εμφανή τα σημάδια του εκφυλισμού και της προβολής μιας ταυτοτικής υπερβολής. Οι μετανάστες που δεν έχουν ενσωματωθεί αποτελούν μια τρίτη «φυλή» αλλά δεν είναι αυτοί το θέμα μας εδώ.
Το περιβάλλον των Δημοκρατικών βρίθει από γκροτέσκες φιγούρες ατόμων με συμπτώματα έμφυλης σύγχυσης καθώς έχουν αναγάγει τη σύγχυση σε ό,τι αφορά το φύλο σε πολιτικό πρόταγμα. Οι φωτογραφίες κάποιων υψηλόβαθμων στρατιωτικών που εκφράζουν δημόσια με την εμφάνισή τους τη δυσανεξία προς το βιολογικό τους φύλο είναι χαρακτηριστικές.
Το περιβάλλον του Τραμπ βρίθει από φιγούρες που με προσθετικά σιλικόνης και αναβολικά προσπαθούν να τονώσουν τα βιολογικά έμφυλα χαρακτηριστικά σε σημείο υπερβολής που αγγίζει τα όρια της κωμωδίας.
Αμφότερες οι «φυλές» φαίνεται να νιώθουν άβολα με τη βιολογική τους υπόσταση και εμφάνιση και αυτό πλέον αγγίζει τα όρια της συμπεριφορικής διαταραχής.
Όταν η κοινωνία που λειτουργεί σαν υπόδειγμα για τον πολιτισμένο κόσμο έχει σημάδια διαταραχής όλος ο κόσμος βρίσκεται σε διαταραχή. Ο Φαουστικός* και ηδονοθηρικός πολιτισμός που αναδύθηκε μετά το τελευταίο πόλεμο φαίνεται πως φτάνει στα όριά του όπως έφτασε κάποτε και ο ύστερος ρωμαϊκός.
*Στο έργο του Γκαίτε, «Φάουστ», ο Φάουστ ήταν ένας επιστήμονας και αλχημιστής που, σε αναζήτηση γνώσης και δύναμης, έκανε συμφωνία με τον Διάβολο, παραδίδοντας την ψυχή του σε αντάλλαγμα για υπερφυσικές δυνάμεις και υλικές απολαύσεις.
Στην τελευταία κινηματογραφική ταινία ο Μονομάχος 2 ο σκηνοθέτης Ρίντλει Σκοτ και ο σεναριογράφος Ντέιβιντ Σκάρπα εμφανίζουν με γκροτέσκες φιγούρες το δίδυμο των αυτοκρατόρων που έχουν κληρονομήσει το θρόνο, με συγκεχυμένα τα έμφυλα χαρακτηριστικά και υπερβολικά εμφανή την ηδονοθηρία…
