Η ιστορία του ιδρυτή του Παναθηναϊκού
Στις 7 Μαρτίου του 1910 διεξάγεται η πρώτη συνέλευση του Πανελλήνιου Ποδοσφαιρικού Ομίλου, μετέπειτα Παναθηναϊκού, στο σπίτι του 20χρονου Γιώργου Καλαφάτη, στην οδό Δερβενίων 3 στα Εξάρχεια, με συμμετοχή 35 μελών. Έχει προηγηθεί η διάσπαση του Ποδοσφαιρικού Ομίλου Αθηνών (Δεκέμβριος 1909, στιγμή κατά την οποία αποφασίζεται η πρώτη μετονομασία του συλλόγου, ενώ θα ακολουθήσει το 1922 η τελική σε ΠΑΟ) και η ιδρυτική συνέλευση του συλλόγου (Ιανουάριος 1910).
Ο Υποναύαρχος Γιώργος Καλαφάτης γεννήθηκε στις 17/3/1890 στην Αθήνα και είχε καταγωγή από τα Διλινάτα της Κεφαλλονιάς. Πέθανε στις 19/2/1964. Υπήρξε ο ιδρυτής του ποδοσφαιρικού τμήματος του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου. Από μικρός διακρίθηκε στον κλασικό αθλητισμό και σε ηλικία 15 ετών μυήθηκε στο ποδόσφαιρο το οποίο τον ενθουσίασε. Ξεκίνησε την καριέρα από τον Εθνικό Αθηνών και στη συνέχεια αγωνίστηκε στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο. Το 1908 αποφάσισε να ιδρύσει έναν νέο σύλλογο. Στις 3 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκε στο Πεδίον του Άρεως η ιδρυτική συγκέντρωση του Ποδοσφαιρικού Ομίλου Αθηνών, που το 1924 μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο, αποτελώντας πλέον πολυαθλητικό όμιλο. Παράλληλα με την ποδοσφαιρική του δραστηριότητα στον ΠΟΑ, υπήρξε και αθλητής στίβου του Πανελληνίου ως το 1918 οπότε και ο Παναθηναϊκός δημιούργησε δικό του τμήμα στίβου.
Εκπροσώπησε την Ελλάδα στους Διασυμμαχικούς Αγώνες του 1919 στο Παρίσι και στη συνέχεια αφοσιώθηκε στην ανάπτυξη όλων των αθλημάτων του ΠΑΟ. Η συμμετοχή του στους Αγώνες είχε μεγάλη σημασία για την καλλιέργεια νέων τμημάτων στον ΠΑΟ, αλλά και για την εξέλιξη του ελληνικού ομαδικού αθλητισμού, καθώς εκεί εξασφάλισε την προμήθεια του αναγκαίου αθλητικού υλικού και πληροφοριών, ιδίως για το μπάσκετ και την πετοσφαίριση, αθλήματα άγνωστα ακόμα στην Ελλάδα.
Ο Καλαφάτης ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Διακρίθηκε ως αθλητής μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1920, ενώ στη συνέχεια διατέλεσε διοικητικός παράγοντας του ΠΑΟ από διάφορες θέσεις.
Αθλητής του Εθνικού Γ.Σ.
Από τη νεαρή του ηλικία υπήρξε αθλητής του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου. Δεν ήταν ψηλός, αλλά διέθετε δύναμη και ταχύτητα και θεωρούνταν ένας από τους ανερχόμενους νέους αθλητές. Το Μάιο του 1905 σε ηλικία 15 ετών μετείχε στους αγώνες παίδων και εφήβων που διοργάνωσε ο Εθνικού Γ.Σ. και αναδείχθηκε πρώτος στο άλμα απλούν, στη σφυροβολία, στον δρόμο 400 μέτρων και στο μονόζυγο. Το 1905 στο γυμναστήριο του Εθνικού Γ.Σ. επιχειρήθηκε η σύσταση ποδοσφαιρικού τμήματος με υπεύθυνο και αρχηγό τον Παναγή Βρυώνη, ο οποίος επέλεξε τον Καλαφάτη για την ποδοσφαιρική ομάδα.
Το 1906 αγωνίστηκε με τον Εθνικό Γυμναστικό Σύλλογο στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα μαζί με το αδερφό του Αλέξανδρο. Στη συνέχεια αγωνίστηκε στους αγώνες στίβου που ακολούθησαν συμμετέχοντας στον τελικό των 100 μέτρων και του άλματος μήκους μετά φοράς. Το ίδιο έτος υπήρξε μέλος της ομάδας του Εθνικού Γ.Σ. που συμμετείχε στη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας εκπροσωπώντας τα εθνικά χρώματα και είχε δηλωθεί στις λίστες με το νούμερο 357. Συμμετείχε στους αγώνες ποδοσφαίρου που έδωσε η ελληνική ομάδα για το ολυμπιακό τουρνουά. Μετά την τιμωρία της ομάδας του Εθνικού κατά την ποδοσφαιρική διοργάνωση της Μεσολυμπιάδας ακολούθησαν αποχωρήσεις αθλητών από το σύλλογο με κυριότερη εκείνη του Παναγή Βρυώνη, ο οποίος ίδρυσε τον Σ.Π. Γουδή που εξελίχθηκε σε έναν από τους ισχυρότερους συλλόγους της χώρας. Δεν τον ακολούθησαν ο Γ. Καλαφάτης και ο αδερφός του που αποχώρησαν στις 3 Σεπτεμβρίου με σκοπό να αγωνιστούν στον Πανελλήνιο Γ.Σ. καθώς το τμήμα στίβου του παρείχε στον Καλαφάτη τα εχέγγυα για μελλοντικές διακρίσεις.
Αθλητής του Πανελληνίου Γ.Σ.
Οι αδερφοί Καλαφάτη εγγράφηκαν στα μητρώα του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου στις 18/9/1906. Ο Γιώργος Καλαφάτης πρότεινε στη διοίκηση την ίδρυση ποδοσφαιρικού τμήματος και ενώ αρχικά υπήρξαν αντιδράσεις, θεωρώντας το ασύμβατο με τα παραδοσιακά αθλήματα του στίβου, στη συνέχεια του δόθηκε η άδεια να πρωτοστατήσει στην οργάνωση του τμήματος. Συνάντησε πολλά εσωτερικά εμπόδια, με συνέπεια να απέχει από τον αγώνα ενάντια στο Σ.Π. Γουδή για το πρωτάθλημα Ελλάδας κατά τον οποίον ο Πανελλήνιος υπέστη πανωλεθρία, αν και νωρίτερα, με τη συμμετοχή του Καλαφάτη, είχε επικρατήσει επί του Γουδή σε φιλικό αγώνα. Οι αντιδράσεις από τα μέλη του Πανελληνίου, που δεν επιθυμούσαν τη διατήρηση του ποδοσφαιρικού τμήματος, υπήρξαν σφοδρές, με συνέπεια να καταργηθεί και ο Καλαφάτης να προχωρήσει στην ίδρυση δικού του αμιγώς ποδοσφαιρικού συλλόγου. Παρέμεινε όμως αθλητής του Πανελληνίου ΓΣ ως το 1918, καθώς ο νεοσύστατος σύλλογός του δεν διέθετε ακόμα δικό του τμήμα στίβου.
Κατά τη δεκαετία του ’10, ο Καλαφάτης αναπτύσσει ακατάπαυστα το πνευματικό του επίπεδο. Σπουδάζει στη Γυμναστική Σχολή. Από εκεί, το 1915 μεταπηδά στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, ασκεί καθήκοντα γυμναστή στον Π.Γ.Σ. και στη Γυμναστική Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Το 1918 στρατεύεται, όμως δεν απομακρύνεται από τον αθλητισμό. Απεναντίας, είναι ο άνθρωπος που οργανώνει τον ελληνικό στρατό αθλητικά. Διδάσκει στους στρατευμένους τα μυστικά των ομαδικών και ατομικών σπορ, στελεχώνει ομάδες ποδοσφαίρου, διοργανώνει αγώνες!
Η στρατιωτική του προσφορά στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είναι γνωστή, ωστόσο είναι δεδομένο πως το 1920 τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Νίκης, το οποίο απονεμήθηκε σε όσους πολέμησαν στο πλευρό των Συμμάχων. Το 1921 παίρνει το πτυχίο του από την Ιατρική και ονομάζεται έφεδρος ανθυπίατρος. Λαμβάνει μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Κατά τη διάρκεια της ελληνικής επέλασης οργανώνει για άλλη μία φορά αθλητικά τις ένοπλες δυνάμεις.
Στην Κατοχή
Η συμμετοχή του στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο δεν είναι σήμερα γνωστή. Ενδεχομένως να βρέθηκε στο μέτωπο, με την ιδιότητα του γιατρού, παρότι ήταν ήδη 50 ετών. Το σίγουρο είναι πως, μεταξύ των στρατιωτικών μεταλλίων του, βρίσκεται και αυτό που δόθηκε σε όσους έλαβαν μέρος στον πόλεμο. Εκείνα τα χρόνια, ο Καλαφάτης υπηρετούσε ως υγειονομικός αξιωματικός και διευθυντής του Θεραπευτηρίου της Βάσης Υποβρυχίων (Β.Υ.). Την περίοδο της Κατοχής συναντάμε τον ιδρυτή του «Συλλόγου του Μεγάλου» στον Πειραιά, ως τμηματάρχη του παθολογικού τμήματος στο Ναυτικό Νοσοκομείο. Εκείνα τα δύσκολα χρόνια, που οι σοβαρές αρρώστιες από την ασιτία, το κρύο και τις κακουχίες ταλαιπωρούσαν τους Έλληνες αθλητές, ο Παναθηναϊκός ευτύχισε να έχει στις τάξεις του έναν εξαιρετικό γιατρό, όπως ο Καλαφάτης, που παρείχε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του.
Μικιών ο Βοιωτός
Πηγή: Βαγγέλης Μελέκογλου: Γιώργος Καλαφάτης-Ο ιδρυτής του Παναθηναϊκού (Εκδοτική Belle Epoque).
