Οι αχυράνθρωποι των λυκανθρώπων

979

του Στάθη
από το enikos.gr

Οι χθεσινοί FINANCIAL TIMES έγραψαν σε δραματικούς τόνους ότι η Ελλάδα είναι πλέον «η πρώτη Αποικία της Γερμανίας».

 

Φοβάμαι ότι η καλή εφημερίδα κάνει λάθος. Η Γερμανία διαθέτει ήδη «αποικίες» σε ευρωπαϊκό έδαφος. Οπως η Κροατία. Διαθέτει επίσης και προτεκτοράτα, όπως η Βοσνία – Ερζεγοβίνη. Ή έχει υπό Καθεστώς Εντολής, μαζί με άλλους συμμάχους της, κι άλλες ζώνες. Οπως το Κοσσυφοπέδιο.

 

Βεβαίως, η Γερμανία εμφανίσθηκε (ή μάλλον επανεμφανίσθηκε) σε αυτές τις περιοχές (και εν πολλοίς πρώην χώρες) μέσω ενός πολέμου, μέσω του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας.

 

Μέσω ενός πολέμου επίσης (οικονομικού αυτήν τη φορά) η Γερμανία βάζει πόδι και στην Ελλάδα, αλλά επ’ αυτού θα επανέλθουμε παρακάτω.

 

Ωσπου να δημιουργηθεί η κρίση στη Γιουγκοσλαβία, πόλεμος σε Ευρωπαϊκό έδαφος, μάλιστα με ανάμειξη της Γερμανίας, φαινόταν αδιανόητος.

 

Κι όμως έγινε!

 

Ορισμένοι, σε εκείνη την κρίση διέκριναν την αρχή του γερμανικού ρεβανσισμού. Σε πολλούς άλλους ο εκ νέου «πειρασμός» της Γερμανίας για μια «γερμανική Ευρώπη» φαινόταν εξίσου αδιανόητος.

 

Ομως, πριν αλέκτορα φωνήσαι (διότι συχνά στην ιστορία μια δεκαετία μπορεί να έχει την πυκνότητα μιας στιγμής) η Γερμανία όχι μόνον ξαναβγήκε στο κυνήγι, όχι μόνον απέκτησε εκ νέου ζωτικό χώρο, όχι μόνον προχώρησε σε αθόρυβα Ανσλους, αλλά εγκαθίσταται και σε (πρώην) ανεξάρτητες χώρες, που ουδέποτε μάλιστα ανήκαν στη σφαίρα επιρροής οποιουδήποτε απ’ τα κατ’ εξακολούθησιν Ράιχ που η χώρα αυτή αποπειράθηκε.

 

Το ότι την Ελλάδα την έβαλε στο χέρι με «ειρηνικά» μέσα δεν αποκλείει τη χρήση πολεμικών μέσων στο μέλλον για άλλους.

 

Αλλωστε, όποιος τώρα πλέον δεν βλέπει ότι αυτό που άρχισε με τη Γιουγκοσλαβική κρίση συνεχίζεται με την Ελληνική, είναι απλώς τυφλός. Η Γιουγκοσλαβία παγιδεύτηκε με τα όπλα. Η Ελλάδα παγιδεύτηκε με τα επιτόκια.

 

 

Αυτήν τη στιγμή, η Ελλάδα δεν διαθέτει κυβέρνηση (ούτε καν τη δοτή και άνευ της Δεδηλωμένης αντισυνταγματική κυβέρνηση Παπαδήμου), αλλά ξένο Διευθυντήριο. Της Τρόικας. Κι όχι μόνον.

 

Αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα δεν διαθέτει Σύνταγμα, αλλά έναν Κλειστό Λογαριασμό. Δεν διαθέτει Εργατικό Δίκαιο, αλλά μια (χρυσή) Ορδή Επιτρόπων που θα εποπτεύουν ακόμα και πότε θα πάμε στην τουαλέτα.

 

Αλήθεια, πόσοι Γερμανοί θα ανέχονταν να μην υπάρχει Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στη χώρα τους;

 

Πόσοι Αγγλοι θα ανέχονταν να τους υπαγορεύει ο οποιοσδήποτε Φούφουτος, πότε θα κάνουν εκλογές στη χώρα τους;

 

Πόσοι Βέλγοι ή Ισπανοί θα δέχονταν να τους διέπει το Αγγλικό Δίκαιο; Να είναι η χώρα τους Ανοχύρωτη, χωρίς Ασυλία;

 

Ποια άλλη χώρα θα δεχόταν να πληρώνει ο λαός της ένα χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος επί δέκα χρόνια, απλώς για να το κάνει μεγαλύτερο; (Μόλις χθες η «Γουώλ Στρητ Τζέρναλ» ξανάλεγε αυτό που χίλιες φορές έχουμε διαπιστώσει όλοι, ότι δηλαδή «το ελληνικό χρέος θα είναι στο 120% του ΑΕΠ το 2020», αν στο μεταξύ, λέμε εμείς, δεν

 

 

έχουν μπει οι μισοί Ελληνες στα ψυχιατρεία και δεν έχουν μεταναστεύσει οι υπόλοιποι στο επέκεινα.

 

Ακόμα κι ο Ράιχενμπαχ, ως φαίνεται, μας έχει λυπηθεί κι ως εκ τούτου πρόκειται μάλλον να αντικατασταθεί από άλλον, συγγνώμη, από άλλους Γκαουλάιτερ, πιο κοντά στο πνεύμα της «υποβοηθούμενης αυτοκτονίας» στο οποίον σπρώχνεται η χώρα.

 

 

Απομένει στους Ελληνες πολίτες να τελειώνουν με το ιθαγενές πολιτικό προσωπικό που δεν είναι παρά Αχυράνθρωποι των Λυκανθρώπων.

 

Οχι μόνον με τις εκλογές, αλλά με τους καθημερινούς αγώνες, τα κόμματα που υποδούλωσαν την Ελλάδα με «ειρηνικά» μέσα στους ξένους Τοκογλύφους και τους γραικύλους σπίρους τους, πρέπει να υποστούν τα επίχειρα της πολιτικής τους.

 

Το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ., ο ΛΑ.ΟΣ., η Δημοκρατική Συμμαχία κι όποιοι άλλοι ναιναίκοι υπερψήφισαν το Μνημόνιο 1 και το Μνημόνιο 2, ας μη νομίζουν

 

 

ότι υπάρχει λεκάνη σαν του Πόντιου Πιλάτου, τόσο μεγάλη, ώστε να ξεπλύνουν από τα χέρια τους το αίμα της ανεργίας, της φτώχειας, της διάλυσης και της απελπισίας που έχουν προκαλέσει.

 

 

Οχι μόνον δεν «έσωσαν» αυτές οι δυνάμεις τη χώρα, αλλά τριάντα χρόνια τη σκότωναν, ώσπου εξουθενωμένη να την παραδώσουν ράκος, ως άλλη Βοσνία ή Κόσσοβο, στα μεγάλα αφεντικά μιας «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Εθνους».

 

Ομως, επειδή όλο αυτό είναι ένα άλμα προς τα πίσω, οι πιθανότητες να το ξεράσει η Ιστορία είναι περισσότερες από το να το φάει.

 

Εξαρτάται απ’ τους λαούς.

Και οι λαοί δείχνουν να ξυπνάνε…