Σάκης Χιώτης, τερματοφύλακας του ΑΠΟΕΛ: «Αφιερώνω αυτήν την πρόκριση στην οικογένειά μου και επίσης θέλω να δείξω στην Ελλάδα πως με όλα αυτά που… τραβάνε, ότι πρέπει να τα βάλουν με τα μεγαθήρια. Δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να τα βάλεις με τους ισχυρούς και αποδείξαμε πως όταν το κάνεις αυτό δεν βγαίνεις πάντα χαμένος»
Η Νίκη του ΑΠΟΕΛ ήταν ένας ακόμα ελληνικός άθλος σε εποχές σκοτεινές. Αποδεικνύει το τι μπορεί να κάνει το αντιστασιακό μας φρόνημα, σαν σταθεί στα πόδια του. Έτσι τα παιδιά του ΑΠΟΕΛ κατάφεραν να κερδίσουν την εικοσαπλάσιου προϋπολογισμού Λυών, με όπλο το πείσμα, την επιμονή και την κατάμεστη κερκίδα σε ρόλο 12ου παίκτη. Την κερκίδα που λειτουργεί ως έσχατο καταφύγιο αντιστασιακής συνείδησης του κυπριακού ελληνισμού, και προπύργιο αγώνα ενάντια στην σχεδιαζόμενη υποταγή της Μεγαλονήσου. Την κερκίδα που δεν διστάζει να φτύνει κατάμουτρα ωμές στις εξουσίες που στοιχειώνουν τις ζωές μας. Γειά σου ΑΠΟΕΛ! Χθές βράδυ κατάφερες να κάνεις τους συνοφριωμένους Έλληνες να σηκώσουν το κεφάλι!
8 ΣΧΟΛΙΑ
Αν ο κόσμος αντιλαμβάνονταν την πολιτική διαφορετικά απο την μπάλα, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά !
Ο οπαδός δεν βάζει το μυαλό του να δουλέψει !
Έτσι αντιλαμβανόμαστε την πολιτική μας υποχρέωση στην Ελλάδα, με οπαδικούς όρους !
Δεν θα έπρεπε να αναπαράγετε αυτό το μοντέλο ….
Το ότι το ποδόσφαιρο εξελίσσεται σ’ ένα νέο όπιο του λαού, είναι αλήθεια, και εκατοντάδες φορές έχουμε αναφερθεί στο ζήτημα. Ότι, επίσης, αποτελεί μια παγκόσμια πολυεθνική επιχείρηση, είναι επίσης αλήθεια.
Αλλά όλα αυτά, δεν θα πρέπει να μας οδηγήσουν στο να απορρίψουμε εν γένει τον αθλητισμό και άρα να μην εκτιμήσουμε την ηθική και ψυχολογική σημασία μιας νίκης, που προέρχεται από μια συγκεκριμένη ομάδα, που λειτουργεί μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο. Εξ άλλου αν δεις τις δηλώσεις των παικτών, μετά τη νίκη, ήταν κυρίως πολιτικές, και δεν είχαν στοιχεία φανατισμού, απλά ψύχραιμα έθεταν διάφορα ζητήματα τα οποία οι πολιτικοί δεν τολμούν να θίξουν.
Κι επίσης, τα πράγματα στην Κύπρο είναι λίγο διαφορετικά απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Δεν μιλάμε για Παναθηναϊκό-Ολυμπιακό.
Στον γενικό κανόνα τον οποίο πολύ σωστά θέτεις, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Κι εδώ πιστεύω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια εξαίρεση.
“Η Νίκη του ΑΠΟΕΛ ήταν ένας ακόμα ελληνικός άθλος σε εποχές σκοτεινές”
Που ρε παιδιά βρίσκει κανείς τον άθλο στο να κερδίζεις στην μπάλα ;
Μην το πάρει πρέφα η τρόικα και μας στήνει τα παιχνίδια να κερδίζουμε, να χαιρόμαστε και να μας πηδάει ανενόχλητη ….
Το τραβάς από τα μαλλία, για ένα κείμενο εκατό λέξεων, και ειρωνεύεσαι άνευ λόγου και αιτίας. Στο τέλος θα μας κατηγορήσεις για πράκτορες της τρόικας, επειδή χαρήκαμε με μιαν αθλητική επιτυχία.
Ποιός είναι, τώρα, ο φανατικός;
Ωραία. Παίρνω πίσω την ειρωνεία (σαρκασμός πιο σωστά …)
Η ερώτηση:
Που ρε παιδιά βρίσκει κανείς τον άθλο στο να κερδίζεις στην μπάλα ;
ΑΘΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ Ο ΚΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΔΥΝΑΤΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ.ΤΟ 1940 Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΑΝΕ ΑΘΛΟ ΟΤΑΝ ΝΙΚΗΣΕ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ.ΑΘΛΟΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΟ 2004.ΑΘΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΕΛ.
Δεν αμφισβητώ ότι η νίκη του ΑΠΟΕΛ ήταν πδοδοσφαιρικός άθλος.
Έχω δυσκολία να κατανοήσω την σύνδεση του “ποδοσφαιρικου άθλου” με τον αντιστασιακό (εθνικό) άθλο.
Για την Κύπρο δεν ξέρω πολλά. Θα σου τεκμηριώσω όμως τις επιφυλάξεις μου για την σύνδεση που επιχειρείται ποδόσφαιρο – πατριωτικό αίσθημα απο το Euro 2004.
Κατακτά η εθνική το 2004 το EURO.
Όλοι οι ελληνάρες με τις σημαίες, περήφανοι, πανηγυρίζουν !
Οι ίδιοι ελληνάρες που ψήφισαν τον Κωστάκη άλλη μία φορά το 2006 και έβγαλαν τον Γιωργάκη το 2009.
Οι ίδιοι ελληνάρες που ψήφιζαν τα ίδια και τα ίδια επι 30 χρόνια σαν μουρόχαυλοι.
Τέτοιους άθλους ύπνωσης, να τους χαίρεται η τουρκία, όχι η ελλάδα.
Να αφήσουμε την μπάλα και να ανοίξουμε κανα βιβλίο !!!
Να διαβάσουμε λίγο ιστοριά μπας και ξεστραβωθούμε.
Κι αν νικάμε ή χάνουμε στην μπάλα, ελάχιστη σημασία έχει.
ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ ΤΟ ΑΠΟΕΛ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ,ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΤΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΡΩ ΠΩΣ ΜΕΡΙΚΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ