Ζέζα Ζήκου

[…] Ολόκληρο το δημόσιο χρέος των ναζί, που αντιστοιχούσε σε πάνω από το 600% του γερμανικού ΑΕΠ, παραγράφηκε. Το προϋπάρχον απλήρωτο χρέος από την περίοδο της Βαϊμάρης περιορίστηκε σε ένα κλάσμα του αρχικού ποσού […] 

Της Ζέζας Ζήκου από την Καθημερινή

[…] Στα καθ’ ημάς, νεοφασίστες και μεταλλαγμένοι επαναστάτες, ρατσιστές της Δεξιάς και κρυπτορατσιστές της Aριστεράς, έντρομοι μικροαστοί, εθνικιστές και διεθνιστές που μας εκπροσωπούν στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ασχολούνται στις τηλεοπτικές οθόνες με την αθλήτρια σούργελο […]

Της Ζέζας Ζήκου από την Καθημερινή

Θλιβερή εικόνα για την Ελλάδα δίνει έκθεση της Κομισιόν, που παραπέμπει σε εικόνα τριτοκοσμικής χώρας. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δοκιμάζονται σε συνθήκες φτώχειας. Τα τελευταία τρία χρόνια διαλύθηκαν τα πάντα και θα περάσουν πολλά χρόνια για να ξαναγίνουν όπως ήταν. Από το τρίτο τρίμηνο του 2009 μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2011, ημέρες διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, χάθηκαν 462.000 θέσεις εργασίας […]

Της Ζέτας Ζήκου από το περ. Επίκαιρα

Ποιοι, άραγε, θα μας σώσουν από το Μνημόνιο; Η Αριστερά της παγκοσμιοποίησης, της άλωσης του εθνικού ιστού με την παραποίη- ση των βιβλίων της ιστορίας και την υπεράσπιση της λαθρομετανάστευσης; Η Αριστερά που προετοίμασε την έλευση του ΓΑΠ και του ΔΝΤ με τα Δεκεμβριανά του 2008; Ή μήπως κάποια παιδιά του κομματικού «σωλήνα» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που, αφού υπηρέτησαν πιστά το σύστημα τόσα χρόνια από τα βουλευτικά έδρανα ή τις υπουργικές καρέκλες, το παίζουν τώρα «αντισυστημικοί» και «επαναστάτες»;

Της Ζέζας Ζήκου από την Καθημερινή

Δήλωση του Γ. Προβόπουλου για το αν μπορούσε το έλλειμμα να μειωθεί το 2009 και να μην χρειαστεί να προσφύγουμε στο ΔΝΤ: “…Μπορεί να μην είχαν τεράστια επίπτωση στο έλλειμμα, μπορεί το 13% για παράδειγμα να ήταν στο 10% ή στο 11% ή στο 11,5%, δηλαδή πάλι διψήφιο, όμως θα είχαν μια τεράστια θετική επίπτωση από πλευράς ψυχολογίας στις αγορές“[…]

Της Ζέζας Ζήκου από την Καθημερινή (25-1-12)

Η Ελλάδα βρίσκεται παγιδευμένη στο τρίγωνο του διαβόλου: δημόσιο έλλειμμα, δημόσιο χρέος και έλλειμμα ισοζυγίου πληρωμών, σε εφιαλτικά επίπεδα. Καθώς η «πεποίθηση περί πτώχευσης» και δραχμής κυριαρχεί, η κρίση απαιτεί λύσεις πολιτικές, με ιστορική προοπτική, με μέριμνα για τους ανθρώπους, όχι για τις αγορές.