Άρδην τ. 25-26

Μεγάλωσα σε μια εποχή που ένιωθε βαριά και ίσως αφόρητη την παρουσία της “γενιάς του ’30” πάνω της. Ανατράφηκα με τον Βενέζη και τον Θεοτοκά, τον “Κοτζάμπαση του Καστρό-πυργου” του Καραγάτση και τον “Επιτάφιο” του Ρίτσου, το σεφερικό “Μυθιστόρημα” και το “Μαραμπού”, την Υψικάμινο” του Εμπειρίκου και τα δοκίμια του Δημαρά…

Κυττάξαμε, ύστερα, τι προσέφερε η νεοελληνική τέχνη στην αυτογνωσία τούτη και αναγνωρίσαμε ότι από τις νεοελληνικές τέχνες η ποίηση, που λένε πως αεροβατεί, στάθηκε η πρώτη που συνειδητά μας χάρισε την θετική υπηρεσία να μας δείξη τον ίσιο δρόμο της πραγματικής αυτογνωσίας. Με την συνεχή καλλιέργεια αυτής της ιδέας άρχισε να εισχωρή το αίτημα της γνησιότητος και της Ελληνικότητας μέσα στις πλαστικές τέχνες…

Η βυζαντινή παραδοσις τοιχογραφίας ξαναγεννιέται φυσικά μέσα στο έργο του -απλότης, η γνώσις της επιφανειας ενός τοίχου, η αίσθησις ενός χρώματος επάνω σ’ ένα ασβεστωμενο ελληνικό τοίχο, η θαυματουργός ευαισθησία γενικά στο χρώμα, τα στολίδια μιας δροσερής πηγαίας φαντασίας, τέλος η αφέλεια, αυτή η δημιουργική αφέλεια…

από το Άρδην τ. 25-26, Μάιος-Ιούλιος 2000 Όπως ξέρετε υπάρχουν στην Ι Ελλάδα πολλοί σχολαστικισμοί από όλα τα είδη κι όλες τις αποχρώσεις, ριζοσπαστικοί και συντηρητικοί, νεανικοί κα γεροντικοί, μα…

από το Άρδην τ. 25-26, Μάιος-Ιούλιος 2000 Ταυτότητες και ταυτότητα/Προς τον νέο αιώνα Β. Φτωχόπουλος, Αιδώ Λευκωσία Γιώργος Καραμπελιάς, Αριστερά ή δεξιά; Σ. Δημόπουλος, Κοινωνική προέλευση-εκλογική συμπεριφορά Η επέτειος της…

από το Άρδην τ. 25-26, Μάιος-Ιούλιος 2000 “Ο χρόνος παραμορφώθηκε. Τα χρόνια που έρχονται παραμορφώθηκαν. Ξέρεις που θα με βρεις. Εγώ ο φόβος. Εγώ ο θάνατος. Εγώ η θύμηση της…