Η μόνη εφικτή και νικηφόρα ρήξη
Ήμασταν πάντοτε της ήττας
που νικάει την εξουσία
και ξαφνικά μας παρεδόθη αληθινά,
τι τραγωδία!
Διονύσης Σαββόπουλος
Του Γιώργου Ρακκά
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει φτάσει καταφανώς σε αδιέξοδο. Μπροστά της, βρίσκεται μια συμφωνία που κατά πάσα πιθανότητα θα αποτελέσει μια “γέφυρα” για ένα ακόμη μνημόνιο, που θα υπογραφεί μάλλον προς το Φθινόπωρο. Την ίδια στιγμή, αυτό το… «βραχυπρόθεσμο» πρόγραμμα, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ και τις πληροφορίες που διαρρέουν εμφανίζεται εμφανώς… χειρότερο από το διαβόητο «μέηλ Χαρδούβελη» το οποίο κατήγγειλε ως έγκλημα καθοσιώσεως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, η μόνη εναλλακτική που προκρίνεται άμεσα, αλλά εντελώς θεωρητικά, είναι εκείνη της «ρήξης» με την ευρωζώνη. Η κοινωνία, βέβαια, δεν την επιθυμεί. Και στην πραγματικότητα, όλοι γνωρίζουν ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο, απλώς θα πολλαπλασίαζε τα δεινά που συνεπέφεραν 5 χρόνια μνημονιακού βίου: Ελλείψει παραγωγικής βάσης, λαϊκής κινητοποίησης και συνοχής, λειτουργικότητας των θεσμών κ.ο.κ. θα οδηγούσε σε μια ραγδαία υποτίμηση των εισοδημάτων της πλειοψηφίας, αλλά και στην ισχυροποίηση των ξένων παραγόντων που επιθυμούν να διαφεντεύουν αυτήν την χώρα –ιδιαίτερα της νέο-οθωμανικής Τουρκίας που έχει το πλεονέκτημα της εγγύτητας, αλλά και της ίδιας της Γερμανίας και των άλλων χωρών του σκληρού ευρωπαϊκού πυρήνα, που θα σπεύσουν να μας εξαγοράσουν μισοτιμής υπό το πρόσχημα της… παροχής βοήθειας στους χρεοκοπημένους Έλληνες. Για να μην μιλήσουμε για τις ραγδαίες πολιτικές επιπτώσεις μιας τέτοιας καθίζησης, την αναζωπύρωση των εμφυλιακών τάσεων, και την διολίσθηση της κοινωνίας στον εκφασισμό.
Όλα αυτά, βέβαια, είναι γνωστά ακόμα και μεταξύ εκείνων που προκρίνουν την στρατηγική της ρήξης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ: Η Αριστερή Πλατφόρμα του Λαφαζάνη, η ομάδα του Δρόμου της Αριστεράς (ΚΟΕ), η ομάδα Νταβανέλου, και κάποιοι ανεξάρτητοι. Ωστόσο, επιμένουν για αντιπολιτευτικούς λόγους, γνωρίζοντας ή εκτιμώντας ότι μια συμφωνία ‘μνημονιακού τύπου’ είναι σχεδόν βέβαιη. Έτσι, η γραμμή της ρήξης, αποτελεί τακτικό πυροτέχνημα στον εσωκομματικό πόλεμο των χαρακωμάτων, μια θέση που χρησιμοποιείται απλώς για να καταδείξει την «κωλοτούμπα» της ηγεσίας, και την εγκατάλειψη του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», παρά πραγματική εναλλακτική λύση.
Έτσι, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ολοκληρωτικό αδιέξοδο, ιδιαίτερα για όσους επιθυμούν πραγματικά να υπερασπιστούν την ακεραιότητα και την αυτοδιάθεση της χώρας, καθώς και τα λαϊκά εισοδήματα.
Μια κυβέρνηση που δηλώνει «Κυβέρνηση Εθνικής και Κοινωνικής Σωτηρίας» οφείλει άμεσα να αναγνωρίσει αυτήν την πραγματικότητα. Και να προβεί σε μια αυθεντική ρήξη. Μόλις ανέλαβε την εξουσία, ο Αλέξης Τσίπρας είχε δηλώσει ότι «σκοπεύει να πρωτοτυπήσει, και να τηρήσει της υποσχέσεις του». Αυτήν την στιγμή, έχει μια τεράστια, τελευταία ευκαιρία να το κάνει. Πραγματοποιώντας, μάλιστα, μια αυθεντική ρήξη με ό,τι έχουμε συνηθίσει από την πολιτική και τους πολιτικούς μέσα στην Μεταπολίτευση αλλά και πριν από αυτή. Και η ρήξη αυτή είναι να… εγκαταλείψει την εξουσία!
Να παραδεχθεί δημόσια, ότι η κατάσταση βαίνει σε αδιέξοδο και ότι σε αυτές τις συνθήκες δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσει την λαϊκή εντολή που έλαβε βάσει των συγκεκριμένων προεκλογικών του δεσμεύσεων, για την ανατροπή του μνημονίου. Να ασκήσει αυτοκριτική γιατί βιάστηκε, αλλά και γιατί στην φούρια της «κυβερνώσας αριστεράς» συμβιβάστηκε με κομμάτια του κατεστημένου, την νομενκλατούρα του Γιωργάκη Παπανδρέου, τους Αμερικάνους και τους Ισραηλινούς, την Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη κ.ο.κ. Να παραδεχθεί ότι από το 2012 και μετά υποτίμησε συστηματικά όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα του επέτρεπαν σήμερα να τηρήσει άλλη γραμμή πλεύσης: Ότι αποπροσανατόλισε τις λαϊκές κινητοποιήσεις προωθώντας την γραμμή της «ανάθεσης», ότι ήταν ανέτοιμος ιδεολογικά και πολιτικά να συλλάβει την εξαιρετική πολυπλοκότητα της ελληνικής κρίσης, τις εθνικές και γεωπολιτικές τις διαστάσεις, καθώς και την ολική υπαρξιακή παρακμή της κοινωνίας μας, ότι η αυτοκάθαρση της αριστεράς από την συμμετοχή της στους πρότερους μηχανισμούς της εξουσίας δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, και ότι πρέπει να γίνει μέσα από μια ριζική ιδεολογική, οργανωτική και πολιτισμική. Και να δηλώσει ότι θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τον λαό και την χώρα, από την σκοπιά που μπορεί καλύτερα –εκείνη μιας δυναμικής αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε ένα τεράστιο ηθικό και αξιακό πλεονέκτημα εντός της ελληνικής κοινωνίας. Θα λύτρωνε τον ΣΥΡΙΖΑ από την μεγάλη πρότερη αμαρτία της ενσωμάτωσης στο μεταπολιτευτικό καθεστώς. Και θα δημιουργούσε, πραγματικά, τις προϋποθέσεις για μια πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική ανασυγκρότηση, που θα τον καθιστούσε σύντομα σε ένα πραγματικό λαϊκό, δημοκρατικό πατριωτικό κοινωνικό κίνημα.
Όλα αυτά ακούγονται ευχολόγια. Ωστόσο, είναι απολύτως ρεαλιστικά. Στην… Βενεζουέλα, το 1992 ο Τσάβες προσπάθησε να ρευστοποιήσει πολιτικά την λαϊκή δυναμική που γεννήθηκε με τις κινητοποιήσεις του 1989, πραγματοποιώντας ένα αιφνίδιο, κακοσχεδιασμένο πραξικόπημα, κινητοποιώντας τις λιγοστές φιλολαϊκές δυνάμεις εντός του βενεζουελάνικου στρατού. Προφανώς απέτυχε, παραδέχτηκε δημόσια το σφάλμα του, και φυλακίστηκε για 4 περίπου χρόνια.
Επέστρεψε στις εκλογές του 1998, αφού είχε ολοκληρώσει μια γενναία αυτοκριτική, και… νίκησε κατά κράτος τους εκπροσώπους της εκεί ολιγαρχίας, τότε, αλλά και στις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν μέχρι τον θάνατό του –θέτοντας τις βάσεις για ένα πραγματικό λαϊκό πολιτικό κίνημα που πραγματοποίησε αυθεντικές τομές στην χώρα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ αρέσκεται να αναφέρεται στο παράδειγμα της Λατινικής Αμερικής. Συνήθως όμως, το επικαλείται ως ιδεολογικό φω μπιζού στην επικοινωνιακή του φαρέτρα «μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις σε ξένες γλώσσες»…
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, αν η ηγεσία του κόμματος και της κυβέρνησης, ή ακόμα και η εσωκομματική της αντιπολίτευση θέλει να πρωτοτυπήσει πραγματικά, και να τηρήσει στο ακέραιο τις προεκλογικές τις δεσμεύσεις –θα πρέπει να μιλήσει την γλώσσα της ειλικρίνειας και να συγκρουστεί με την εδώ και δεκαετίες κυρίαρχη αντίληψη που θέλει την εξουσία αυτοσκοπό. Αυτό, ναι, στην σημερινή Ελλάδα ισοδυναμεί με μια πραγματική πολιτιστική και πολιτική επανάσταση.
Ούτως ή άλλως, το κυβερνητικό έργο στα πεδία όπου δεν επιδρά η διαπραγμάτευση με τους δανειστές, και ιδιαίτερα σε καθοριστικούς τομείς για το μέλλον του λαού, όπως είναι η Παιδεία, ο Πολιτισμός ή το Μεταναστευτικό/δημογραφικό, ακόμα και η Εξωτερική Πολιτική του Νίκου Κοτζιά, είναι όχι μόνο κατώτερο, αλλά αντιστρόφως ανάλογο των λαϊκών προσδοκιών.
Από την άλλη, στην περίπτωση που συνεχιστεί η σημερινή στάση, μάλλον πάμε για μια μνημονιακή συμφωνία ώστε να ολοκληρωθεί αυτή η φρίκη δίχως τέλος που καλείται «αξιολόγηση από τους θεσμούς», και θα πάμε σε μια δεύτερη συμφωνία το Φθινόπωρο. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κατά πάσα πιθανότητα οι Αμερικάνοι θα ζητήσουν «τα ρέστα» τους από την ψευδοϋποστήριξη που παρέχουν σήμερα, απαιτώντας συναίνεση στην προετοιμαζόμενη «λύση» του Κυπριακού, μέσω της επαναφοράς ενός σχεδίου χειρότερου από το αντίστοιχο του Ανάν. Σε αυτήν την περίπτωση, η μεταπολίτευση θα τελειώσει με τον τρόπο που ξεκίνησε: Με μια ακόμη εθνική καταστροφή.
Σήμερα, οι δυνάμεις που βρίσκονται στην κυβέρνηση έχουν μια τελευταία ευκαιρία. Ή να διατυπώσουν μια αυθεντική ουσιαστική ρήξη με την μεταπολίτευση, τα πολιτικά ήθη και τις πρακτικές της εξουσίας της. Ή να συνεχίσουν ακάθεκτοι προς ένα ολοκληρωτικό Βατερλώ. Όλα τα άλλα, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις…
24 ΣΧΟΛΙΑ
Δεν είμαστε καλά! Τι είναι αυτά που λέει το Άρδην Ρήξη και ο Καραμπελιάς τελευταία; Από πού συνάγεται οτι τη ρήξη “Η κοινωνία, βέβαια, δεν την επιθυμεί. Και στην πραγματικότητα, όλοι γνωρίζουν ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο, απλώς θα πολλαπλασίαζε τα δεινά που συνεπέφεραν 5 χρόνια μνημονιακού βίου”; Λέτε αυθέραιτα πράγματα για να καταλήξετε οτι πρέπει να παραιτηθεί η κυβέρνηση και να έρθει ποιος; Ο Σαμαράς;
Από πού προκύπτει οτι η ρήξη θα φέρει δεινά, οτι το εθνικό νόμισμα είναι καταστροφή, όπως υποστηρίζετε από εδώ; Αποδείξτε αυτά που λέτε αλλιώς δεν έχουν καμιά δόση αλήθειας και είναι και πάρα πολύ περίεργα…!
Αν αντιλαμβανομαι καλα, ο Καραμπελιας θελει να διαφυλαξει το ΣΥΡΙΖΑ. Διοτι η καταστροφη ( οικονομικη-εθνικη-γεωστρατηγικη) θα ερθει γρηγορα. Και μαζι με το ΣΥΡΙΖΑ θα φορτωθει την πανωλεθρια και ολη η αριστερα.
Και επιπλεον..ποιοι θα μας οδηγησουν ρε φιλε στη δραχμη?…Αυτοι που δεν ξερουν να δενουν ουτε τα παπουτσια τους?
Καλα που ζεις?…απο το φεγγαρι επεσες?…….
http://www.analyst.gr/2015/05/28/trapeziki-apognosi/
Το ποιος θα μας οδηγήσει σε εθνικό νόμισμα είναι μια άλλη συζήτηση. Αλλά πρώτα να δούμε τι θέλουμε, αν θέλουμε εθνικό νόμισμα. Το αν είναι αυτή η κυβέρνηση ικανή, εγώ λέω οτι δεν είναι αλλά πρέπει να πούμε ποιους θα βάλουμε στη θέση τους και πρέπει να είναι καλύτεροι, όχι χειρότεροι. Αν ο Καραμπελιάς προτείνει κάτι επ αυτού, π.χ. κάποιο σχήμα στο οποίο θα συμμετέχει, πολύ ευχαρίστως να το ακούσουμε. Αλλά με ποιες ιδέες; Πάση θυσία ευρώ και να πληρώνουμε στο ακέραιο και εγκαίρως το χρέος;
Τα τελευταία χρόνια έχουν βγει πάμπολλες έρευνες από ιδρύματα, τράπεζες, επιμελητήρια που λένε ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα είχε οικονομικές συνέπειες ανυπολόγιστες. Κάποιες μπορεί να υπερβάλλουν να εξυπηρετούν συμφέροντα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, αλλά από την άλλη πλευρά από αυτούς που στηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή (Λαπαβίτσας, Καζάκης, Αλαβάνος, Λαφαζάνης) δεν εχει υπάρξει ούτε μια μελέτη που να μας δίνει μια εικόνα πως θα είναι η οικονομία μετά από 6 μήνες, 1 χρόνο, 2 χρόνια κ.λπ. Όλοι λένε την αίσθησή τους ότι θα δυσκολευτούμε λίγο αλλά θα τα καταφέρουμε. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Δεν μπορούν να πάρουν έναν ολόκληρο λαό στο λαιμό τους με την αίσθηση που έχουν για τα πράγματα.
Το ότι δεν απαντούν σοβαρά στο πως θα είναι η οικονομική ζωή με μια αξιόπιστη μελέτη έχει αντίκρισμα και στον κόσμο δεν έχει βγει ούτε μια δημοσκόπηση (φιλο-νδ, φιλο-συριζαίικη) που να δείχνει ότι η πλειοψηφία ή έστω μια ισχυρή μειοψηφία θέλει επιστροφή στη δραχμή. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις πάνω από 70% είναι με Ο κόσμος λοιπόν δεν θέλει την επιστροφή στη δραχμή για οικονομικούς λόγους, αλλά και γιατί βλέπει και κάτι ακόμα που όσοι το μυαλό τους είναι κολλημένο στον οικονομισμό (και τα τελευταία πέντε χρόνια είναι πολλοί) δεν μπορούν να δουν. Τη διεθνή θέση της χώρας. Αν βγούμε από το ευρώ για κάποια χρόνια θα είμαστε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, δεν θα το εκμεταλλευτούν αυτό οι Τούρκοι και οι Αλβανοί; Εδώ τώρα που έχουμε μια ισχυρή (θεωρητικά) θέση και οι Τούρκοι διαρκώς προκαλούν, ενώ και οι Αλβανοί ευθυγραμμίζονται μαζί τους και αυτοί ακολουθούν αναθεωρητικοί πολιτικοί, αν μας απομονώσει η Ευρώπη δεν θα το εκμεταλλευτούν και δεν θα βγουν πιο επιθετικά;. Αυτά όμως δεν τα βλέπετε, ο πατριωτισμός εξαντλείται στο εθνικό νόμισμα, λες και μέχρι το 2000 η Ελλάδα ήταν μια ανεξάρτητη, κυρίαρχη χώρα.
Το νόμισμα εργαλείο είναι μπορεί να σε βοηθήσει μπορεί και να σε καταστρέψει, εμάς σαν οικονομία η είσοδος μας δημιούργησε πολλά προβλήματα (παραγωγική αποσάθρωση) και τότε το Άρδην ήταν κατά της εισόδου στην ΟΝΕ, τώρα θα δημιουργήσει πολλά περισσότερα προβλήματα (οικονομικά, εθνικά κ.α)
Αν σε μερικά χρόνια η ΟΝΕ οδηγηθεί σε διάλυση, που είναι πολύ πιθανό, τότε αφού έχουμε κάνει τα απαραίτητα βήματα σε οικονομία (παραγωγική ανασυγκρότηση) και σε γεωπολιτικό επίπεδο (συμμαχίες με γειτονικά κράτη για να μην βρεθούμε μόνοι μας) τότε να ζητήσουμε να φύγουμε. Αλλά τώρα ας μην ταυτιζόμαστε με τον ορκισμένο εχθρό της Ελλάδος, τον Σόιμπλε που εδώ και χρόνια σταθερά και με επιμονή θέλει να μας πετάξει από την Ευρωζώνη.
Και κάτι τελευταίο δεν υπάρχει λογική στο επιχείρημα να μείνουν οι συριζαίοι με κάθε κόστος (οικονομική καταστροφή, νέο μνημόνιο, να περάσει νέο σχέδιο Αναν στην Κύπρο, οι Αλβανοί και οι Τούρκοι να ξεσαλώνουν σε Ήπειρο, Θράκη, Αιγαίο) στην εξουσία από το φόβο να μην έλθουν κάποιοι άλλοι. Είναι λογική αυτή;
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
http://www.analyst.gr/2015/05/28/trapeziki-apognosi/
The Guardian: Euro exit plan wins Wolfson prize
http://www.theguardian.com/business/2012/jul/05/euro-exit-plan-wolfson-prize
Μπορώ να μάθω γιατί ο Βιλιάρδος είναι πιο έγκυρος οικονομολόγος από τον Καζάκη ή τον Λαπαβίτσα; Φυσικά και δεν υπάρχει απάντηση. Η απάντηση είναι οτι ΤΩΡΑ πρέπει να ανοίξει ΔΗΜΟΣΙΑ η συζήτηση για το εθνικό νόμισμα και τη σύγκριση με το ευρώ, ανάμεσα στους οικονομολόγους. Ποιος δεν θέλει να γίνει αυτή η συζήτηση; Όσοι υπερασπίζονται μετά μανίας την πάση θυσία παραμονή μας στο ευρώ! Δηλαδή η ΝΔ, το Ποτάμι, όλα τα κυρίαρχα media κλπ. Και αν μη τι άλλο, τουλάχιστον αυτή σας η ταύτιση μαζί τους θα έπρεπε να σας ανησυχεί.
Και πώς ο κόσμος θα θέλει εθνικό νόμισμα όταν ΠΟΤΕ δεν έχει γίνει αυτή η συζήτηση; Αφήστε που οι δημοσκοπήσεις των γνωστών δημοσκόπων δεν μπορεί να θεωρούνται και τόσο… αντικειμενικές. Ή μήπως τόσα χρόνια δεν καταγγέλαμε τις ίδιες αυτές δημοσκοπικές εταιρίες;
Ο Σόιμπλε καθόλου δεν θέλει να μας πετάξει από το ευρώ, αν ήταν έτσι θα το είχε κάνει ήδη.
Επίσης κανένας από όσουε υποστηρίζουν το εθνικό νόμιμα δεν λέει οτι αρκεί από μόνο του, λέει όμως οτι είναι απαραίτητη συνθήκη για λαική κυριαρχία και οικονομική ανάκαμψη των λαϊκών στρωμάτων.
Επίσης είναι ντροπή να βγαίνει σήμερα ο Καραμπελιάς στο 9.89 και να μη λέει λέξη για το χρέος παρά να αποδίδει όλα μας τα δεινά στις εσωτερικές παθογένειες, ρητορική καθαρά της δεξιάς, του Άδωνη και όλων των μνημονιακών.
μια πρώτη απάντηση ότι τουλάχιστον ο Βιλιάρδος στα κείμενά του έχει και καμιά 10 πηγές για να τεκμηριώσει αυτά που λέει. Ο Λαπαβίτσας τώρα όταν πιάνει στασίδι στα κανάλια μιλά για την αίσθησή του ότι μετά το εξάμηνο που θα είμαστε στη δραχμή όλα θα πάνε καλά. Ε ναι μετά από εξι μήνες σίγουρα θα καλυτερεύσουν τα πράγματα να δούμε σε αυτό το εξάμηνο τι θα γίνει.
Ποιος εμποδίζει να γίνει η συζήτηση; Κανείς γίνεται εδώ και πέντε χρόνια, ας φέρουν όμως και μια μελέτη, χρόνια και χρόνια ο Αλαβάνος αυτό έλεγε να ανοίξει η συζήτηση, έχει ανοίξει, ας την πάνε ένα βήμα παραπέρα από να πιπιλάνε όλη την ώρα αυτή την καραμέλα. Κανείς δεν εμποδίζει τους δραχμικούς οικονομολόγους ο Καζάκης κάποτε ήταν πρώτη μουρη στα κανάλια (ο Παπαδάκης τον είχε μια φορά την εβδομάδα, στον Αλφα ήταν 6 ώρες τη μέρα, τον Κόντρα τον βγάζει ακόμα), ο Λαπαβίτσας είναι νέος αστέρας. Αλλά αποκρύπτεται κάτι τα δραχμικά κόμματα όσες φορές κατέβηκαν στις εκλογές πάτωσαν, αυτό πως το εξηγείται;
Αυτά περί ομοιότητας με τον Αδωνη να τα πάρετε πίσω γιατί είναι φασισμός όταν δεν μας αρέσουν αυτά που λέει κάποιος να του λέμε ότι είναι με τον Άδωνη.
Πραγματικά είναι η πρώτη φορά που στέλνω μήνυμα, διότι η κλασσική Ελληνική ανευθυνότητα έχειν και τα όριά της…..για ποιά ταύτιση μιλάτε κύριε?…..όταν κάποιοι αρθρώνουν υπεύθυνο λόγο και δεν είναι ανεύθυνοι αρλουμπολόγοι, όπως οι περισσότεροι δραχμικοί,θέλουν την επιστροφή Σαμαρά?…..τελικά σ αυτόν τον τόπο έχει αρχίσει και χάνεται η αίσθηση των πραγμάτων και των καταστάσεων……..πάρτε το χαμπάρι η αρλούμπα πάει σύννεφο και χάνουμε ενέργεια σαν κράτος, και σαν λαός, σε λάθος πεδίο μάχης……πραγματικά θλίβομαι να παρακολουθώ τον κόσμο να προσπαθεί να στραφεί στην παραγωγή αβοήθητος εδώ και χρόνια …..και αυτοί μας έχουνε τρελάνει με το BRUSSELS GROUP ΤΡΟΜΆΡΑ ΤΟΥΣ..!!!!!!!!!
Εθνική κυριαρχία ενός κράτους χωρίς Εθνικό νόμισμα δεν γίνεται να υπάρξει.
Και απορώ με τους πατριώτες, όπως λένε, του Άρδην-Ρήξη που επιμένουν για να παραμείνει η Ελλάδα μέσα στον ζουρλομανδύα του Γερμανικού ευρώ.
Παραμονή στο Γερμανικό ευρώ σημαίνει συνεχή μνημόνια φτωχοποίησης του λαού & ξεπουλήματος της πατρίδας χωρίς τέλος.
Επιστροφή στο Εθνικό νόμισμα σημαίνει ανάκτηση της κυριαρχίας του λαού και της πατρίδας με παράλληλη επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή.
Όσο για το επιχείρημα που λένε μερικοί ότι αν βγούμε από την ευρωζώνη θα μας επιτεθούν οι Τούρκοι και οι Αλβανοί, δεν υπάρχει πιο μεγάλη ανευθυνότητα. Λες και πριν μπούμε στην ευρωζώνη μας κάνανε επιθέσεις! Εξάλλου η Ελλάδα θα παραμείνει μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ και μετά την επιστροφή στο Εθνικό νόμισμα.
Και κάτι τελευταίο, ο Σόιμπλε δεν θέλει την Ελλάδα έξω από το Γερμανικό του ευρώ αλλά την θέλει μέσα και μόνιμα γονατισμένη στα “τέσσερα” χωρίς καμιά προοπτική ανάκαμψης.
Κε Μπάρτα φαίνεται έχετε ξεχάσει την εισβολή στην Κύπρο και την Κατοχή της μισής Κύπρου. Ο Καραμανλής τότε για αυτό μας έβαλε στην Ευρώπη για να αντιμετωπίσει την πίεση της Τουρκίας. Αλλά ότον φτάνετε να λέτε ότι δεν πρόκειται να κουνηθούν οι Τούρκοι, όταν οι φρεγάτες τους φτάνουν μέχρι το Σούνιο και στη Θράκη κάνουν ότι γουστάρουν, τότε ο πατριωτισμός σας, να το πω απλά, χάνει λάδια.
Ασχολίαστο ότι ο Σόιμπλε θέλει την Ελλάδα στο ευρώ.
To λινκ που έδωσα δεν το σχολιάσατε. Υπάρχει βραβευμένη μελέτη για το πώς θα γίνει η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Επίσης συζήτηση είναι να βρίσκεται ο ένας απέναντι στον άλλο, όχι οι παράλληλοι μονόλογοι. Γιατί τα κανάλια δεν καλούν πρόσωπο με πρόσωπο τους μεν και τους δε να επιχειρηματολογήσουν ισότιμα; Αν οι θέσεις σας ταυτίζονται με της δεξιάς δεν φταίω εγώ που το επισημαίνω.
Πάντως είναι εμφανής η αδυναμία κατανόησης των απόψεων του Άρδην από πολλούς…..κάτι το οποίο δεν γνωρίζω αν γίνεται ηθελημένα ή όχι…..αν δεν γίνεται ηθελημένα τότε υπάρχει πρόβλημα αλληλοκατανόησης…..(φαντάσου τι εχει να γίνει σε περίπτωση επιστροφής στην δραχμή…!!!!!…..BACK TO THE FUTURE…!!!!
Κύριε Βασίλη, στην σημερινή ειδικά εποχή,η επιβίωση ενός εθνικού κράτους εξαρταται μόνο απο το εθνικό νόμισμα και την πρωτογενή παραγωγή?
Ο Καραμπελιάς έχει επισημάνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται ίσως στο δυσκολότερο σημείο του κόσμου!!!!!!…αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό?
Σύγχρονα Εθνικά Κράτη, σε καυτές ζώνες του πλανήτη,για να επιβιώσουν πρέπει να έχουν οργάνωση τύπου ΙΣΡΑΗΛ,όσο και αν προκαλεί ξινίλα σε κάποιους αυτό,αλλιώς ας κάτσουμε στα αυγά μας γιατί όπως λέει και ο λαός μας με π……… δεν βάφονται αυγά…!!!!!!
Γιατί κύριε Τούντο, τις τελευταίες δεκαετίες προέκυψε αυτό που λέτε ότι -ζούμε στο δυσκολότερο σημείο του πλανήτη-; Αυτό συμβαίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια, προς τι λοιπόν η καινοτομία; Και κατά ποίον τρόπο μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. διασφαλίζεται η εθνική μας ασφάλεια και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας αυτού του τόπου; Φυσικά και μπορούσαμε να φύγουμε από την Ε.Ε., αλλά είπαμε, για το σκοπό αυτό ήθελε κάποια προετοιμασία, αν όλη η αντίληψή του πολιτικού μας συστήματος κινείται μάσα στα πλαίσια του ευρωμονόδρομου, φυσικό είναι, που καταλήξαμε σε αυτό το αδιέξοδο, οικονομικό και γεωπολιτικό. Φυσικά αν οδηγηθούμε σε πλήρη ρήξη αυτή την στιγμή, λογικό είναι να δεχτούμε παντός είδους επιθέσεις από το ευρωατλαντικό σύστημα και δεν εννοώ μόνο αυτές που περιορίζονται στον οικονομικό τομέα, είναι δυνατόν οι ιμπεριαλιστές, που επεκτείνουν τις βλέψεις τους μέχρι το ζωτικό χώρο της Ρωσίας, να μας αφήσουν να ξεφύγουμε τόσο εύκολα; Τα πράγματα όμως θα ήταν διαφορετικά αν όλο το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, εργαζόταν ενωμένο και μεθοδικά προς αυτή την κατεύθυνση και το κρισιμότερο σημείο ήταν, κατά την άποψη μου, η διακυβέρνηση του Καραμανλή, τότε για εμένα χάθηκε όλη η υπόθεση, τότε ήταν η χρυσή ευκαιρία, αλλά είπαμε, ας όψεται ο πολικαντισμός και ο δωσιλογισμός που κυριαρχεί σε αυτόν τον τόπο.
Για το ζήτημα του νομίσματος, ο Γ.Κ. αλλά και άλλοι από εμάς του άρδην, έχει γράψει επανειλημμένως, από το 2010. Ειλικρινά, νομίζω ότι συμμετέχω σε διάλογο κουφών. Θα προσπαθήσω να επαναλάβω τα επιχειρήματα και εδώ, αν και πλέον έχει αρχίσει και γίνεται κουραστική η συζήτηση, όχι για τίποτα άλλο, γιατί δεν προχωράει βήμα από την αρχική της φάση, 5 χρόνια πίσω.
Θεωρητικά, αν είχαμε μια Χ οικονομία, που δεν έχει εθνικό νόμισμα, και αντιμετωπίζει τα προβλήματα της Ελλάδας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η απόκτηση εθνικού νομίσματος από αυτήν την Χ οικονομία, είναι μια σωστή επιλογή. Σε αυτό απαντούν πολύ εμπεριστατομένα άνθρωποι όπως ο Λαπαβίτσας, αλλά και άλλοι οικονομολόγοι.
Αλλά όπως ξέρετε, οι οικονομολόγοι είναι θεωρητικοί.
Στην πραγματικότητα, η παραγωγική ανυπαρξία της Ελλάδας, η κατάσταση των κρατικών θεσμών της, η έλλειψη κοινωνικής συνοχής, και ο χαμηλός βαθμός κινητοποίησης της ελληνικής κοινωνίας –και πάνω απ’όλα η γεωπολιτική πραγματικότητα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας (νεο-οθωμανική Τουρκία, εξάρτηση των εισαγωγών μας από την Γερμανία κ.ο.κ.), καθιστούν ΑΔΥΝΑΤΗ την άμεση έξοδό μας από το ευρώ, και το πέρασμα σε ένα εθνικό νόμισμα.
Γιατί ΔΕΝ μπορεί να την διαχειριστεί ΟΥΤΕ το κράτος στην κατάσταση που είναι, ΟΥΤΕ η κοινωνία στην κατάσταση που είναι, ΟΥΤΕ η οικονομία στην κατάσταση που είναι. Και χώρια που η γεωπολιτική πραγματικότητα δεν συγχωράει στην Ελλάδα περαιτέρω κλυδωνισμούς. Εδώ μια διαπραγμάτευση μπλόκαρε για μερικούς μήνες, και ήδη η Αλβανία θέτει ζήτημα συνόρων, η Τουρκία αλωνίζει στην Θράκη, οι Αμερικάνοι ετοιμάζουν επίλυση του Κυπριακού κ.ο.κ.
Δεύτερον, η ύπαρξη ενός εθνικού νομίσματος σαφώς βοηθάει, αλλά δεν λύνει από μόνη της ούτε το ζήτημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης μιας χώρας, ούτε το ζήτημα της εθνικής της ανεξαρτησίας. Από το 1832, η Ελλάδα είχε δικό της νόμισμα, και ήταν ελάχιστες οι στιγμές εκείνες που αποφάσισε μόνη της για τις τύχες της.
Από το 1983, με εθνικό νόμισμα, η χώρα βιώνει μια σταδιακή αποβιομηχάνιση.
Δεύτερον, υπάρχει, ένα οικονομολογικό τρύκ στην τάχα αυταπόδεικτη εξίσωση εθνικό νόμισμα=παραγωγική ανασυγκρότηση. Θεωρεί ως δεδομένη μια διαδικασία υποτιμήσεων, που θα καταστήσει εκ νέου ανταγωνιστική την ελληνική παραγωγή μέσω της μείωσης του εργατικού κόστους. Ωστόσο, η ελληνική οικονομία ως παραγωγικό μέγεθος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ στηριζόμενη αποφασιστικά στο χαμηλό εργατικό κόστος. Γιατί άλλες κοινωνίες που βγαίνουν από μεγαλύτερη φτώχεια από την δική μας, και έχουν υποτριπλάσιο κατά κεφαλήν εισόδημα, θα τα καταφέρουν πολύ καλύτερα.
Η Ελλάδα μπορεί να ανασυγκροτηθεί παραγωγικά μόνο αν επενδύσει στο ανθρώπινο κεφάλαιο, στην έρευνα και την εξέλιξη, σε ορισμένες τεχνολογικές αιχμές, και βέβαια σε ένα πολύ καλά οργανωμένο δίκτυο συνέργειας μικρών-μεσσαίων επιχειρήσεων. Από αυτά, κυρίως το κλειδί είναι το ανθρώπινο δυναμικό, που σήμερα εγκαταλείπει η χώρα, και το αίνιγμα είναι η οργανωτική υστέρηση που χαρακτηρίζει τον ελληνισμό (και ιδιαίτερα τους θεσμούς του)… από την εποχή της ακμής των Αμπελακίων, για να μην πούμε από την τελευταία περίοδο ακμής του Βυζαντινού κράτους.
Αυτά τα πράγματα ΔΕΝ λύνονται με την δραχμούλα. Λύνονται με μια κολοσσιαία ανατροπή σε επίπεδο διοικητικό-κρατικό, που σημαίνει μια επανάσταση στις νοοτροπίες των ανθρώπων, ώστε να αποκατασταθεί και πάλι η λειτουργικότητά τους.
Θα πρέπει να καταλάβουμε καλά, ότι η συζήτηση περί εθνικού νομίσματος έχει δύο αξίες. Πρώτον, μια θεωρητική-στρατηγική, που να μας δείχνει το που θα έπρεπε να πάμε σε δέκα-είκοσι χρόνια, αν τα καταφέρουμε στα ενδιάμεσα στάδια, όπου θα ανακτήσουμε την στοιχειώδη λειτουργικότητα του κράτους και την ανασυγκρότηση της κοινωνίας μας. Και πάλι, βέβαια, αν με ρωτούσατε τι θα ήθελες, ένα εθνικό ελληνικό νόμισμα, ή ένα κοινό βαλκανικό νόμισμα που θα προέκυπτε από την διασύνδεση των συμπληρωματικών οικονομιών της Σερβίας, της Βουλγαρίας, και της Ελλάδας δεν θα ήξερα αυτήν την στιγμή τι να σας απαντήσω.
Ή έτερη χρησιμότητα της συζήτησης περί εθνικού νομίσματος, είναι ιστορική, για να συζητήσουμε τις τεράστιες ευθύνες εκείνων που μας έβαλαν στον ευρώ, και επίσης, την εγκληματική αδιαφορία που επέδειξε τότε η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας –την οποία πλήρωσε βέβαια δέκα ή δεκαπέντε χρόνια μετά, με την χρεοκοπία της χώρας.
Τα λοιπά, λυπάμαι, είναι για το καφενείο, διότι λέγονται σε ένα επίπεδο του τύπου ‘ξέρεις τι θα ‘κανα εγώ ρε, αν ήμανε πρωθυπουργός;!’. Δεν μπορείς να συζητάς έτσι αν θέλεις να συγκροτήσεις κίνημα.
Δεν υπάρχει καμιά αυταπόδεικτη εξίσωση εθνικό νόμισμα = παραγωγική ανασυγκρότηση. Εσείς προφανώς δεν διαβάζετε τα σχόλια αλλά ούτε και εκείνους που μιλάνε για δραχμή. Εξηγήστε πώς με το ευρώ θα αντιμετωπίσουμε την παραγωγική ανυπαρξία, πώς τη μετανάστευσή των επιστημόνων. Ο Καραμπελιάς είναι ωραίος διανοητής αλλά από οικονομικά φαίνεται οτι δεν έχει ιδέα. Για να πάμε από την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα σε όσα σωστά λέτε, είναι απαραίτητη συνθήκη να ελέγχουμε το νόμισμα μας. Απαραίτητη, όχι αρκετή, αναγκαία, όχι και ικανή συνθήκη. Με εθνικό νόμισμα και μια σειρά άλλα μέτρα όπως εθνικοποίηση τραπεζών, έλεγχο των τραπεζικών κινήσεων, προστατευτισμό για τα ελληνικά προϊόντα, είναι δυνατό να εκκινήσουμε την ελληνική οικονομία σε μια άλλη βάση. Το εθνικό νόμισμα είναι εργαλείο, δεν είναι το μαγικό ραβδί. Το ευρώ όμως μας δένει στο άρμα των δανειστών και δεν επιτρέπει να γίνει τίποτα σε αυτό τον πεθαμένο τόπο.
Καλέ μου άνθρωπε αν πάμε στη δραχμή τι θα γίνει με το χρέος, θα το διαγράψουμε και αυτό μονομερώς; Δηλαδή Έχω εγώ μια επιχείρηση φεσώνω όλη την αγορά (που μπορεί οι μισοί να είναι τοκογλύφοι) και μετά τους λέω μάγκες τέλος δεν δίνω φράγκο. Και την επόμενη μέρα ανοιγω νέα επιχείρηση δίχως χρέη, και όλοι θα πουν μπράβο ρε μάγκα καλά μας την έφερες, δεν πειράζει ή θα στείλουν 10 δικηγόρους να με γδύσουν και 5 μπράβους να μου σπάσουν τα παϊδια. Καλά τα σενάρια αλλά να πατούν και στην πραγματικότητα μην είμαστε μόνο στην εικονική πραγματικότητα.
Για ποια μελέτη μιλάς, ενός Αγγλου οικονομολόγου (δεν σου φαίνεται περίεργο που την έχει κάνει Αγγλος); Κανένας Έλληνας οικονομολόγος έχει κάνει καμιά μελέτη; Για βρες μια.
Για τα γεωπολιτικά θα πείς τίποτα;
Δεν ξέρω αν εσείς φεσώσατε κανέναν, εγώ πάντως από το δημόσιο χρέος δεν είδα δραχμή, ούτε ευρώ! Επομένως το διαγράφουμε, απλά! Τα golden boys των χρηματαγορών να πάνε να παίξουν σε άλλη παραλία. Αν εσείς θέλετε να πληρώνετε τους απατεώνες των χρηματαγορών, δικαίωμά σας, αλλά δεν φταίμε εμείς οι υπόλοιποι τίμιοι εργαζόμενοι.
“Ο.Κουμαρέλλας: Τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε στην περίπτωση μονομερούς διαγραφής του χρέους και καθιέρωση νέου Εθνικού κρατικού νομίσματος”.
http://www.epamhellas.gr/arxeio/28469
“Τα δώδεκα βήματα μετάβασης στο Εθνικό νόμισμα”
http://epam-agria.blogspot.gr/2015/03/blog-post_9.html
Ημερίδα 5 οικονομολόγων με θέμα «Διαγραφή Χρέους & Μετάβαση στο Εθνικό Νόμισμα»
https://www.youtube.com/watch?v=bO8P1J827XA
Όταν θα γίνεται κυβέρνηση μην ξεχάσετε να σκίσεται τα μνημόνια μαζι με την διαγραφή του χρέους…..
Πριν είχαμε την δυνατότητα να το διαγράψουμε μονομερώς, τώρα με αυτά που έχουν υπογράψει, πήγε περίπατο και αυτή η δυνατότητα.
Όταν κάποιος επένδυε σε ελληνικά ομόλογα απολάμβανε και το ανάλογο ρίσκο της επένδυσής του, με την απόδοση υψηλότερων επιτοκίων, δηλαδή μεγάλο ρίσκο–>μεγαλύτερη και η απόδοση, δεν υπήρχε κανένας νομικός περιορισμός ως προς την μονομερή διαγραφή ως του χρέους, διότι ήδη το ενδεχόμενο αποτυχίας (ρίσκο) είναι εκ των προτέρων γνωστό και μάλιστα με την ανάλογη επιβράβευση (υψηλά επιτόκια) στην περίπτωση αίσιας κατάληξης.
Αλλά είπαμε οι προδοσία των μνημονίων, δανειακών συμβάσεων και αγγλικού δίκαιου, κατέστησε την χώρα δεμένη χειροπόδαρα.
Πραγματικά το εθνικό νόμισμα από όποια πλευρά και αν το δεις έχει τα πλεονεκτήματά του. Οι ισχυρισμοί ότι δήθεν θα υπάρξει πληθωρισμός, ότι αυτοί που έχουν τα λεφτά τους έξω θα αγοράσουν όλη την Ελλάδα, σε περίπτωση που πάμε στην δραχμή δεν ισχύουν, διότι αυτά τα φαινόμενα συμβαίνουν ήδη, αν όχι περισσότερο, με το ευρώ και αυτή την στιγμή όποιος έχει χρήμα μπορεί να αγοράσει ότι θέλει π.χ. διαμερίσματα που κόστιζαν 200 χιλ αυτή την στιγμή πουλιούνται με τα μισά και λιγότερο, επίσης μπορεί το ευρώ να μην είναι πληθωριστικό, αλλά η κατάσταση που βιώνουμε οδηγεί σε καταστάσεις αποπληθωρισμού και εσωτερική μείωση της καταναλωτικής δυνατότητας του Έλληνα πολίτη πράγμα που είναι χειρότερο από ένα πληθωριστικό νόμισμα . Ο ισχυρισμός επίσης ότι δεν παράγουμε τίποτα επίσης δεν συνηγορεί υπέρ του ευρω, διότι δεν έχει να κάνει σε τίποτα το νόμισμα στην προκειμένη περίπτωση, αλλά η παραγωγή. Κάποιος για να καταναλώνει χρειάζεται και να παράγει, διαφορετικά ανεξαρτήτως νομίσματος η κατάσταση είναι η ίδια, διότι το νόμισμα είναι αντιπροσωπευτική αξία, ακόμα περισσότερο ως εισόδημα, των παραγωγικών σου δυνατοτήτων και της εργασίας σου και την δίκαιη κατανομή αυτών. Η έξοδός μας από την Ε.Ε με ταυτόχρονη διαγραφή του χρέους, όταν ακόμα δεν είχαμε υπογράψει τα μνημόνια και τα αγγλικά δίκαια, έδινε στην χώρα ελπίδες και για αναπαραγωγική ανασυγκρότηση και γενικά για ένα καλύτερο μέλλον, αν υποθετικά δεχθούμε, ότι θα είχαμε σωστές κυβερνήσεις, πληροφορημένους πολίτες, χωρίς τους δογματισμούς του παρελθόντος, μιας και η εθνική κυριαρχία σου δίνει περισσότερα εργαλεία να ρυθμίσεις την οικονομία σου καλύτερα και αποτελεσματικότερα.
Αυτά εν ολίγοις και περιληπτικά για τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος.
Αυτή την στιγμή όμως είναι αδύνατον να αποχωρήσουμε από το ευρώ και θα το εξηγήσω αμέσως, χωρίς να λαμβάνω υπόψη άλλες σημαντικές παραμέτρους, παρά μόνο την οικονομία. Αν αποφασίσουμε να έρθουμε σε πλήρη ρήξη αυτή την στιγμή, μέχρι να εκδώσουμε δικό μας νόμισμα θα περάσουν 8 εώς και 12 μήνες, όπως λένε οι ειδικοί, πως λοιπόν θα περνούσαμε όλο αυτό το διάστημα χωρίς δικό μας νόμισμα; Ακόμα και αν ήμασταν παραγωγικοί και υπήρχαν όλα τα αγαθά, θα έπρεπε να για όλους αυτούς τους μήνες να κινούμασταν με άμεσες ανταλλαγές προϊόντων, όπως συνέβαινε τα παλιά χρόνια, μιας και δεν θα υπάρχει καθόλου ρευστό από την μία και είναι σαφές ότι θα έπρεπε να ξεχάσουμε το ενδεχόμενο του δανεισμού για πολύ-πολύ καιρό.
Για αυτό κατ’ επανάληψη έχω πει πως τώρα είναι αργά, διότι έπρεπε προ καιρού να έχουν κινηθεί υπογείως προς αυτή την κατεύθυνση, ώστε η μεταβατική περίοδος των 8-12 μηνών να ελαχιστοποιηθεί και αυτά μόνο στο πεδίο της οικονομίας, διότι ήδη είπα, πως δεν έχω κάνει καμιά αναφορά σε άλλους ακόμα κρισιμότερος παράγοντες που θα οδηγούσαν σε αίσιο τέλος του όλου εγχειρήματος. Για όλα αυτά πιστεύω πως είναι περισσότερο αντιληπτό πως, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μη εξαιρουμένου του σύριζα, αλλά και όλων των ελληνικών κομμάτων της βουλής κινούνταν το λιγότερο ερασιτεχνικά, αν όχι προδοτικά, όλα τα προηγούμενα κρίσιμα χρόνια και μας οδήγησαν σε πλήρες αδιέξοδο.
@ Κεράσια και κρίνοι
Η μελέτη του Άγγλου οικονομολόγου που λες, αν μπήκες στον κόπο να την διαβάσεις προτού την αναφέρεις, προτείνει τον “λιγότερο αποδιοργανωνικό τρόπο” εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Λιγότερο αποδιοργανωτικό για την ευρωζώνη, και όχι για την Ελλάδα (…the least disruptive way to organise a breakup of the troubled eurozone).
Παρακάτω λέει τα εξής:
They [η Γερμανία] probably want to see Greece leave, but they don’t want to be seen to be pushing her. Once she’s out of the way, Germany may be more flexible.
Δηλαδή με λίγα λόγια, λέει ότι οι Γερμανοί θέλουν να βγούμε από την ευρωζώνη, χωρίς να φανεί ότι το επιδιώκουν.
Προφανώς για να μην φανεί ότι οι ίδιοι μας τιμώρησαν με μια οικονομική καταστροφή, αλλά να δωθεί η εντύπωση ότι έτσι ήταν φυσικό να γίνει.
Τώρα, από πού συμπεραίνεις το αντίθετο από αυτό που λέει, δεν ξέρω.
Αλλά και πάλι για ποιό λόγο να συζητάμε μία μελέτη, την ώρα που είναι κοινός τόπος στη συντριπτική πλειοψηφία των οικονομολόγων ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είχε καταστροφικές συνέπειες -για την ίδια.
Αγαπητέ συντάκτη αυτό που ζητάς δεν μπορεί και δεν πρόκειται να γίνει γιατί η αριστερά και δη στην Ελλάδα και την Κύπρο δεν είναι ευθυνόφοβη, δε φοβάται δηλ. να αναλάβει ευθύνες, αλλά ανεύθυνη δηλ. δε νοιάζεται για το αποτέλεσμα των ενεργειών της αρκεί να ικανοποιούνται τα ιδεολογικά της φετίχ… Το είδαμε πρόσφατα στην Κύπρο με το Χριστόφια και θα το διαπιστώσουμε λίαν συντόμως και στην Ελλάδα με το Σύριζα…. Καλή δύναμη λοιπόν και να δούμε ποιος θα τα μαζέψει όταν αποφασίσουν να φύγουν….