του Ἀρχιμανδρίτη Ἀθανάσιου Παραβάντσου
Ἡ ἠθοποιός Σμαράγδα Καρύδη σχολίασε τά τραγικά γεγονότα των πυρκαγιῶν τῆς Ἀνατολικῆς Ἀττικῆς μέ τρόπο πού κατά τή γνώμη μου παρουσιάζει ἔντονο ἐνδιαφέρον, γιατί εἶναι χαρακτηριστικός τῆς ἐθνομηδενιστικῆς ἰσοπεδωτικῆς νοοτροπίας πού κυριαρχεῖ στίς ἐλίτ τῆς χώρας.
Ἀρχικά διερωτᾶται: «Μήπως τό πιό φοβιστικό (sic) πράγμα πού κυκλοφορεῖ αὐτές τίς μέρες εἶναι αὐτό τό (hashtag) prayforGreece; Αὐτό τό μοιραῖο και μοιρολατρικό pray;…Τί σημαίνει pray; Ὅτι ἀφοῦ οὕτως ἤ ἄλλως δέ μπορεῖ ν’ ἀλλάξει τίποτα, ἀφοῦ θά ψηφίζουμε ὅπως πάντα τούς ἀνίκανους, τούς πονηρούς, ἀφοῦ διαχρονικά θά καῖμε τά δάση, θά χτίζουμε ὅπου καί ὅπως νά’ναι…» κλπ. Κατ’ἀρχήν τό συγκεκριμένο χάσταγκ ξεκίνησε ἀπό τό ἐξωτερικό καί εἶναι μᾶλλον ἀγγλοσαξωνικῆς ἔμπνευσης, κυρίως ἀμερικανικῆς, ἀφοῦ ἐκεῖ συνηθίζουν οἱ πολιτικοί νά χρησιμοποιοῦν τήν παρότρυνση περί προσευχῆς γιά διάφορα δημόσια θέματα. Συνεπῶς ἡ ταύτιση ἀπό τήν Καρύδη τοῦ prayforGreece μέ ἑλληνική πρωτοβουλία καί στή συνέχεια ἡ σύνδεση τοῦ χάσταγκ μέ ὑποτιθέμενη ἑλληνική «παθητικότητα καί ἀδράνεια» εἶναι τουλάχιστον ἀτυχής, ἄν ὄχι κακοήθης.
Ἔπειτα ἡ ταύτιση προσευχῆς καί παθητικότητας δείχνει ὅλη τήν ἀμάθεια καί τήν ἐπακόλουθη ἀσέβεια τοῦ ἑλληνικοῦ τζέτ-σέτ ἀπέναντι στίς ὑπαρξιακές παραδόσεις αὐτοῦ τοῦ λαοῦ καί τόπου, ἀσχέτως ἄν κάποιος εἶναι πιστός ἤ μή. Ὅταν βρίσκεται κανείς μπροστά σέ δεκάδες ἀπανθρακωμένα πτώματα, τότε δέν εἶναι ἡ στιγμή γιά…ἀκτιβισμό καί ἀλλαγές, ὅπως μέ ρηχότητα προτείνει ἡ Καρύδη, ἀλλά γιά περισυλλογή μπροστά στό ἔσχατο νόημα τῆς ζωῆς, μπροστά στό μυστήριο τοῦ κακοῦ καί τοῦ κοινωνικοῦ πόνου τό ὁποῖο διαπερνᾶ καί διαποτίζει τό ἱστορικό γίγνεσθαι. Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι καί τό νόημα τῆς προσευχῆς στόν ὅποιο Θεό, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ σχεδόν πανανθρώπινη ἀντίδραση στίς φυσικές καί ἄλλες συμφορές. Θά ὑπάρξει μετά χρόνος γιά ἐνεργό δράση καί σχεδιασμό. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι δέν ὑπάρχει πολιτική βούληση πρός τοῦτο. Καί παρακάτω ἡ Καρύδη ταυτίζει τήν νεοελληνική κοινωνία μέ τήν ἀδράνεια καί νωθρότητα (ἐπιμένοντας σέ ἕναν εὐρύτατα διαδεδομένο μύθο) καί ὄχι στήν μετριοκρατία καί ἀναξιοκρατία τῆς κομματοκρατίας πού ἀποτελεῖ τόν πραγματικό πυρήνα τοῦ διαχρονικοῦ μας προβλήματος καί πού ἐξουδετερώνει σημαντικό μέρος τῶν πλουσιότατων χαρισμάτων τῶν Ἑλλήνων. Ἀπόδειξη ὅτι ὅταν οἱ Ἕλληνες βρεθοῦν σέ στοιχειωδῶς ἀξιοκρατικά περιβάλλοντα εἶναι πάντοτε μεταξύ τῶν πρώτων σέ δημιουργικότητα καί διακρίσεις.
Συνεχίζοντας ἡ Καρύδη παρουσιάζει τόν μέσο Ἕλληνα σάν τέρας ἐγωκεντρισμοῦ, φέρνοντας παραδείγματα τοῦ ἑξῆς τύπου καί «ἐπιπέδου»: «…δέ θά ἀπαιτήσουμε ποτέ νά πάψουν τά πανεπιστήμιά μας νά εἶναι τό λημέρι τοῦ κάθε ἐγκληματία, ποτέ τά νοσοκομεῖα μας νά γίνουν ἀνάλογα τῶν εἰσφορῶν πού πληρώνουμε, ποτέ γιά καλύτερα σχολεῖα γιατί δέ μᾶς ἐνδιαφέρει νά μάθουμε ἀλλά νά διοριστοῦμε..» κλπ. κλπ. Ἀγνοεῖ ἤ παραβλέπει ὅτι τό διαχρονικό δράμα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας εἶναι βαθύτατα πολιτικό καί ὅτι οἱ πολίτες εἶναι γενικῶς ΑΝΙΣΧΥΡΟΙ ἀπέναντι στήν κομματοκρατία, γιαυτό καί ὅσο κι ἀν ἀντιδράσουν αἰσθάνονται ὅτι δέν ἀλλάζουν τά θεμέλια τοῦ συστήματος. Ἄν δεχτοῦμε τίς ἰσοπεδωτικές ἀπόψεις (ἀποφθέγματα) Καρύδη, τότε θά πρέπει νά ὑποθέσουμε ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός εἶναι ὁ πλέον…μαζοχιστικός παγκοσμίως, ἀφοῦ ἀδιαφορεῖ παγερά γιά τήν παιδεία, τήν ὑγεία του καί γιά ἄλλες καίριες πλευρές τοῦ βίου του, κάτι παντελῶς ἀνακριβές καί ἄδικο. Ὁ λαός μας κατά τόπους καί κατά περιόδους ἔχει δώσει ἀμέτρητες μάχες γιά τήν μή οἰκολογική ὑποβάθμιση ἤ γιά τήν βελτίωση ὑγείας καί παιδείας. Προδίδεται συστηματικά ἀπό τίς διάφορες ἡγεσίες του.
Ἡ Καρύδη κατηγορεῖ τόν ἑλληνικό λαό, λέγοντας ὅτι «εἴμαστε τρομερά συναισθηματικοί καί καθόλου εὐαίσθητοι, ἀφοῦ δέ θά προστατέψουμε τόν ἀνήμπορο, τόν ἀνάπηρο, τόν διπλανό, μόνο θά λυπηθοῦμε ἀφοῦ θά ἔχει καταστραφεῖ καί θά κάνουμε ἐράνους γιά νά νιώσουμε καλοί καί ἀλληλέγγυοι..». Ἀλήθεια, πόση ἀλαζονεία καί παγερή ἔπαρση χρειάζεται νά ἔχει κανείς γιά νά διατυπώνει τόσο ἰσοπεδωτικές, ἀπαράδεκτα γενικευμένες ἀξιολογικές κρίσεις; Πῶς γνωρίζει ἡ κυρία αὐτή τί κάνουν τά σχεδόν ἕντεκα ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων στό θέμα τῆς ἀλληλεγγύης, γνωρίζει γιά τίς θαυμαστές ἐκδηλώσεις ἀνθρωπιᾶς καί συμπαράστασης ἀνθρώπων καί ὀργανωμένων ἐθελοντικῶν φορέων, στό πλαίσιο μιᾶς ὄντως ἀτομιστικῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας τοῦ μεταμοντέρνου καπιταλισμοῦ; Αὐτόν ἄλλωστε τόν ἀτομισμό καί καταναλωτισμό δέν ὑπηρετεῖ ἐμμέσως πλήν σαφῶς ἡ Σ. Καρύδη ὡς στέλεχος τῆς βιομηχανίας τοῦ θεάματος καί τοῦ στάρ σύστεμ, ἀφοῦ αὐτά τά τελευταῖα ἀποτελοῦν τήν πολιτιστική αἰχμή τοῦ δόρατος τῆς ἀτομοκεντρικῆς κοινωνίας τῆς μαζικῆς κατανάλωσης; Καί ἔρχεται τώρα ἀλαζονικά[1] νά κουνήσει τό δάχτυλο στήν ἑλληνική κοινωνία ἀναφέροντας: «Δέ θά βγοῦμε (σσ. νά διαδηλώσουμε) γιά τή Χρύσα, τό Δημήτρη, τόν Ἀντρέα, τήν Ἀγγελική, τό Βίκτωρα, τήν Ἐβελίνα καί τή Μαρίλια», παίζοντας μέ τόν συναισθηματισμό τῶν ἀναγνωστῶν της, τόν ὁποῖο κατήγγελε ὑποκριτικά μόλις πρίν..! Τί ἔκανε ἡ ἴδια γιά τούς πυρόπληκτους; Ποιά δράση ἀνέλαβε αὐτή ἡ ἀκτιβίστρια πού περιφρονεῖ τήν προσευχή; Πλήρης σιωπή ἐπί τοῦ θέματος. Μόνο στούς Ἄλλους ἐπιτίθεται. Καμμιά ἐποικοδομητική πρόταση.
Καί τελειώνει τήν..ἐμβριθή ἀνάλυσή της μέ τό ἐθνομηδενιστικό κερασάκι στήν ἰσοπεδωτική τούρτα της: «Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι γιά τούς ὁποίους κηρύτουμε (sic) ἐθνικό πένθος δέν εἶναι θέμα μας ἐθνικό;..Ἡ Μακεδονία εἶναι ἑλληνική.. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἑλληνική. Δυστυχῶς». Σάν νά ἀκούει κανείς τούς Ἀντιφά καί τά διάφορα τάγματα ἐφόδου τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ. Ἀκριβῶς ἐπειδή οἱ πυρκαγιές στήν Ἀττική εἶναι ἐθνικό θέμα κινητοποιήθηκαν ὅλες οἱ κοινωνικές καί ἐπαγγελματικές τάξεις τῆς χώρας, ἡ Κύπρος, ὁ Ἑλληνισμός ἀπό τόν Καναδά μέχρι τήν Αὐστραλία. Ἀλλά γιά τήν Καρύδη αὐτά εἶναι ψιλά γράμματα μπροστά στή βαθιά περιφρόνησή της γιά κάθε τι ἑλληνικό καί στήν ἀδημονία της νά καταθέσει δημοσίως τά πιστοποιητικά της ἐθνομηδενιστικῶν φρονημάτων. Ὄντως χάσμα μέγα μεταξύ τῶν ἐλίτ καί τῶν λαϊκῶν τάξεων. Τό πολιτικό πρόβλημα τῆς χώρας ἔχει ἀγγίξει πρό πολλοῦ διαστάσεις ὑπαρξιακῆς ἀπειλῆς.
[1] Ἀρκεῖ νά ρίξει μιά ματιά ὁ ἀναγνώστης στίς φωτογραφίες τῆς ἠθοποιοῦ πού συνοδεύουν τό κείμενό της στά διάφορα σάιτ καί θά διαπιστώσει ἀμέσως τόν αὐτάρεσκο χαρακτήρα τους ἔναντι ἡμῶν τῶν…ἰθαγενῶν.
12 ΣΧΟΛΙΑ
Να σας βοηθήσω, καθώς είμαι Έλληνας του εξωτερικού και γνωρίζω ότι το “prayforGreece” όντως ξεκίνησε από τις ΗΠΑ. Κατά τα άλλα το pray όπως το εννοούν εδώ οι αγγλοσάξονες ΔΕΝ σημαίνει απαραίτητα pray to God δηλαδή των Χριστιανών αλλά πλησιάζει μάλλον την έννοια της “ικεσίας” προς κάποια ανώτερη δύναμη, όπου δηλαδή πιστεύει ο καθένας. Για του τελείως άθεους δε, παίρνει την σημασία του συμπάσχω (empathy όπως είναι η λέξη στα Αγγλικά). Συνεπώς τόσο η “κυρία” αυτή όσο και ο “παπάς” είναι για τους δικούς τους λόγους ο καθένας εκτός τόπου και χρόνου. Γεγονός βέβαια είναι ότι όσο γρηγορώτερα αυτά τα “acts of God” εξαφανίσουν τους εν Ελλάδι Έλληνες τόσο καλύτερα για εμάς που αναγκαστήκαμε να ξενιτευτούμε για να γλυτώσουμε από το κιτς, την ψευτομαγκιά, τον ωχαδερφισμό, την υποκρισία, την κουτοπονηριά και δυστυχώς την κακεντρέχεια του νεο-Έλληνα. Κρυφά μέσα μας πιστεύουμε ότι κάποτε έστω και στα βαθιά μας γεράματα θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στα πάτρια εδάφη ώστε να ζήσουμε έστω και για λίγο όπως πρέπει σε Έλληνες και όχι όπως -δυστυχώς ακόμα- επιβάλλει η νεοελληναράδικη νομενκλατούρα.
Το τι σημαίνει “προσευχή” για την αμερικάνικη πολιτική τάξη είναι παγκοίνως γνωστό. Εκείνο όμως που ξαφνιάζει είναι ο βαθιά ρατσιστικός, μισελληνικός και “φεουδαρχικός” τόνος του σχολίου σου στο κείμενό μου. Θλίψη.
Δυστυχώς διαφωνώ, η άποψίς σας ΔΕΝ αποτελεί θεσφατον, γα την ακρίβεια ούτε καν σοβαρή θέση προς εξέταση. Είναι πώς το βλέπει καθένας. Θα επαναλάβω ότι το τι είμαι εγώ δεν σε αφορά, δεν σε ενοχλώ δεν παρανομώ δεν σε ζημιώνω. Η δική μου ηθική, και μάλιστα γραπτώς εκπεφρασμενη ΔΕΝ σε αφορά, ούτε σου πέφτει λόγος. Εσύ θα έπρεπε να ασχολείσαι με το απύθμενο χάλι της κονωνίας όπου ζεις, αλλά προφανώς ως κλασσικός ελληνάρας κατατρίβεσαι με άσχετα θέματας αντί να εστιάζεις στην ουσία. Και η ουσία είναι ότι πέρα από αυτές τις άναρθρες μετανεωτερικές κραυγές περί ρατσισμού, μισελληνισμού κλπ το ζουμί της υπόθεσης είναι ότι η Ελλάδα πεθαίνει και καλό θα ήταν αντί να ασχολείστε με ανοησίες κοιτάξτε να σώσετε ότι μπορείτε ώστε με την βοήθεια των “αποδήμων” (σας πληροφορώ ότι εμείς οι “έξω” είμαστε πιό Έλληνες από τους “μέσα”) μπας και την ξαναχτίσουμε, σωστά αυτή την φορά, από την αρχή.
ΥΓ: Αυτό το περί “φεουδαρχικού τόνου” είναι μάλλον άστοχο, ξαναπροσπαθήστε.
Παναγιώτη, το σχόλιό σου δείχνει ότι όπως πολύ σωστά σε καυτηρίασε ο πάτερ, ότι μισείς την ευλογημένη χώρα που σε γέννησε… Και γενικεύεις αρνητικά σχόλια για ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες σαν κνα μας γνωρίζεις… ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ σου οφείλεις να το παραδεχθείς….. Δυστυχώς ΔΕΝ θα σου κάνουμε το χατήρι να εξαφανιστούμε… Νασαι σίγουρος γι’ αυτό… ΔΕΝ έχεις ιδέα του τι σημαίνει ΕΛΛΗΝΑΣ … και το τι σημαίνει ο ΘΕΟΣ του ΕΛΛΗΝΑ… Άσε που εχουμε και μια ιστορία 3.500 χρόνων, που αποδεικνύει διαχρονικά ΓΙΑΤΙ ο Ελληνας ΔΕΝ θα εξαφανιστεί… Διάβασέ την πάλι, θα σου χρειαστεί ….
Κώστα δεν πειράζει να μην το κουράζουμε, για να γίνει συζήτηση πρέπει να θέλει και ο άλλος να καταλάβει. Εσύ παρεξηγήθηκες που σου θίξαμε το …σόι. Να με συγχωρείς, ήμουν ξεκάθαρος δεν φταίω εγώ αν ΚΑΙ εσύ όπως οι περισσότεροι Έλληνες άλλά διαβάζεις, άλλα καταλαβαίνεις και τελικά σε άλλα απαντάς. Ξεκαρδίζομαι ειλικρινά διότι κάθε που πιάνω κουβέντα με τους εν Ελλάδι “ιθαγενείς” είναι θέμα λεπτών μόλις καταλάβουν ότι δεν χαρίζω κάστανα να μου ρίξουν το χαρτί της χιλιετούς ιστορίας. Εσύ πάλι καλά το περιόρισες στα 3.500 χρόνια άλλοι το πάνε μέχρι την εποχή των …δεινοσαύρων και καλά ότι είμαστε γηγενείς και αυτόχθονοι λές και έχει καμμία σημασία. Λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω αλλά η αλήθεια είναι σκληρή και πονάει. Καμμία σχέση δεν έχουμε εμείς σήμερα με την ιστορία που αναφέρεσαι, και κακώς περηφανευόμστε για τα κατορθώματα των προγόνων μας. Διότι αυτό που μετράει είναι τι κάνει ο Έλληνας σήμερα όχι αιώνες και χιλιετίες πριν. Άντε το πολύ και με το ζόρι μέχρι την παλιγγενεσία του 1821 έχουμε κάποια επαφή που και αυτή σωστά ξεκίνησε αλλά γρήγορα στράβωσε. Ειλικρινά είναι φορές που αναρωτιέμαι αν ο ελληνισμός θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση σήμερα αν δεν είχαμε κάνει “ανεξάρτητο” κράτος (με έμφαση στο “ανεξάρτητο”). Πραγματικά, αφού λές ότι είσαι σπουδαστής της Ιστορίας, εξήγησέ μας, γιατί όσο η Ελλάδα δεν ήταν Κράτος αποτελούσε σημείο αναφοράς στον παγκόσμιο πολιτισμό ενώ από το 1830 και μετά μας χαρακτηρίζει ένας διαρκής κατήφορος με μικρές αναλαμπές. Όταν πάρουμε όλοι μας χαμπάρι ότι τελειώνουμε και μάλιστα εν μέσω μιας απίστευτης απάθειας, θα είναι πολύ αργά. Βέβαια αυτό δεν θα το ακούσεις από κανένα “διανοούμενο” εκτός από τον Χρήστο Γιανναρά που τα είπε και τα έγραψε από το 1987 στο “Finis Graeciae” αλλά ούτως η άλλως ο ελληνάρας δεν διακυβεύει την βολή του για το κοινό καλό, εκτός από κάποιους …”τρελούς”, ελάχιστες φωτεινές αλλά ανεπαρκείς εξαιρέσεις. Το θέμα είναι πώς θα ξεκάνουμε τους “λογικούς” ώστε να ξεκινήσουμε την επανάσταση-επανίδρυση με όσους “τρελλούς” απομείνουν.
“όσο γρηγορώτερα αυτά τα «acts of God» εξαφανίσουν τους εν Ελλάδι Έλληνες τόσο καλύτερα για εμάς”
Απορώ πως πέρασε ένα τόσο ΑΘΛΙΟ σχόλιο…
Ο παπάς μια χαρά τα λέει. Εσείς κ.Δημητρίου δεν
μπορώ να καταλάβω που διαφωνειτε με την Καρυδη
Παρεμβαίνω με αφορμή το σχόλιο του κυρίου Δημητρίου. Πρώτα απ’όλα θα ήθελα να πω ότι δεν έχει σημασία το πώς αντιλαμβάνονται οι δημιουργοί του hashtag το ρήμα prayforgreece. Σημασία έχει το πώς το αντιλαμβανόμαστε εμείς. Οι ίδιες λέξεις μπορεί γίνονται διαφορετικά αντιληπτές ανάμεσα σε διαφορετικές κοινωνίες. Γι’αυτό τόσο η ηθοποιός όσο και ο αρχιμανδρίτης παρότι έχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις την αντελήφθησαν με τον, όχι τυχαία ίδιο τρόπο, σαν «προσεύχομαι».
Περνώντας στο σχόλιο του απόδημου έλληνα. Νόμιζω ότι καλώς το δημοσίευσαν οι διαχειριστές και θα εξηγήσω το γιατί. Πολλές φορές η μακροχρόνια διαμονή σε άλλη χώρα μας μας αλλάζει σε βαθμό που να ισχύει το τραγούδι του Καζαντζίδη “Στα ξένα είμαι έλληνας και στην ελλάδα ξένος”. Όμως το να λογίζεις τον εαυτό σου ξενιτεμένο προϋποθέτει ότι τον θεωρούσες και γηγενή στη πατρίδα. Με τα χρόνια μπορεί να ξεχάσεις πως είναι οι σχέσεις των ανθρώπων στο σπίτι και να σου μένει ότι αρνητικό ακους συχνά. Τα αρνητικά χαρακτηριστικά που περιέγραψες δεν είναι γενετικά στοιχεία του έλληνα/νεο-έλληνα. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι όπως υπάρχουν και άλλοι έλληνες που δεν είναι έτσι, που αγωνίζονται για να επιβιώσουν στη πατρίδα μας και μακριά από αυτήν. Όσοι δε μπορέσαμε να το κάνουμε φύγαμε. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που όπου τους βάλεις κάθονται γιατί όπου «γης και πατρίς». Δεν τους κακίζω αλλά δε περιμένω και πολλά από τους ίδιους/ιες.
Μερικές φορές πάνω στην απελπισία μου γιατί περνάν τα χρόνια και τίποτα δεν αλλάζει λόγω πολλών αιτιών που και αυτή η ιστοσελίδα τονίζει, πιάνω τον εαυτό να σχολιάζει τα τεκταινόμενα της πατρίδας και να λέω «καλά να πάθουμε, αυτό μας αξίζει, θα μας αλλάξουν οι ξένοι με το καλό ή με το κακό» κ.α. Μετά καταλαβαίνω ότι είναι η πίκρα μου που μιλάει και όχι η καρδιά μου. Άν δεν αλλάξουμε οι έλληνες, αλλά αλλάξουν τα πράγματα είναι γιατί δεν θα έχει μείνει Ελλάδα να γυρίσουμε. Εκτός και αν μας νοιάζει μόνο να κάνουμε τους τουρίστες στη χώρα μας και θέλουμε κάποιους -όχι απαραίτητα έλληνες- για γκαρσόνια χωρίς μόρφωση και ελπίδες για το μέλλον.
Εκτός από την απελπισία γιατί δε βρήκαμε προοπτική σπίτι μας, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε πρεσβευτές της χώρας μας στο κράτος όπου βρισκόμαστε, να δείχνουμε όσα καλά μας εδώθησαν από την οικογένεια, τους φίλους μας, τα ήθη και έθιμά μας, τα -κρατικά- σχολεία και πανεπιστήμια. Να είμαστε ενεργοί πολίτες όπου είμαστε και να βοηθάμε όσο μπορούμε και την Ελλάδα είτε μέσω συλλόγων της απόδημου ελληνισμού είτε ατομικά. Το Λύρειο ίδρυμα για ορφανά παιδιά νομίζω ότι αξίζει να βοηθηθεί καθότι επλήγει από τις φωτιές.
Καλή δύναμη σε όλους μας.
Ως απάντηση στον …”Πατρίδα μου σε γυρεύω σα καταραμένος-Καζαντζιδικός παρότι Χαμουτζής”
Στο θέμα του prayforgreece.
Σαφώς και έχει σημασία και μεγάλη άλλωστε το πώς αντιλαμβανόμαστε αυτό που λέμε. Αλλά επειδή η νεοελληναράδικη κοινωνία αρέσκεται στην χρήση αγγλικών (και όχι μόνον) όρων καλό είναι να κρατάμε και τα προσχήματα και να μην αλλάζουμε το αρχικό νόημα. Αλλιώς ας μάθουμε καλύτερα ελληνικά, γλώσσα πλουσιότατη, ώστε να μην χρειάζεται να καταφεύγουμε στην …ξενομανία των greeklish ακόμα και στον προφορικό μας λόγο. Επαναλαμβάνω η έκφραση αυτή( στην συγκεκριμένη στιγμή της καταστροφής από την φωτιά) έχει την έννοια του συμπάσχω μαζί σου και εύχομαι στο τέλος όλα να πάνε καλά. Για όσους γνωρίζουν, η Αγγλική δεν έχει την ικανότητα της Ελληνικής και πολλές λέξεις ανάλογα με τα συμφραζόμενα έχουν παραπλήσιες ή και διαφορετικές ερμηνείες. Στο ελλαδιστάν φυσικά κάνουμε ό,τι γουστάρουμε: Τόσο η Καρύδη ως εκπρόσωπος της μεταμοντέρνας παρακμιακής νομενκλατούρας όσο και ο παπα-θανάσης που έσπευσε να υπερασπίσει τα κεκτημένα, είναι δύο “γάιδαροι” που μαλώνουν σε ξένο αχυρώνα. Δια τούτο και η αρχική ένστασις-σχόλιό μου. Αν θέλετε περαιτέρω εξήγηση επ’ αυτού, ευχαρίστως.
Για το απόδημος και περί του καλώς-κακώς εδημοσιεύθη το σχόλιο:
Για την ακρίβεια δεν είμαι απλώς απόδημος, αλλά αυτοεξόριστος από το 1987 και μάλιστα εκ πεποιθήσεως. Επίσης, είστε μερικώς εκτός θέματος διότι το γιατί -καλώς ή κακώς- εδημοσιεύθη το σχόλιό μου δεν αφορά πλέον ούτε εσάς, ούτε κανέναν, παρά την κυρία ή κύριο που το “πέρασε” · κάποιον λόγο θα είχε. Σημασία θα είχε η απάντησίς σας επί της ουσίας του σχολίου μου.
Στην επόμενη παράγραφο, βλέπουμε την εμμονή του νεοέλληνα να αρνείται ή να μην μπορεί να δει την ουσία του προβλήματος και να ασχολείται με πράγματα που ούτε γνωρίζει αλλα -κυρίως- δεν του πέφτει λόγος. Το αν εγώ θεωρώ εαυτόν γηγενή ή όχι δεν αφορά κανένα, εσένα σε αφορά το χάλι της πατρίδας σου και κυρίως της κοινωνίας που ζεις. Με αυτά θα πρέπει να ασχολείσαι και όχι με μένα. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό της νεοελληναράδικης κουλτούρας να διδάσκεται και να εξάγει “μηνύματα” από λαϊκούς τραγουδιστές, κάτι ασφαλώς αναμενόμενο, σε μια κοινωνία που δεν παράγει πλέον σοβαρή διανόηση. Αλλά, ο καθένας με ό,τι έχει … και όπως μπορεί, σωστά;
Και βεβαίως -βεβαιότατα- τα αρνητικά χαρακτηριστικά που περιέγραψα είναι ακριβώς αυτά. Αλλά όχι όπως λές τα “γενετικά στοιχεία. Εγώ αναφέρομαι στον τρόπο κοινωνικής συμπεριφοράς άρα και νοοτροπίας του νεο-έλληνα. Σαφώς και υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί σε κάθε κοινωνία, αλλά όταν η πλειοψηφία συμπεριφέρεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο υπάρχει ένα θέμα. Και στην “Ελλάδα” αν θεωρείς ότι ο μέσος όρος της κοινωνικής συμπεριφοράς/νοοτροπίας έχει θετικό πρόσημο, τότε καλώς κάνεις και συνεχίζεις και μένεις σε μια χώρα όπου ναι μεν είναι ευλογημένη (από πολλές πλευρές) ατύχησε όμως στον λαό που της έλαχε να την κατοικεί τα τελευταία 200 χρόνια περίπου.
Δεν υπάρχει λογική στο μένω και επιβιώνω· διότι το παιχνίδι είναι στημένο και δεν υπάρχει νόημα στο να μένω ριζωμένος κάπου όπου διαρκώς με εκμεταλλεύονται. Παντού φυσικά υπάρχει “εκμετάλλευση” του ανθρώπινου δυναμικού, είναι νόμος της ανθρώπινης φύσης, το θέμα είναι τι ανταλλάγματα παίρνεις. Και ας μην ξεχνάμε ότι από αρχαιοτάτων χρόνων όταν ο πληθυσμός μεγάλωνε οι ίδιες οι πόλεις έστελναν αποίκους εκτός Ελλάδος με τις γνωστές θετικές επιδράσεις ένθεν κακείθεν. Εγώ ανήκω σε αυτούς που όταν είδαν ότι παιχνίδι είναι πουλημένο την έκανα ώστε να διατηρήσω τον ελληνισμό μέσα μου. Τελείωσα το Λύκειο στην Ελλάδα, δούλεψα λίγο δουλειές του ποδαριού μέχρι να πάω φαντάρος, πήγα στρατό γιατί γούσταρα και όχι γιατί έπρεπε, και κάποια στιγμή που πήρα είδηση ότι η -τότε- “μεταπολίτευση” ήταν η κατάρα του νεοέλληνα, τα βρόντηξα και έφυγα. Ναι μέσα στην μεγάλη μάσα της β’ τετραετίας του ΠΑΣΟΚ. Και αντί να κάτσω να τα φάω μαζί με το παχύδερμο της πολιτικής τον θοδωράκη τον πάγκαλο, αυτοεξορίστηκα ώστε να μην τρελαθώ τελείως από όλα αυτά τα παράλογα που έβλεπα τότε στην Ελλάδα και που ο πολύς λαός τα θεωρούσε “λογικά”.
Μάλιστα τις τελευταίες δεκαετίες εκεί στην Ελλάδα έχετε μια τάση να αλλάζετε το νόημα των λέξεων. Για παράδειγμα, μιλούσα τις προάλλες που ήμουν στην Ελλάδα για το χάλι των γηπέδων και την βία και ένας γραφικός τύπος προσπαθούσε να μου εξηγήσει ότι το φαινόμενο αυτό (απαράδεκτο ακόμα και σε τριτοκοσμικές χώρες) είναι κάτι το κατανοητό, αναμενόμενο έως και λογικό.
Τα λόγια σου ενέχουν μια γλυκειά αντίφαση: Δεν προκόψαμε στο σπίτι μας αλλά ας είμαστε πρεσβευτές όπου πήγαμε και προκόψαμε. Δεν προκόψαμε γιατί είμαστε Έλληνες, όλοι προκόβουν όταν υπάρχει αυτό που εδώ και πολλά χρόνια λείπει από την Ελλάδα: Παιδεία, Ηθική, Στόχος και Πρόγραμμα. Και φυσικά μια μαγιά πολιτών από όπου θα βγουν οι ανάλογοι ηγέτες που θα είναι αντάξιοι των προσδοκιών της κοινωνίας που τους δημιούργησε.
Όλα βέβαια, “εν κατακλείδι” που λένε οι (παρα)μορφωμένοι, έχουν να κάνουν με το κατά πόσο κάθε ένας από εμάς έχει επηρεαστεί (άρα κατά συνέπεια επηρεάζει) από τις ίδιες κοινές αξίες και είναι διατεθειμένος να πολεμήσει (όχι με το πληκτρολόγιο) με νύχια και δόντια αν χρειαστεί ώστε να διατηρήσει, αυξήσει και μεταλαμπαδεύσει ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά και εγγόνια του. Για μένα έχει να κάνει με το βαθμό “κοινής λογικής” που χαρακτηρίζει μια κοινωνία και κυρίως την αποδοχή της έννοιας του “αυτονόητου” ως τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι.
Επικαλούμαι τους αρχαίους Έλληνες, Αθηναίους πολίτες-οπλίτες, (ιδού παράδειγμα και πεδίον δόξης λαμπρόν) οι οποίοι ορκίζονταν με τα παρακάτω λόγια (ακολουθήστε τον δεσμό):
“http://users.sch.gr/xtsamis/DiaforaEllinop/Orkos.htm”
Τί λέτε, αν με σχολίαζαν γι’ αυτό, η μέν Καρύδη θα με έλετε πατριδοκάπηλο, αρχαιόπληκτο, εθνικιστή (μπορεί και ΧΑυγίτη) ο δε παπα-Θανάσης θα μου έκανε κάνα ευχέλαιο-εξορκισμό ώστε πάραυτα να με (ξανα)βαφτίσει Χριστιανό και δη Ορθόδοξο (αλίμονο) σώζοντάς με από τα παραπλανητικά δίχτυα του 12θεϊσμού (καμμία σχέση φυσικά δεν έχω με όλα αυτά.)
Γι’ αυτό σας λέω, ΔΕΝ έχει σωτηρία “αυτή” η Ελλάδα. Όσο γρηγορότερα πεθάνει τόσο γρηγορότερα έχουμε πιθανότητες να την ξαναχτίσουμε.
Θερμή παράκληση: συνέχισε να είσαι αυτοεξόριστος..!
Από ότι φαίνεται όχι απλά έχετε φύγει από την Ελλάδα στερώντας την από εσάς και τους απογόνους σας, αλλά και μάλλον δεν την έχετε βοηθήσει με κανέναν τρόπο ούτε καν από το εξωτερικό. Μπορεί πολύ εδώ στην Ελλάδα να έχουν ζημιώσει την Ελλάδα περισσότερο από εσάς, αλλά και εσείς την έχετε ζημιώσει και πολύ.
Τι αντίφαση όμως κύριε Δημητρίου ο όρκος που παραθέτεις με την θέση ότι πρέπει να πεθάνει η Ελλάδα. Δυστυχώς αυτή, η κάπως τροτσκιστική αντίληψη, να γίνουν χειρότερα τα πράγματα για να γίνει η επανάσταση δεν μπορεί να ισχύσει για τους πολιτισμούς.
Η επαναθέσμιση που θέλαμε δεν γίνεται εν κενώ. Πρέπει να πατάει σε παράδοση, αυτήν που είναι ζωντανή ή υποβόσκουσα. Και ανεξάρτητα από το πιο θεό πιστεύεις θα αναγνωρίζεις ότι το ιερό που υπάρχει και στο τέλος του όρκου, και ανεξάρτητα πως το αντιλαμβάνεται κανείς, είναι απαραίτητο για την κινητοποίηση της κοινωνίας.
Καθώς θαυμάζω απεριόριστα τον Ηλία Πετρόπουλο που επέλεξε την εξορία και παρόμοιο δηκτικό τρόπο με τον δικό σου θα πρότεινα να αναζητήσεις, όπως αυτός, την ουσία σε πραγματικές καταστάσεις και όχι σε αφηρημένα σχήματα.
Απαντώ στον ενικό, που βλέπω ότι επιλέγεις. Κάτι που βρίσκω σωστό … παρά την διαφωνία του Άκη Πάνου.