Κύπρος: Μα, τι μας λέτε, ρε σαΐνια, δεν σας αρέσουν ούτε οι κυρώσεις κατά της Τουρκίας;

Τα λένε για να μηδενίζουν τα πάντα, και να φτάσουν τελικά στο συμπέρασμα, που εξ αρχής έχουν στο μυαλό τους: δεν μπορεί να γίνει τίποτε, καλύτερα να πάμε στην Τουρκία να μοιράσουμε το αέριο και την Κύπρο να τελειώνουμε. Κι αν ήταν μια άποψη στηριγμένη σε γεγονότα, αν έδειχναν δηλαδή μια προοπτική, εντάξει να το σκεφτείς. Αλλά, είναι απλώς η συνέχεια των ψευδαισθήσεων. Ότι, δήθεν, η Τουρκία θα μοιράσει μαζί μας το φυσικό αέριο και θα ηρεμήσει. Το θηρίο. Που είναι βέβαιο πια ότι δεν την ενδιαφέρει ο διαμοιρασμός, ότι το μόνο που δέχεται είναι να ξεκουμπιστούμε από την Κύπρο για να εκπληρωθεί το όνειρο επανάκτησης της νήσου. Αν ήταν να ξεκουμπιστεί η Τουρκία από την Κύπρο και να μας αφήσει να ζήσουμε σε μια ειρηνική και ευημερούσα πατρίδα, ας το πάρει όλο το φυσικό αέριο, δεν θέλουμε διαμοιρασμό, φτάνει να πάρει την ανομία της και να φύγει. Όμως, δεν είναι έτσι. Και το ξέρουμε πολύ καλά, πλέον.

Αυτό έχουμε να αντιμετωπίσουμε κι όχι την πολιτική ισότητα του Ακιντζί ή τα δύο κράτη του Οζερσάι. Επομένως, προσφέρουν κάκιστη υπηρεσία όσοι κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν αυτό και δίνουν παραστάσεις διαλλακτικότητας, καλώντας μας να μπούμε σε διάλογο, την ώρα που κάθε συνδιαλλαγή εκ μέρους μας υπό τις συνθήκες που δημιουργεί η Άγκυρα στην κυπριακή ΑΟΖ, δεν είναι τίποτε άλλο από αποδοχή εκ μέρους μας του ρόλου και των ανύπαρκτων δικαιωμάτων της στην πατρίδα μας. Μας καλούν ουσιαστικά να εκχωρήσουμε τη νόμιμη κυριαρχία του κράτους απευθείας στην Τουρκία, όχι στους Τουρκοκύπριους, έναντι διαπραγμάτευσης για όση κυριαρχία απομείνει. Διότι, λένε, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Όμως, είναι επιλογή η παράδοση; Είναι επιλογή να γίνει η γενιά μας η τελευταία γενιά Ελληνοκυπρίων σε αυτό το νησί;

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση έγιναν σημαντικά βήματα, που δείχνουν ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε, δείχνουν ποια είναι η μοναδική μας επιλογή. Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων την προηγούμενη Τρίτη και της Συνόδου Κορυφής προχθές, είναι οι πιο ισχυρές αποφάσεις υπέρ της Κύπρου που ελήφθησαν από την ένταξη του 2004. Όσοι μηδενίζουν αυτές τις αποφάσεις δεν το κάνουν επειδή αδυνατούν να αντιληφθούν την αξία τους, αλλά επειδή έμειναν κολλημένοι στις ψευδαισθήσεις της λύσης κυπριακής ιδιοκτησίας, που μέχρι τώρα αποδείχτηκαν καταστροφικές. Δεν έχουμε, λοιπόν, άλλη επιλογή παρά μόνο να εργαστούμε στην Ευρώπη για να αποκτήσουν περιεχόμενο οι αποφάσεις που μας στηρίζουν. Χρειάζεται δουλειά ακόμα για να ληφθούν πρακτικά μέτρα κατά της Τουρκίας. Πρέπει να γίνει, όμως. Προπάντων, προς την κατεύθυνση κυρώσεων που θα έχουν οικονομικό κόστος. Μπορεί να μην κλονίσουν τους ανισόρροπους της Άγκυρας ούτε οι κυρώσεις. Είναι πιθανό. Αλλά, να το ξαναπώ: Δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να το προσπαθήσουμε.

Η Τουρκία αντιμετωπίζει σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα και σοβαρότατα πολιτικά προβλήματα. Αποφάσεις της ΕΕ, που θα επιβαρύνουν την κατάστασή της δεν μπορεί να την αφήσουν αδιάφορη. Πάντως, θα την κάνουν να το ξανασκεφτεί. Ζητήσαμε να υπάρξουν αποφάσεις που θα την αναγκάζουν να τερματίσει τις παράνομες ενέργειες. Έγινε ένα πολύ σημαντικό πρώτο βήμα όταν η Σύνοδος Κορυφής υιοθέτησε τις αποφάσεις του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων. Τώρα πρέπει να συνεχίσουμε σε αυτή την κατεύθυνση και σε καμία άλλη. Τίποτε δεν είναι σίγουρο, αλλά και τίποτε δεν είναι χαμένο. Υπάρχουν χώρες που θα εμποδίσουν την επιβολή κυρώσεων. Όμως, υπάρχουν κι άλλες, που θα σταθούν στο πλευρό μας ουσιαστικά. Φτάνει να ξέρουμε τι θέλουμε και να το διεκδικήσουμε.