Του Χρίστου Πέτρου από την Ρήξη φ. 165
Με τα σκάνδαλα διαφθοράς να εκμηδενίζουν κάθε έρεισμα σε εσωτερικό και εξωτερικό, ο Αναστασιάδης σέρνεται σαν «γυμνός βασιλιάς των χρυσών διαβατηρίων» στην άτυπη πενταμερή* συνάντηση για το Κυπριακό στις αρχές του Μάρτη. Το αδιέξοδο της επικείμενης συνάντησης διαφαίνεται εκτός των άλλων και από τη διπλωματική ανυποληψία στην οποία έχει περιέλθει η κυπριακή κυβέρνηση: Μη μπορώντας να κάνει αλλιώς, πέραν της διαχείρισης της πανδημίας, αναλώνεται στην επικοινωνιακή θωράκιση έναντι των σκανδάλων διαφθοράς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μετέχει εντελώς παθητικά, άβουλα, σαν σκιά, στις διπλωματικές – γεωπολιτικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στις ζώνες ενδιαφέροντος του ελληνισμού. Έτσι χάνει, στην πιο κρίσιμη στιγμή, την ομολογουμένως αξιόλογη για την κλίμακα της Κύπρου διπλωματική δυναμική που είχε αναπτύξει το προηγούμενο διάστημα, κυρίως στη βάση των ενεργειακών σχεδιασμών για την Αν. Μεσόγειο.
Υπό άλλες συνθήκες, η συγκυρία που διανύουμε θα μπορούσε να αποτελεί για την Κύπρο σημαντική ευκαιρία για στρατηγικής σημασίας αποφάσεις. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχει έδαφος, σε επίπεδο διεθνών οργανισμών και διπλωματίας, για απαγκίστρωση από τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ). Τη μορφή λύσης, δηλαδή, που απορρίψαμε τη μία και μοναδική φορά που κληθήκαμε να κρίνουμε –το 2004 με το σχέδιο Ανάν– αλλά που ωστόσο ποτέ δεν απαλλαχτήκαμε απ’ αυτήν.
Πριν μερικές μέρες, ο ίδιος ο Γ.Γ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, αναφερόμενος στην επικείμενη συνάντηση του Μάρτη, δήλωσε πως είναι ανοικτός για συζήτηση πέραν του πλαισίου της ΔΔΟ. «Το γεγονός ότι εμμένω στην εντολή που έλαβα (σ.σ. συζήτηση για λύση ΔΔΟ), δεν σημαίνει ότι δεν είμαι ανοιχτός να ακούσω τον καθένα, να λάβω τα συμπεράσματα της συζήτησης στη βάση του οτιδήποτε τα μέρη έχουν ως κοινή άποψη για το μέλλον», ανέφερε.
Το σκηνικό ενόψει της πενταμερούς συνδιάσκεψης
Η Τουρκία, με την οικονομία της να βρίσκεται σε οριακά σημεία και τις σχέσεις της με τη Δύση να κρατιούνται στον αναπνευστήρα ελέω Γερμανίας, αναδιπλώνεται ως προς τις γεωπολιτικές της διεκδικήσεις. Φαίνεται να χαμηλώνει προς ώρας τουλάχιστον τους τόνους του επεκτατικού της παροξυσμού. Ωστόσο, το μόνο πεδίο στο οποίο δεν φαίνεται να έχουν λόγο να αναστείλουν τα πλάνα τους οι Τούρκοι, είναι η Κύπρος. Και αυτό μάλιστα με τη βοήθεια των Βρετανών, τη σιωπή των Ευρωπαίων, την αντιφατική και αμήχανη στάση της ελλαδικής κυβέρνησης και πρωτίστως την αυτοακύρωση της κυβέρνησης Αναστασιάδη, που τροφοδοτεί όλα τα προηγούμενα. Έτσι λοιπόν, στο πνεύμα των προθέσεων του ΟΗΕ, οι Τούρκοι διαμηνύουν ότι δεν μπαίνουν σε συνομιλίες ατελέσφορες, εννοώντας τη ΔΔΟ, και μιλούν για δύο κράτη. Εννοώντας φυσικά την κυριαρχία στον βορρά και τη συγκυριαρχία στον νότο.
Οι Βρετανοί, όπως προαναφέρθηκε, με τη γνωστή εποικοδομητική τους ασάφεια, κλείνουν το μάτι στους Τούρκους.
Στην ελληνοκυπριακή πλευρά τώρα, το κυβερνητικό στρατόπεδο μοιάζει καθηλωμένο από το βάρος των σκανδάλων με τα λεγόμενα «χρυσά διαβατήρια». Το σενάριο –ο Αναστασιάδης να «ξεβρακωθεί» στις διαπραγματεύσεις, προκειμένου να μην τον ισοπεδώσουν με νέες αποκαλύψεις για σκάνδαλα– είναι κάτι που περνάει από το μυαλό όλων, πέρα από την κουτσομπολίστικη χροιά που κατά καιρούς παίρνει. Το ΑΚΕΛ και το ευρύτερο εμμονικό φιλοδιζωνικό μπλοκ καρφώνει τον ευάλωτο όσο ποτέ Αναστασιάδη στον τοίχο κατηγορώντας τον ότι φλερτάρει με το «απονενοημένο» αμάρτημα παρέκκλισης από τη ΔΔΟ. Ο μωροφιλόδοξος υιός Παπαδόπουλος έχει συνάψει συμφωνία με το ΑΚΕΛ προκειμένου να ρίξουν τον Αναστασιάδη και έτσι να ανοίξει ο δρόμος για την Προεδρία της Δημοκρατίας… Τα υπόλοιπα κόμματα μοιάζουν να ενδιαφέρονται περισσότερο να περιορίσουν τις απώλειές τους ενόψει των Βουλευτικών εκλογών του Μαΐου και να κεφαλαιοποιήσουν ό,τι μπορούν από ένα εκλογικό σώμα και μια κοινωνία η οποία είναι τελματωμένη από την κόπωση της πανδημίας, τη σήψη της διαφθοράς, αλλά και την έλλειψη οράματος.
Υπό τις περιστάσεις αυτές λοιπόν η ευκαιρία για απαγκίστρωση από τη ΔΔΟ και ο πολύτιμος χρόνος που δίνεται από την προσωρινή τουρκική αναδίπλωση μοιάζει να προκαλεί περισσότερο άγχος. Και αυτό επειδή η αξιοποίησή της περνά από χέρια λερωμένα και μυαλά ηττημένα, ικανά να μετατρέψουν την όποια προοπτική ανοίγεται για τον κυπριακό ελληνισμό σε εφιάλτη υπαρξιακής σημασίας. g
- «5+1, τα Ηνωμένα Έθνη με τις δύο κοινότητες της Κύπρου μαζί με τις εγγυήτριες δυνάμεις, Ελλάδα, Τουρκία, Βρετανία».
