Οι «έχοντες»… έχουν και τρόπους να ξεφύγουν από τη δαγκάνα της φορολόγησης
του Γιάννη Ξένου από τη Ρήξη φ. 90 που κυκλοφορεί
Η συζήτηση που προκλήθηκε στα μεγάλα ΜΜΕ για το πρωτοσέλιδο θέμα του ανεξάρτητου δημοσιογραφικού περιοδικού Unfollow (τ. 13) ήταν αντιστρόφως ανάλογη από τη σημαντικότητα της αποκάλυψης, δηλαδή δεν συζητήθηκε καθόλου.
Το περιοδικό δημοσιεύει τις φορολογικές δηλώσεις τεσσάρων οικονομικών μεγιστάνων, του επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη, του τραπεζίτη Ανδρέα Βγενόπουλου, του καναλάρχη Γιάννη Αλαφούζου και του βιομήχανου Νίκου Μάνεση. Συγκεκριμένα, όπως αποκαλύπτει σε πολυσέλιδο ρεπορτάζ του ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος, ο πιο «φτωχός» από τους παραπάνω μεγιστάνες είναι ο Αν. Βγενόπουλος, με συνολικό δηλωθέν ατομικό εισόδημα 18.217,41 ευρώ, ο εφοπλιστής, μηντιάρχης και πρόεδρος του Παναθηναϊκού Γ. Αλαφούζος μόλις 26.160,40 ευρώ, ο άλλοτε κραταιός επιχειρηματίας Σ.Κόκκαλης 26.870,11 και ο βιομήχανος, ιδιοκτήτης της Χαλυβουργίας, Ν.Μάνεσης, δήλωσε ατομικό εισόδημα 30,714,52 ευρώ. Όχι, η κρίση δεν χτύπησε τόσο σκληρά τη μεγαλοαστική τάξη της χώρας, ώστε να τους μεταβάλει σε μικρομεσαίους, γιατί, όπως φαίνεται από τις φορολογικές δηλώσεις τους, ο Βγενόπουλος είχε φορολογούμενα ποσά της τάξης του 1.713.275,18 ευρώ και τεκμαρτό εισόδημα* 1.984.898,22 ευρώ, ο Αλαφούζος αυτοτελή φορολογούμενα ποσά 5.120.556,71 και τεκμαρτό εισόδημα 1.296.874,9 ευρώ, ο Κόκκαλης αυτοτελή φορολογούμενα ποσά 945.597,59 και τεκμαρτό εισόδημα 1.965.115,54 και τέλος ο Μάνεσης 401.681,09 φορολογούμενα ποσά και τεκμαρτό εισόδημα 631.542,6.
Το νομικό και φορολογικό μας σύστημα έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να γλιτώνουν από την εφορία σημαντικά ποσά ισχυροί επιχειρηματίες, μεγαλοδημοσιογράφοι, γνωστοί καλλιτέχνες, όπως αποκαλύφθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, κ.ά. Το κόλπο που χρησιμοποιούν είναι να μη μοιράζουν στους μετόχους των εταιρειών τους το σύνολο των κερδών αυτών, αλλά μόνο όσα χρειάζονται, τα υπόλοιπα μένουν στις εταιρείες, γιατί το ελληνικό νομικό πλαίσιο τους επιτρέπει να μεταφέρουν κέρδη μιας χρονιάς σε επόμενη, όπως τους επιτρέπει να συμψηφίσουν τα κέρδη αυτά με πιθανές ζημιές μιας επόμενης χρονιάς. Τα κέρδη που μένουν στο ταμείο της εταιρείας φορολογούνται μόνο με 20%. Από τα κέρδη τους που αφήνουν στις εταιρείες τους αγοράζουν σπίτια, αυτοκίνητα και γενικώς διάγουν πολυτελή βίο και αυτά τα περνάνε ως έξοδα της επιχείρησης που μειώνουν τα καθαρά της κέρδη. Αν δεν κατέφευγαν σε τέτοια ταχυδακτυλουργικά κόλπα, σύμφωνα με όσα ίσχυαν μέχρι το 2012 ως προς τη φορολογία προσώπων, όσοι δήλωναν ατομικό εισόδημα πάνω από 100.000 ευρώ φορολογούνταν με 45%.
Φυσικά, όλα όσα μηχανεύονται είναι νομικά βάσιμα, αλλά δεν ισχύουν για όλους αυτές οι φόρμουλες, για παράδειγμα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι δεν μπορούν να αγοράσουν ένα ακίνητο ή ένα αυτοκίνητο και αυτά να τα παρουσιάσουν ως δαπάνες για να φορολογηθούν λιγότερο, γι’ αυτούς το αφορολόγητο που προκύπτει από συγκέντρωση αποδείξεων δεν ξεπερνά τις 5.000 ευρώ. Το τι όμως είναι νομικό σε αυτήν τη χώρα δεν το καθορίζουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, γιατί οι βιομήχανοι, έμποροι και βιοτέχνες το 1960 κάλυπταν το 50,8% των άμεσων φόρων και το 2012 έφτασαν να καλύπτουν μόλις το 7,9%. Αυτή η πρωτοφανής μείωση που πέτυχαν οφείλεται αφενός σε φορολογικά παραθυράκια που βρίσκουν, όπως τα παραπάνω, και αφετέρου στις δεκάδες χιλιάδες offshore που έχουν ιδρύσει και οι περισσότερες των οποίων δεν φορολογούνται.
Θα πουν κάποιοι ότι το κεφάλαιο παντού τα ίδια κάνει, έχει τη δυνατότητα η νομοθεσία να είναι φιλική προς αυτό, αυτό είναι εν μέρει μόνο σωστό γιατί, για παράδειγμα στη Γερμανία, τα μερίσματα φορολογούνται μεν με μικρότερο συντελεστή, αλλά μοιράζονται υποχρεωτικά στο ίδιο έτος, τα κέρδη των επιχειρήσεων φορολογούνται με 30-33% και όχι όπως εδώ 20% και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις επιτρέπεται ένα μέρος των κερδών να μένει στα ταμεία της εταιρείας. Στην Ελλάδα, που γίνεται τόση συζήτηση εδώ και τέσσερα χρόνια για ένα φορολογικό σύστημα που να κατανέμει πιο δίκαια τα φορολογικά βάρη, ακόμα και με τις νέες διατάξεις, που θα εφαρμοστούν από το τρέχον έτος, θα αυξηθεί η φορολόγηση των αδιανέμητων κερδών από το 20% στο 26%, αλλά τα μερίσματα θα φορολογούνται με 10% από 25% και οι εταιρείες θα συνεχίσουν να έχουν το δικαίωμα, αν θέλουν, να μοιράσουν τα ετήσια κέρδη, διαφορετικά αυτά να μεταφέρονται για την επόμενη χρονιά.
Αυτή η αδηφάγος διάθεση της ντόπιας παρασιτικής κυρίαρχης τάξης, που ενώ η χώρα βουλιάζει, δεν κάνουν το ελάχιστο, έστω και για τα μάτια του κόσμου, για να βοηθήσουν, τελικά καταλήγει να υποβοηθά τους Γερμανούς, που ως νέοι επικυρίαρχοι της χώρας έχουν θέσει ως στόχο τους να ξεμπερδεύουν με τα εγχώρια τζάκια και να αναδείξουν νέα, πιστότερα σε αυτούς και, κυρίως, πιο διακριτικά από τα παλιά.
*Το τεκμαρτό εισόδημα προκύπτει από υπολογισμούς που γίνονται βάσει δεδομένων, όπως είναι οι πραγματοποιηθείσες δαπάνες, η απόκτηση ενός περιουσιακού στοιχείου ή ακόμα και η κατοχή ενός περιουσιακού στοιχείου.
(πηγή: el.wikipedia.org).
